헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Ηεροδοτ́

(루키아노스, Herodotus)

Ἡροδότου εἴθε μὲν καὶ τὰ ἄλλα μιμήσασθαι δυνατὸν ἦν· οὐ πάντα φημὶ ὅσα προσῆν αὐτῷ, ‐ μεῖζον γὰρ εὐχῆσ τοῦτό γε ‐ ἀλλὰ κἂν ἓν ἐκ τῶν ἁπάντων, οἱο͂ν ἢ κάλλοσ τῶν λόγων ἢ ἁρμονίαν αὐτῶν ἢ τὸ οἰκεῖον τῇ Ιὠνίᾳ καὶ προσφυὲσ ἢ τῆσ γνώμησ τὸ περιττὸν ἢ ὅσα μυρία καλὰ ἐκεῖνοσ ἅμα πάντα συλλαβὼν ἔχει πέρα τῆσ εἰσ μίμησιν ἐλπίδοσ· ἃ δὲ ἐποίησεν ἐπὶ τοῖσ συγγράμμασι καὶ ὡσ πολλοῦ ἄξιοσ τοῖσ Ἕλλησιν ἅπασιν ἐν βραχεῖ κατέστη, καὶ ἐγὼ καὶ σὺ καὶ ἄλλοσ ἂν μιμησαίμεθα.

πλεύσασ γὰρ οἴκοθεν ἐκ τῆσ Καρίασ εὐθὺ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐσκοπεῖτο πρὸσ ἑαυτὸν ὅπωσ ἂν τάχιστα καὶ ἀπραγμονέστατα ἐπίσημοσ καὶ περιβόητοσ γένοιτο καὶ αὐτὸσ καὶ τὰ συγγραμμάτια. τὸ μὲν οὖν περινοστοῦντα νῦν μὲν Ἀθηναίοισ, νῦν δὲ Κορινθίοισ ἀναγινώσκειν ἢ Ἀργείοισ ἢ Λακεδαιμονίοισ ἐν τῷ μέρει, ἐργῶδεσ καὶ μακρὸν ἡγεῖτο εἶναι καὶ τριβὴν οὐ μικρὰν ἐν τῷ τοιούτῳ ἔσεσθαι· οὔκουν ἠξίου διασπᾶν τὸ πρᾶγμα οὐδὲ κατὰ διαίρεσιν οὕτω κατ̓ ὀλίγον ἀγείρειν καὶ συλλέγειν τὴν γνῶσιν, ἐπεβούλευε δέ, εἰ δυνατὸν εἰή, ἀθρόουσ που λαβεῖν τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ. Ἡρόδοτοσ τοῦτ̓ ἐκεῖνο ἥκειν οἱ νομίσασ τὸν καιρόν, οὗ μάλιστα ἐγλίχετο, πλήθουσαν τηρήσασ τὴν πανήγυριν, ἁπανταχόθεν ἤδη τῶν ἀρίστων συνειλεγμένων, παρελθὼν ἐσ τὸν ὀπισθόδομον οὐ θεατήν, ἀλλ̓ ἀγωνιστὴν παρεῖχεν ἑαυτὸν Ὀλυμπίων ᾅδων τὰσ ἱστορίασ καὶ κηλῶν τοὺσ παρόντασ, ἄχρι τοῦ καὶ Μούσασ κληθῆναι τὰσ βίβλουσ αὐτοῦ, ἐννέα καὶ αὐτὰσ οὔσασ.

ἤδη οὖν ἅπαντεσ αὐτον ᾔδεσαν πολλῷ μᾶλλον ἢ τοὺσ Ὀλυμπιονίκασ αύτούσ·

καὶ οὐκ ἔστιν ὅστισ ἀνήκοοσ ἦν τοῦ Ἡροδότου ονοματοσ, οἱ μὲν αὐτοὶ ἀκούσαντεσ ἐν Ὀλυμπίᾳ, οἱ δὲ τῶν ἐκ τῆσ πανηγύρεωσ ἡκόντων πυνθανόμενοι, καὶ εἰ πού γε φανείη μόνον, ἐδείκνυτο ἂν τῷ δακτύλῳ, Οὗτοσ ἐκεῖνοσ Ἡρόδοτόσ ἐστιν ὁ τὰσ μάχασ τὰσ Περσικὰσ Ιἀστὶ συγγεγραφώσ, ὁ τὰσ νίκασ ἡμῶν ὑμνήσασ. ἀπέλαυσε τῶν ἱστοριῶν, ἐν μιᾷ συνόδῳ πάνδημόν τινα καὶ κοινὴν ψῆφον τῆσ Ἑλλάδοσ λαβὼν καὶ ἀνακηρυχθεὶσ οὐχ ὑφ̓ ἑνὸσ μὰ Δία κήρυκοσ, ἀλλ̓ ἐν ἁπάσῃ πόλει, ὅθεν ἕκαστοσ ἦν τῶν πανηγυριστῶν.

ὅπερ ὕστερον κατανοήσαντεσ, ἐπίτομόν τινα ταύτην ὁδὸν ἐσ γνῶσιν, Ἱππίασ τε ὁ ἐπιχώριοσ αὐτῶν σοφιστὴσ καὶ Πρόδικοσ ὁ Κεῖοσ καὶ Ἀναξιμένησ ὁ Χῖοσ καὶ Πῶλοσ ὁ Ἀκραγαντῖνοσ καὶ ἄλλοι συχνοὶ λόγουσ ἔλεγον ἀεὶ καὶ αὐτοὶ πρὸσ τὴν πανήγυριν, ἀφ̓ ὧν γνώριμοι ἐν βραχεῖ ἐγίγνοντο.

καὶ τί σοι τοὺσ παλαιοὺσ ἐκείνουσ λέγω σοφιστὰσ καὶ συγγραφέασ καὶ λογογράφουσ, ὅπου καὶ τὰ τελευταῖα ταῦτα καὶ Αἐτίωνά φασι τὸν ζωγράφον, συγγράψαντα τὸν Ῥωξάνησ καὶ Ἀλεξάνδρου γάμον, εἰσ Ὀλυμπίαν καὶ αὐτὸν ἀγαγόντα τὴν εἰκόνα ἐπιδείξασθαι, ὥστε Προξενίδαν, Ἑλλανοδίκην τότε ὄντα, ἡσθέντα τῇ τέχνῃ γαμβρὸν ποιήσασθαι τὸν Αἐτίωνα.

καὶ τί τὸ θαῦμα ἐνῆν τῇ γραφῇ αὐτοῦ, ἤρετό τισ, ὡσ τὸν Ἑλλανοδίκην δἰ αὐτὸ οὐκ ἐπιχωρίῳ τῷ Αἐτίωνι συνάψασθαι τῆσ θυγατρὸσ τὸν γάμον;

ἔστιν ἡ εἰκὼν ἐν Ἰταλίᾳ, κἀγὼ εἶδον, ὥστε καὶ σοὶ ἂν εἰπεῖν ἔχοιμι.

θάλαμόσ ἐστι περικαλλὴσ καὶ κλίνη νυμφική, καὶ ἡ Ῥωξάνη κάθηται πάγκαλόν τι χρῆμα παρθένου ἐσ γῆν ὁρῶσα, αἰδουμένη ἑστῶτα τὸν Ἀλέξανδρον· Ἔρωτεσ δέ τινεσ μειδιῶντεσ ὁ μὲν κατόπιν ἐφεστὼσ ἀπάγει τῆσ κεφαλῆσ τὴν καλύπτραν καὶ δείκνυσι τῷ νυμφίῳ τὴν Ῥωξάνην, ὁ δέ τισ μάλα δουλικῶσ ἀφαιρεῖ τὸ σανδάλιον ἐκ τοῦ ποδόσ, ὡσ κατακλίνοιτο ἤδη, ἄλλοσ τῆσ χλανίδοσ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐπειλημμένοσ, Ἔρωσ καὶ οὗτοσ, ἕλκει αὐτὸν πρὸσ τὴν Ῥωξάνην πάνυ βιαιωσ ἐπισπώμενοσ, ὁ βασιλεὺσ δὲ αὐτὸσ μὲν στέφανόν τινα ὀρέγει τῇ παιδί, πάροχοσ δὲ καὶ νυμφαγωγὸσ Ἡφαιστίων συμπάρεστι δᾷδα καιομένην ἔχων, μειρακίῳ πάνυ ὡραίῳ ἐπερειδόμενοσ, Ὑμέναιοσ οἶμαί ἐστιν· οὐ γὰρ ἐπεγέγραπτο τοὔνομα. ἑτέρωθι δὲ τῆσ εἰκόνοσ ἄλλοι Ἔρωτεσ παίζουσιν ἐν τοῖσ ὅπλοισ τοῦ Ἀλεξάνδρου, δύο μὲν τὴν λόγχην αὐτοῦ φέροντεσ, μιμούμενοι τοὺσ ἀχθοφόρουσ, ὁπότε δοκὸν φέροντεσ βαροῖντο· ἄλλοι δὲ δύο ἕνα τινὰ ἐπὶ τῆσ ἀσπίδοσ κατακείμενον, βασιλέα δῆθεν καὶ αὐτόν, σύρουσι τῶν ὀχάνων τῆσ ἀσπίδοσ ἐπειλημμένοι· ἐσ τὸν θώρακα ἐσελθὼν ὕπτιον κείμενον λοχῶντι ἐοίκεν, ὡσ φοβήσειεν αὐτούσ, ὁπότε κατ̓ αὐτὸν γένοιντο σύροντεσ.

οὐ παιδιὰ δὲ ἄλλωσ ταῦτά ἐστιν οὐδὲ περιείργασται ἐν αὐτοῖσ ὁ Αἐτίων, ἀλλὰ δηλοῖ τοῦ Ἀλεξάνδρου καὶ τὸν ἐσ τὰ πολεμικὰ ἔρωτα, καὶ ὅτι ἅμα καὶ Ῥωξάνησ ἤρα καὶ τῶν ὅπλων οὐκ ἐπελέληστο.

πλὴν ἀλλ̓ ἥ γε εἰκὼν αὐτὴ καὶ ἄλλωσ γαμήλιόν τι ἐπὶ τῆσ ἀληθείασ διεφάνη ἔχουσα; προμνησαμένη τῷ Αἐτίωνι τὴν τοῦ Προξενίδου θυγατέρα· καὶ ἀπῆλθε γήμασ καὶ αὐτόσ, πάρεργον τῶν Ἀλεξάνδρου γάμων, ὑπὸ νυμφαγωγῷ τῷ βασιλεῖ, μισθὸν εἰκασμένου γάμου προσλαβὼν ἀληθῆ γάμον. Ἡρόδοτοσ μὲν οὖν ‐ ἐπάνειμι γὰρ ἐπ̓ ἐκεῖνον ‐ ἱκανὴν τῶν Ὀλυμπίων τὴν πανήγυριν ἡγεῖτο καὶ συγγραφέα θαυμαστὸν δεῖξαι τοῖσ Ἕλλησι τὰσ Ἑλληνικὰσ νίκασ διεξιόντα, ὡσ ἐκεῖνοσ διεξῆλθεν.

ἐγὼ δὲ ‐ καὶ πρὸσ Φιλίου μή με κορυβαντιᾶν ὑπολάβητε μηδὲ τἀμὰ εἰκάζειν τοῖσ ἐκείνου, ἵλεωσ ὁ ἀνήρ ‐ ἀλλὰ τοῦτό γε ὅμοιον παθεῖν φημι αὐτῷ· ὅτε γὰρ τὸ πρῶτον ἐπεδήμησα τῇ Μακεδονίᾳ, πρὸσ ἐμαυτὸν ἐσκόπουν ὅ τι μοι χρηστέον τῷ πράγματι·

καὶ ὁ μὲν ἔρωσ οὗτοσ ἦν ἅπασιν ὑμῖν γνωσθῆναι καὶ ὅτι πλείστοισ Μακεδόνων δεῖξαι τἀμά, τὸ δὲ αὐτὸν περιιόντα τηνικαῦτα τοῦ ἔτουσ συγγενέσθαι τῇ πόλει ἑκάστῃ οὐκ εὐμαρὲσ ἐφαίνετο, εἰ δὲ τηρήσαιμι τήνδε ὑμῶν τὴν σύνοδον, εἶτα παρελθὼν ἐσ μέσον δείξαιμι τὸν λόγον, ἐσ δέον οὕτωσ ἀποβήσεσθαί μοι τὰ τῆσ εὐχῆσ. αὐτοί τε οὖν ἤδη συνεληλύθατε, ὅ τι περ ὄφελοσ ἐξ ἑκάστησ πόλεωσ, αὐτὸ δὴ τὸ κεφάλαιον ἁπάντων Μακεδόνων, καὶ ὑποδέχεται πόλισ ἡ ἀρίστη οὖσα οὐ κατὰ Πίσαν μὰ Δί̓ οὐδὲ τὴν κεῖθι στενοχωρίαν καὶ σκηνὰσ καὶ καλύβασ καὶ πνῖγοσ, οἵ τε αὖ πανηγυρισταὶ οὐ συρφετώδησ ὄχλοσ, ἀθλητῶν μᾶλλον φιλοθεάμονεσ, ἐν παρέργῳ οἱ πολλοὶ τὸν Ἡρόδοτον τιθέμενοι, ἀλλὰ ῥητόρων τε καὶ συγγραφέων καὶ σοφιστῶν οἱ δοκιμώτατοι, ὅσον οὐ μικρὸν ἤδη, μὴ τοὐμὸν παρὰ πολὺ ἐνδεέστερον φαίνηται τῶν Ὀλυμπίων.

ἀλλ̓ ἢν μὲν ὑμεῖσ Πολυδάμαντι ἢ Γλαύκῳ ἢ Μίλωνι παραθεωρῆτέ με, κομιδῇ ὑμῖν δόξω θρασὺσ ἄνθρωποσ εἶναι, ἢν δὲ πολὺ ἐκείνων ἀπαγαγόντεσ τὴν μνήμην ἐπ̓ ἐμαυτοῦ μόνου ἀποδύσαντεσ ἴδητε, τάχ̓ ἂν οὐ πάνυ μαστιγώσιμοσ ὑμῖν δόξαιμι·

ὡσ ἔν γε τηλικούτῳ σταδίῳ ἱκανὸν ἐμοὶ γοῦν καὶ τοῦτο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Herodotus

(루키아노스, Herodotus)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION