Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 58.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 58.)

Ὅτεῳ μὲν οὖν ἂν τετελειωμένῳ ἤδη ἐκπεσὼν μὴ ἐμπέσῃ, ὁδοιπορέειν μὲν δύναται, ὅταν ὁ χρόνοσ ἐγγένηται, καὶ ἡ ὀδύνη παύσηται, καὶ ἐθισθῇ τὸ ἄρθρον ἐν τῇ σαρκὶ ἐνστροφᾶσθαι‧ ἀναγκάζεται μέντοι ἰσχυρῶσ ξυγκάμπτειν κατὰ τοὺσ βουβῶνασ ὁδοιπορέων, διὰ δισσὰσ προφάσιασ, ἅμα μὲν ὅτι πολλῷ βραχύτερον τὸ σκέλοσ γίνεται διὰ τὰ προειρημένα, καὶ τῇ μὲν πτέρνῃ καὶ πάνυ πολλοῦ δέεται ψαύειν τῆσ γῆσ‧ μόλισ δὲ τῷ στήθεϊ τοῦ ποδὸσ καθικνέεται, καὶ οὐδὲ οὕτωσ, ἢν μὴ κάμψῃ αὐτὸσ ἑωυτὸν κατὰ τοὺσ βουβῶνασ, καὶ τῷ ἑτέρῳ σκέλεϊ κατὰ τὴν ἰγνύην ἐπιξυγκάμψῃ. Ἐπὶ δὲ τούτοισιν ἀναγκάζεται, ὥστε τῇ χειρὶ τῇ κατὰ τὸ σιναρὸν σκέλοσ ἐρείδεσθαι ἐσ τὸ ἄνω τοῦ μηροῦ ἐφ’ ἑκάστῃ ξυμβάσει‧ ἀναγκάζει οὖν τι καὶ τοῦτο αὐτὸ, ὥστε κάμπτεσθαι κατὰ τοὺσ βουβῶνασ‧ ἐν γὰρ τῇ μεταλλαγῇ τῶν σκελέων ἐν τῇ ὁδοιπορίῃ οὐ δύναται τὸ σῶμα ὀχέεσθαι ἐπὶ τοῦ σιναροῦ σκέλεοσ, εἰ μὴ προσκατερείδεται τὸ σιναρὸν πρὸσ τὴν γῆν ὑπὸ τῆσ χειρὸσ, ἅτε οὐχ ὑφεστεῶτοσ τοῦ ἄρθρου ὑπὸ τῷ σῶματι, ἀλλ’ ἐσ τὸ ὄπισθεν ἐξεστεῶτοσ κατὰ τὸ ἰσχίον‧ εἰ γὰρ πειρήσαιτο καὶ ἐπ’ ὀλίγον τοῦ ποδὸσ ὀχηθῆναι μηδενὶ ἄλλῳ ἀντιστηριζόμενοσ, ἐσ τὸ ὀπίσω ἂν πέσοι‧ ἡ γὰρ Ῥοπὴ πολλὴ ἂν εἰή, τῶν ἰσχίων ἐπὶ πουλὺ ἐσ τοὐπίσω ὑπερεχόντων ὑπὲρ τοῦ ποδὸσ τῆσ βάσιοσ, καὶ τῆσ Ῥάχιοσ ἐσ τὰ ἰσχία Ῥεπούσησ. Ἄνευ μὲν οὖν ξύλου δύνανται ὁδοιπορέειν οἱ τοιοῦτοι, ἢν ἄλλωσ ἐθισθέωσιν‧ διὰ τοῦτο, ὅτι ἡ βάσισ τοῦ ποδὸσ κατὰ τὴν ἀρχαίην ἰθυωρίην ἐστὶν, ἀλλ’ οὐκ ἐσ τὸ ἔξω ἐκκεκλιμένη, διὰ τοῦτο οὐδὲ δέονται τῆσ ἀντικοντώσιοσ. Ὅσοι μέντοι βούλονται ἀντὶ τῆσ τοῦ μηροῦ ἐπιλαβῆσ ὑπὸ τὴν μασχάλην τὴν κατὰ τὸ σιναρὸν σκέλοσ ὑποτιθέμενοι σκίπωνα ἀντερείδειν, κεῖνοι, ἢν μὲν μακρότερον τὸν σκίπωνα ὑποτιθέοιντο, ὀρθότεροι μὲν ὁδοιπορήσουσι, τῷ δὲ ποδὶ πρὸσ τὴν γῆν οὐκ ἐρείδονται‧ εἰ δ’ αὖ βούλονται ἐρείδεσθαι τῷ ποδὶ, βραχύτερον μὲν τὸ ξύλον φορητέον, κατὰ δὲ τοὺσ βουβῶνασ ἐπιξυγκάμπτεσθαι ἂν δέοι αὐτούσ. Τῶν δὲ σαρκῶν αἱ μινυθήσιεσ κατὰ λόγον. γίνονται καὶ τούτοισιν, ὥσπερ πρόσθεν εἴρηται‧ τοῖσι μὲν γὰρ μετέωρον ἔχουσι τὸ σκέλοσ καὶ μηδὲν ταλαιπωρέουσιν, τούτοισι καὶ μάλιστα μινύθουσιν‧ οἳ δ’ ἂν πλεῖστα χρέωνται τῇ ἐπιβάσει, τούτοισιν ἥκιστα μινύθουσιν. Τὸ μέντοι ὑγιὲσ σκέλοσ οὐκ ὠφελέεται, ἀλλὰ μᾶλλον αὶ ἀσχημονέστερον γίνεται, ἢν χρέωνται τῷ σιναρῷ σκέλεϊ ἐπὶ τὴν γῆν‧ ξυνυπουργέον γὰρ ἐκείνῳ ἐξίσχιόν τε ἀπαναγκάζεται εἶναι, καὶ κατὰ τὴν ἰγνύην ξυγκάμπτειν‧ ἢν δὲ μὴ προσχρέηται τῷ σιναρῷ ἐπὶ τὴν γῆν, ἀλλὰ, μετέωρον ἔχων, σκίπωνι ἀντερείδηται, οὕτω δὲ καρτερὸν γίνεται τὸ ὑγιὲσ σκέλοσ‧ ἔν τε γὰρ τῇ φύσει διαιτᾶται, καὶ τὰ γυμνάσια προσκρατύνει αὐτό. Φαίη μὲν οὖν ἄν τισ, ἔξω ἰητρικῆσ τὰ τοιαῦτα εἶναι‧ τί γὰρ δῆθεν δεῖ περὶ τῶν ἤδη ἀνηκέστων γεγονότων ἔτι προσξυνιέναι; πολλοῦ δὲ δεῖ οὕτωσ ἔχειν‧ τῆσ γὰρ αὐτῆσ γνώμησ καὶ ταῦτα ξυνιέναι‧ οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε ἀπαλλοτριωθῆναι ἀπ’ ἀλλήλων. Δεῖ μὲν γὰρ ἐσ τὰ ἀκεστὰ μηχανάασθαι, ὅκωσ μὴ ἀνήκεστα ἔσται, ξυνιέντα ὅκη ἂν μάλιστα κωλυτέα ἐσ τὸ ἀνήκεστον ἐλθεῖν‧ δεῖ δὲ τὰ ἀνήκεστα ξυνιέναι, ὡσ μὴ μάτην λυμαίνηται‧ τὰ δὲ προῤῬήματα λαμπρὰ καὶ ἀγωνιστικὰ, ἀπὸ τοῦ διαγινώσκειν, ὅπη ἕκαστον, καὶ οἱώσ, καὶ ὁκότε τελευτήσει, ἤν τε ἐσ τὸ ἀκεστὸν τράπηται, ἤν τε ἐσ τὸ ἀνήκεστον. Ὁκόσοισι δ’ ἂν ἐκ γενεῆσ, ἢ καὶ ἄλλωσ πωσ ἐν αὐξήσει ἐοῦσιν, οὕτωσ ὀλίσθῃ τὸ ἄρθρον ὀπίσω, καὶ μὴ ἐμπέσῃ, ἤν τε βίῃ ὀλίσθῃ, ἤν τε καὶ ὑπὸ νούσου ̔πολλὰ γὰρ τοιαῦτα ἐξαρθρήματα γίνετα ἐν νούσοισιν‧ οἱαῖ δέ τινέσ εἰσιν αἱ νοῦσοι, ἐν ᾗσιν ἐξθρέεται τὰ τοιαῦτα, ὕστερον γεγράψεταἰ, ἢν οὖν ἐκστὰν μὴ ἐμπέσῃ, τοῦ μὲν μηροῦ τὸ ὀστέον βραχὺ γίνεται, κακοῦται δὲ καὶ πᾶν τὸ σκέλοσ, καὶ ἀναυξέστερον γίνεται καὶ ἀσαρκότερον πολλῷ διὰ τὸ μηδὲν προσχρέεσθαι αὐτῷ‧ κακοῦται γὰρ τούτοισι καὶ τὸ κατὰ τὴν ἰγνύην ἄρθρον‧ τὰ γὰρ νεῦρα ἐντεταμένα γίνεται διὰ τὰ πρόσθεν εἰρημένα‧ διὸ οὐ δύνανται τὸ κατὰ τὴν ἰγνύην ἄρθρον ἐκτανύειν, οἷσιν ἂν οὕτωσ ἰσχίον ἐκπέσῃ. Ὡσ γὰρ ἐν κεφαλαίῳ εἰπεῖν, πάντα τὰ ἐν τῷ σώματι ὁκόσα ἐπὶ χρήσει γέγονε, χρεομένοισι μὲν μέτρια καὶ γυμναζομένοισιν ἐν τῇσι ταλαιπωρίῃσιν, ἐν ᾗσιν ἕκαστα εἴθισται, οὕτω μὲν ὑγιεινὰ καὶ αὔξιμα καὶ εὔγηρα γίνεται‧ μὴ χρεομένοισι δὲ, ἀλλ’ ἐλινύουσι νοσηρότερα γίνεται καὶ ἀναυξέα καὶ ταχύγηρα. Ἐν δὲ τούτοισιν οὐχ ἥκιστα τὰ ἄρθρα τοῦτο πέπονθε καὶ τὰ νεῦρα, ἢν μή τισ αὐτοῖσι χρέηται‧ κακοῦνται μὲν οὖν διὰ ταύτασ τὰσ προφάσιασ μᾶλλόν τι ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ τοῦ ὀλισθήματοσ, ἢ ἐν τοῖσιν ἄλλοισιν‧ ὅλον γὰρ τὸ σκέλοσ ἀναυξὲσ γίνεται, καὶ τῇ ἀπὸ τῶν ὀστέων φύσει, καὶ τῇ ἀπὸ τῶν σαρκῶν‧ οἱ οὖν τοιοῦτοι ὁκόταν ἀνδρωθῶσι, μετέωρον καὶ ξυγκεκαμμένον τὸ σκέλοσ ἴσχουσιν, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ὀχέονται, καὶ τῷ ξύλῳ ἀντιστηριζόμενοι, οἱ μὲν, ἑνὶ, οἱ δὲ, δυσίν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION