Lucian, Dialogi deorum, Ἑρμῆσ, Ἥλιοσ.

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἑρμῆσ, Ἥλιοσ.)

Ὠ Ἥλιε, μὴ ἐλάσῃσ τήμερον, ὁ Ζεύσ φησι, μηδὲ αὔριον μηδὲ ἐσ τρίτην ἡμέραν, ἀλλὰ ἔνδον μένε, καὶ τὸ μεταξὺ μία τισ ἔστω νὺξ μακρά· ὥστε λυέτωσαν μὲν αἱ Ὧραι αὖθισ τοὺσ ἵππουσ, σὺ δὲ σβέσον τὸ πῦρ καὶ ἀνάπαυε διὰ μακροῦ σεαυτόν. Καινὰ ταῦτα, ὦ Ἑρμῆ, καὶ ἀλλόκοτα ἥκεισ παραγγέλλων. ἀλλὰ μὴ παραβαίνειν τι ἔδοξα ἐν τῷ δρόμῳ καὶ ἔξω ἐλάσαι τῶν ὁρ́ων, κᾆτά μοι ἄχθεται καὶ τὴν νύκτα τριπλασίαν τῆσ ἡμέρασ ποιῆσαι διέγνωκεν; Οὐδὲν τοιοῦτον, οὐδὲ ἐσ ἀεὶ τοῦτο ἔσται· δεῖται δέ τι νῦν αὐτὸσ ἐπιμηκεστέραν γενέσθαι οἱ τὴν νύκτα. Ποῦ δὲ καὶ ἔστιν ἢ πόθεν ἐξεπέμφθησ ἀγγελῶν ταῦτά μοι;

Ἐκ Βοιωτίασ, ὦ Ἥλιε, παρὰ τῆσ Ἀμφιτρύωνοσ, ᾗ σύνεστιν ἐρῶν αὐτῆσ. Εἶτα οὐχ ἱκανὴ νὺξ μία; Οὐδαμῶσ· τεχθῆναι γάρ τινα δεῖ ἐκ τῆσ ὁμιλίασ ταύτησ μέγαν καὶ πολύαθλον θεόν· τοῦτον οὖν ἐν μιᾷ νυκτὶ ἀποτελεσθῆναι ἀδύνατον. Ἀλλὰ τελεσιουργείτω μὲν ἀγαθῇ τύχῃ.

ταῦτα δ̓ οὖν, ὦ Ἑρμῆ, οὐκ ἐγίνετο ἐπὶ τοῦ Κρόνου ‐ αὐτοὶ γὰρ ἡμεῖσ ἐσμέν ‐ οὐδὲ· ἀπόκοιτόσ ποτε ἐκεῖνοσ παρὰ τῆσ Ῥέασ ἦν οὐδὲ ἀπολιπὼν ἂν τὸν οὐρανὸν ἐν Θήβαισ ἐκοιμᾶτο, ἀλλὰ ἡμέρα μὲν ἡμέρα, νὺξ δὲ κατὰ μέτρον τὸ αὐτῆσ ἀνάλογον ταῖσ ὡρ́αισ, ξένον δὲ ἢ παρηλλαγμένον οὐδέν, οὐδ̓ ἂν ἐκοινώνησέ ποτε ἐκεῖνοσ θνητῇ γυναικί· νῦν δὲ δυστήνου γυναίου ἕνεκα χρὴ ἀνεστράφθαι τὰ πάντα καὶ ἀκαμπεστέρουσ μὲν γενέσθαι τοὺσ ἵππουσ ὑπὸ τῆσ ἀργίασ, δύσπορον δὲ τὴν ὁδὸν ἀτριβῆ μένουσαν τριῶν ἑξῆσ ἡμερῶν, τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ ἀθλίωσ ἐν σκοτεινῷ διαβιοῦν. τοιαῦτα ἀπολαύσονται τῶν Διὸσ ἐρώτων καὶ καθεδοῦνται περιμένοντεσ, ἔστ̓ ἂν ἐκεῖνοσ ἀποτελέσῃ τὸν ἀθλητήν, ὃν λέγεισ, ὑπὸ μακρῷ τῷ ζόφῳ. Σιώπα, ὦ Ἥλιε, μή τι κακὸν ἀπολαύσῃσ τῶν λόγων.

ἐγὼ δὲ παρὰ τὴν Σελήνην ἀπελθὼν καὶ τὸν Ὕπνον ἀπαγγελῶ κἀκείνοισ ἅπερ ὁ Ζεὺσ ἐπέστειλε, τὴν μὲν σχολῇ προβαίνειν, τὸν δὲ Ὕπνον μὴ ἀνιέναι τοὺσ ἀνθρώπουσ, ὡσ ἀγνοήσωσι μακρὰν οὕτω τὴν νύκτα γεγενημένην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION