Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 9:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 9:)

ἀτὰρ εἰπέ μοι καὶ τόδε, τί δή ποτε ἁβρὸσ οὕτω θεὸσ ὢν καὶ γέρων ἐπιλεξάμενοσ τὸ ἀτερπέστατον, ὁπότε ἡ χιὼν ἐπέχει τὰ πάντα καὶ ὁ βορρᾶσ πολὺσ καὶ οὐδὲν ὅ τι οὐ πέπηγεν ὑπὸ τοῦ κρύουσ καὶ τὰ δένδρα ξηρὰ καὶ γυμνὰ καὶ ἄφυλλα καὶ οἱ λειμῶνεσ ἄμορφοι καὶ ἀπηνθηκότεσ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἐπικεκυφότεσ ὥσπερ οἱ πάνυ γεγηρακότεσ, ἀμφὶ τὴν κάμινον οἱ πολλοί, τηνικαῦτα ἑορτάζεισ; καί μοι δοκῶ γραψάμενοσ εἰσ βιβλίον ταύτην ἡμῶν τὴν συνουσίαν ἅ τε αὐτὸσ ἠρώτησα καὶ σὺ πρὸσ ταῦτα ἵλεωσ ἀπεκρίνω παρέξειν ἀναγνῶναι τῶν φίλων, ὅσοι γ̓ ἐπακοῦσαι τῶν σῶν λόγων αξιοι. οὐ γὰρ πρεσβυτικόσ γε ὁ καιρὸσ οὐδὲ ἐπιτήδειοσ τοῖσ τρυφῶσι. Πολλά με ἀνακρίνεισ, ὦ οὗτοσ, ἤδη πίνειν δέον· παρῄρησαι γοῦν μου χρόνον τῆσ ἑορτῆσ οὐκ ὀλίγον οὐ πάνυ ἀναγκαῖά μοι ταῦτα προσφιλοσοφῶν. ὥστε νῦν μὲν ἄφεσ αὐτά, εὐωχώμεθα δὲ ἤδη καὶ κροτῶμεν καὶ ἐπὶ τῇ ἑορτῇ ἐλευθεριάζωμεν, εἶτα πεττεύωμεν ἐσ τὸ ἀρχαῖον ἐπὶ καρύων καὶ βασιλέασ χειροτονῶμεν καὶ πειθαρχῶμεν αὐτοῖσ· οὕτω γὰρ ἂν τὴν παροιμίαν ἐπαληθεύσαιμι, ἥ φησι, παλίμπαιδασ τοὺσ γέροντασ γίγνεσθαι. Ἀλλὰ μὴ δύναιτο διψῶν πιεῖν, ὦ Κρόνε, ὅτῳ μὴ ταῦτα ἃ λέγεισ ἡδέα. ὥστε πίνωμεν· ἱκανὰ γὰρ ἀποκέκρισαι καὶ τὰ πρῶτα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION