Lucian, Saturnalia, letter 3

(루키아노스, Saturnalia, letter 3)

Κρόνοσ τοῖσ πλουσίοισ χαίρειν. οἱ πένητεσ ἔναγχοσ ἐπεστάλκασί μοι αἰτιώμενοι ὑμᾶσ μὴ μεταδιδόναι σφίσιν ὧν ἔχετε, καὶ τὸ μὲν ὅλον ἠξίουν με κοινὰ πᾶσι ποιεῖν τἀγαθὰ καὶ τὸ μέροσ ἕκαστον αὐτῶν ἔχειν· δίκαιον γὰρ εἶναι ἰσοτιμίαν καθεστηκέναι καὶ μὴ τῷ μὲν πλέον, τῷ δὲ μηδ̓ ὅλωσ μετεῖναι τῶν ἡδέων. ἐγὼ δὲ περὶ μὲν τούτων ἔφην ἄμεινον σκέψασθαι τὸν Δία, περὶ δὲ τῶν παρόντων καὶ ὧν ἀδικεῖσθαι ᾤοντο κατὰ τὴν ἑορτὴν ἑώρων ἐπ̓ ἐμὲ καθήκουσαν τὴν κρίσιν, καὶ ὑπεσχόμην γράψειν πρὸσ ὑμᾶσ. ἔστι δὲ ἅπερ ἀξιοῦσι ταῦτα μέτρια, ὡσ ἐμοὶ ἔδοξε. πῶσ γάρ, φασί, ῥιγοῦντεσ τοσούτῳ κρύει καὶ λιμῷ ἐχόμενοι προσέτι ἑορτάζοιμεν ἄν; εἰ τοίνυν ἐθέλοιμι κἀκείνουσ μετέχειν τῆσ ἑορτῆσ, ἐκέλευόν με ἀναγκάσαι ὑμᾶσ ἐσθήτων τε ὧν ἔχετε μεταδοῦναι αὐτοῖσ, εἴ τινεσ περιτταὶ καὶ παχύτεραι ἢ καθ̓ ὑμᾶσ, καὶ τοῦ χρυσίου ὀλίγον ἐπιστάξαι αὐτοῖσ· εἰ γὰρ ταῦτα, φασί, ποιήσετε, μηδὲ ἀμφισβητεῖν ὑμῖν ἔτι τῶν ἀγαθῶν ἐπὶ τοῦ Διόσ, εἰ δὲ μή, ἀπειλοῦσι προσκαλέσασθαι ἐπὶ τὸν ἀναδασμόν, ἐπειδὰν τὸ πρῶτον δίκασ ὁ Ζεὺσ προθῇ. ταῦτά ἐστιν οὐ πάνυ χαλεπὰ ὑμῖν ἀπὸ τοσούτων ἃ καλῶσ ποιοῦντεσ ἔχετε. νὴ Δία καὶ τῶν δείπνων πέρι, ὡσ συνδειπνοῖεν ὑμῖν, καὶ τοῦτο προσθεῖναι ἠξίουν τῇ ἐπιστολῇ ὡσ νῦν γε μόνουσ ὑμᾶσ τρυφᾶν ἐπικλεισαμένουσ τὰσ θύρασ·

εἰ δέ ποτε κἀκείνων τινὰσ ἑστιᾶν διὰ μακροῦ ἐθελήσετε, πλέον τοῦ εὐφραίνοντοσ ἐνεῖναι τὸ ἀνιαρὸν τῷ δείπνῳ, καὶ τὰ πολλὰ ἐφ̓ ὕβρει αὐτῶν γίνεσθαι, οἱο͂ν ἐκεῖνο τὸ μὴ τοῦ αὐτοῦ οἴνου συμπίνειν, Ἡράκλεισ, ὡσ ἀνελεύθερον· καὶ καταγινώσκειν αὐτῶν ἐκείνων ἄξιον, ὅτι μὴ μεταξὺ ἀναστάντεσ οἴχονται ὅλον ὑμῖν τὸ συμπόσιον καταλιπόντεσ. ἀλλ̓ οὐδὲ ἐσ κόρον ὅμωσ φασὶ πίνειν· τοὺ γὰρ οἰνοχόουσ ὑμῶν ὥσπερ τοὺσ Ὀδυσσέωσ ἑταίρουσ κηρῷ βεβύσθαι τὰ ὦτα. τὰ μὲν γὰρ ἄλλα οὕτωσ αἰσχρά ἐστιν, ὥστε ὀκνῶ λέγειν, ἃ περὶ τῆσ νομῆσ τῶν κρεῶν αἰτιῶνται καὶ τῶν διακόνων, ὑμῖν μὲν παρεστώτων, ἔστ̓ ἂν ὑπερεμφορηθῆτε, ἐκείνουσ δὲ παραθεόντων, καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα μικροπρεπῆ καὶ ἥκιστα ἐλευθέροισ πρέποντα. τὸ γοῦν ἥδιστον καὶ συμποτικώτερον ἡ ἰσοτιμία ἐστί, καὶ ὁ ἰσοδαίτησ τούτου ἕνεκα ἡγεῖται ὑμῖν τῶν συμποσίων, ὡσ τὸ ἴσον ἅπαντεσ ἔχοιεν. ὁρᾶτε οὖν ὅπωσ μηκέτι ὑμᾶσ αἰτιάσωνται, ἀλλὰ τιμήσωσι καὶ φιλήσωσι τῶν ὀλίγων τούτων μεταλαμβάνοντεσ, ὧν ὑμῖν μὲν ἡ δαπάνη ἀνεπαίσθητοσ, ἐκείνοισ δὲ ἐν καιρῷ τῆσ χρείασ ἡ δόσισ ἀείμνηστοσ.

ἄλλωσ τε οὐδ̓ ἂν οἰκεῖν δύναισθε τὰσ πόλεισ μὴ οὐχὶ καὶ πενήτων συμπολιτευομένων, καὶ μυρία πρὸσ τὴν εὐδαιμονίαν ὑμῖν συντελούντων, οὐδ̓ ἂν ἔχοιτε τοὺσ θαυμάζοντασ ὑμῶν τὸν πλοῦτον, ἢν μόνοι καὶ ἰδίᾳ καὶ ὑπὸ σκότῳ πλουτῆτε. ἰδέτωσαν οὖν πολλοὶ καὶ θαυμασάτωσαν ὑμῶν τὸν ἄργυρον καὶ τὰσ τραπέζασ καὶ προπινόντων φιλοτησίασ, μεταξὺ πίνοντεσ περισκοπείτωσαν τὸ ἔκπωμα καὶ τὸ βάροσ ἴστωσαν αὐτοὶ διαβαστάσαντεσ καὶ τῆσ ἱστορίασ τὸ ἀκριβὲσ καὶ τὸν χρυσὸν ὅσοσ, ὃσ ἐπανθεῖ τῇ τέχνῃ. πρὸσ γὰρ τῷ χρηστοὺσ καὶ φιλανθρώπουσ ἀκούειν καὶ τοῦ φθονεῖσθαι ὑπ̓ αὐτῶν ἔξω γενήσεσθε. τίσ γὰρ ἄν φθονήσειε τῷ κοινωνοῦντι καὶ διδόντι τῶν μετρίων; τίσ δ̓ οὐκ ἄν εὔξαιτο εἰσ τὸ μήκιστον διαβιῶναι αὐτὸν ἀπολαύοντα τῶν ἀγαθῶν; ὡσ δὲ νῶν ἔχετε, ἀμάρτυροσ μὲν ἡ εὐδαιμονία, ἐπίφθονοσ δὲ ὁ πλοῦτοσ, ἀηδὴσ δὲ ὁ βίοσ. 0ὐδὲ γὰρ οὐδὲ ὁμοίωσ ἡδὺ, οἶμαι, μόνον ἐμπίπλασθαι, ὥσπερ τοὺσ λέοντάσ φασι καὶ τοὺσ μονιοὺσ τῶν λύκων, καὶ συνόντασ δεξιοῖσ ἀνδράσι καὶ πάντα χαρίζεσθαι πειρωμενοισ, οἳ πρῶτα μὲν οὐ κωφὸν καὶ ἄφωνον ἐάσουσι τὸ συμπόσιον εἶναι, ἀλλ̓ ἐν μύθοισ συμποτικοῖσ καὶ σκώμμασιν ἀνεπαχθέσι καὶ φιλοφροσύναισ ποικίλαισ συνέσονται, οἱαῖ ἥδισται διατριβαί, φίλαι μὲν Διονύσῳ καὶ Ἀφροδίτῃ, φίλαι δὲ Χάρισιν, ἔπειτα δὲ πρὸσ ἅπαντασ ἐσ τὴν ὑστεραίαν διηγούμενοι ὑμῶν τὴν δεξιότητα φιλεῖσθαι παρασκευάσουσι.

ταῦτα πολλοῦ πρίασθαι καλῶσ εἶχεν. ἐπεὶ ἐρήσομαι ὑμᾶσ, εἰ μύοντεσ οἱ πένητεσ βαδίζοιεν ‐ ὑποθώμεθα γὰρ οὕτωσ ‐ οὐκ ἂν ὑμᾶσ ἠνίασεν οὐκ ἔχοντασ οἷσ ἐπιδείξαισθε τὰσ ἁλουργεῖσ ἐσθῆτασ καὶ τῶν ἀκολουθούντων τὸ πλῆθοσ ἢ τῶν δακτυλίωι τὸ μέγεθοσ;

ἐῶ λέγειν ὡσ καὶ ἐπιβουλὰσ καὶ μίση παρὰ τῶν πενήτων ἀναγκαῖον ἐγγίνεσθαι πρὸσ ὑμᾶσ, ἢν μόνοι τρυφᾶν ἐθέλητε· ἃ μὲν γὰρ εὔξασθαι καθ̓ ὑμῶν ἀπειλοῦσιν, ἀποτρόπαια, μηδὲ γένοιτο εἰσ ἀνάγκην αὐτοὺσ καταστῆναι τῆσ εὐχῆσ· ἐπεὶ οὔτε ἀλλάντων γεύσεσθε οὔτε πλακοῦντοσ ἢ εἴ τι λείψανον τῆσ κυνόσ, ἡ φακῆ δὲ ὑμῖν σαπέρδην ἐντετηκότα ἕξει, ὗσ δὲ καὶ ἔλαφοσ ὀπτώμενοι μεταξὺ δρασμὸν βουλεύσουσιν ἐκ τοῦ ὀπτανείου ἐσ τὸ ὄροσ, καὶ ὄρνισ ψύττα κατατείνασαι ἄπτεροι καὶ αὗται παῤ αὐτοὺσ τοὺσ πένητασ ἐκπετήσονται· τὸ δὲ μέγιστον, οἱ ὡραιότατοι τῶν οἰνοχόων φαλακροὶ ἐν ἀκαρεῖ τοῦ χρόνου ὑμῖν γενήσονται, ἐπὶ κατεαγότι καὶ ταῦτα τῷ ἀμφορεῖ. πρὸσ τάδε βουλεύεσθε ἃ καὶ τῇ ἑορτῇ πρέποντα γένοιτ̓ ἂν καὶ ὑμῖν ἀσφαλέστατα, καὶ ἐπικουφίζετε πολλὴν τὴν πενίαν αὐτοῖσ ἀπ̓ ὀλίγου τελέσματοσ φίλουσ οὐ μεμπτοὺσ ἕξοντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION