Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 8:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 8:)

Ἐγὼ δέ, ὦ Κρόνε, καὶ τοῦτο εἴκαζον τὸ εἰσ τοὺσ δούλουσ καὶ πεδότριβασ φιλάνθρωπον ἐκ τοῦ μύθου ἐκείνου ποιεῖν σε τιμῶντα τοὺσ τὰ ὅμοια πάσχοντασ, ἅτε καὶ αὐτὸν δουλεύοντα, μεμνημένον τῆσ πέδησ. Οὐ παύσῃ γὰρ τοιαῦτα ληρῶν; Εὖ λέγεισ, καὶ παύσομαι· πλὴν ἔτι μοι καὶ τοῦτο ἀπόκριναι. τὸ πεττεύειν σύνηθεσ ἦν καὶ ἐπὶ σοῦ τοῖσ ἀνθρώποισ; Καὶ μάλα, οὐ μὴν περὶ ταλάντων γε καὶ μυριάδων ὥσπερ ὑμῖν, ἀλλὰ περὶ καρύων τὸ μέγιστον, ὡσ μὴ ἀνιᾶσθαι ἡττηθέντα μηδὲ δακρύειν ἀεὶ ἄσιτον ὄντα μόνον τῶν ἄλλων. Εὖ γε ἐκεῖνοι ποιοῦντεσ. ὑπὲρ τίνοσ γὰρ ἂν καὶ ἐπέττευον αὐτοὶ ὁλόχρυσοι ὄντεσ; ὡσ ἔγωγε καὶ μεταξὺ λέγοντόσ σου τοιόνδε τι ἐνενόησα· εἴ τισ ἕνα τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν χρυσηλάτων ἐσ τὸν ἡμέτερον τοῦτον βίον ἀγαγὼν ἔδειξε τοῖσ πολλοῖσ, οἱᾶ ἔπαθεν ἂν ὁ ἄθλιοσ ὐπ’ αὐτῶν; διεσπάσαντο γὰρ ἂν αὐτὸν εὖ οἶδ̓ ὅτι ἐπιδραμόντεσ ὥσπερ τὸν Πενθέα αἱ Μαινάδεσ ἢ αἱ Θρᾷτται τὸν Ὀρφέα ἢ τὸν Ἀκταίωνα αϊ κύνεσ, περὶ τοῦ μεῖζον ἀπενέγκασθαι τὸ μέροσ πρὸσ ἀλλήλουσ ἕκαστοσ ἁμιλλώμενοι, οἵ γε οὐδὲ ἑορτάζοντεσ ἔξω τοῦ φιλοκερδοῦσ εἰσιν, ἀλλἀ πρόσοδον οἱ πολλοὶ πεποίηνται τὴν ἑορτήν. εἷτα οἱ μὲν ἀπέρχονται λῃστεύοντεσ ἐν τῷ συμποσίῳ τοὺσ φίλουσ, οἱ δέ σοί τε λοιδοροῦνται, οὐδὲν δέον, καὶ τοὺσ κύβουσ συντρίβουσιν ἀναιτίουσ ὄντασ αὐτοῖσ ὧν ἑκόντεσ ποιοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION