Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΡΩΜΑΤΩΝ., 11.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΡΩΜΑΤΩΝ., 11.)

Ῥήγνυται δὲ τὸ ὀστέον τάσ τε ἀφανέασ Ῥωγμὰσ καὶ τὰσ φανερὰσ, καὶ φλᾶται τὰσ ἀφανέασ φλάσιασ, καὶ ἐσφλᾶται ἔσω ἐκ τῆσ φύσιοσ τῆσ ἑωυτέου, μάλιστα ὅταν ἕτεροσ ὑφ’ ἑτέρου τιτρωσκόμενοσ ἐπίτηδεσ τρωθῇ, ἢ ὁκόταν, ἐπίτηδεσ τρῶσαι βουλόμενοσ ἢ ἀέκων, ἐξ ὑψηλοτέρου γίγνηται ἡ βολὴ ἢ ἡ πληγὴ, ὁκοτέρη ἂν ᾖ μᾶλλον, ἢ ὅταν ἐξ ἰσοπέδου τοῦ χωρίου, καὶ ἢν περικρατέῃ τῇ χειρὶ τὸ βέλοσ, ἤν τε βάλλῃ, ἤν τε τύπτῃ, καὶ ἰσχυρότεροσ ἐὼν ἀσθενέστερον τιτρώσκῃ. Ὅσοι δὲ πίπτοντεσ τιτρώσκονται πρόσ τε τὸ ὀστέον καὶ αὐτὸ τὸ ὀστέον, ὁ ἀπὸ ὑψηλοτάτου πίπτων καὶ ἐπὶ σκληρότατον καὶ ἀμβλύτατον, τουτέῳ κίνδυνοσ τὸ ὀστέον Ῥαγῆναι καὶ φλασθῆναι, καὶ ἔσω ἑσφλασθῆναι ἐκ τῆσ φύσιοσ τῆσ ἑωυτέου‧ τῷ δ’ ἐξ ἰσοπέδου μᾶλλον χωρίου πίπτοντι καὶ ἐπὶ μαλθακώτερον, ἧσσον ταῦτα πάσχει τὸ ὀστέον, ἢ οὐκ ἂν πάθοι. Ὅσα δὲ ἐσπίπτοντα ἐσ τὴν κεφαλὴν βέλεα τιτρώσκει πρὸσ τὸ ὀστέον καὶ αὐτὸ τὸ ὀστέον, τὸ ἀπὸ ὑψηλοτάτου ἐμπεσὸν καὶ ἥκιστα ἐξ ἰσοπέδου, καὶ σκληρότατόν τε ἅμα καὶ ἀμβλύτατον καὶ βαρύτατον, καὶ ἥκιστα κοῦφον καὶ ἥκιστα ὀξὺ καὶ μαλθακὸν, τοῦτο ἂν Ῥήξειε τὸ ὀστέον καὶ φλάσειεν. Καὶ μάλιστά γε ταῦτα πάσχειν τὸ ὀστέον κίνδυνοσ, ὅταν ταῦτά τε γίνηται, καὶ ἐσ ἰθὺ τρωθῇ, καὶ κατ’ ἀντίον γένηται τὸ ὀστέον τοῦ βέλεοσ, ἤν τε πληγῇ ἐκ χειρὸσ, ἤν τε βληθῇ, ἤν τέ τι ἐμπέσῃ αὐτέῳ, καὶ ἢν αὐτὸσ καταπεσὼν τρωθῇ, καὶ ὁκωσοῦν τρωθεὶσ κατ’ ἀντίον γενομένου τοῦ ὀστέου τῷ βέλει. Τὰ δ’ ἐσ πλάγιον τοῦ ὀστέου παρασύραντα βέλεα ἧσσον καὶ Ῥήγνυσι τὸ ὀστέον, καὶ φλᾷ, καὶ ἔσω ἐσφλᾷ, κἢν ψιλωθῇ τὸ ὀστέον τῆσ σαρκόσ‧ ἔνια γὰρ τῶν τρωμάτων τῶν οὕτω τρωθέντων οὐδὲ ψιλοῦται τὸ ὀστέον τῆσ σαρκόσ. Τῶν δὲ βελέων Ῥήγνυσι μάλιστα τὸ ὀστέον τάσ τε φανερὰσ Ῥωγμὰσ καὶ τὰσ ἀφανέασ, καὶ φλᾶται καὶ ἐσφλᾷ ἔσω ἐκ τῆσ φύσιοσ τῆσ ἑωυτέου τὸ ὀστέον, τὰ στρογγύλα τε καὶ περιφερέα, καὶ ἀρτίστομα, ἀμβλέα τε ἐόντα καὶ βαρέα καὶ σκληρά‧ καὶ τὴν σάρκα ταῦτα φλᾶται, καὶ πέπειρον ποιέει, καὶ κόπτει‧ καὶ τὰ ἕλκεα γίνεται ὑπὸ τῶν τοιουτέων βελέων, ἔσ τε πλάγιον καὶ ἐν κύκλῳ, ὑπόκοιλα, καὶ διάπυά τε μᾶλλον γίγνεται, καὶ ὑγρά ἐστι, καὶ ἐπὶ πλέονα χρόνον καθαίρεται‧ ἀνάγκη γὰρ τὰσ σάρκασ τὰσ φλασθείσασ καὶ κοπείσασ πῦον γενομένασ ἐκτακῆναι. Τὰ δὲ βέλεα τὰ προμήκεα, ἐπιπολὺ λεπτὰ ἐόντα καὶ ὀξέα καὶ κοῦφα, τήν τε σάρκα διατάμνει μᾶλλον ἢ φλᾷ, καὶ τὸ ὀστέον ὡσαύτωσ‧ καὶ ἕδρην μὲν ἐμποιέει αὐτὸ καὶ διακόψαν ̔διακοπὴ γὰρ καὶ ἕδρη τωὐτόν ἐστἰ, φλᾷ δὲ οὐ μάλα τὸ ὀστέον τὰ τοιαῦτα βέλεα, οὐδὲ Ῥήγνυσιν, οὐδ’ ἐκ τῆσ φύσιοσ ἔσω ἐσφλᾷ. Ἀλλὰ χρὴ πρὸσ τῇ ὄψει τῇ ἑωυτέου, ὅ τι ἄν σοι φαίνηται ἐν τῷ ὀστέῳ, καὶ ἐρώτησιν ποιέεσθαι πάντων τουτέων ̔τοῦ γὰρ μᾶλλόν τε καὶ ἧσσον τρωθέντοσ ταῦτ’ ἐστὶ σημήϊἀ, καὶ ἢν ὁ τρωθεὶσ καρωθῇ, καὶ σκότοσ περιχυθῇ, καὶ δῖνοσ ἔχῃ, καὶ πέσῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION