Lucian, Dialogi deorum, Ἥφαιστοσ, Ζευσ. 1:

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἥφαιστοσ, Ζευσ. 1:)

Εὖ γε, ὦ Ἥφαιστε· ἀλλὰ δίελέ μου τὴν κεφαλὴν ἐσ δύο κατενεγκών. Πειρᾷ μου, εἰ μέμηνα; πρόσταττε δ̓ οὖν τι ἄλλο ὅπερ ἐθέλεισ σοι γενέσθαι. Τοῦτο αὐτό, διαιρεθῆναί μοι το κρανίον· εἰ δὲ ἀπειθήσεισ, οὐ νῦν πρῶτον ὀργιζομένου πειράσῃ. ἀλλὰ χρὴ καθικνεῖσθαι παντὶ τῷ θυμῷ, μηδὲ μέλλειν· ἀπόλλυμαι γὰρ ὑπὸ ὠδίνων, αἵ μοι τὸν ἐγκέφαλον ἀναστρέφουσιν. Ὅρα, ὦ Ζεῦ, μὴ κακόν τι ποιήσωμεν· ὀξὺσ γὰρ ὁ πέλεκύσ ἐστι καὶ οὐκ ἀναιμωτὶ οὐδὲ κατὰ τὴν Εἰλήθυιαν μαιώσεταί σε. Κατένεγκε μόνον, ὦ Ἥφαιστε, θαρρῶν· οἶδα ἐγὼ τὸ συμφέρον. Ἄκων μέν, κατοίσω δέ· τί γὰρ χρὴ ποιεῖν σοῦ κελεύοντοσ; τί τοῦτο; κόρη ἔνοπλοσ; μέγα, ὦ Ζεῦ, κακὸν εἶχεσ ἐν τῇ κεφαλῇ· εἰκότωσ γοῦν ὀξύθυμοσ ἦσθα τηλικαύτην ὑπὸ τῇ μήνιγγι παρθένον ζῳογονῶν καὶ ταῦτα ἔνοπλον· ἦ που στρατόπεδον, οὐ κεφαλὴν ἐλελήθεισ ἔχων. ἡ δὲ πηδᾷ καὶ πυρριχίζει καὶ τὴν ἀσπίδα τινάσσει καὶ τὸ δόρυ πάλλει καὶ ἐνθουσιᾷ, καὶ τὸ μέγιστον, καλὴ πάνυ καὶ ἀκμαία γεγένηται ἤδη ἐν βραχεῖ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION