Lucian, Dialogi deorum, Ζευσ, Ἥλιοσ. 4:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ζευσ, Ἥλιοσ. 4:)

ἐπεὶ δὲ κατελιπάρησε δακρύων καὶ ἡ μήτηρ Κλυμένη μετ̓ αὐτοῦ, ἀναβιβασάμενοσ ἐπὶ τὸ ἁρ́μα ὑπεθέμην, ὅπωσ μὲν χρὴ βεβηκέναι αὐτόν, ἐφ̓ ὁπόσον δὲ ἐσ τὸ ἄνω ἀφέντα ὑπερενεχθῆναι, εἶτα ἐσ τὸ κάταντεσ αὖθισ ἐπινεύειν καὶ ὡσ ἐγκρατῆ εἶναι τῶν ἡνιῶν καὶ μὴ ἐφιέναι τῷ θυμῷ τῶν ἵππων· εἶπον δὲ καὶ ἡλίκοσ ὁ κίνδυνοσ, εἰ μὴ ὀρθὴν ἐλαύνοι· ὁ δὲ ‐ παῖσ γὰρ ἦν ‐ ἐπιβὰσ τοσούτου πυρὸσ καὶ ἐπικύψασ ἐσ βάθοσ ἀχανὲσ ἐξεπλάγη, ὡσ τὸ εἰκόσ· οἱ δὲ ἵπποι ὡσ ᾔσθοντο οὐκ ὄντα ἐμὲ τὸν ἐπιβεβηκότα, καταφρονήσαντεσ τοῦ μειρακίου ἐξετράποντο τῆσ ὁδοῦ καὶ τὰ δεινὰ ταῦτα ἐποίησαν· ὁ δὲ τὰσ ἡνίασ ἀφείσ, οἶμαι δεδιὼσ μὴ ἐκπέσῃ αὐτόσ, εἴχετο τῆσ ἄντυγοσ. ἀλλὰ ἐκεῖνόσ τε ἤδη ἔχει τὴν δίκην κἀμοί, ὦ Ζεῦ, ἱκανὸν τὸ πένθοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION