Lucian, Dialogi deorum, Ἀπόλλων, Διόνυσοσ. 4:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἀπόλλων, Διόνυσοσ. 4:)

Εὖ γε ἐκείνη ποιοῦσα. ὁ μέντοι Πρίαποσ, γελοῖον γάρ τί σοι διηγήσομαι, πρῴην ἐν Λαμψάκῳ γενόμενοσ, ἐγὼ μὲν παρῄειν τὴν πόλιν, ὁ δὲ ὑποδεξάμενόσ με καὶ ξενίσασ παῤ αὑτῷ, ἐπειδὴ ἀνεπαυσάμεθα ἐν τῷ συμποσίῳ ἱκανῶσ ὑποβεβρεγμένοι, κατ̓ αὐτάσ που μέσασ νύκτασ ἐπαναστὰσ ὁ γενναῖοσ ‐ αἰδοῦμαι δὲ λέγειν Ἐπείρα σε, Διόνυσε; Τοιοῦτόν ἐστι. Σὺ δὲ τί πρὸσ ταῦτα; Τί γὰρ ἄλλο ἢ ἐγέλασα; Εὖ γε, τὸ μὴ χαλεπῶσ μηδὲ ἀγρίωσ· συγγνωστὸσ γάρ, εἰ καλόν σε οὕτωσ ὄντα ἐπείρα. Τούτου μὲν ἕνεκα καὶ ἐπὶ σὲ ἄν, ὦ Ἄπολλον, ἀγάγοι τὴν πεῖραν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION