Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 62.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 62.)

Ἐπεὶ ἔνια καὶ τῶν ἐκ γενεῆσ γενομένων ὀλισθημάτων, ἢν μικρὸν ὀλίσθῃ, οἱᾶ́ τε ἐσ τὴν φύσιν ἄγεσθαι, καὶ μάλιστα τὰ παρὰ τοῦ ποδὸσ ἄρθρα. Ὁκόσοι ἐκ γενεῆσ κυλλοὶ γίνονται, τὰ πλεῖστα τούτων ἰήσιμά ἐστιν, ἢν μὴ πάνυ μεγάλη ἡ ἔκκλισισ ἐῄ, ἢ καὶ προαυξέων γεγονότων ἤδη τῶν παιδίων ξυμβῇ. Ἄριστον μὲν οὖν ὡσ τάχιστα ἰητρεύειν τὰ τοιαῦτα, πρὶν πάνυ μεγάλην τὴν ἔνδειαν τῶν ὀστέων τῶν ἐν τῷ ποδὶ γενέσθαι, πρίν τε πάνυ μεγάλην τὴν ἔνδειαν τῶν σαρκῶν τῶν κατὰ τὴν κνήμην εἶναι. Τρόποσ μὲν οὖν κυλλώσιοσ οὐχ εἷσ, ἀλλὰ πλείονεσ, τὰ πλεῖστα μὴν οὐκ ἐξηρθρηκότα παντάπασιν, ἀλλὰ δι’ ἔθοσ σχήματοσ ἔν τινι ἀπολήψει τοῦ ποδὸσ κεκυλλωμένα. Προσέχειν δὲ καὶ ἐν τῇ ἰητρείῃ τοισίδε χρή‧ ἀπωθέειν μὲν καὶ κατορθοῦν τῆσ κνήμησ τὸ κατὰ τὸ σφυρὸν ὀστέον, τὸ ἔξωθεν, ἐσ τὸ ἔσω μέροσ, ἀντωθέειν δὲ ἐσ τὸ ἔξω μέροσ τὸ τῆσ πτέρνησ τὸ κατὰ τὴν ἴξιν, ὅκωσ ἀλλήλοισ ἀπαντήσῃ τὰ ὀστέα τὰ ἐξίσχοντα κατὰ μέσον τε καὶ πλάγιον τὸν πόδα‧ τοὺσ δ’ αὖ δακτύλουσ ἀθρόουσ ξὺν τῷ μεγάλῳ δακτύλῳ ἐσ τὸ εἴσω μέροσ ἐγκλίνειν καὶ περιαναγκάζειν οὕτωσ‧ ἐπιδεῖν δὲ κηρωτῇ ἐῤῬητινωμένῃ εὖ, καὶ σπλήνεσι, καὶ ὀθονίοισι μαλθακοῖσι, μὴ ὀλίγοισι, μηδὲ ἄγαν πιέζοντα‧ οὕτω δὲ τὰσ περιαγωγὰσ ποιέεσθαι τῆσ ἐπιδέσιοσ, ὥσπερ καὶ τῇσι χερσὶν ἡ κατόρθωσισ ἦν τοῦ ποδὸσ, ὅκωσ ὁ ποὺσ ὀλίγῳ μᾶλλον ἐσ τὸ βλαισὸν Ῥέπων φαίνηται. Ἴχνοσ δέ τι χρὴ ποιέεσθαι, ἢ δέρματοσ μὴ ἄγαν σκληροῦ, ἢ μολύβδινον, προσεπιδεῖν δὲ, μὴ πρὸσ τὸν χρῶτα τιθέντα, ἀλλ’ ὅταν ἤδη τοῖσιν ὑστάτοισιν ὀθονίοισι μέλλῃσ ἐπιδέειν‧ ὅταν δὲ ἤδη ἐπιδεδεμένοσ ἐῄ, ἑνόσ τινοσ τῶν ὀθονίων χρὴ, οἷσιν ἐπιδέεται, τὴν ἀρχὴν προσράψαι πρὸσ τὰ κάτω τοῦ ποδὸσ ἐπιδέσματα κατὰ τὴν ἴξιν τοῦ μικροῦ δακτύλου‧ ἔπειτα ἐσ τὸ ἄνω τείνοντα, ὅκωσ ἂν δοκέῃ μετρίωσ ἔχειν, περιβάλλειν ἄνωθεν τῆσ γαστροκνημίησ, ὡσ μόνιμον ἐῄ, κατατεταγμένον οὕτωσ. Ἁπλῷ δὲ λόγῳ, ὥσπερ κηροπλαστέοντα, χρὴ ἐσ τὴν φύσιν τὴν δικαίην ἄγειν καὶ τὰ ἐκκεκλιμένα καὶ τὰ συντεταμένα παρὰ τὴν φύσιν, καὶ τῇσι χερσὶν οὕτω διορθοῦντα, καὶ τῇ ἐπιδέσει ὡσαύτωσ, προσάγειν δὲ οὐ βιαίωσ, ἀλλὰ παρηγορικῶσ‧ προσράπτειν δὲ τὰ ὀθόνια, ὅκωσ ἂν ξυμφέρῃ τὰσ ἀναλήψιασ ποιέεσθαι, ἄλλα γὰρ ἄλλησ τῶν χωλωμάτων δέεται ἀναλήψιοσ. Ὑποδημάτιον δὲ ποιέεσθαι μολύβδινον, ἔξωθεν τῆσ ἐπιδέσιοσ ἐπιδεδεμένον, οἱο͂ν αἱ χῖαι κρηπῖδεσ Ῥυθμὸν εἶχον‧ ἀλλ’ οὐδὲν αὐτοῦ δεῖ, ἤν τισ ὀρθῶσ μὲν τῇσι χερσὶ διορθώσῃ, ὀρθῶσ δὲ τοῖσιν ὀθονίοισιν ἐπιδέῃ, ὀρθῶσ δὲ καὶ τὰσ ἀναλήψιασ ποιοῖτο. Ἡ μὲν οὖν ἰήσισ αὕτη, καὶ οὔτε τομῆσ, οὔτε καύσιοσ οὐδὲν δεῖ, οὔτ’ ἄλλησ ποικιλίησ‧ θᾶσσον γὰρ ἐνακούει τὰ τοιαῦτα τῆσ ἰητρείησ, ἢ ὡσ ἄν τισ οἰοίτο. Προσνικᾷν μέντοι χρὴ τῷ χρόνῳ, ἑώσ ἂν αὐξηθῇ τὸ σῶμα ἐν τοῖσι δικαίοισι σχήμασιν. Ὅταν δὲ ἐσ ὑποδήματοσ λόγον ἰῄ, ἀρβύλαι ἐπιτηδειόταται αἱ πηλοπάτιδεσ καλεόμεναι‧ τοῦτο γὰρ ὑποδημάτων ἥκιστα κρατέεται ὑπὸ τοῦ ποδὸσ, ἀλλὰ κρατέει μᾶλλον‧ ἐπιτήδειοσ δὲ καὶ ὁ κρητικὸσ τρόποσ τῶν ὑποδημάτων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION