Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 5:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 5:)

ἀποκρινοῦμαι γάρ, ἢν εἰδὼσ τύχω. Τὸ μὲν πρῶτον ἐκεῖνο, εἰ ἀληθῆ ταῦτά ἐστιν ἃ περὶ σοῦ ἀκούομεν, ὡσ κατήσθιεσ τὰ γεννώμενα ὑπὸ τῆσ Ῥέασ, ἐκείνη δὲ ὑφελομένη τὸν Δία λίθον ὑποβαλλομένη ἀντὶ τοῦ βρέφουσ ἔδωκέ σοι καταπιεῖν, ὁ δὲ εἰσ ἡλικίαν ἀφικόμενοσ ἐξήλασέ σε τῆσ ἀρχῆσ πολέμῳ κρατήσασ, εἶτα ἐσ τὸν Τάρταρον φέρων ἐνέβαλε πεδήσασ αὐτόν τε καὶ τὸ συμμαχικὸν ἅπαν, ὁπόσον μετὰ σοῦ παρετάττετο. Εἰ μὴ ἑορτήν, ὦ οὗτοσ, ἤγομεν καὶ μεθύειν ἐφεῖτο καὶ λοιδορεῖσθαι τοῖσ δεσπόταισ ἐπ̓ ἐξουσίασ, ἔγνωσ ἄν ὡσ ὀργίζεσθαι γοῦν ἐφεῖταί μοι, τοιαῦτα ἐρωτήσασ, οὐκ αἰδεσθεὶσ πολιὸν οὕτω καὶ πρεσβύτην θεόν. Κἀγὼ ταῦτα, ὦ Κρόνε, οὐ παῤ ἐμαυτοῦ φημι, ἀλλ̓ Ἡσίοδοσ καὶ Ὅμηροσ, ὀκνῶ γὰρ λέγειν ὅτι καὶ οἱ ἄλλοι ἅπαντεσ ἄνθρωποι σχεδὸν ταῦτα πεπιστεύκασ1· περὶ σοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION