헬라어 문장 검색 - Ηιπποξ́Οευϝρεσ́06́47́0́

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 47.)

Σκολιαίνεται μὲν οὖν Ῥάχισ, καὶ ὑγιαίνουσι, κατὰ πολλοὺσ τρόπουσ‧ καὶ γὰρ ἐν τῇ φύσει καὶ ἐν τῇ χρήσει οὕτωσ ἔχει‧ ἀτὰρ καὶ ὑπὸ γήραοσ καὶ ὑπὸ ὀδυνημάτων ξυνδοτική ἐστιν. Αἱ δὲ δὴ κυφώσιεσ, αἱ ἐν τοῖσι πτώμασιν, ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ γίνονται, ἢν ἢ τοῖσιν ἰσχίοισιν ἐρείσῃ, ἢ ἐπὶ τοὺσ ὤμουσ πέσῃ. Ἀνάγκη γὰρ ἔξω φαίνεσθαι ἐν τῷ κυφώματι ἕνα μέν τινα ὑψηλότερον τῶν σπονδύλων, τοὺσ δὲ ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ἐπὶ ἧσσον‧ οὔκουν εἷσ ἐπὶ πουλὺ ἀποπεπηδηκὼσ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐστὶν, ἀλλὰ μικρὸν ἕκαστοσ ξυνδιδοῖ, ἀθρόον δὲ πολὺ γίνεται. Διὰ οὖν τοῦτο καὶ ὁ νωτιαῖοσ μυελὸσ εὐφόρωσ φέρει τὰσ τοιαύτασ διαστροφὰσ, ὅτι κυκλώδησ αὐτῷ ἡ διαστροφὴ γίνεται, ἀλλ’ οὐ γωνιώδησ. Χρὴ δὲ τὴν κατασκευὴν τοῦ διαναγκασμοῦ τοιήνδε κατασκευάσαι‧ ἔξεστι μὲν ξύλον ἰσχυρὸν καὶ πλατὺ, ἐντομὴν παραμήκεα ἔχον, κατορύξαι‧ ἔξεστι δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ ξύλου ἐν τοίχῳ ἐντομὴν παραμήκεα ἐνταμεῖν, ἢ πήχεϊ ἀνωτέρω τοῦ ἐδάφεοσ, ἢ ὅκωσ ἂν μετρίωσ ἔχῃ‧ ἔπειτα οἱο͂ν στύλον δρύϊνον, τετράγωνον, πλάγιον παραβάλλειν, ἀπολείποντα ἀπὸ τοῦ τοίχου, ὅσον παρελθεῖν τινα, ἢν δέῃ‧ καὶ ἐπὶ μὲν τὸν στύλον ἐπιστορέσαι ἢ χλαίνασ, ἢ ἄλλο τι, ὃ μαλθακὸν μὲν ἔσται, ὑπείξει δὲ μὴ μέγα‧ τὸν δὲ ἄνθρωπον πυριῆσαι, ἢν ἐνδέχηται, ἢ πολλῷ θερμῷ λοῦσαι‧ κἄπειτα πρηνέα κατακλῖναι κατατεταμένον, καὶ τὰσ μὲν χεῖρασ αὐτοῦ παρατείναντα κατὰ φύσιν προσδῆσαι πρὸσ τὸ σῶμα‧ ἱμάντι δὲ μαλθακῷ, ἱκανῶσ πλατέϊ τε καὶ μακρῷ, ἐκ δύο διανταίων ξυμβεβλημένῳ, μέσῳ, κατὰ μέσον τὸ στῆθοσ δὶσ περιβεβλῆσθαι χρὴ ὡσ ἐγγυτάτω τῶν μασχαλέων‧ ἔπειτα τὸ περισσεῦον τῶν ἱμάντων κατὰ τὴν μασχάλην, ἑκάτερον περὶ τοὺσ ὤμουσ περιβεβλήσθω‧ ἔπειτα αἱ ἀρχαὶ πρὸσ ξύλον ὑπεροειδέσ τι προσδεδέσθωσαν, ἁρμόζουσαι τὸ μῆκοσ τῷ ξύλῳ τῷ ὑποτεταμένῳ, πρὸσ ὅ τι προσβάλλον τὸ ὑπεροειδὲσ ἀντιστηρίζοντα κατατείνειν. Τοιούτῳ δέ τινι ἑτέρῳ δεσμῷ χρὴ ἄνωθεν τῶν γουνάτων δήσαντα καὶ ἄνωθεν τῶν πτερνέων, τὰσ ἀρχὰσ τῶν ἱμάντων πρὸσ τοιοῦτό τι ξύλον προσδῆσαι‧ ἄλλῳ δὲ ἱμάντι πλατέϊ, καὶ μαλθακῷ, καὶ δυνατῷ, ταινιοειδέϊ, πλάτοσ ἔχοντι καὶ μῆκοσ ἱκανὸν, ἰσχυρῶσ περὶ τὰσ ἰξύασ κύκλῳ περιδεδέσθαι ὡσ ἐγγύτατα τῶν ἰσχίων‧ ἔπειτα τὸ περισσεῦον τοῦ ταινιοειδέοσ, ἅμα ἀμφοτέρασ τὰσ ἀρχὰσ τῶν ἱμάντων, πρὸσ τὸ ξύλον προσδῆσαι τὸ πρὸσ τῶν ποδῶν‧ κἄπειτα κατατείνειν ἐν τούτῳ τῷ σχήματι ἔνθα καὶ ἔνθα, ἅμα μὲν ἰσοῤῬόπωσ, ἅμα δὲ ἐσ ἰθύ. Οὐδὲν γὰρ ἂν μέγα κακὸν ἡ τοιαύτη κατάτασισ ποιήσειεν, εἰ χρηστῶσ σκευασθείη, εἰ μὴ ἄρα ἐξεπίτηδέσ τισ βούλοιτο σίνεσθαι. Τὸν δὲ ἰητρὸν χρὴ ἢ ἄλλον, ὅστισ ἰσχυρὸσ καὶ μὴ ἀμαθὴσ, ἐπιθέντα τὸ θέναρ τῆσ χειρὸσ ἐπὶ τὸ ὕβωμα, καὶ τὴν ἑτέρην χεῖρα προσεπιθέντα ἐπὶ τὴν ἑτέρην, καταναγκάζειν, προσξυνιέντα, ἤν τε ἐσ ἰθὺ ἐσ τὸ κάτω πεφύκῃ καταναγκάζεσθαι, ἤν τε πρὸσ τῆσ κεφαλῆσ, ἤν τε πρὸσ τῶν ἰσχίων. Καὶ ἀσινεστάτη μὲν αὕτη ἡ ἀνάγκη‧ ἀσινὲσ δὲ καὶ ἐπικαθίζεσθαί τινα ἐπὶ τὸ κύφωμα, αὐτοῦ ἅμα κατατεινομένου, καὶ ἐνσεῖσαι μετεωρισθέντα. Ἀτὰρ καὶ ἐπιβῆναι τῷ ποδὶ, καὶ ὀχηθῆναι ἐπὶ τὸ κύφωμα, ἡσύχωσ τε ἐπενσεῖσαι οὐδὲν κωλύει‧ τὸ τοιοῦτο δὲ ποιῆσαι μετρίωσ ἐπιτήδειοσ ἄν τισ εἰή τῶν ἀμφὶ παλαίστρῃ εἰθισμένων. Δυνατωτάτη μέντοι τῶν ἀναγκέων ἐστὶν, εἰ ὁ μὲν τοῖχοσ, ᾗ ἐντέτμηται, ἢ τὸ ξύλον τὸ κα. τορωρυγμένον, ᾗ ἐντέτμηται, κατωτέρω εἰή τῆσ Ῥάχιοσ τοῦ ἀνθρώπου, ὁκόσῳ ἂν δοκέῃ μετρίωσ ἔχειν, σανὶσ δὲ φιλυρίνη, μὴ λεπτὴ, ἐνείη, ἢ καὶ ἄλλου τινὸσ ξύλου‧ ἔπειτα ἐπὶ τὸ ὕβωμα ἐπιτεθείη ἢ τρύχιόν τι πολύπτυχον, ἢ σμικρόν τι σκύτινον ὑποκεφάλαιον‧ ὡσ ἐλάχιστα μὴν ἐπικεῖσθαι ξυμφέρει, μόνον προμηθεόμενον, ὡσ μὴ ἡ σανὶσ ὑπὸ σκληρότητοσ ὀδύνην παρὰ καιρὸν προσπαρέχῃ‧ κατ’ ἴξιν δὲ ἔστω ὡσ μάλιστα τῇ ἐντομῇ τῇ ἐσ τὸν τοῖχον, τὸ ὕβωμα, ὡσ ἂν ἡ σανὶσ, ᾗ μάλιστα ἐξέστηκε, ταύτῃ μάλιστα πιέζῃ ἐπιτεθεῖσα. Ὅταν δὲ ἐπιτεθῇ, τὸν μέν τινα καταναγκάζειν χρὴ τὸ ἄκρον τῆσ σανίδοσ, ἤν τε ἕνα δέῃ, ἤν τε δύο, τοὺσ δὲ κατατείνειν τὸ σῶμα κατὰ μῆκοσ, ὡσ πρόσθεν εἴρηται, τοὺσ μὲν τῇ, τοὺσ δὴ τῇ. Ἔξεστι δὲ καὶ ὀνίσκοισι τὴν κατάτασιν ποιέεσθαι, ἢ παρακατορύξαντα παρὰ τὸ ξύλον, ἢ ἐν αὐτῷ τῷ ξύλῳ τὰσ φλιὰσ τῶν ὀνίσκων ἐντεκτηνάμενον, ἤν τε ὀρθὰσ ἐθέλῃσ ἑκατέρωθεν σμικρὸν ὑπερεχούσασ, ἤν τε κατὰ κορυφὴν τοῦ ξύλου ἔνθεν καὶ ἔνθεν. Αὗται αἱ ἀνάγκαι εὐταμίευτοί εἰσι καὶ ἐσ τὸ ἰσχυρότερον καὶ ἐσ τὸ ἧσσον, καὶ ἰσχὺν ἔχουσι τοιαύτην, ὥστε, καὶ εἴ τισ ἐπὶ λύμῃ βούλοιτο, ἀλλὰ μὴ ἐπὶ ἰητρείῃ, ἐσ τοιαύτασ ἀνάγκασ ἀγαγεῖν, κἂν τούτῳ ἰσχυρῶσ δύνασθαι‧ καὶ γὰρ ἂν κατατείνων κατὰ μῆκοσ μοῦνον ἔνθεν καὶ ἔνθεν οὕτω, καὶ ἄλλην ἀνάγκην οὐδεμίην προστιθεὶσ, ὅμωσ κατατείνειεν ἄν τισ ἱκανῶσ‧ καὶ εἰ μὴ κατατείνων, αὐτῇ δὲ μοῦνον τῇ σανίδι οὕτωσ ἰποίη τισ, καὶ οὕτωσ ἂν ἱκανῶσ καταναγκάσειεν. Καλαὶ οὖν αἱ τοιαῦται ἰσχύεσ εἰσὶν, ᾗσιν ἔξεστι καὶ ἀσθενεστέρῃσι καὶ ἰσχυροτέρῃσι χρέεσθαι αὐτὸν ταμιεύοντα. Καὶ μὲν δὴ καὶ κατὰ φύσιν γε ἀναγκάζουσιν‧ τὰ μὲν γὰρ ἐξεστεῶτα ἐσ τὴν χώρην ἀναγκάζει ἡ ἴπωσισ ἰέναι, τὰ δὲ ξυνεληλυθότα‧ κατὰ φύσιν κατατείνουσιν αἱ κατὰ φύσιν κατατάσιεσ. Οὔκουν ἐγὼ ἔχω τουτέων ἀνάγκασ καλλίουσ, οὐδὲ δικαιοτέρασ‧ ἡ γὰρ κατ’ αὐτὴν τὴν ἄκανθαν ἰθυωρίη τῆσ κατατάσιοσ κάτωθέν τε καὶ κατὰ τὸ ἱερὸν ὀστέον καλεόμενον οὐκ ἔχει ἐπιλαβὴν οὐδεμίην‧ ἄνωθεν δὲ κατὰ τὸν αὐχένα καὶ κατὰ τὴν κεφαλὴν, ἐπιλαβὴν μὲν ἔχει, ἀλλ’ ἐσιδέειν γε ἀπρεπὴσ ταύτῃ τοι γινομένη ἡ κατάτασισ, καὶ ἄλλασ βλάβασ ἂν προσπαρέχοι πλεονασθεῖσα. Ἐπειρήθην δὲ δή ποτε, ὕπτιον τὸν ἄνθρωπον κατατείνασ, ἀσκὸν ἀφύσητον ὑποθεῖναι ὑπὸ τὸ ὕβωμα, κἄπειτα αὐλῷ ἐκ χαλκείου ἐσ τὸν ἀσκὸν τὸν ὑποκείμενον ἐνιέναι φῦσαν. Ἀλλά μοι οὐκ. εὐπορεῖτο‧ ὅτε μὲν γὰρ εὖ κατατείνοιμι τὸν ἄνθρωπον, ἡσσᾶτο ὁ ἀσκὸσ, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἡ φῦσα ἐσαναγκάζεσθαι‧ καὶ ἄλλωσ ἕτοιμον περιολισθάνειν ἦν, ἅτε ἐσ τὸ αὐτὸ ἀναγκαζόμενον, τό τε τοῦ ἀνθρώπου ὕβωμα, καὶ τὸ τοῦ ἀσκοῦ πληρουμένου κύρτωμα. Ὅτε δ’ αὖ μὴ κάρτα κατατείνοιμι τὸν ἄνθρωπον, ὁ μὲν ἀσκὸσ ὑπὸ τῆσ φύσησ ἐκυρτοῦτο, ὁ δὲ ἄνθρωποσ πάντη μᾶλλον ἐλορδαίνετο ἢ ᾗ ξυνέφερεν. Ἔγραψα δὲ ἐπίτηδεσ τοῦτο‧ καλὰ γὰρ καὶ ταῦτα τὰ μαθήματά ἐστιν, ἃ, πειρηθέντα, ἀπορηθέντα ἐφάνη, καὶ δι’ ἅσσα ἠπορήθη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 47.

(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 47.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION