헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογι

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἥρα, Ζευσ.)

Ἐξ οὗ τὸ μειράκιον τοῦτο, ὦ Ζεῦ, τὸ Φρύγιον ἀπὸ τῆσ Ἴδησ ἁρπάσασ δεῦρο ἀνήγαγεσ, ἔλαττόν μοι τὸν νοῦν προσέχεισ. Καὶ τοῦτο γάρ, ὦ Ἥρα, ζηλοτυπεῖσ ἤδη ἀφελὲσ οὕτω καὶ ἀλυπότατον; ἐγὼ δὲ ᾤμην ταῖσ γυναιξὶ μόναισ χαλεπήν σε εἶναι, ὁπόσαι ἂν ὁμιλήσωσί μοι. Οὐδ̓ ἐκεῖνα μὲν εὖ ποιεῖσ οὐδὲ πρέποντα σεαυτῷ, ὃσ ἁπάντων θεῶν δεσπότησ ὢν ἀπολιπὼν ἐμὲ τὴν νόμῳ γαμετὴν ἐπὶ τὴν γῆν κάτει μοιχεύσων χρυσίον ἢ σάτυροσ ἢ ταῦροσ γενόμενοσ.

πλὴν ἀλλ̓ ἐκεῖναι μέν σοι κἂν ἐν γῇ μένουσι, τὸ δὲ Ἰδαῖον τουτὶ παιδίον ἁρπάσασ ἀνέπτησ, ὦ γενναιότατε θεῶν, καὶ συνοικεῖ ἡμῖν ἐπὶ κεφαλήν μοι ἐπαχθέν, οἰνοχοοῦν δὴ τῷ λόγῳ. οὕτωσ ἠπόρεισ οἰνοχόων, καὶ ἀπηγορεύκασιν ἄρα ἥ τε Ἥβη καὶ ὁ Ἥφαιστοσ διακονούμενοι; σὺ δὲ καὶ τὴν κύλικα οὐκ ἂν ἄλλωσ λάβοισ παῤ αὐτοῦ ἢ φιλήσασ πρότερον αὐτὸν ἁπάντων ὁρώντων, καὶ τὸ φίλημά σοι ἥδιον τοῦ νέκταροσ, καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲ διψῶν πολλάκισ αἰτεῖσ πιεῖν·

ὁτὲ δὲ και ἀπογευσάμενοσ μόνον ἔδωκασ ἐκείνῳ, καὶ πιόντοσ ἀπολαβων τὴν κύλικα ὅσον ὑπόλοιπον ἐν αὐτῇ πίνεισ, ὅθεν καὶ ὁ παῖσ ἔπιε καὶ ἔνθα προσήρμοσε τὰ χείλη, ἵνα καὶ πίνῃσ ἅμα καὶ φιλῇσ· πρῴην δὲ ὁ βασιλεὺσ καὶ ἁπάντων πατὴρ ἀποθέμενοσ τὴν αἰγίδα καὶ τὸν κεραυνὸν ἐκάθησο ἀστραγαλίζων μετ̓ αὐτοῦ ὁ πώγωνα τηλικοῦτον καθειμένοσ. ἅπαντα οὖν ὁρῶ ταῦτα, ὥστε μὴ οἰού λανθάνειν. Καὶ τί δεινόν, ὦ Ἥρα, μειράκιον οὕτω καλὸν μεταξὺ πίνοντα καταφιλεῖν καὶ ἥδεσθαι ἀμφοῖν καὶ τῷ φιλήματι καὶ τῷ νέκταρι;

ἢν γοῦν ἐπιτρέψω αὐτῷ κἂν ἅπαξ φιλῆσαί σε, οὐκέτι μέμψῃ μοι προτιμότερον τοῦ νέκταροσ οἰομένῳ τὸ φίλημα εἶναι. Παιδεραστῶν οὗτοι λόγοι. ἐγὼ δὲ μὴ οὕτω μανείην, ὡσ τὰ χείλη προσενεγκεῖν τῷ μαλθακῷ τούτῳ Φρυγὶ οὕτωσ ἐκτεθηλυμένῳ. Μή μοι λοιδοροῦ, ὦ γενναιοτάτη, τοῖσ παιδικοῖσ· ἡδίων ἐμοὶ καὶ ποθεινότεροσ ‐ οὐ βούλομαι δὲ εἰπεῖν, μή σε παροξύνω ἐπὶ πλέον.

Εἴθε καὶ γαμήσειασ αὐτὸν ἐμοῦ γε οὕνεκα·

μέμνησο γοῦν οἱᾶ́ μοι διὰ τὸν οἰνοχόον τοῦτον ἐμπαροινεῖσ. Οὔκ, ἀλλὰ τὸν Ἥφαιστον ἔδει τὸν σὸν υἱὸν οἰνοχοεῖν ἡμῖν χωλεύοντα, ἐκ τῆσ καμίνου ἥκοντα, ἔτι τῶν σπινθήρων ἀνάπλεων, ἄρτι τὴν πυράγραν ἀποτεθειμένον, καὶ ἀπ̓ ἐκείνων αὐτοῦ τῶν δακτύλων λαμβάνειν ἡμᾶσ τὴν κύλικα καὶ ἐπισπασαμένουσ γε φιλῆσαι μεταξύ, ὃν οὐδ̓ ἂν ἡ μήτηρ σὺ ἡδέωσ φιλήσειασ ὑπὸ τῆσ ἀσβόλου κατῃθαλωμένον τὸ πρόσωπον. ἡδίω ταῦτα· οὐ γάρ; καὶ παρὰ πολὺ ὁ οἰνοχόοσ ἐκεῖνοσ ἐμπρέπει τῷ συμποσίῳ τῶν θεῶν, ὁ Γανυμήδησ δὲ καταπεμπτέοσ αὖθισ ἐσ τὴν Ἴδην· καθάριοσ γὰρ καὶ ῥοδοδάκτυλοσ καὶ ἐπισταμένωσ ὀρέγει τὸ ἔκπωμα, καὶ ὅ σε λυπεῖ μάλιστα, καὶ φιλεῖ ἥδιον τοῦ νέκταροσ. Νῦν καὶ χωλόσ, ὦ Ζεῦ, ὁ Ἥφαιστοσ καὶ οἱ δάκτυλοι αὐτοῦ ἀνάξιοι τῆσ σῆσ κύλικοσ καὶ ἀσβόλου μεστόσ ἐστι, καὶ ναυτιᾷσ ὁρῶν αὐτόν, ἐξ ὅτου τὸν καλὸν κομήτην τοῦτον ἡ Ἴδη ἀνέθρεψε·

πάλαι δὲ οὐχ ἑώρασ ταῦτα, οὐδ̓ οἱ σπινθῆρεσ οὐδὲ ἡ κάμινοσ ἀπέτρεπόν σε μὴ οὐχὶ πίνειν παῤ αὐτοῦ. Λυπεῖσ, ὦ Ἥρα, σεαυτήν, οὐδὲν ἄλλο, κἀμοὶ ἐπιτείνεισ τὸν ἔρωτα ζηλοτυποῦσα· εἰ δὲ ἄχθῃ παρὰ παιδὸσ ὡραίου δεχομένη τὸ ἔκπωμα, σοὶ μὲν ὁ υἱὸσ οἰνοχοείτω, σὺ δέ, ὦ Γανύμηδεσ, ἐμοὶ μόνῳ ἀναδίδου τὴν κύλικα καὶ ἐφ̓ ἑκάστῃ δὶσ φίλει με καὶ ὅτε πλήρη ὀρέγοισ κᾆτα αὖθισ ὁπότε παῤ ἐμοῦ ἀπολαμβάνοισ.

τί τοῦτο; δακρύεισ; μὴ δέδιθι· οἰμώξεται γάρ, ἤν τίσ σε λυπεῖν θέλῃ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Lucian, Dialogi deorum, Ἥρα, Ζευσ.

(루키아노스, Dialogi deorum, Ἥρα, Ζευσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION