Lucian, Dialogi deorum, Προμηθεύσ, Ζευσ. 1:

(루키아노스, Dialogi deorum, Προμηθεύσ, Ζευσ. 1:)

Λῦσόν με, ὦ Ζεῦ· δεινὰ γὰρ ἤδη πέπονθα. Λύσω σε, φήσ, ὃν ἐχρῆν βαρυτέρασ πέδασ ἔχοντα καὶ τὸν Καύκασον ὅλον ὑπὲρ κεφαλῆσ ἐπικείμενον ὑπὸ ἑκκαίδεκα γυπῶν μὴ μόνον κείρεσθαι τὸ ἧπαρ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἐξορύττεσθαι, ἀνθ̓ ὧν τοιαῦθ̓ ἡμῖν ζῷα τοὺσ ἀνθρώπουσ ἔπλασασ καὶ τὸ πῦρ ἔκλεψασ καὶ γυναῖκασ ἐδημιούργησασ; ἃ μὲν γὰρ ἐμὲ ἐξηπάτησασ ἐν τῇ νομῇ τῶν κρεῶν ὀστᾶ πιμελῇ κεκαλυμμένα παραθεὶσ καὶ τὴν ἀμείνω τῶν μοιρῶν σεαυτῷ φυλάττων, τί χρὴ λέγειν; Οὔκουν ἱκανὴν ἤδη τὴν δίκην ἐκτέτικα τοσοῦτον χρόνον τῷ Καυκάσῳ προσηλωμένοσ τὸν κάκιστα ὀρνέων ἀπολούμενον αἰετὸν τρέφων τῷ ἥπατι;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION