Lucian, Saturnalia, letter 1 1:

(루키아노스, Saturnalia, letter 1 1:)

Ἐγὼ Κρόνῳ χαίρειν. ἐγεγράφειν μὲν ἤδη σοι καὶ πρότερον δηλῶν ἐν οἷσ εἰήν καὶ ὡσ ὑπὸ πενίασ κινδυνεύοιμι μόνοσ ἄμοιροσ εἶναι τῆσ ἑορτῆσ, ἣν ἐπήγγελκασ, ἔτι καὶ τοῦτο προσθεὶσ ‐ μέμνημαι γάρ ‐ ἀλογώτατον εἶναι τοὺσ μὲν ἡμῶν ὑπερπλουτεῖν καὶ τρυφᾶν δὐ κοινωνοῦντασ ὧν ἔχουσι τοῖσ πενεστέροισ, τοὺσ δὲ λιμῷ διαφθείρεσθαι, καὶ ταῦτα Κρονίων ἐνεστώτων· ἐπεὶ δέ μοι τότε οὐδὲν ἀντεπέστειλασ, ἡγησάμην δεῖν αὖθισ ἀναμνῆσαί σε τῶν αὐτῶν. ἐχρῆν γάρ σε, ὦ ἄριστε Κρόνε, τὸ ἄνισον τοῦτο ἀφελόντα καὶ τὰ ἀγαθὰ ἐσ τὸ μέσον ἅπασι καταθέντα ἔπειτα κελεύειν ἑορτάζειν. ὡσ δὲ νῦν ἔχομεν, μύρμηξ ἢ κάμηλοσ, ὡσ ἡ παροιμία φησί. μᾶλλον δὲ τραγικὸν ὑποκριτὴν ἐννόησον θατέρῳ μὲν τοῖν ποδοῖν ἐφ̓ ὑψηλοῦ βεβηκότα, οἱοῖ́ εἰσι τραγικοὶ ἐμβάται, ὁ δ̓ ἕτεροσ ἀνυπόδητοσ ἔστω. εἰ τοίνυν βαδίζοι οὕτωσ ἔχων, ὁρᾷσ ὅτι ἀναγκαῖον αὐτῷ ἄρτι μὲν ὑψηλῷ, ἄρτι δὲ ταπεινῷ γενέσθαι, καθ̓ ὁπότερον ἂν πόδα προβαίνῃ. τοσοῦτον κἀν τῷ βίῳ ἡμῶν τὸ ἄνισον· καὶ οἱ μὲν ὑποδησάμενοι ἐμβάτασ τῆσ τύχησ χορηγούσησ ἐντραγῳδοῦσιν ἡμῖν, οἱ πολλοὶ δὲ πεζῇ καὶ χαμαὶ βαδίζομεν δυνάμενοι ἄν, εὖ ἴσθι, μὴ χεῖρον αὐτῶν ὑποκρίνεσθαι καὶ διαβαίνειν, εἴ τισ καὶ ἡμᾶσ ἐνεσκεύασε παραπλησίωσ ἐκείνοισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION