Lucian, Dialogi deorum, Ἥρα, Λητώ. 3:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἥρα, Λητώ. 3:)

Ταῦτα μέντοι τὰ τέκνα, ἡ ξενοκτόνοσ καὶ ὁ ψευδόμαντισ, οἶδα, ὅπωσ λυπεῖ σε ὁρώμενα ἐν τοῖσ θεοῖσ, καὶ μάλιστα ὁπόταν ἡ μὲν ἐπαινῆται ἐσ τὸ κάλλοσ, ὁ δὲ κιθαρίζῃ ἐν τῷ συμποσίῳ θαυμαζόμενοσ ὑφ̓ ἁπάντων. Ἐγέλασα, ὦ Λητοῖ· ἐκεῖνοσ θαυμαστόσ, ὃν ὁ Μαρσύασ, εἰ τὰ δίκαια αἱ Μοῦσαι δικάσαι ἤθελον, ἀπέδειρεν ἂν αὐτὸσ κρατήσασ τῇ μουσικῇ· νῦν δὲ κατασοφισθεὶσ ἄθλιοσ ἀπόλωλεν ἀδίκωσ ἁλούσ· ἡ δὲ καλή σου παρθένοσ οὕτω καλή ἐστιν, ὥστε ἐπεὶ ἔμαθεν ὀφθεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἀκταίωνοσ, φοβηθεῖσα μὴ ὁ νεανίσκοσ ἐξαγορεύσῃ τὸ αἶσχοσ αὐτῆσ, ἐπαφῆκεν αὐτῷ τοὺσ κύνασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION