Lucian, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 2:

(루키아노스, Saturnalia, τὰ πρὸσ Κρόνον 2:)

Ὁρᾷσ; οὐ κατ̓ ἐμὲ τοῦτο ᾔτησασ· οὐ γὰρ ἐμὸν διανέμειν τὰ τοιαῦτα. ὥστε μὴ ἄχθου, εἰ ἀτυχήσειασ αὐτῶν, ἀλλ̓ αἴτει παρὰ τοῦ Διόσ, ὁπόταν εἰσ ἐκεῖνον ἡ ἀρχὴ περιέλθῃ μετ̓ ὀλίγον. ἐγὼ δ̓ ἐπὶ ῥητοῖσ παραλαμβάνω τὴν δυναστείαν· ἑπτὰ μὲν ἡμερῶν ἡ πᾶσα βασιλεία, καὶ ἢν ἐκπρόθεσμοσ τούτων γένωμαι, ἰδιώτησ εὐθύσ εἰμι καὶ τοῦ πολλοῦ δήμου εἷσ· ἐν αὐταῖσ δὲ ταῖσ ἑπτὰ σπουδαῖον μὲν οὐδὲν οὐδὲ ἀγοραῖον διοικήσασθαί μοι συγκεχώρηται, πίνειν δὲ καὶ μεθύειν καὶ βοᾶν καὶ παίζειν καὶ κυβεύειν καὶ ἄρχοντασ καθιστάναι καὶ τοὺσ οἰκέτασ εὐωχεῖν καὶ γυμνὸν ᾅδειν καὶ κροτεῖν ὑποτρέμοντα, ἐνίοτε δὲ καὶ ἐσ ὕδωρ ψυχρὸν ἐπὶ κεφαλὴν ὠθεῖσθαι ἀσβόλῳ κεχρισμένον τὸ πρόσωπον, ταῦτα ἐφεῖταί μοι ποιεῖν. τὰ μεγάλα δὲ ἐκεῖνα, τὸν πλοῦτον καὶ τὸ χρυσίον, ὁ Ζεὺσ διαδίδωσιν οἷσ ἂν ἐθέλῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION