Pausanias, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 3

(파우사니아스, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 3)

τελευτήσαντοσ δὲ Ἀλκαμένουσ Πολύδωροσ τὴν βασιλείαν παρέλαβεν ὁ Ἀλκαμένουσ, καὶ ἀποικίαν τε ἐσ Ἰταλίαν Λακεδαιμόνιοι τὴν ἐσ Κρότωνα ἔστειλαν καὶ ἀποικίαν ἐσ Λοκροὺσ τοὺσ πρὸσ ἄκρᾳ Ζεφυρίῳ, καὶ ὁ πόλεμοσ ὁ καλούμενοσ Μεσσηνιακὸσ Πολυδώρου βασιλεύοντοσ μάλιστα ἐσ ἀκμὴν προῆλθε. λέγουσι δὲ οὐ τὰσ αὐτὰσ Λακεδαιμόνιοί τε αἰτίασ καὶ Μεσσήνιοι τοῦ πολέμου. τὰ οὖν λεγόμενα ὑπ’ αὐτῶν, καὶ ὁποῖον ὁ πόλεμοσ ἔσχεν οὗτοσ πέρασ, τοῦ λόγου μοι τὰ ἐφεξῆσ δηλώσει·

τοσοῦτον δὲ ἐν τῷ παρόντι μνησθησόμεθα αὐτῶν, τὰ πολλὰ ἡγήσασθαι Λακεδαιμονίοισ ἐν τῷ προτέρῳ πρὸσ Μεσσηνίουσ πολέμῳ Θεόπομπον τὸν Νικάνδρου, βασιλέα ὄντα τῆσ ἑτέρασ οἰκίασ.

διαπεπολεμημένου δὲ τοῦ πρὸσ Μεσσήνην πολέμου καὶ ἤδη Λακεδαιμονίοισ δορικτήτου τῆσ Μεσσηνίασ οὔσησ, Πολύδωρον εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ κατὰ γνώμην Λακεδαιμονίων μάλιστα ὄντα τῷ δήμῳ ‐ οὔτε γὰρ ἔργον βίαιον οὔτε ὑβριστὴν λόγον παρείχετο ἐσ οὐδένα, ἐν δὲ ταῖσ κρίσεσι τὰ δίκαια ἐφύλασσεν οὐκ ἄνευ φιλανθρωπίασ, ἔχοντοσ δὲ ἤδη Πολυδώρου λαμπρὸν ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ὄνομα, Πολέμαρχοσ οἰκίασ ἐν Λακεδαίμονι ἀνὴρ οὐκ ἀδόξου, θρασύτεροσ δὲ ὡσ ἐδήλωσε γνώμην, φονεύει τὸν Πολύδωρον· ἀποθανόντι δὲ αὐτῷ πολλά τε παρὰ Λακεδαιμονίων δέδοται καὶ ἀξιόλογα ἐσ τιμήν.

ἔστι μέντοι καὶ Πολεμάρχου μνῆμα ἐν Σπάρτῃ, εἴτε ἀγαθοῦ τὰ πρότερα ἀνδρὸσ εἶναι νομισθέντοσ εἴτε καὶ κρύφα οἱ προσήκοντεσ θάπτουσιν αὐτόν. ἐπὶ μὲν δὴ Εὐρυκράτουσ τοῦ Πολυδώρου βασιλεύοντοσ Μεσσήνιοί τε ἠνείχοντο ὑπήκοοι Λακεδαιμονίων ὄντεσ καὶ παρὰ τοῦ δήμου τοῦ Ἀργείων οὐδέν σφισιν ἀπήντησε νεώτερον·

ἐπὶ δὲ Ἀναξάνδρου τοῦ Εὐρυκράτουσ ‐ τὸ γὰρ χρεὼν ἤδη Μεσσηνίουσ ἤλαυνεν ἐκτὸσ Πελοποννήσου πάσησ ‐ ἀφίστανται Λακεδαιμονίων οἱ Μεσσήνιοι. καὶ χρόνον μὲν ἀντέσχον πολεμοῦντεσ· γῇ Λακεδαιμονίων ἐγένοντο οἰκέται πλὴν οἱ τὰ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ πολίσματα ἔχοντεσ.

τὰ μὲν δὴ ἐπὶ τοῦ πολέμου συμβάντα, ὃν οἱ Μεσσήνιοι Λακεδαιμονίων ἀποστάντεσ ἐπολέμησαν, οὔ μοι κατὰ καιρὸν ἦν ἐν τῇ συγγραφῇ τῇ παρούσῃ δηλῶσαι·

Ἀναξάνδρου δὲ υἱὸσ Εὐρυκράτησ γίνεται, Εὐρυκράτουσ δὲ τοῦ δευτέρου Λέων. ἐπὶ τούτων βασιλευόντων Λακεδαιμόνιοι προσέπταιον ἐν τῷ πρὸσ Τεγεάτασ πολέμῳ τὰ πλείονα. ἐπὶ δὲ Ἀναξανδρίδου τοῦ Λέοντοσ ἐπικρατέστεροι Τεγεατῶν γίνονται τῷ πολέμῳ· γίνονται δὲ οὕτωσ. ἀνὴρ Λακεδαιμόνιοσ Λίχασ ὄνομα ἀφίκετο ἐσ Τεγέαν· τηνικαῦτα δὲ αἱ πόλεισ ἄγουσαι σπονδὰσ ἔτυχον.

ἀφικομένου δὲ τοῦ Λίχα Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ ἀνεζήτουν· ἀνεζήτουν δὲ αὐτὰ ἐκ θεοπροπίου Σπαρτιᾶται. συνῆκεν οὖν ὁ Λίχασ ὡσ ἔστι κατακείμενα ἐν οἰκίᾳ χαλκέωσ, συνῆκε δὲ οὕτωσ· ὁπόσα ἐν τῇ τοῦ χαλκέωσ ἑώρα, παρέβαλεν αὐτὰ πρὸσ τὸ ἐκ Δελφῶν μάντευμα, ἀνέμοισ μὲν τοῦ χαλκέωσ εἰκάζων τὰσ φύσασ, ὅτι καὶ αὐταὶ βίαιον πνεῦμα ἠφίεσαν, τύπον δὲ τὴν σφῦραν καὶ τὸν ἄκμονα ἀντίτυπον ταύτῃ, πῆμα δὲ εἰκότωσ ἀνθρώπῳ τὸν σίδηρον, ὅτι ἐχρῶντο ἐσ τὰσ μάχασ ἤδη τῷ σιδήρῳ· τὰ δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων καλουμένων ἂν εἶπεν ὁ θεὸσ ἀνθρώπῳ πῆμα εἶναι τὸν χαλκόν. τῷ χρησμῷ δὲ τῷ γενομένῳ Λακεδαιμονίοισ ἐσ τοῦ Ὀρέστου τὰ ὀστᾶ καὶ Ἀθηναίοισ ὕστερον ἐοικότα ἐχρήσθη κατάγουσιν ἐσ Ἀθήνασ ἐκ Σκύρου Θησέα, ἄλλωσ δὲ οὐκ εἶναί σφισιν ἑλεῖν Σκῦρον·

καὶ οὗτοσ, καὶ μετ’ οὐ πολὺ εἷλε τὴν Σκῦρον.

ὅτι δὲ ἐπὶ τῶν ἡρώων τὰ ὅπλα ὁμοίωσ χαλκᾶ ἦν πάντα, μαρτυρεῖ μοι καὶ Ὁμήρου τῶν ἐπῶν <τὰ> ἔσ τε ἀξίνην ἔχοντα τὴν Πεισάνδρου καὶ ἐσ τοῦ Μηριόνου τὸν ὀιστόν.

βεβαιοῖ δὲ καὶ ἄλλωσ μοι τὸν λόγον ἐν Φασήλιδι ἀνακείμενον ἐν Ἀθηνᾶσ ἱερῷ τὸ δόρυ Ἀχιλλέωσ καὶ Νικομηδεῦσιν ἐν Ἀσκληπιοῦ ναῷ μάχαιρα ὁ Μέμνονοσ· καὶ τοῦ μὲν ἥ τε αἰχμὴ καὶ ὁ σαυρωτήρ, ἡ μάχαιρα δὲ καὶ διὰ πάσησ χαλκοῦ πεποίηται. ταῦτα μὲν δὴ ἴσμεν ἔχοντα οὕτωσ·

Ἀναξανδρίδησ δὲ ὁ Λέοντοσ Λακεδαιμονίων μόνοσ γυναῖκάσ τε δύο ἅμα ἔσχε καὶ οἰκίασ δύο ἅμα ᾤκησε. τὴν γάρ οἱ πρότερον συνοικοῦσαν ἀρίστην τὰ ἄλλα οὖσαν συνέβαινεν οὐ τίκτειν· ἀποπέμψασθαι δὲ αὐτὴν κελευόντων τῶν ἐφόρων τοῦτο μὲν οὐδαμῶσ ἐπαγγέλλεται, τοσοῦτον δέ σφισιν εἴκει γυναῖκα ἑτέραν λαβεῖν πρὸσ ταύτῃ. καὶ ἥ τε ἐπεισελθοῦσα Κλεομένην παῖδα ἔσχε καὶ ἡ προτέρα τέωσ οὐ σχοῦσα ἐν γαστρὶ ἐπὶ γεγονότι ἤδη Κλεομένει τίκτει Δωριέα καὶ αὖθισ Λεωνίδαν, ἐπὶ δὲ αὐτοῖσ Κλεόμβροτον. ἐπεὶ δὲ ἀπέθανεν Ἀναξανδρίδησ, Λακεδαιμόνιοι Δωριέα καὶ γνώμην Κλεομένουσ καὶ τὰ ἐσ πόλεμον ἀμείνονα εἶναι νομίζοντεσ τὸν μὲν ἀπώσαντο ἄκοντεσ, Κλεομένει δὲ διδόασιν ἐκ τῶν νόμων πρεσβεῖα τὴν ἀρχήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION