Lucian, Dialogi deorum, Ἑρμῆσ, Μαῖα. 1:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἑρμῆσ, Μαῖα. 1:)

Ἔστι γάρ τισ, ὦ μῆτερ, ἐν οὐρανῷ θεὸσ ἀθλιώτεροσ ἐμοῦ; Μὴ λέγε, ὦ Ἑρμῆ, τοιοῦτον μηδέν. Τί μὴ λέγω, ὃσ τοσαῦτα πράγματα ἔχω μόνοσ κάμνων καὶ πρὸσ τοσαύτασ ὑπηρεσίασ διασπώμενοσ; ἑώθεν μὲν γὰρ ἐξαναστάντα σαίρειν τὸ συμπόσιον δεῖ καὶ διαστρώσαντα τὴν κλισίαν εὐθετίσαντά τε ἕκαστα παρεστάναι τῷ Διὶ καὶ διαφέρειν τὰσ ἀγγελίασ τὰσ παῤ αὐτοῦ ἄνω καὶ κάτω ἡμεροδρομοῦντα, καὶ ἐπανελθόντα ἔτι κεκονιμένον παρατιθέναι τὴν ἀμβροσίαν· πρὶν δὲ τὸν νεώνητον τοῦτον οἰνοχόον ἥκειν, καὶ τὸ νέκταρ ἐγὼ ἐνέχεον. τὸ δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι μηδὲ νυκτὸσ καθεύδω μόνοσ τῶν ἄλλων, ἀλλὰ δεῖ με καὶ τότε τῷ Πλούτωνι ψυχαγωγεῖν καὶ νεκροπομπὸν εἶναι καὶ παρεστάναι τῷ δικαστηρίῳ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION