Lucian, Dialogi deorum, Ἥρα, Λητώ. 1:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἥρα, Λητώ. 1:)

Καλὰ μέν, ὦ Λητοῖ, καὶ τὰ τέκνα ἔτεκεσ τῷ Διί. Οὐ πᾶσαι, ὦ Ἥρα, τοιούτουσ τίκτειν δυνάμεθα, οἱο͂σ ὁ Ἥφαιστόσ ἐστιν. Ἀλλὰ οὗτοσ μὲν ὁ χωλὸσ ὅμωσ χρήσιμόσ γε ἐστι τεχνίτησ ὢν ἄριστοσ καὶ κατακεκόσμηκεν ἡμῖν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν Ἀφροδίτην ἔγημε καὶ σπουδάζεται πρὸσ αὐτῆσ, οἱ δὲ σοὶ παῖδεσ ἡ μὲν αὐτῶν ἀρρενικὴ πέρα τοῦ μετρίου καὶ ὄρειοσ, καὶ τὸ τελευταῖον ἐσ τὴν Σκυθίαν ἀπελθοῦσα πάντεσ ἴσασιν οἱᾶ ἐσθίει ξενοκτονοῦσα καὶ μιμουμένη τοὺσ Σκύθασ αὐτοὺσ ἀνθρωποφάγουσ ὄντασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION