Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 47.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 47.)

Σκολιαίνεται μὲν οὖν Ῥάχισ, καὶ ὑγιαίνουσι, κατὰ πολλοὺσ τρόπουσ‧ καὶ γὰρ ἐν τῇ φύσει καὶ ἐν τῇ χρήσει οὕτωσ ἔχει‧ ἀτὰρ καὶ ὑπὸ γήραοσ καὶ ὑπὸ ὀδυνημάτων ξυνδοτική ἐστιν. Αἱ δὲ δὴ κυφώσιεσ, αἱ ἐν τοῖσι πτώμασιν, ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ γίνονται, ἢν ἢ τοῖσιν ἰσχίοισιν ἐρείσῃ, ἢ ἐπὶ τοὺσ ὤμουσ πέσῃ. Ἀνάγκη γὰρ ἔξω φαίνεσθαι ἐν τῷ κυφώματι ἕνα μέν τινα ὑψηλότερον τῶν σπονδύλων, τοὺσ δὲ ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ἐπὶ ἧσσον‧ οὔκουν εἷσ ἐπὶ πουλὺ ἀποπεπηδηκὼσ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐστὶν, ἀλλὰ μικρὸν ἕκαστοσ ξυνδιδοῖ, ἀθρόον δὲ πολὺ γίνεται. Διὰ οὖν τοῦτο καὶ ὁ νωτιαῖοσ μυελὸσ εὐφόρωσ φέρει τὰσ τοιαύτασ διαστροφὰσ, ὅτι κυκλώδησ αὐτῷ ἡ διαστροφὴ γίνεται, ἀλλ’ οὐ γωνιώδησ. Χρὴ δὲ τὴν κατασκευὴν τοῦ διαναγκασμοῦ τοιήνδε κατασκευάσαι‧ ἔξεστι μὲν ξύλον ἰσχυρὸν καὶ πλατὺ, ἐντομὴν παραμήκεα ἔχον, κατορύξαι‧ ἔξεστι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ξύλου ἐν τοίχῳ ἐντομὴν παραμήκεα ἐνταμεῖν, ἢ πήχεϊ ἀνωτέρω τοῦ ἐδάφεοσ, ἢ ὅκωσ ἂν μετρίωσ ἔχῃ‧ ἔπειτα οἱο͂ν στύλον δρύϊνον, τετράγωνον, πλάγιον παραβάλλειν, ἀπολείποντα ἀπὸ τοῦ τοίχου, ὅσον παρελθεῖν τινα, ἢν δέῃ‧ καὶ ἐπὶ μὲν τὸν στύλον ἐπιστορέσαι ἢ χλαίνασ, ἢ ἄλλο τι, ὃ μαλθακὸν μὲν ἔσται, ὑπείξει δὲ μὴ μέγα‧ τὸν δὲ ἄνθρωπον πυριῆσαι, ἢν ἐνδέχηται, ἢ πολλῷ θερμῷ λοῦσαι‧ κἄπειτα πρηνέα κατακλῖναι κατατεταμένον, καὶ τὰσ μὲν χεῖρασ αὐτοῦ παρατείναντα κατὰ φύσιν προσδῆσαι πρὸσ τὸ σῶμα‧ ἱμάντι δὲ μαλθακῷ, ἱκανῶσ πλατέϊ τε καὶ μακρῷ, ἐκ δύο διανταίων ξυμβεβλημένῳ, μέσῳ, κατὰ μέσον τὸ στῆθοσ δὶσ περιβεβλῆσθαι χρὴ ὡσ ἐγγυτάτω τῶν μασχαλέων‧ ἔπειτα τὸ περισσεῦον τῶν ἱμάντων κατὰ τὴν μασχάλην, ἑκάτερον περὶ τοὺσ ὤμουσ περιβεβλήσθω‧ ἔπειτα αἱ ἀρχαὶ πρὸσ ξύλον ὑπεροειδέσ τι προσδεδέσθωσαν, ἁρμόζουσαι τὸ μῆκοσ τῷ ξύλῳ τῷ ὑποτεταμένῳ, πρὸσ ὅ τι προσβάλλον τὸ ὑπεροειδὲσ ἀντιστηρίζοντα κατατείνειν. Τοιούτῳ δέ τινι ἑτέρῳ δεσμῷ χρὴ ἄνωθεν τῶν γουνάτων δήσαντα καὶ ἄνωθεν τῶν πτερνέων, τὰσ ἀρχὰσ τῶν ἱμάντων πρὸσ τοιοῦτό τι ξύλον προσδῆσαι‧ ἄλλῳ δὲ ἱμάντι πλατέϊ, καὶ μαλθακῷ, καὶ δυνατῷ, ταινιοειδέϊ, πλάτοσ ἔχοντι καὶ μῆκοσ ἱκανὸν, ἰσχυρῶσ περὶ τὰσ ἰξύασ κύκλῳ περιδεδέσθαι ὡσ ἐγγύτατα τῶν ἰσχίων‧ ἔπειτα τὸ περισσεῦον τοῦ ταινιοειδέοσ, ἅμα ἀμφοτέρασ τὰσ ἀρχὰσ τῶν ἱμάντων, πρὸσ τὸ ξύλον προσδῆσαι τὸ πρὸσ τῶν ποδῶν‧ κἄπειτα κατατείνειν ἐν τούτῳ τῷ σχήματι ἔνθα καὶ ἔνθα, ἅμα μὲν ἰσοῤῬόπωσ, ἅμα δὲ ἐσ ἰθύ. Οὐδὲν γὰρ ἂν μέγα κακὸν ἡ τοιαύτη κατάτασισ ποιήσειεν, εἰ χρηστῶσ σκευασθείη, εἰ μὴ ἄρα ἐξεπίτηδέσ τισ βούλοιτο σίνεσθαι. Τὸν δὲ ἰητρὸν χρὴ ἢ ἄλλον, ὅστισ ἰσχυρὸσ καὶ μὴ ἀμαθὴσ, ἐπιθέντα τὸ θέναρ τῆσ χειρὸσ ἐπὶ τὸ ὕβωμα, καὶ τὴν ἑτέρην χεῖρα προσεπιθέντα ἐπὶ τὴν ἑτέρην, καταναγκάζειν, προσξυνιέντα, ἤν τε ἐσ ἰθὺ ἐσ τὸ κάτω πεφύκῃ καταναγκάζεσθαι, ἤν τε πρὸσ τῆσ κεφαλῆσ, ἤν τε πρὸσ τῶν ἰσχίων. Καὶ ἀσινεστάτη μὲν αὕτη ἡ ἀνάγκη‧ ἀσινὲσ δὲ καὶ ἐπικαθίζεσθαί τινα ἐπὶ τὸ κύφωμα, αὐτοῦ ἅμα κατατεινομένου, καὶ ἐνσεῖσαι μετεωρισθέντα. Ἀτὰρ καὶ ἐπιβῆναι τῷ ποδὶ, καὶ ὀχηθῆναι ἐπὶ τὸ κύφωμα, ἡσύχωσ τε ἐπενσεῖσαι οὐδὲν κωλύει‧ τὸ τοιοῦτο δὲ ποιῆσαι μετρίωσ ἐπιτήδειοσ ἄν τισ εἰή τῶν ἀμφὶ παλαίστρῃ εἰθισμένων. Δυνατωτάτη μέντοι τῶν ἀναγκέων ἐστὶν, εἰ ὁ μὲν τοῖχοσ, ᾗ ἐντέτμηται, ἢ τὸ ξύλον τὸ κα. τορωρυγμένον, ᾗ ἐντέτμηται, κατωτέρω εἰή τῆσ Ῥάχιοσ τοῦ ἀνθρώπου, ὁκόσῳ ἂν δοκέῃ μετρίωσ ἔχειν, σανὶσ δὲ φιλυρίνη, μὴ λεπτὴ, ἐνείη, ἢ καὶ ἄλλου τινὸσ ξύλου‧ ἔπειτα ἐπὶ τὸ ὕβωμα ἐπιτεθείη ἢ τρύχιόν τι πολύπτυχον, ἢ σμικρόν τι σκύτινον ὑποκεφάλαιον‧ ὡσ ἐλάχιστα μὴν ἐπικεῖσθαι ξυμφέρει, μόνον προμηθεόμενον, ὡσ μὴ ἡ σανὶσ ὑπὸ σκληρότητοσ ὀδύνην παρὰ καιρὸν προσπαρέχῃ‧ κατ’ ἴξιν δὲ ἔστω ὡσ μάλιστα τῇ ἐντομῇ τῇ ἐσ τὸν τοῖχον, τὸ ὕβωμα, ὡσ ἂν ἡ σανὶσ, ᾗ μάλιστα ἐξέστηκε, ταύτῃ μάλιστα πιέζῃ ἐπιτεθεῖσα. Ὅταν δὲ ἐπιτεθῇ, τὸν μέν τινα καταναγκάζειν χρὴ τὸ ἄκρον τῆσ σανίδοσ, ἤν τε ἕνα δέῃ, ἤν τε δύο, τοὺσ δὲ κατατείνειν τὸ σῶμα κατὰ μῆκοσ, ὡσ πρόσθεν εἴρηται, τοὺσ μὲν τῇ, τοὺσ δὴ τῇ. Ἔξεστι δὲ καὶ ὀνίσκοισι τὴν κατάτασιν ποιέεσθαι, ἢ παρακατορύξαντα παρὰ τὸ ξύλον, ἢ ἐν αὐτῷ τῷ ξύλῳ τὰσ φλιὰσ τῶν ὀνίσκων ἐντεκτηνάμενον, ἤν τε ὀρθὰσ ἐθέλῃσ ἑκατέρωθεν σμικρὸν ὑπερεχούσασ, ἤν τε κατὰ κορυφὴν τοῦ ξύλου ἔνθεν καὶ ἔνθεν. Αὗται αἱ ἀνάγκαι εὐταμίευτοί εἰσι καὶ ἐσ τὸ ἰσχυρότερον καὶ ἐσ τὸ ἧσσον, καὶ ἰσχὺν ἔχουσι τοιαύτην, ὥστε, καὶ εἴ τισ ἐπὶ λύμῃ βούλοιτο, ἀλλὰ μὴ ἐπὶ ἰητρείῃ, ἐσ τοιαύτασ ἀνάγκασ ἀγαγεῖν, κἂν τούτῳ ἰσχυρῶσ δύνασθαι‧ καὶ γὰρ ἂν κατατείνων κατὰ μῆκοσ μοῦνον ἔνθεν καὶ ἔνθεν οὕτω, καὶ ἄλλην ἀνάγκην οὐδεμίην προστιθεὶσ, ὅμωσ κατατείνειεν ἄν τισ ἱκανῶσ‧ καὶ εἰ μὴ κατατείνων, αὐτῇ δὲ μοῦνον τῇ σανίδι οὕτωσ ἰποίη τισ, καὶ οὕτωσ ἂν ἱκανῶσ καταναγκάσειεν. Καλαὶ οὖν αἱ τοιαῦται ἰσχύεσ εἰσὶν, ᾗσιν ἔξεστι καὶ ἀσθενεστέρῃσι καὶ ἰσχυροτέρῃσι χρέεσθαι αὐτὸν ταμιεύοντα. Καὶ μὲν δὴ καὶ κατὰ φύσιν γε ἀναγκάζουσιν‧ τὰ μὲν γὰρ ἐξεστεῶτα ἐσ τὴν χώρην ἀναγκάζει ἡ ἴπωσισ ἰέναι, τὰ δὲ ξυνεληλυθότα‧ κατὰ φύσιν κατατείνουσιν αἱ κατὰ φύσιν κατατάσιεσ. Οὔκουν ἐγὼ ἔχω τουτέων ἀνάγκασ καλλίουσ, οὐδὲ δικαιοτέρασ‧ ἡ γὰρ κατ’ αὐτὴν τὴν ἄκανθαν ἰθυωρίη τῆσ κατατάσιοσ κάτωθέν τε καὶ κατὰ τὸ ἱερὸν ὀστέον καλεόμενον οὐκ ἔχει ἐπιλαβὴν οὐδεμίην‧ ἄνωθεν δὲ κατὰ τὸν αὐχένα καὶ κατὰ τὴν κεφαλὴν, ἐπιλαβὴν μὲν ἔχει, ἀλλ’ ἐσιδέειν γε ἀπρεπὴσ ταύτῃ τοι γινομένη ἡ κατάτασισ, καὶ ἄλλασ βλάβασ ἂν προσπαρέχοι πλεονασθεῖσα. Ἐπειρήθην δὲ δή ποτε, ὕπτιον τὸν ἄνθρωπον κατατείνασ, ἀσκὸν ἀφύσητον ὑποθεῖναι ὑπὸ τὸ ὕβωμα, κἄπειτα αὐλῷ ἐκ χαλκείου ἐσ τὸν ἀσκὸν τὸν ὑποκείμενον ἐνιέναι φῦσαν. Ἀλλά μοι οὐκ. εὐπορεῖτο‧ ὅτε μὲν γὰρ εὖ κατατείνοιμι τὸν ἄνθρωπον, ἡσσᾶτο ὁ ἀσκὸσ, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἡ φῦσα ἐσαναγκάζεσθαι‧ καὶ ἄλλωσ ἕτοιμον περιολισθάνειν ἦν, ἅτε ἐσ τὸ αὐτὸ ἀναγκαζόμενον, τό τε τοῦ ἀνθρώπου ὕβωμα, καὶ τὸ τοῦ ἀσκοῦ πληρουμένου κύρτωμα. Ὅτε δ’ αὖ μὴ κάρτα κατατείνοιμι τὸν ἄνθρωπον, ὁ μὲν ἀσκὸσ ὑπὸ τῆσ φύσησ ἐκυρτοῦτο, ὁ δὲ ἄνθρωποσ πάντη μᾶλλον ἐλορδαίνετο ἢ ᾗ ξυνέφερεν. Ἔγραψα δὲ ἐπίτηδεσ τοῦτο‧ καλὰ γὰρ καὶ ταῦτα τὰ μαθήματά ἐστιν, ἃ, πειρηθέντα, ἀπορηθέντα ἐφάνη, καὶ δι’ ἅσσα ἠπορήθη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION