Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 3:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 3:)

Ἀλλ̓ οὐδ̓ ἐκεῖνοσ, ὦ Κρόνε, ῥᾳδίωσ καὶ προχείρωσ. ἐγὼ γοῦν ἤδη ἀπηγόρευκα αἰτῶν μεγάλῃ τῇ φωνῇ, ὁ δ̓ οὐκ ἐπαϊεί τὸ παράπαν, ἀλλὰ τὴν αἰγίδα ἐπισείων καὶ τὸν κεραυνὸν ἐπανατεινόμενοσ δριμὺ ἐνορῶν ἐκπλήττει τοὺσ ἐνοχλοῦντασ· ἢν δέ ποτε καὶ ἐπινεύσῃ τινὶ καὶ πλούσιον ποιῇ, πολὺ τὸ ἄκριτον ἐνταῦθα, καὶ τοὺσ ἀγαθοὺσ ἐνίοτε καὶ συνετοὺσ ἀφεὶσ ὁ δὲ παμπονήροισ τε καὶ ἀνοήτοισ ἀνδράσι περιχεῖ τὸν πλοῦτον, μαστιγίαισ ἢ ἀνδρογύνοισ τοῖσ πλείστοισ αὐτῶν. πλὴν τά γε σοὶ δυνατὰ ἐθέλω εἰδέναι τίνα ταῦτά ἐστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION