헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́3́16́

(파우사니아스, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 16)

πλησίον δὲ Ἱλαείρασ καὶ Φοίβησ ἐστὶν ἱερόν· ὁ δὲ ποιήσασ τὰ ἔπη τὰ Κύπρια θυγατέρασ αὐτὰσ Ἀπόλλωνόσ φησιν εἶναι. κόραι δὲ ἱερῶνταί σφισι παρθένοι, καλούμεναι κατὰ ταὐτὰ ταῖσ θεαῖσ καὶ αὗται Λευκιππίδεσ. τὸ μὲν δὴ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων ἱερασαμένη τισ ταῖσ θεαῖσ Λευκιππὶσ ἐπεκόσμησε, πρόσωπον ἀντὶ τοῦ ἀρχαίου ποιησαμένη τῆσ ἐφ’ ἡμῶν τέχνησ τὸ δὲ ἕτερον μὴ καὶ τοῦτο ἐπικοσμεῖν αὐτὴν ἀπεῖπεν ὄνειρον. ἐνταῦθα ἀπήρτηται ᾠὸν τοῦ ὀρόφου κατειλημένον ταινίαισ·

εἶναι δέ φασιν ᾠὸν ἐκεῖνο ὃ τεκεῖν Λήδαν ἔχει λόγοσ. ὑφαίνουσι δὲ κατὰ ἔτοσ αἱ γυναῖκεσ τῷ Ἀπόλλωνι χιτῶνα τῷ ἐν Ἀμύκλαισ, καὶ τὸ οἴκημα ἔνθα ὑφαίνουσι Χιτῶνα ὀνομάζουσιν.

οἰκία δὲ αὐτοῦ πεποίηται πλησίον· τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆσ φασιν αὐτὴν οἰκῆσαι τοὺσ Τυνδάρεω παῖδασ, χρόνῳ δὲ ὕστερον ἐκτήσατο Φορμίων Σπαρτιάτησ. παρὰ τοῦτον ἀφίκοντο οἱ Διόσκουροι ξένοισ ἀνδράσιν ἐοικότεσ· ἥκειν δὲ ἐκ Κυρήνησ φήσαντεσ καταχθῆναί τε ἠξίουν παρ’ αὐτῷ καὶ οἴκημα ᾐτοῦντο ᾧ μάλιστα ἔχαιρον, ἡνίκα μετὰ ἀνθρώπων ἦσαν. ὁ δὲ οἰκίασ μὲν τῆσ ἄλλησ ἐκέλευεν αὐτοὺσ ἔνθα ἂν ἐθέλωσιν οἰκῆσαι, τὸ δὲ οἴκημα οὐκ ἔφη δώσειν·

θυγάτηρ γὰρ ἔτυχέν οἱ παρθένοσ ἔχουσα ἐν αὐτῷ δίαιταν. ἐσ δὲ τὴν ὑστεραίαν παρθένοσ μὲν ἐκείνη καὶ θεραπεία πᾶσα ἡ περὶ τὴν παῖδα ἠφάνιστο, Διοσκούρων δὲ ἀγάλματα ἐν τῷ οἰκήματι εὑρέθη καὶ τράπεζά τε καὶ σίλφιον ἐπ’ αὐτῇ. τάδε μὲν οὕτω γενέσθαι λέγουσιν·

ἰόντι δὲ ὡσ ἐπὶ τὰσ πύλασ ἀπὸ τοῦ Χιτῶνοσ Χίλωνόσ ἐστιν ἡρῷον τοῦ σοφοῦ νομιζομένου καὶ Ἀθηνοδώρου τῶν ὁμοῦ Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου σταλέντων ἐσ Σικελίαν· ἐστάλησαν δὲ τὴν Ἐρυκίνην χώραν νομίζοντεσ τῶν ἀπογόνων τῶν Ἡρακλέουσ εἶναι καὶ οὐ βαρβάρων τῶν ἐχόντων. γῆν τὴν Ἔρυκοσ Ἡρακλέουσ εἶναι, κρατηθέντοσ δὲ τῇ πάλῃ βοῦσ τὰσ Γηρυόνου ‐ ταύτασ γὰρ τότε ἤλαυνεν Ἡρακλῆσ, διανηξαμένασ δὲ ἐπὶ Σικελίαν κατὰ τὸν ἔλαιον τὸν κυφὸν ἀνευρήσων ἐπιδιέβη ‐ τὰσ οὖν βοῦσ ἔδει κρατηθέντοσ Ἡρακλέουσ τὸν Ἔρυκα ἄγοντα οἴχεσθαι.

τὸ δὲ εὐμενὲσ ἐκ τῶν θεῶν οὐ κατὰ ταὐτὰ Ἡρακλεῖ καὶ ὕστερον Δωριεῖ τῷ Ἀναξανδρίδου παρεγένετο, ἀλλὰ Ἡρακλῆσ μὲν ἀποκτίννυσιν Ἔρυκα, Δωριέα δὲ αὐτόν τε καὶ τῆσ στρατιᾶσ διέφθειραν τὸ πολὺ Ἐγεσταῖοι.

Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ Λυκούργῳ τῷ θεμένῳ τοὺσ νόμουσ οἱᾶ δὴ θεῷ πεποιήκασι καὶ τούτῳ ἱερόν.

τάφοσ δέ ἐστιν ὄπισθε μὲν τοῦ ναοῦ τῷ Λυκούργου παιδὶ Εὐκόσμῳ, πρὸσ δὲ τῷ βωμῷ Λαθρίασ καὶ Ἀναξάνδρασ· αἱ δὲ αὐταί τε ἦσαν δίδυμοι καὶ ἐπὶ τούτῳ σφᾶσ οἱ τ’ Ἀριστοδήμου παῖδεσ ἅτε ὄντεσ καὶ αὐτοὶ δίδυμοι λαμβάνουσι, θυγατέρεσ δὲ ἦσαν Θερσάνδρου τοῦ Ἀγαμηδίδα, βασιλεύοντοσ μὲν Κλεωναίων, τετάρτου δὲ ἀπογόνου Κτησίππου τοῦ Ἡρακλέουσ. τοῦ ναοῦ δὲ ἀπαντικρὺ μνῆμα Θεοπόμπου τοῦ Νικάνδρου, τὸ δὲ Εὐρυβιάδου Λακεδαιμονίων τριήρεσιν ἐπ’ Ἀρτεμισίῳ καὶ Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντοσ πρὸσ Μήδουσ, πλησίον δὲ Ἀστραβάκου καλούμενόν ἐστιν ἡρῷον. τὸ δὲ χωρίον τὸ ἐπονομαζόμενον Λιμναῖον Ὀρθίασ ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδοσ.

τὸ ξόανον δὲ ἐκεῖνο εἶναι λέγουσιν ὅ ποτε καὶ Ὀρέστησ καὶ Ἰφιγένεια ἐκ τῆσ Ταυρικῆσ ἐκκλέπτουσιν· ἐσ δὲ τὴν σφετέραν Λακεδαιμόνιοι κομισθῆναί φασιν Ὀρέστου καὶ ἐνταῦθα βασιλεύοντοσ.

καί μοι εἰκότα λέγειν μᾶλλόν τι δοκοῦσιν ἢ Ἀθηναῖοι. ποίῳ γὰρ δὴ λόγῳ κατέλιπεν ἂν ἐν Βραυρῶνι Ἰφιγένεια τὸ ἄγαλμα; ἢ πῶσ, ἡνίκα Ἀθηναῖοι τὴν χώραν ἐκλιπεῖν παρεσκευάζοντο, οὐκ ἐσέθεντο καὶ τοῦτο ἐσ τὰσ ναῦσ; καίτοι διαμεμένηκεν ἔτι καὶ νῦν τηλικοῦτο ὄνομα τῇ Ταυρικῇ θεῷ, ὥστε ἀμφισβητοῦσι μὲν Καππάδοκεσ καὶ οἱ τὸν Εὔξεινον οἰκοῦντεσ τὸ ἄγαλμα εἶναι παρὰ σφίσιν, ἀμφισβητοῦσι δὲ καὶ Λυδῶν οἷσ ἐστιν Ἀρτέμιδοσ ἱερὸν Ἀναιίτιδοσ.

Ἀθηναίοισ δὲ ἄρα παρώφθη γενόμενον λάφυρον τῷ Μήδῳ· τὸ γὰρ ἐκ Βραυρῶνοσ ἐκομίσθη τε ἐσ Σοῦσα καὶ ὕστερον Σελεύκου δόντοσ Σύροι Λαοδικεῖσ ἐφ’ ἡμῶν ἔχουσι. μαρτύρια δέ μοι καὶ τάδε, τὴν ἐν Λακεδαίμονι Ὀρθίαν τὸ ἐκ τῶν βαρβάρων εἶναι ξόανον·

τοῦτο μὲν γὰρ Ἀστράβακοσ καὶ Ἀλώπεκοσ οἱ Ἴρβου τοῦ Ἀμφισθένουσ τοῦ Ἀμφικλέουσ τοῦ Ἄγιδοσ τὸ ἄγαλμα εὑρόντεσ αὐτίκα παρεφρόνησαν· τοῦτο δὲ οἱ Λιμνᾶται Σπαρτιατῶν καὶ Κυνοσουρεῖσ καὶ <οἱ> ἐκ Μεσόασ τε καὶ Πιτάνησ θύοντεσ τῇ Ἀρτέμιδι ἐσ διαφοράν, ἀπὸ δὲ αὐτῆσ καὶ ἐσ φόνουσ προήχθησαν, ἀποθανόντων δὲ ἐπὶ τῷ βωμῷ πολλῶν νόσοσ ἔφθειρε τοὺσ λοιπούσ. καί σφισιν ἐπὶ τούτῳ γίνεται λόγιον αἵματι ἀνθρώπων τὸν βωμὸν αἱμάσσειν·

θυομένου δὲ ὅντινα ὁ κλῆροσ ἐπελάμβανε, Λυκοῦργοσ μετέβαλεν ἐσ τὰσ ἐπὶ τοῖσ ἐφήβοισ μάστιγασ, ἐμπίπλαταί τε οὕτωσ ἀνθρώπων αἵματι ὁ βωμόσ. ἡ δὲ ἱέρεια τὸ ξόανον ἔχουσά σφισιν ἐφέστηκε· τὸ δέ ἐστιν ἄλλωσ μὲν κοῦφον ὑπὸ σμικρότητοσ, ἢν δὲ οἱ μαστιγοῦντέσ ποτε ὑποφειδόμενοι παίωσι κατὰ ἐφήβου κάλλοσ ἢ ἀξίωμα, τότε ἤδη τῇ γυναικὶ τὸ ξόανον γίνεται βαρὺ καὶ οὐκέτι εὔφορον, ἡ δὲ ἐν αἰτίᾳ τοὺσ μαστιγοῦντασ ποιεῖται καὶ πιέζεσθαι δι’ αὐτούσ φησιν.

οὕτω τῷ ἀγάλματι ἀπὸ τῶν ἐν τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν ἀνθρώπων αἵματι ἥδεσθαι·

καλοῦσι δὲ οὐκ Ὀρθίαν μόνον ἀλλὰ καὶ Λυγοδέσμαν τὴν αὐτήν, ὅτι ἐν θάμνῳ λύγων εὑρέθη, περιειληθεῖσα δὲ ἡ λύγοσ ἐποίησε τὸ ἄγαλμα ὀρθόν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Pausanias, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 16

(파우사니아스, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 16)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION