Lucian, Dialogi deorum, Ἄρησ, Ἑρμῆσ.

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἄρησ, Ἑρμῆσ.)

Ἤκουσασ, ὦ Ἑρμῆ, οἱᾶ ἠπείλησεν ἡμῖν ὁ Ζεύσ, ὡσ ὑπεροπτικὰ καὶ ὡσ ἀπίθανα; Ἢν ἐθελήσω, φησίν, ἐγὼ μὲν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ σειρὰν καθήσω, ὑμεῖσ δὲ ἀποκρεμασθέντεσ κατασπᾶν βιάσεσθέ με, ἀλλὰ μάτην πονήσετε· οὐ γὰρ δὴ καθελκύσετε· εἰ δὲ ἐγὼ θελήσαιμι ἀνελκύσαι, οὐ μόνον ὑμᾶσ, ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν ἅμα καὶ τὴν θάλατταν συναρτήσασ μετεωριῶ· καὶ τἆλλα ὅσα καὶ σὺ ἀκήκοασ. ἐγὼ δὲ ὅτι μὲν καθ̓ ἕνα πάντων ἀμείνων καὶ ἰσχυρότερόσ ἐστιν οὐκ ἂν ἀρνηθείην, ὁμοῦ δὲ τῶν τοσούτων ὑπερφέρειν, ὡσ μὴ καταπονήσειν αὐτόν, κἂν τὴν γῆν κἂν τὴν θάλατταν προσλάβωμεν, οὐκ ἂν πεισθείην.

Εὐφήμει, ὦ Ἄρεσ·

οὐ γὰρ ἀσφαλὲσ λέγειν τὰ τοιαῦτα, μὴ καί τι κακὸν ἀπολαύσωμεν τῆσ φλυαρίασ. Οἰεί γάρ με πρὸσ πάντασ ἂν ταῦτα εἰπεῖν, οὐχὶ δὲ πρὸσ μόνον σέ, ὃν ἐχεμυθεῖν ἠπιστάμην; ὃ δ̓ οὖν μάλιστα γελοῖον ἔδοξέ μοι ἀκούοντι μεταξὺ τῆσ ἀπειλῆσ, οὐκ ἂν δυναίμην σιωπῆσαι πρὸσ σέ· μέμνημαι γὰρ οὐ πρὸ πολλοῦ, ὁπότε ὁ Ποσειδῶν καὶ ἡ Ἥρα καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἐπαναστάντεσ ἐπεβούλευον συνδῆσαι λαβόντεσ αὐτόν, ὡσ παντοῖοσ ἦν δεδιώσ, καὶ ταῦτα τρεῖσ ὄντασ, καὶ εἰ μή γε ἡ Θέτισ κατελεήσασα ἐκάλεσεν αὐτῷ σύμμαχον Βριάρεων ἑκατόγχειρα ὄντα, κἂν ἐδέδετο ἂν αὐτῷ κεραυνῷ καὶ βροντῇ. ταῦτα λογιζομένῳ ἐπῄει μοι γελᾶν ἐπὶ τῇ καλλιρρημοσύνῃ αὐτοῦ. Σιώπα, φημί· οὐ γὰρ ἀσφαλὲσ οὔτε σοὶ λέγειν οὔτ̓ ἐμοὶ ἀκούειν τὰ τοιαῦτα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION