Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 4:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 4:)

Οὐ μικρὰ ὅλωσ οὐδὲ παντάπασιν εὐκαταφρόνητα ὡσ πρὸσ τὴν δύναμιν ἐξετάζεσθαι τῆσ συμπάσησ ἀρχῆσ, εἰ μή σοί γε μικρὸν δοκεῖ τὸ νικᾶν κυβεύοντα καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐσ τὴν μονάδα κυλιομένου τοῦ κύβου σοὶ τὴν ἑξάδα ὑπεράνω ἀεὶ φαίνεσθαι· πολλοὶ γοῦν ἐσ κόρον ἀπὸ τοῦ τοιούτου ἐπεσιτίσαντο, οἷσ ἵλεωσ καὶ φορὸσ ὁ κύβοσ ἐπινεύσει· οἱ δὲ ἔμπαλιν γυμνοὶ ἐξενήξαντο συντριβέντοσ αὐτοῖσ τοῦ σκάφουσ περὶ οὕτω μικρῷ ἑρ́ματι τῷ κύβῳ. καὶ μὴν καὶ πιεῖν ἐσ τὸ ἥδιστον καὶ ᾠδικώτερον ἄλλου δόξαι ᾆσαι ἐν τῷ συμποσίῳ καὶ διακονουμένων τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἐσ τὸ ὕδωρ ἐμπεσεῖν ‐ τοῦτο γὰρ τοὐπιτίμιον τῆσ ἀδεξίου διακονίασ ‐ σὲ δὲ ἀνακηρυχθῆναι καλλίνικον καὶ τἆθλα φέρεσθαι τὸν ἀλλᾶντα ὁρᾷσ ἡλίκον τὸ ἀγαθόν; ἔτι καὶ βασιλέα μόνον ἐφ̓ ἁπάντων γενέσθαι τῷ ἀστραγάλῳ κρατήσαντα, ὡσ μήτε ἐπιταχθείησ γελοῖα ἐπιτάγματα καὶ αὐτὸσ ἐπιτάττειν ἔχοισ, τῷ μὲν αἰσχρόν τι περὶ αὐτοῦ ἀναβοῆσαι, τῷ δὲ γυμνὸν ὀρχήσασθαι καὶ ἀράμενον τὴν αὐλητρίδα τρὶσ τὴν οἰκίαν περιελθεῖν, πῶσ οὐχὶ καὶ ταῦτα δείγματα μεγαλοδωρίασ τῆσ ἐμῆσ; εἰ δὲ τὸ μὴ ἀληθῆ μηδὲ βέβαιον γίγνεσθαι τὴν τοιαύτην βασιλείαν αἰτιάσῃ, ἄγνωμον ποιήσεισ ὁρῶν αὐτὸν ἐμὲ τὸν ταῦτα διανέμοντα ὀλιγοχρόνιον τὴν ἀρχὴν ἔχοντα. τούτων δ̓ οὖν ἅ μοι δυνατὰ δοῦναι, τῶν πεττῶν, τοῦ ἄρχειν, τοῦ ᾅδειν καὶ τῶν ἃ κατηριθμησάμην, θαρρῶν αἴτει, ὡσ ἐμοῦ πρὸσ οὐδὲν δεδιξομένου σε τῇ αἰγίδι καὶ τῷ κεραυνῷ Ἀλλ̓, ὦ Τιτάνων ἄριστε, τῶν μὲν τοιούτων οὐ δέομαι, σὺ δὲ ἀλλ̓ ἐκεῖνό μοι ἀπόκριναι, ὃ μάλιστα ἐπόθουν εἰδέναι, καὶ μοι ἢν εἴπῃσ αὐτό, ἱκανὴν ἔσῃ τὴν ἀμοιβὴν ἀποδεδωκὼσ ἀντὶ τῆσ θυσίασ, καὶ πρὸσ τὸ λοιπὸν ἀφίημί σοι τὰ χρέα. Ἐρώτα μόνον·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION