Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΡΩΜΑΤΩΝ., 14.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΡΩΜΑΤΩΝ., 14.)

Ὅταν οὖν τάμνῃσ ἕλκοσ ἐν κεφαλῇ ὀστέων εἵνεκα τῆσ σαρκὸσ ἐψιλωμένων, θέλων εἰδέναι εἴ τι ἔχει τὸ ὀστέον κακὸν ὑπὸ τοῦ βέλεοσ, ἢ καὶ οὐκ ἔχει, τάμνειν χρὴ τὸ μέγεθοσ τὴν ὠτειλὴν, ὅση ἂν δοκέῃ ἀποχρῆναι. Τάμνοντα δὲ χρὴ ἀναστεῖλαι τὴν σάρκα ἀπὸ τοῦ ὀστέου, ᾗ πρὸσ τῇ μήνιγγι καὶ πρὸσ τῷ ὀστέῳ πέφυκεν‧ ἔπειτα διαμοτῶσαι τὸ ἕλκοσ πᾶν μοτῷ, ὅστισ εὐρύτατον τὸ ἕλκοσ παρέξει ἐσ τὴν ὑστεραίην ξὺν ἐλαχίστῳ πόνῳ‧ μοτώσαντα δὲ καταπλάσματι χρῆσθαι, ὅσον ἂν χρόνον καὶ τῷ μοτῷ, μάζην ἐκ λεπτῶν ἀλφίτων ἐν ὄξει διαμάσσειν, ἢ ἕψειν καὶ γλίσχρην ποιέειν ὡσ μάλιστα. Τῇ δ’ ὑστεραίῃ ἡμέρῃ, ἐπειδὰν ἐξέλῃσ τὸν μοτὸν, κατιδὼν τὸ ὀστέον ὅ τι πέπονθεν, ἐὰν μή σοι καταφανὴσ ᾖ ἡ τρῶσισ, ὁκοίη τίσ ἐστιν ἐν τῷ ὀστέῳ, μηδὲ διαγινώσκῃσ εἴ τέ τι ἔχει τὸ ὀστέον κακὸν ἐν ἑωυτέῳ, ἢ καὶ οὐκ ἔχει, τὸ δὲ βέλοσ δοκέῃ ἀφικέσθαι ἐσ τὸ ὀστέον καὶ σίνασθαι, ἐπιξύειν χρὴ τῷ ξυστῆρι κατὰ βάθοσ καὶ κατὰ μῆκοσ τοῦ ἀνθρώπου ὡσ πέφυκε, καὶ αὖθισ ἐπικάρσιον τὸ ὀστέον, τῶν Ῥηξίων εἵνεκα τῶν ἀφανέων ἰδεῖν, καὶ τῆσ φλάσιοσ εἵνεκα τῆσ ἀφανέοσ, τῆσ οὐκ ἐσφλωμένησ ἔσω ἐκ τῆσ φύσιοσ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ ἄλλου ὀστέου. Ἐξελέγχει γὰρ ἡ ξύσισ μάλα τὸ κακὸν, ἢν μὴ καὶ ἄλλωσ καταφανέεσ ἐώσιν αὗται αἱ πάθαι ἐοῦσαι ἐν τῷ ὀστέῳ. Καὶ ἢν ἕδρην ἴδῃσ ἐν τῷ ὀστέῳ τοῦ βέλεοσ, ἐπιξύειν χρὴ αὐτήν τε τὴν ἕδρην, καὶ τὰ περιέχοντα αὐτὴν ὀστέα, μὴ πολλάκισ τῇ ἕδρῃ προσγένηται Ῥῆξισ καὶ φλάσισ, ἢ μούνη φλάσισ, ἔπειτα λανθάνῃ οὐ καταφανέα ἐόντα. Ἐπειδὰν δὲ ξύσῃσ τὸ ὀστέον τῷ ξυστῆρι, ἢν μὲν δοκέῃ ἐσ πρίσιν ἀφίκειν ἡ τρῶσισ τοῦ ὀστέου, πρίειν χρὴ, καὶ οὐ δεῖ τὰσ τρεῖσ ἡμέρασ μὴ ὑπερβάλλειν ἀπρίωτον, ἀλλ’ ἐν ταύτῃσι πρίειν, ἄλλωσ τε καὶ τῆσ θερμῆσ ὡρ́ησ, ἢν ἐξ ἀρχῆσ λαμβάνῃσ τὸ ἰήμα. Ἢν δὲ ὑποπτεύσῃσ μὲν τὸ ὀστέον ἐῤῬωγέναι, ἢ πεφλάσθαι, ἢ ἀμφότερα ταῦτα, τεκμαιρόμενοσ, ὅτι ἰσχυρῶσ τέτρωται, ἐκ τῶν λόγων τοῦ τρωματίου, καὶ ὅτι ὑπὸ ἰσχυροτέρου τοῦ τρώσαντοσ, ἢν ἕτεροσ ὑφ’ ἑτέρου τρωθῇ, καὶ τὸ βέλοσ ὅτῳ ἐτρώθη, ὅτι τῶν κακούργων βελέων ἦν, ἔπειτα τὸν ἄνθρωπον ὅτι δῖνόσ τε ἔλαβε καὶ σκότοσ, καὶ ἐκαρώθη καὶ κατέπεσεν‧ τούτων δὲ οὕτω γιγνομένων, ἢν μὴ διαγινώσκῃσ εἰ ἔῤῬωγε τὸ ὀστέον, ἢ πέφλασται, ἢ καὶ ἀμφότερα ταῦτα, μήτε ὅλωσ ὁρᾷν δύνῃ, δεῖ δὴ, ἐπὶ τὸ ὀστέον τὸ τηκτὸν τὸ μελάντατον δεύσαντα, τῷ μέλανι φαρμάκῳ τῷ τηκομένῳ στεῖλαι τὸ ἕλκοσ, ὑποτείναντα ὀθόνιον, ἐλαίῳ τέγξαντα, εἶτα καταπλάσαντα τῇ μάζῃ ἐπιδῆσαι‧ τῇ δ’ ὑστεραίῃ, ἀπολύσαντα, ἐκκαθήραντα τὸ ἕλκοσ, ἐπιξῦσαι. Καὶ ἢν μὴ ᾖ ὑγιὲσ, ἀλλ’ ἐῤῬώγῃ καὶ πεφλασμένον ᾖ, τὸ μὲν ἄλλο ἔσται ὀστέον λευκὸν ἐπιξυόμενον‧ ἡ δὲ Ῥωγμὴ καὶ ἡ φλάσισ, κατατακέντοσ τοῦ φαρμάκου, δεξαμένη τὸ φάρμακον ἐσ ἑωυτὴν μέλαν ἐὸν, ἔσται μέλαινα ἐν λευκῷ τῷ ὀστέῳ τῷ ἄλλῳ. Ἀλλὰ χρὴ αὖθισ τὴν Ῥωγμὴν ταύτην φανεῖσαν μέλαιναν ἐπιξέειν κατὰ βάθοσ‧ καὶ ἢν μὲν ἐπιξύων τὴν Ῥωγμὴν ἐξέλῃσ καὶ ἀφανέα ποιήσῃσ, φλάσισ μὲν γεγένηται τοῦ ὀστέου ἢ μᾶλλον ἢ ἧσσον, ἥτισ περιέῤῬηξε καὶ τὴν Ῥωγμὴν τὴν ἀφανισθεῖσαν ὑπὸ τοῦ ξυστῆροσ‧ ἧσσον δὲ φοβερὸν καὶ ἧσσον ἂν πρῆγμα ἀπ’ αὐτέησ γένοιτο ἀφανισθείσησ τῆσ Ῥωγμῆσ. Ἢν δὲ κατὰ βάθοσ ᾖ καὶ μὴ ἐθέλῃ ἐξιέναι ἐπιξυομένη, ἀφίκει ἐσ πρίσιν ἡ τοιαύτη ξυμφορή. Ἀλλὰ χρὴ πρίσαντα τὰ λοιπὰ ἰητρεύειν τὸ ἔλκοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION