Lucian, Dialogi deorum, Πάν, Ἑρμῆς.? 8:

Εἰπὲ δέ μοι, γεγάμηκας, ὦ Πάν, ἤδη· τοῦτο γάρ, οἶμαι, καλοῦσί σε. Οὐδαμῶς, ὦ πάτερ: ἐρωτικὸς γάρ εἰμι καὶ οὐκ ἂν ἀγαπήσαιμι συνὼν μιᾷ. Ταῖς οὖν αἰξὶ δηλαδὴ ἐπιχειρεῖς. Σὺ μὲν σκώπτεις, ἐγὼ δὲ τῇ τε Ἠχοῖ καὶ τῇ Πίτυϊ σύνειμι καὶ ἀπάσαις ταῖς τοῦ Διονύσου Μαινάσι καὶ πάνυ σπουδάζομαι πρὸς αὐτῶν. Οἶσθα οὖν, ὦ τέκνον, ὅ τι χαρίσῃ τὸ πρῶτον αἰτοῦντί μοι· Πρόσταττε, ὦ πάτερ: ἡμεῖς μὲν ἴδωμεν ταῦτα. Καὶ πρόσιθί μοι καὶ φιλοφρονοῦ: πατέρα δὲ ὁρ´α μὴ καλέσῃς με ἄλλου ἀκούοντος.