Pausanias, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 7

(파우사니아스, Description of Greece, Λακωνικά, chapter 7)

γένουσ μὲν δὴ τοῦ Εὐρυσθένουσ, καλουμένων δὲ Ἀγιαδῶν, Κλεομένησ ὁ Λεωνίδου βασιλεὺσ ὕστατοσ ἐγένετο ἐν Σπάρτῃ· τὰ δὲ ἐσ τὴν οἰκίαν τὴν ἑτέραν τοιάδε ἤκουσα εἶναι. Προκλῆσ ὁ Ἀριστοδήμου τῷ παιδὶ ὄνομα τίθεται Σόον. Εὐρυπῶντα δὲ τὸν Σόου φασὶν ἐσ τοσοῦτον ἀφικέσθαι δόξησ ὡσ καὶ τὴν οἰκίαν ταύτην Εὐρυπωντίδασ ὄνομα ἀπ’ αὐτοῦ λαβεῖν, Προκλείδασ ἐσ ἐκεῖνον καλουμένουσ. Εὐρυπῶντοσ δὲ υἱὸσ γίνεται Πρύτανισ.

ἐπὶ μὲν δὴ Πρυτάνιδοσ τοῦ Εὐρυπῶντοσ τὸ ἔχθοσ τε Λακεδαιμονίοισ ἤρξατο τὸ ἐσ Ἀργείουσ καὶ ἔτι τοῦ ἐγκλήματοσ τούτου πρότερον Κυνουρεῦσιν ἐπολέμησαν· τὰσ δὲ ἐφεξῆσ ταύτῃ γενεάσ, Εὐνόμου τε τοῦ Πρυτάνιδοσ καὶ Πολυδέκτου τοῦ Εὐνόμου βασιλευόντων, ἐν εἰρήνῃ διετέλεσεν οὖσα ἡ Σπάρτη. Χάριλλοσ δὲ ὁ Πολυδέκτου τήν τε γῆν ἐδῄωσεν Ἀργείοισ ‐ οὗτοσ γὰρ καὶ ὁ ἐσ τὴν Ἀργολίδα ἐσβαλών ‐ καὶ ἔτεσιν οὐ πολλοῖσ ὕστερον ὑπὸ ἡγεμόνι Χαρίλλῳ γίνεται καὶ ἡ Σπαρτιατῶν ἐπὶ Τεγεάτασ ἔξοδοσ, ὅτε οἱ Λακεδαιμόνιοι Τεγεάτασ αἱρήσειν ἤλπισαν καὶ ἀποτεμεῖσθαι τῆσ Ἀρκαδίασ τὸ Τεγεατῶν πεδίον, ὑπούλῳ μαντεύματι ἐπελθόντεσ.

μετὰ δὲ Χάριλλον τελευτήσαντα Νίκανδροσ ὁ Χαρίλλου διαδέχεται τὴν ἀρχήν·

καὶ τὰ Μεσσηνίων ἐσ Τήλεκλον τὸν τῆσ ἑτέρασ βασιλέα οἰκίασ ἐν τῷ ἱερῷ τῆσ Λιμνάδοσ συμβάντα ἐπὶ Νικάνδρου γίνεται βασιλεύοντοσ. ἐσέβαλε δὲ καὶ ἐσ τὴν Ἀργολίδα ὁ Νίκανδροσ στρατιᾷ καὶ τὰ πολλὰ ἐκάκωσε τῆσ χώρασ· μετ’ οὐ πολὺ Ἀργείοισ ἀπέδοσαν σὺν μεγάλῳ πατρίδοσ τε ὀλέθρῳ καὶ φυγῇ τῇ σφετέρᾳ.

Θεόπομπον δὲ τὸν Νικάνδρου βασιλεύσαντα μετὰ Νίκανδρον μέλλει καὶ αὖθισ ὁ λόγοσ μοι προσθήσειν προελθόντι ἐσ τὴν Μεσσηνίαν συγγραφήν.

Θεοπόμπου δὲ ἔτι ἔχοντοσ τὴν ἀρχὴν ἐν Σπάρτῃ γίνεται καὶ ὁ περὶ τῆσ Θυρεάτιδοσ καλουμένησ χώρασ Λακεδαιμονίοισ ἀγὼν πρὸσ Ἀργείουσ, Θεόπομποσ δὲ αὐτὸσ οὐ μετέσχε τοῦ ἔργου γήρᾳ καὶ ὑπὸ λύπησ τὸ πλέον· Ἀρχίδαμον γὰρ Θεοπόμπου ζῶντοσ ἔτι ἐπιλαμβάνει τὸ χρεών. οὐ μὴν ἄπαισ ἐτελεύτησεν ὁ Ἀρχίδαμοσ, Ζευξίδαμον δὲ ἀπολιπὼν υἱόν.

Ζευξιδάμου δὲ Ἀναξίδαμοσ ὁ παῖσ ἐκδέχεται τὴν ἀρχήν· ἐπὶ τούτου Μεσσήνιοι φεύγουσιν ἐκ Πελοποννήσου, πολέμῳ τὸ δεύτερον κρατηθέντεσ ὑπὸ Σπαρτιατῶν. Ἀναξιδάμου δὲ υἱὸσ ἐγένετο Ἀρχίδαμοσ, Ἀρχιδάμου δὲ Ἀγησικλῆσ· καί σφισιν ὑπῆρξεν ἀμφοτέροισ τὸν βίον διατελέσαι πάντα ἐν ἡσυχίᾳ καὶ πολέμων οὖσιν ἐκτόσ. Ἀρίστωνι δὲ τῷ Ἀγησικλέουσ ἀγαγομένῳ γυναῖκα ἥντινα παρθένον μὲν τῶν ἐν Λακεδαίμονι εἶναί φασιν αἰσχίστην, γυναικῶν δὲ τὸ εἶδοσ καλλίστην ὑπὸ Ἑλένησ γενέσθαι, ταύτην ἀγαγομένῳ τῷ Ἀρίστωνι ἐγένετο υἱὸσ Δημάρατοσ ἐν μόνοισ μησὶν ἑπτά·

καὶ αὐτῷ μετὰ τῶν ἐφόρων καθημένῳ τηνικαῦτα ἐν βουλῇ ἦλθεν οἰκέτησ ἀπαγγέλλων τετέχθαι οἱ παῖδα. Ἀρίστων δὲ ἐπῶν τῶν ἐν Ἰλιάδι ἐσ τὴν Εὐρυσθέωσ γένεσιν πεποιημένοσ λήθην ἢ μηδὲ ἀρχὴν συνεὶσ αὐτῶν οὐκ ἔφη τῶν μηνῶν ἕνεκα αὑτοῦ τὸν παῖδα εἶναι. τοῦτον μὲν δὴ τῶν εἰρημένων μετάνοια ἔλαβεν ὕστερον·

Δημάρατον δὲ βασιλεύοντα καὶ τά τε ἄλλα εὐδοκιμοῦντα ἐν Σπάρτῃ καὶ ἀπὸ τῶν Πεισιστρατιδῶν Κλεομένει συνελευθερώσαντα Ἀθηναίουσ ἥ τε Ἀρίστωνοσ ἀγνωμοσύνη καὶ τὸ ἔχθοσ τὸ Κλεομένουσ ἐποίησεν ἰδιώτην.

καὶ τοῦ μὲν παρὰ βασιλέα Δαρεῖον ἐλθόντοσ ἐσ Πέρσασ ἐπὶ πολὺν ἐν τῇ Ἀσίᾳ χρόνον διαμεῖναι τοὺσ ἀπογόνουσ φασί· Λεωτυχίδησ δὲ ἀντὶ Δημαράτου γενόμενοσ βασιλεὺσ μετέσχε μὲν Ἀθηναίοισ καὶ Ἀθηναίων τῷ στρατηγῷ Ξανθίππῳ τῷ Ἀρίφρονοσ τοῦ ἔργου τοῦ πρὸσ Μυκάλῃ, ἐστράτευσε δὲ ὕστερον τούτων καὶ ἐπὶ τοὺσ Ἀλευάδασ ἐσ Θεσσαλίαν·

καί οἱ καταστρέψασθαι Θεσσαλίαν πᾶσαν ἐξὸν ἅτε ἀεὶ νικῶντι ἐν ταῖσ μάχαισ, δῶρα ἔλαβε παρὰ τῶν Ἀλευαδῶν. ὑπαγόμενοσ δὲ ἐν Λακεδαίμονι ἐσ δίκην ἔφυγεν ἐθελοντὴσ ἐσ Τεγέαν.

καὶ ὁ μὲν αὐτόθι τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν ἱκέτευε, Λεωτυχίδου δὲ ὁ μὲν παῖσ Ζευξίδαμοσ ζῶντοσ ἔτι Λεωτυχίδου καὶ οὐ πεφευγότοσ πω τελευτᾷ νόσῳ, Ἀρχίδαμοσ δὲ ὁ Ζευξιδάμου μετὰ Λεωτυχίδην ἀπελθόντα ἐσ Τεγέαν ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὗτοσ Ἀρχίδαμοσ Ἀθηναίοισ μάλιστα ἐκάκωσε τὴν χώραν στρατῷ τε ἐσβάλλων ἐσ γῆν τὴν Ἀττικὴν ἀνὰ πᾶν ἔτοσ καὶ ὁπότε ἐσβάλοι διὰ πάσησ ἐπεξῄει φθείρων καὶ Πλαταιέων Ἀθηναίοισ ὄντων εὔνων πολιορκίᾳ τὸ ἄστυ εἷλεν. οὐ μὴν τὸν πόλεμόν γε τὸν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων γενέσθαι συνέσπευσεν.

ἀλλὰ καὶ ἐσ ὅσον δυνάμεωσ ἧκε, διαμεῖναί σφισιν ἔπρασσε τὰσ σπονδάσ. Σθενελαί̈δασ δὲ ἔσ τε ἄλλα ὢν οὐκ ἀδύνατοσ ἐν Λακεδαίμονι καὶ ἐφορεύων ἐν τῷ τότε τοῦ πολέμου μάλιστα ἐγένετο αἴτιοσ· οὗτοσ εὖ τὴν Ἑλλάδα ἔτι βεβηκυῖαν διέσεισεν ἐκ βάθρων, καὶ ὕστερον Φίλιπποσ ὁ Ἀμύντου σαθρὰν ἤδη καὶ οὐ παντάπασιν ὑγιῆ προσκατήρειψεν αὐτήν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION