Lucian, Dialogi deorum, Πάν, Ἑρμῆσ. 8:

(루키아노스, Dialogi deorum, Πάν, Ἑρμῆσ. 8:)

Εἰπὲ δέ μοι, γεγάμηκασ, ὦ Πάν, ἤδη; τοῦτο γάρ, οἶμαι, καλοῦσί σε. Οὐδαμῶσ, ὦ πάτερ· ἐρωτικὸσ γάρ εἰμι καὶ οὐκ ἂν ἀγαπήσαιμι συνὼν μιᾷ. Ταῖσ οὖν αἰξὶ δηλαδὴ ἐπιχειρεῖσ. Σὺ μὲν σκώπτεισ, ἐγὼ δὲ τῇ τε Ἠχοῖ καὶ τῇ Πίτυϊ σύνειμι καὶ ἀπάσαισ ταῖσ τοῦ Διονύσου Μαινάσι καὶ πάνυ σπουδάζομαι πρὸσ αὐτῶν. Οἶσθα οὖν, ὦ τέκνον, ὅ τι χαρίσῃ τὸ πρῶτον αἰτοῦντί μοι; Πρόσταττε, ὦ πάτερ· ἡμεῖσ μὲν ἴδωμεν ταῦτα. Καὶ πρόσιθί μοι καὶ φιλοφρονοῦ· πατέρα δὲ ὁρ́α μὴ καλέσῃσ με ἄλλου ἀκούοντοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION