Lucian, Dialogi deorum, Ποσείδων, Ἑρμῆσ. 2:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ποσείδων, Ἑρμῆσ. 2:)

Ἔστιν, ὦ Ἑρμῆ, νῦν ἐντυχεῖν τῷ Διί; Οὐδαμῶσ, ὦ Πόσειδον. Ὅμωσ προσάγγειλον αὐτῷ. Μὴ ἐνόχλει, φημί· ἄκαιρον γάρ ἐστιν, ὥστε οὐκ ἂν ἴδοισ αὐτὸν ἐν τῷ παρόντι Μῶν τῇ Ἥρᾳ σύνεστιν; Οὔκ, ἀλλ̓ ἑτεροῖόν τί ἐστι. Συνίημι· ὁ Γανυμήδησ ἔνδον. Οὐδὲ τοῦτο· ἀλλὰ μαλακῶσ ἔχει αὐτόσ. Πόθεν, ὦ Ἑρμῆ; δεινὸν γὰρ τοῦτο φήσ. Αἰσχύνομαι εἰπεῖν, τοιοῦτόν ἐστιν. Ἀλλὰ οὐ χρὴ πρὸσ ἐμὲ θεῖόν γε ὄντα. Τέτοκεν ἀρτίωσ, ὦ Πόσειδον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION