Galen, On the Natural Faculties., G, section 3

(갈레노스, On the Natural Faculties., G, section 3)

εἰκὸσ οὖν καὶ τὴν δύναμιν ἐναργέστερον ἐν ταῖσ μήτραισ φωράσειν ἡμᾶσ τὴν καθεκτικήν, ὅσῳ καὶ πολυχρονιωτέραν τῆσ γαστρὸσ τὴν ἐνέργειαν κέκτηται. μησὶ γὰρ ἐννέα που ταῖσ πλείσταισ τῶν γυναικῶν ἐν αὐταῖσ τελειοῦται τὰ κυήματα, μεμυκυίαισ μὲν ἅπαντι τῷ αὐχένι, περιεχούσαισ δὲ πανταχόθεν αὐτὰ σὺν τῷ χορίῳ. καὶ πέρασ γε τῆσ τοῦ στόματοσ μύσεωσ καὶ τῆσ τοῦ κυουμένου κατὰ τὰσ μήτρασ μονῆσ ἡ χρεία τῆσ ἐνεργείασ ἐστίν· οὐ γὰρ ὡσ ἔτυχεν οὐδ’ ἀλόγωσ ἱκανὰσ περιστέλλεσθαι καὶ κατέχειν τὸ ἔμβρυον ἡ φύσισ ἀπείργασατο τὰσ ὑστέρασ, ἀλλ’ ἵν’ εἰσ τὸ πρέπον ἀφίκηται μέγεθοσ τὸ κυούμενον. ὅταν οὖν, οὗ χάριν ἐνήργουν τῇ καθεκτίκῇ δυνάμει, συμπεπληρωμένον ᾖ, ταύτην μὲν ἀνέπαυσάν τε καὶ εἰσ ἠρεμίαν ἐπανήγαγον, ἀντ’ αὐτῆσ δ’ ἑτέρᾳ χρῶνται τῆσ τέωσ ἡσυχαζούσῃ, τῇ προωστικῇ. ἦν δ’ ἄρα καὶ τῆσ ἐκείνησ ἡσυχίασ ὁρ́οσ ἡ χρεία καὶ τῆσ γ’ ἐνεργείασ ὡσαύτωσ ἡ χρεία· καλούσησ μὲν γὰρ αὐτῆσ ἐνεργεῖ, μὴ καλούσησ δ’ ἡσυχάζει. καὶ χρὴ πάλιν κἀνταῦθα καταμαθεῖν τῆσ φύσεωσ τὴν τέχνην, ὡσ οὐ μόνον ἐνεργειῶν χρησίμων δυνάμεισ ἐνέθηκεν ἑκάστῳ τῶν ὀργάνων, ἀλλὰ καὶ τοῦ τῶν ἡσυχιῶν τε καὶ κινήσεων καιροῦ προὐνοήσατο. καλῶσ μὲν γὰρ ἁπάντων γιγνομένων τῶν κατὰ τὴν κύησιν ἡ ἀποκριτικὴ δύναμισ ἡσυχάζει τελέωσ ὥσπερ οὐκ οὖσα, κακοπραγίασ δέ τινοσ γενομένησ ἢ περὶ τὸ χορίον ἢ περί τινα τῶν ἄλλων ὑμένων ἢ περὶ τὸ κυούμενον αὐτὸ καὶ τῆσ τελειώσεωσ αὐτοῦ παντάπασιν ἀπογνωσθείσησ οὐκέτ’ ἀναμένουσι τὸν ἐννεάμηνον αἱ μῆτραι χρόνον, ἀλλ’ ἡ μὲν καθεκτικὴ δύναμισ αὐτίκα δὴ πέπαυται καὶ παραχωρεῖ κινεῖσθαι τῇ πρότερον ἀργούσῃ, πράττει δ’ ἤδη τι καὶ πραγματεύεται χρηστὸν ἡ ἀποκριτική τε καὶ προωστική· καὶ γὰρ οὖν καὶ ταύτην οὕτωσ ἐκάλεσαν ἀπὸ τῶν ἐνεργειῶν αὐτῇ τὰ ὀνόματα θέμενοι καθάπερ καὶ ταῖσ ἄλλαισ. καί πωσ ὁ λόγοσ ἐοίκεν ὑπὲρ ἀμφοτέρων ἀποδείξειν ἅμα· καὶ γάρ τοι καὶ διαδεχομένασ αὐτὰσ ἀλλήλασ καὶ παραχωροῦσαν ἀεὶ τὴν ἑτέραν τῇ λοιπῇ, καθότι ἂν ἡ χρεία κελεύῃ, καὶ τὴν διδασκαλίαν κοινὴν οὐκ ἀπεικόσ ἐστι δέχεσθαι. τῆσ μὲν οὖν καθεκτικῆσ δυνάμεωσ ἔργον περιστεῖλαι τὰσ μήτρασ τῷ κυουμένῳ πανταχόθεν, ὥστ’ εὐλόγωσ ἁπτομέναισ μὲν ταῖσ μαιευτρίαισ τὸ στόμα μεμυκὸσ αὐτῶν φαίνεται, ταῖσ κυούσαισ δ’ αὐταῖσ κατὰ τὰσ πρώτασ ἡμέρασ καὶ μάλιστα κατ’ αὐτὴν ἐκείνην, ἐν ᾗπερ ἂν ἡ τῆσ γονῆσ σύλληψισ γένηται, κινουμένων τε καὶ συντρεχουσῶν εἰσ ἑαυτὰσ τῶν ὑστερῶν αἴσθησισ γίγνεται καὶ ἢν ἄμφω ταῦτα συμβῇ, μῦσαι μὲν τὸ στόμα χωρὶσ φλεγμονῆσ ἤ τινοσ ἄλλου παθήματοσ, αἴσθησιν δὲ τῆσ κατὰ τὰσ μήτρασ κινήσεωσ ἀκολουθῆσαι, πρὸσ αὑτὰσ ἤδη τὸ σπέρμα τὸ παρὰ τἀνδρὸσ εἰληφέναι τε καὶ κατέχειν αἱ γυναῖκεσ νομίζουσι. ταῦτα δ’ οὐχ ἡμεῖσ νῦν ἀναπλάττομεν ἡμῖν αὐτοῖσ, ἀλλ’ ἐκ μακρᾶσ πείρασ δοκιμασθέντα πᾶσι γέγραπται σχεδόν τι τοῖσ περὶ τούτων πραγματευσαμένοισ. Ἡρόφιλοσ μέν γε καὶ ὡσ οὐδὲ πυρῆνα μήλησ ἂν δέχοιτο τῶν μητρῶν τὸ στόμα, πρὶν ἀποκυεῖν τὴν γυναῖκα, καὶ ὡσ οὐδὲ τοὐλάχιστον ἔτι διέστηκεν, ἢν ὑπάρξηται κύειν, καὶ ὡσ ἐπὶ πλέον ἀναστομοῦνται κατὰ τὰσ τῶν ἐπιμηνίων φοράσ, οὐκ ὤκνησε γράφειν· συνομολογοῦσι δ’ αὐτῷ καὶ οἱ ἄλλοι πάντεσ οἱ περὶ τούτων πραγματευσάμενοι καὶ πρῶτόσ γ’ ἁπάντων ἰατρῶν τε καὶ φιλοσόφων Ἱπποκράτησ ἀπεφήνατο μύειν τὸ στόμα τῶν ὑστερῶν ἔν τε ταῖσ κυήσεσι καὶ ταῖσ φλεγμοναῖσ, ἀλλ’ ἐν μὲν ταῖσ κυήσεσιν οὐκ ἐξιστάμενον τῆσ φύσεωσ, ἐν δὲ ταῖσ φλεγμοναῖσ σκληρὸν γιγνόμενον. ἐπὶ δέ γε τῆσ ἐναντίασ τῆσ ἐκκριτικῆσ ἀνοίγνυται μὲν τὸ στόμα, προέρχεται δ’ ὁ πυθμὴν ἅπασ ὅσον οἱο͂́ν τ’ ἐγγυτάτω τοῦ στόματοσ ἀπωθούμενοσ ἔξω τὸ ἔμβρυον, ἅμα δ’ αὐτῷ καὶ τὰ συνεχῆ μέρη τὰ οἱο͂ν πλευρὰ τοῦ παντὸσ ὀργάνου συνεπιλαμβανόμενα τοῦ ἔργου θλίβει τε καὶ προωθεῖ πᾶν ἔξω τὸ ἔμβρυον. καὶ πολλαῖσ τῶν γυναικῶν ὠδῖνεσ βίαιοι τὰσ μήτρασ ὅλασ ἐκπεσεῖν ἠνάγκασαν ἀμέτρωσ χρησαμέναισ τῇ τοιαύτῃ δυνάμει, παραπλησίου τινὸσ γιγνομένου τῷ πολλάκισ ἐν πάλαισ τισὶ καὶ φιλονεικίαισ συμβαίνοντι, ὅταν ἀνατρέψαι τε καὶ καταβαλεῖν ἑτέρουσ σπεύδοντεσ αὐτοὶ συγκαταπέσωμεν. οὕτω γὰρ καὶ αἱ μῆτραι τὸ ἔμβρυον ὠθοῦσαι συνεξέπεσον ἐνίοτε καὶ μάλισθ’, ὅταν οἱ πρὸσ τὴν Ῥάχιν αὐτῶν σύνδεσμοι χαλαροὶ φύσει τυγχάνωσιν ὄντεσ. ἔστι δὲ καὶ τοῦτο θαυμαστόν τι τῆσ φύσεωσ σόφισμα, τὸ ζῶντοσ μὲν τοῦ κυήματοσ ἀκριβῶσ πάνυ μεμυκέναι τὸ στόμα τῶν μητρῶν, ἀποθανόντοσ δὲ παραχρῆμα διανοίγεσθαι τοσοῦτον, ὅσον εἰσ τὴν ἔξοδον αὐτοῦ διαφέρει. καὶ μέντοι καὶ αἱ μαῖαι τὰσ τικτούσασ οὐκ εὐθὺσ ἀνιστᾶσιν οὐδ’ ἐπὶ τὸν δίφρον καθίζουσιν, ἀλλ’ ἅπτονται πρότερον ἀνοιγομένου τοῦ στόματοσ κατὰ βραχὺ καὶ πρῶτον μέν, ὥστε τὸν μικρὸν δάκτυλον καθιέναι, διεστηκέναι φασίν, ἔπειτ’ ἤδη καὶ μεῖζον καὶ κατὰ βραχὺ δὴ πυνθανομένοισ ἡμῖν ἀποκρίνονται τὸ μέγεθοσ τῆσ διαστάσεωσ ἐπαυξανόμενον. ὅταν δ’ ἱκανὸν ᾖ πρὸσ τὴν τοῦ κυουμένου δίοδον, ἀνιστᾶσιν αὐτὰσ καὶ καθίζουσι καὶ προθυμεῖσθαι κελεύουσιν ἀπώσασθαι τὸ παιδίον. ἔστι δ’ ἤδη τοῦτο τὸ ἔργον, ὃ παρ’ ἑαυτῶν αἱ κύουσαι προστιθέασιν, οὐκέτι τῶν ὑστερῶν, ἀλλὰ τῶν κατ’ ἐπιγάστριον μυῶν, οἳ πρὸσ τὴν ἀποπάτησίν τε καὶ τὴν οὔρησιν ἡμῖν συνεργοῦσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION