헬라어 문장 검색 - ΦλαϝιύΔεβελλό6́

(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον .)

Τὰ μὲν οὖν τῶν Ιἑροσολύμων πάθη προύκοπτεν καθ’ ἡμέραν ἐπὶ τὸ χεῖρον τῶν τε στασιαστῶν μᾶλλον παροξυνομένων ἐν ταῖσ συμφοραῖσ καὶ τοῦ λιμοῦ μετὰ τὸν δῆμον ἤδη κἀκείνουσ νεμομένου. τό γε μὴν πλῆθοσ τῶν σεσωρευμένων ἀνὰ τὴν πόλιν πτωμάτων ὄψει τε φρικῶδεσ ἦν καὶ λοιμώδη προσέβαλλεν ὀσμὴν πρόσ τε τὰσ ἐκδρομὰσ ἐμπόδιον τοῖσ μαχομένοισ·

ὥσπερ γὰρ διὰ παρατάξεωσ φόνῳ μυρίῳ γεγυμνασμένησ χωροῦντασ ἔδει τὰ σώματα πατεῖν. οἱ δ’ ἐπιβαίνοντεσ οὔτ’ ἔφριττον οὔτ’ ἠλέουν οὔτε κλῃδόνα κακὴν σφῶν αὐτῶν ὑπελάμβανον τὴν εἰσ τοὺσ κατοιχομένουσ ὕβριν, πεφυρμένοι δ’ ὁμοφύλῳ φόνῳ τὰσ δεξιὰσ ἐπὶ τὸν πρὸσ τοὺσ ἀλλοφύλουσ πόλεμον ἐξέθεον, ὀνειδίζοντεσ, ἔμοιγε δοκεῖν, τὸ θεῖον εἰσ βραδυτῆτα τῆσ ἐπ’ αὐτῶν κολάσεωσ·

οὐ γὰρ ἐλπίδι νίκησ ὁ πόλεμοσ, ἤδη δὲ ἀπογνώσει σωτηρίασ ἐθρασύνετο.

Ῥωμαῖοι δὲ καίτοι πολλὰ περὶ τὴν τῆσ ὕλησ συγκομιδὴν ταλαιπωρούμενοι τὰ χώματα διήγειραν μιᾷ καὶ εἴκοσιν ἡμέραισ, κείραντεσ, ὡσ προείρηται, τὴν περὶ τὸ ἄστυ χώραν ἐπ’ ἐνενήκοντα σταδίουσ ἐν κύκλῳ πᾶσαν.

ἦν δ’ ἐλεεινὴ καὶ τῆσ γῆσ ἡ θέα·

οὐδείσ τε τὴν πάλαι Ιοὐδαίαν καὶ τὰ περικαλλῆ προάστεια τῆσ πόλεωσ ἑωρακὼσ ἀλλόφυλοσ, ἔπειτα τὴν τότε βλέπων ἐρημίαν οὐκ ὠλοφύρατο καὶ κατεστέναξεν τὴν μεταβολὴν παρ’ ὅσον γένοιτο·

πάντα γὰρ ἐλυμήνατο τὰ σημεῖα τοῦ κάλλουσ ὁ πόλεμοσ, καὶ οὐκ ἄν τισ ἐξαπίνησ ἐπιστὰσ τῶν προεγνωκότων ἐγνώρισε τὸν τόπον, ἀλλὰ παρὼν ἐζήτει τὴν πόλιν.

Ῥωμαίοισ δὲ καὶ Ιοὐδαίοισ τὸ τέλοσ τῶν χωμάτων ἴσην ἐνεποίει δέουσ ἀρχήν·

οἱ μὲν γάρ, εἰ μὴ καὶ ταῦτα καύσειαν, ἁλώσεσθαι τὴν πόλιν προσεδόκων, Ῥωμαῖοι δ’ οὐκ [ἂν] ἔθ’ αἱρήσειν κἀκείνων διαφθαρέντων.

ὕλησ τε γὰρ ἦν ἀπορία, καὶ τῶν μὲν πόνων ἤδη τὸ σῶμα, τῶν δὲ ἐπαλλήλων πταισμάτων αἱ ψυχαὶ τοῖσ στρατιώταισ ἐλείποντο.

τάσ γε μὴν κατὰ τὴν πόλιν συμφορὰσ Ῥωμαίοισ πλέον εἶναι συνέβαινε πρὸσ ἀθυμίασ ἢ τοῖσ ἐν αὐτῇ·

ἀλλ’ ἐθραύοντο πάντοτε τὰσ ἐλπίδασ, τῶν μὲν χωμάτων ταῖσ ἐπιβουλαῖσ, τῶν δ’ ὀργάνων στερρότητι τοῦ τείχουσ, τῆσ δὲ κατὰ χεῖρα μάχησ ταῖσ τῶν συμπλεκομένων τόλμαισ πλεονεκτούμενοι, τὸ δὲ μέγιστον, στάσεώσ τε καὶ λιμοῦ καὶ πολέμου καὶ τοσούτων κακῶν εὑρίσκοντεσ ἐπάνω τὸ παράστημα τῆσ ψυχῆσ Ιοὐδαίουσ ἔχοντασ.

ὑπελάμβανόν τε τῶν ἀνδρῶν ἀμάχουσ μὲν τὰσ ὁρμάσ, ἀνάλωτον δὲ τὴν ἐπὶ συμφοραῖσ εὐθυμίαν εἶναι·

τί γὰρ ἂν μὴ ὑποστῆναι δεξιᾷ τύχῃ χρωμένουσ τοὺσ ὑπὸ κακῶν πρὸσ ἀλκὴν τρεπομένουσ; οἱ μὲν οὖν ἐρρωμενεστέρασ διὰ ταῦτα τῶν χωμάτων ἐποιοῦντο τὰσ φυλακάσ. Οἱ δὲ περὶ τὸν Ιωἄννην κατὰ τὴν Ἀντωνίαν ἅμα καὶ πρὸσ τὸ μέλλον, εἰ καταρριφθείη τὸ τεῖχοσ, ἠσφαλίζοντο καὶ πρὶν ἐπιστῆναι τοὺσ κριοὺσ ἐπέθεντο τοῖσ ἔργοισ.

οὐ μὴν ἐκράτησάν γε τῆσ ἐπιχειρήσεωσ, ἀλλὰ προελθόντεσ μετὰ λαμπάδων πρὶν ἐγγίσαι τοῖσ χώμασι ψυχρότεροι τῆσ ἐλπίδοσ ὑπέστρεψαν.

πρῶτον μὲν γὰρ οὐδ’ ὁμονοεῖν ἡ σκέψισ αὐτῶν ἐῴκει κατὰ μέροσ ἐκπηδώντων κἀκ διαλειμμάτων καὶ μεμελλημένωσ μετὰ δέουσ καθόλου τε εἰπεῖν οὐκ Ιοὐδαϊκῶσ·

τὰ γὰρ ἴδια τοῦ ἔθνουσ ὑστέρητο ἅμα ἡ τόλμα καὶ ὁρμὴ καὶ δρόμοσ ὁμοῦ πάντων καὶ τὸ μηδὲ πταίοντασ ἀναστρέφειν. ἀτονώτεροι δ’ ἑαυτῶν προελθόντεσ καὶ τοὺσ Ῥωμαίουσ εὑρ͂ον ἐρρωμενέστερον τοῦ συνήθουσ παρατεταγμένουσ·

τοῖσ μέν γε σώμασι καὶ ταῖσ πανοπλίαισ οὕτωσ ἐφράξαντο τὰ χώματα πάντοθεν ὡσ τῷ πυρὶ μηδαμόθεν καταλιπεῖν παράδυσιν, τὴν δὲ ψυχὴν ἐτόνωσαν ἕκαστοσ μὴ μετακινηθῆναι τῆσ τάξεωσ πρὸ θανάτου.

πρὸσ γὰρ τῷ πάσασ αὐτῶν ὑποκόπτεσθαι τὰσ ἐλπίδασ, εἰ κἀκεῖνα καταφλεγείη τὰ ἔργα, δεινὴ τοὺσ στρατιώτασ εἶχεν αἰδώσ, εἰ πάντα κρατήσειαν πανουργία μὲν ἀρετῆσ, ἀπόνοια δ’ ὅπλων, πλῆθοσ δ’ ἐμπειρίασ, Ιοὐδαῖοι δὲ Ῥωμαίων.

ἅμα δὲ τἀφετήρια συνήργει τῶν προπηδώντων ἐφικνούμενα, καὶ πεσών τισ τῷ μεθ’ αὑτὸν ἐμπόδιον ἦν, ὅ τε κίνδυνοσ τοῦ πρόσω χωρεῖν ἐποίει μαλακωτέρουσ.

τῶν δ’ ἐνδοτέρω βέλουσ ὑποδραμόντων οἱ μὲν πρὶν εἰσ χεῖρασ ἐλθεῖν τὴν εὐταξίαν καὶ τὸ πύκνωμα τῶν πολεμίων καταπλαγέντεσ, οἱ δὲ νυττόμενοι τοῖσ ξυστοῖσ ἐπαλινδρόμουν·

καὶ τέλοσ ἀλλήλουσ κακίζοντεσ εἰσ δειλίαν ἀνεχώρουν ἄπρακτοι. νουμηνίᾳ Πανέμου μηνὸσ ἡ ἐπιχείρησισ ἦν. ἀναχωρησάντων δὲ τῶν Ιοὐδαίων προσῆγον οἱ Ῥωμαῖοι τὰσ ἑλεπόλεισ, βαλλόμενοι πέτραισ τε ἀπὸ τῆσ Ἀντωνίασ καὶ πυρὶ καὶ σιδήρῳ καὶ παντὶ τῷ χορηγουμένῳ Ιοὐδαίοισ ὑπὸ τῆσ ἀνάγκησ βέλει·

καίπερ γὰρ πολὺ τῷ τείχει πεποιθότεσ καὶ τῶν ὀργάνων καταφρονοῦντεσ ὅμωσ ἐκώλυον τοὺσ Ῥωμαίουσ προσάγειν.

οἱ δὲ τὴν σπουδὴν τῶν Ιοὐδαίων τοῦ μὴ πληγῆναι τὴν Ἀντωνίαν ὑπολαμβάνοντεσ γίνεσθαι δι’ ἀσθένειαν τοῦ τείχουσ καὶ σαθροὺσ ἐλπίσαντεσ εἶναι τοὺσ θεμελίουσ ἀντεφιλονείκουν.

οὐ μὴν ὑπήκουε τὸ τυπτόμενον, ἀλλ’ οἱ μὲν συνεχῶσ βαλλόμενοι καὶ πρὸσ μηδένα τῶν καθύπερθεν κινδύνων ἐνδιδόντεσ ἐνεργοὺσ παρεῖχον τὰσ ἑλεπόλεισ·

ὡσ δ’ ἦσαν ἐλάττουσ καὶ περιεθραύοντο ταῖσ πέτραισ, ἕτεροι τοὺσ θυρεοὺσ ὀροφώσαντεσ ὑπὲρ τῶν σωμάτων χερσὶ καὶ μοχλοῖσ ὑπώρυττον τοὺσ θεμελίουσ, καὶ τέσσαράσ γε λίθουσ προσκαρτερήσαντεσ ἐξέσεισαν.

ἀνέπαυσε δὲ νὺξ ἑκατέρουσ, κἀν ταύτῃ τὸ τεῖχοσ ὑπὸ τῶν κριῶν σεσαλευμένον, καὶ καθ’ ὃ τοῖσ προτέροισ ἐπιβουλεύων χώμασιν ὁ Ιωἄννησ ὑπώρυξεν ἐνδούσησ τῆσ διώρυχοσ, ἐξαπίνησ κατερείπεται.

Τούτου συμβάντοσ παραδόξωσ ἑκατέροισ διετέθη τὰ φρονήματα·

Ιοὐδαίουσ μὲν γάρ, οὓσ ἀθυμεῖν εἰκὸσ ἦν, τῷ μὴ παρ’ ἐλπίδα γενέσθαι τὸ πτῶμα καὶ προησφαλίσθαι πρὸσ αὐτὸ θαρρεῖν ὡσ μενούσησ συνέβαινε τῆσ Ἀντωνίασ·

Ῥωμαίων δέ γε τὴν παρ’ ἐλπίδα χαρὰν ἐπὶ τῷ καταρριφθέντι ταχέωσ ἔσβεσεν ὄψισ ἑτέρου τείχουσ, ὅπερ ἔνδοθεν οἱ περὶ τὸν Ιωἄννην ἀντῳκοδομήκεσαν.

εὐμαρεστέρα γε μὴν τῆσ πρότερον ἡ προσβολὴ κατεφαίνετο·

τό τε γὰρ ἀναβῆναι διὰ τῶν καταρριφθέντων ῥᾷον ἐδόκει, καὶ τὸ τεῖχοσ ἀσθενέστερόν τε πολλῷ τῆσ Ἀντωνίασ καὶ ταχέωσ τῷ πρόσκαιρον εἶναι λύειν ὑπελάμβανον. οὐ μὴν ἐτόλμα τισ ἀναβῆναι· προῦπτοσ γὰρ τοῖσ ἀρξαμένοισ ἦν ἀπώλεια. "ὦ συστρατιῶται, λέγων, τὸ μὲν παρακελεύειν ἐπὶ τὰ μὴ φέροντα κίνδυνον αὐτόθεν τοῖσ παρακελευομένοισ ἀκλεέσ, ἀμέλει δὲ καὶ τῷ παρακελεύοντι φέρει κατάγνωσιν ἀνανδρίασ.

δεῖ δέ, οἶμαι, προτροπῆσ εἰσ μόνα τὰ σφαλερὰ τῶν πραγμάτων, ὡσ ἐκεῖνά γε καθ’ αὑτοὺσ πράττειν ἄξιον.

ὥστ’ ἔγωγε τὸ μὲν ὑπάρχειν χαλεπὴν τὴν ἐπὶ τὸ τεῖχοσ ἄνοδον αὐτὸσ ὑμῖν προτίθημι·

τὸ δ’ ὅτι μάλιστα προσήκει μάχεσθαι τοῖσ δυσκόλοισ τοὺσ ἀρετῆσ ἐφιεμένουσ καὶ ὅτι καλὸν ἐν εὐκλείᾳ τελευτὴ καὶ ὡσ οὐκ ἄκαρπον ἔσται τοῖσ καταρξαμένοισ τὸ γενναῖον, διέξειμι. πρῶτον μὲν οὖν ὑμῶν γενέσθω προτροπὴ τό τινασ ἴσωσ ἀποτρέπον, ἡ Ιοὐδαίων μακροθυμία καὶ τὸ καρτερικὸν ἐν οἷσ κακοπαθοῦσιν·

αἰσχρὸν γὰρ Ῥωμαίουσ τε ὄντασ καὶ στρατιώτασ ἐμούσ, καὶ διδακτὸν μὲν ἐν εἰρήνῃ τὸ πολεμεῖν, ἔθιμον δὲ ἐν πολέμῳ τὸ κρατεῖν ἔχοντασ, ἡττᾶσθαι κατὰ χεῖρα Ιοὐδαίων ἢ κατὰ ψυχήν, καὶ ταῦτα πρὸσ τῷ τέλει τῆσ νίκησ καὶ συνεργουμένουσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ.

τὰ γὰρ ἡμέτερα πταίσματα τῆσ Ιοὐδαίων ἐστὶν ἀπονοίασ, τὰ δ’ ἐκείνων πάθη ταῖσ τε ὑμετέραισ ἀρεταῖσ καὶ ταῖσ τοῦ θεοῦ συνεργίαισ αὔξεται·

στάσισ γὰρ καὶ λιμὸσ καὶ πολιορκία καὶ δίχα μηχανημάτων πίπτοντα τείχη τί ἂν ἀλλ’ ἢ θεοῦ μὲν εἰή μῆνισ ἐκείνοισ, βοήθεια δὲ ἡμετέρα;

τὸ τοίνυν μὴ μόνον ἐλαττοῦσθαι χειρόνων, ἀλλὰ καὶ τὴν θείαν συμμαχίαν προδιδόναι πρὸσ ἡμῶν οὐκ ἂν εἰή.

πῶσ δ’ οὐκ αἰσχρὸν Ιοὐδαίουσ μέν, οἷσ οὐ πολλὴν αἰσχύνην φέρει τὸ λείπεσθαι μαθοῦσι δουλεύειν, ὑπὲρ τοῦ μηκέτι τοῦτο πάσχειν θανάτου καταφρονεῖν καὶ πολλάκισ εἰσ μέσουσ ἡμᾶσ ἐκτρέχειν, οὐκ ἐλπίδι τοῦ κρατήσειν ἀλλὰ διὰ ψιλὴν ἐπίδειξιν ἀνδρείασ·

περιμένειν δὲ τὸν λιμὸν κατ’ αὐτῶν καὶ τὴν τύχην ἀργοὺσ καθεζομένουσ μετὰ τοιούτων ὅπλων, καὶ ταῦτα δι’ ὀλίγου τοῦ παραβόλου τὸ πᾶν κατορθῶσαι δυναμένουσ;

ἀναβάντεσ γοῦν ἐπὶ τὴν Ἀντωνίαν ἔχομεν τὴν πόλιν·

καὶ γὰρ ἂν γίνηταί τισ ἔτι πρὸσ τοὺσ ἔνδον, ὅπερ οὐκ οἶμαι, μάχη, τό γε κατὰ κορυφὴν εἶναι καὶ ταῖσ ἀναπνοαῖσ ἐπικαθῆσθαι τῶν πολεμίων ταχέωσ τὴν ὁλοσχερῆ νίκην ἐγγυᾶται. καὶ ἔγωγε τὸ μὲν ὑμνεῖν ἄρτι τὴν ἐν πολέμῳ τελευτὴν καὶ τὴν ἐπὶ τοῖσ ἀρειμανίοισ πεσοῦσιν ἀθανασίαν παραλιπὼν ἐπαρασαίμην ἂν τοῖσ ἄλλωσ ἔχουσι τὸν κατ’ εἰρήνην ἐκ νόσου θάνατον, οἷσ μετὰ τοῦ σώματοσ καὶ ἡ ψυχὴ τάφῳ κατακρίνεται.

κἂν τὰ μάλιστα κηλίδων ἢ μιασμάτων ὦσι καθαραί, νὺξ ὑπόγειοσ ἀφανίζει καὶ λήθη βαθεῖα δέχεται, λαμβανούσασ ἅμα τοῦ τε βίου καὶ τῶν σωμάτων ἔτι δὲ τῆσ μνήμησ περιγραφήν;

εἰ δὲ κέκλωσται μὲν ἀνθρώποισ ἀναγκαία τελευτή, κουφότερον δὲ εἰσ αὐτὴν νόσου πάσησ σίδηροσ ὑπηρέτησ, πῶσ οὐκ ἀγεννὲσ μὴ διδόναι ταῖσ χρείαισ ὃ τῷ χρεὼν ἀποδώσομεν;

καὶ ταῦτα μὲν ὡσ οὐ δυναμένων σωθῆναι τῶν ἐπιχειρησόντων διεξῆλθον·

ἔνεστι δὲ σώζεσθαι τοῖσ ἀνδριζομένοισ κἀκ τῶν σφαλερωτάτων. πρῶτον μὲν γὰρ τὸ καταρριφθὲν εὐεπίβατον, ἔπειτα πᾶν τὸ οἰκοδομηθὲν εὐδιάλυτον, ὑμεῖσ τε πλείουσ θαρσήσαντεσ ἐπὶ τὴν πρᾶξιν ἀλλήλοισ προτροπὴ καὶ βοήθεια γίνεσθε, καὶ τοῖσ πολεμίοισ τὸ ὑμέτερον παράστημα ταχέωσ κλάσει τὰ φρονήματα.

καὶ τάχα ἂν ὑμῖν ἀναίμακτον τὸ κατόρθωμα γένοιτο μόνον καταρξαμένοισ·

ἀναβαίνοντασ μὲν γὰρ κωλύειν πειράσονται κατὰ τὸ εἰκόσ, λαθόντασ δὲ καὶ βιασαμένουσ ἅπαξ οὐκ ἂν ὑποσταῖεν ἔτι, κἂν ὀλίγοι φθάσητε. τὸν δὲ καταρξάμενον αἰσχυνοίμην ἂν εἰ μὴ ποιήσαιμι ζηλωτὸν ἐν ταῖσ ἐπικαρπίαισ, καὶ ὁ μὲν ζῶν ἄρξει τῶν νῦν ὁμοίων, μακαριστὰ δ’ ἀκολουθήσει καὶ τοῖσ πεσοῦσι τὰ ἀριστεῖα.

Τοιαῦτα τοῦ Τίτου διεξιόντοσ τὸ μὲν ἄλλο πλῆθοσ ἔδεισε τοῦ κινδύνου τὸ μέγεθοσ, τῶν δ’ ἐν ταῖσ σπείραισ στρατευομένων Σαβῖνοσ τοὔνομα, γένοσ ἀπὸ Συρίασ, ἀνὴρ καὶ κατὰ χεῖρα καὶ κατὰ ψυχὴν ἄριστοσ ἐφάνη.

καίτοι προϊδὼν ἄν τισ αὐτὸν ἀπό γε τῆσ σωματικῆσ ἕξεωσ οὐδ’ εἰκαῖον εἶναι στρατιώτην ἔδοξε·

μέλασ μὲν γὰρ ἦν τὴν χροίαν, ἰσχνόσ, τὴν σάρκα πεπιλημένοσ, ἀλλ’ ἐνῴκει τισ ἡρωικὴ ψυχὴ λεπτῷ σώματι καὶ πολὺ τῆσ ἰδίασ ἀλκῆσ στενοτέρῳ. πρῶτοσ γοῦν ἀναστάσ "ἐπιδίδωμί σοι, Καῖσαρ, ἔφη, προθύμωσ ἐμαυτόν.

πρῶτοσ ἀναβαίνω τὸ τεῖχοσ.

καὶ εὔχομαι μέν μου τῇ τε ἰσχύι καὶ τῇ γνώμῃ τὴν σὴν ἀκολουθῆσαι τύχην, εἰ δὲ νεμεσηθείην τῆσ ἐπιβολῆσ, ἴσθι μή με πταίσαντα παρ’ ἐλπίδασ, ἀλλ’ ὑπὲρ σοῦ κρίσει τὸν θάνατον ᾑρημένον. " ταῦτα εἰπὼν καὶ τῇ μὲν ἀριστερᾷ χειρὶ τὸν θυρεὸν ὑπὲρ τῆσ κεφαλῆσ ἀνατείνασ, τῇ δεξιᾷ δὲ τὸ ξίφοσ σπασάμενοσ ἐχώρει πρὸσ τὸ τεῖχοσ περὶ ὡρ́αν μάλιστα τῆσ ἡμέρασ ἕκτην.

εἵποντο δ’ αὐτῷ καὶ τῶν ἄλλων ἕνδεκα μόνοι ζηλωταὶ τῆσ ἀνδρείασ γενόμενοι·

προῆγε δὲ πολὺ πάντων ὁ ἀνὴρ ὁρμῇ τινι δαιμονίῳ χρώμενοσ. αἳ ἐκ τῶν μὲν ἕνδεκα παρέσυραν ἐνίουσ, ὁ δὲ Σαβῖνοσ ἀπαντῶν τοῖσ ἀφιεμένοισ καὶ καταχωννύμενοσ ὑπὸ τῶν βελῶν οὐ πρότερον ἐπέσχε τὴν ὁρμὴν ἢ γενέσθαι τε ἐπ’ ἄκρῳ καὶ τρέψασθαι τοὺσ πολεμίουσ·

καταπλαγέντεσ γὰρ αὐτοῦ τήν τε δύναμιν οἱ Ιοὐδαῖοι καὶ τὸ παράστημα τῆσ ψυχῆσ, ἅμα δὲ καὶ πλείουσ ἀναβεβηκέναι δόξαντεσ ἐτράπησαν.

ἔνθα δὴ καταμέμψαιτ’ ἄν τισ ὡσ φθονερὰν ἐπὶ ταῖσ ἀρεταῖσ τὴν τύχην καὶ κωλύουσαν ἀεὶ τὰ παράδοξα τῶν κατορθωμάτων.

ὁ γοῦν ἀνὴρ οὗτοσ ὅτ’ ἐκράτησε τῆσ ἐπιβολῆσ, ἐσφάλη καὶ πταίσασ πρόσ τινι πέτρᾳ πρηνὴσ ἐπ’ αὐτὴν μετὰ μεγίστου ψόφου κατέπεσεν·

ἐπιστραφέντεσ δὲ οἱ Ιοὐδαῖοι καὶ κατιδόντεσ μόνον τε αὐτὸν καὶ πεπτωκότα, πάντοθεν ἔβαλλον. ὁ δ’ ἐσ γόνυ διαναστὰσ καὶ προκαλυψάμενοσ τὸν θυρεὸν τὸ μὲν πρῶτον ἠμύνετο καὶ πολλοὺσ τῶν πλησιασάντων ἔτρωσεν·

αὖθισ δ’ ὑπὸ πλήθουσ τραυμάτων παρῆκε τὴν δεξιὰν καὶ τέλοσ πρὶν ἀποδοῦναι τὴν ψυχὴν κατεχώσθη τοῖσ βέλεσιν, ἀνὴρ ἄξιοσ μὲν ἀμείνονι χρῆσθαι δι’ ἀνδρείαν καὶ τύχῃ, πεσὼν δὲ τῆσ ἐπιβολῆσ ἀναλόγωσ.

τῶν δὲ ἄλλων τρεῖσ μὲν τοὺσ ἤδη πρὸσ τοῖσ ἄκροισ ὄντασ συντρίψαντεσ ἀπέκτειναν τοῖσ λίθοισ, οἱ δὲ ὀκτὼ τραυματίαι κατασυρέντεσ ἀνεκομίσθησαν εἰσ τὸ στρατόπεδον.

ταῦτα μὲν οὖν τρίτῃ μηνὸσ Πανέμου ἐπράχθη. Μετὰ δ’ ἡμέρασ δύο τῶν προκοιτούντων τινὲσ ἐπὶ τοῖσ χώμασι φυλάκων εἴκοσι συνελθόντεσ προσποιοῦνται μὲν τὸν τοῦ πέμπτου τάγματοσ σημαιαφόρον καὶ δύο τινὰσ τῶν ἐν ταῖσ ἴλαισ ἱππέων καὶ σαλπικτὴν ἕνα, κατὰ δὲ ὡρ́αν τῆσ νυκτὸσ ἐνάτην προσβαίνουσι μὲν ἡσυχῆ διὰ τῶν ἐρειπίων ἐπὶ τὴν Ἀντωνίαν, ἀποσφάξαντεσ δὲ τοὺσ πρώτουσ τῶν φρουρῶν κοιμωμένουσ κρατοῦσι τοῦ τείχουσ καὶ τῷ σαλπικτῇ σημαίνειν ἐκέλευσαν.

πρὸσ ὃ τῶν μὲν ἄλλων φυλάκων ἐξανάστασισ αἰφνίδιοσ ἦν καὶ φυγὴ πρίν τινα τὸ πλῆθοσ ἐπιδεῖν τῶν ἐπιβεβηκότων·

ὅ τε γὰρ φόβοσ καὶ ἡ σάλπιγξ φαντασίαν αὐτοῖσ τοῦ πλῆθοσ ἀναβεβηκέναι πολεμίων παρεῖχε. Καῖσαρ δὲ τοῦ σημείου κατακούσασ ἐξοπλίζει τήν τε δύναμιν διὰ τάχουσ καὶ μετὰ τῶν ἡγεμόνων πρῶτοσ ἀναβαίνει τοὺσ ἐπιλέκτουσ ἔχων.

καταπεφευγότων δὲ Ιοὐδαίων εἰσ τὸ ἱερὸν καὶ αὐτοὶ διὰ τῆσ διώρυγοσ εἰσέπιπτον, ἣν ὁ Ιωἄννησ ἐπὶ τὰ χώματα τῶν Ῥωμαίων ὑπώρυξε.

καὶ διαστάντεσ ἀπ’ ἀμφοτέρων οἱ στασιασταὶ τῶν ταγμάτων, τοῦ τε Ιωἄννου καὶ τοῦ Σίμωνοσ, εἶργον αὐτοὺσ οὐδεμίαν οὔτε ἰσχύοσ οὔτε προθυμίασ ἐλλείποντεσ ὑπερβολήν·

πέρασ γὰρ ἁλώσεωσ ὑπελάμβανον τὸ Ῥωμαίουσ παρελθεῖν εἰσ τὸ ἅγιον, ὃ δὴ κἀκεῖνοι τοῦ κρατεῖν ἀρχήν.

συρρήγνυται δὲ περὶ τὰσ εἰσόδουσ μάχη καρτερά, τῶν μὲν καταλαβέσθαι καὶ τὸ ἱερὸν εἰσβιαζομένων, τῶν δὲ Ιοὐδαίων ἐξωθούντων αὐτοὺσ ἐπὶ τὴν Ἀντωνίαν.

καὶ τὰ βέλη μὲν ἦν ἀμφοτέροισ ἄχρηστα καὶ τὰ δόρατα, σπασάμενοι δὲ τὰ ξίφη συνεπλέκοντο, καὶ περὶ τὴν συμβολὴν ἄκριτον ἦν ὁποτέρωθεν ἕκαστοι μάχοιντο, πεφυρμένων μὲν τῶν ἀνδρῶν καὶ περὶ τὴν στενοχωρίαν διηλλαγμένων, τῆσ δὲ βοῆσ ἀσημάντου προσπιπτούσησ διὰ τὸ μέγεθοσ.

φόνοσ τε ἦν ἑκατέρωθεν πολύσ, καὶ τῶν πεσόντων τά τε σώματα καὶ τὰσ πανοπλίασ πατοῦντεσ ἔθραυον οἱ μαχόμενοι.

ἀεὶ δ’ ἐφ’ ὁπότερον βρίσειεν ῥέων ὁ πόλεμοσ, παρακέλευσισ μὲν ἦν τῶν πλεονεκτούντων, οἰμωγαὶ δὲ τῶν τρεπομένων.

οὔτε δὲ αἱ φυγαὶ τόπον εἶχον οὔτε αἱ διώξεισ, ἀλλ’ ἀγχώμαλοι ῥοπαὶ καὶ μετακλίσεισ μεμιγμένησ ἐγίνοντο τῆσ παρατάξεωσ. τοῖσ δ’ ἔμπροσθεν γινομένοισ ἢ τοῦ θνήσκειν ἢ τοῦ κτείνειν ἀνάγκη παρῆν οὐκ οὔσησ ἀναφυγῆσ·

οἱ γὰρ κατὰ νώτου πρόσω βιαζόμενοι τοὺσ σφετέρουσ παρ’ ἀμφοῖν οὐδὲ τῇ μάχῃ μεταίχμιον κατέλειπον. οἱ μὲν ἀθρόοι καὶ τὸν τῆσ ἁλώσεωσ κίνδυνον ἔχοντεσ ἀνδρείασ ἐφόδιον Ῥωμαῖοι δὲ μέρει τῆσ δυνάμεωσ, οὔπω γὰρ ἐπαναβεβήκει τὰ τάγματα, κἀκείνοισ ἐπανεῖχον οἱ μαχόμενοι τότε, κρατεῖν τῆσ Ἀντωνίασ ἀποχρῆν ἐπὶ τοῦ παρόντοσ ἐδόκει.

Ιοὐλιανὸσ δέ τισ ἑκατοντάρχησ τῶν ἀπὸ τῆσ Βιθυνίασ, οὐκ ἄσημοσ ὢν ἀνήρ, ὧν ἐγὼ κατ’ ἐκεῖνον ἱστόρησα τὸν πόλεμον ὅπλων τε ἐμπειρίᾳ καὶ ἀλκῇ σώματοσ καὶ ψυχῆσ παραστήματι πάντων ἄριστοσ, ὁρῶν τοὺσ Ῥωμαίουσ ἐνδιδόντασ ἤδη καὶ κακῶσ ἀμυνομένουσ, παρειστήκει δὲ Τίτῳ κατὰ τὴν Ἀντωνίαν, προπηδᾷ καὶ νικῶντασ ἤδη τοὺσ Ιοὐδαίουσ τρέπεται μόνοσ μέχρι τῆσ τοῦ ἐνδοτέρω ἱεροῦ γωνίασ.

ἔφευγε δὲ τὸ πλῆθοσ ἄθρουν, οὔτε τὴν ἰσχὺν οὔτε τὴν τόλμαν ἀνθρωπίνην ὑπολαμβάνοντεσ.

ὁ δὲ διὰ μέσων τῶν σκεδαννυμένων ἄλλοτε ἄλλῃ διᾴττων ἐφόνευε τοὺσ καταλαμβανομένουσ, καὶ τῆσ ὄψεωσ ἐκείνησ οὐδὲν οὔτε τῷ Καίσαρι θαυμασιώτερον οὔτε τοῖσ ἄλλοισ παρέστη φρικωδέστερον.

ἐδιώκετο δὲ ἄρα καὶ αὐτὸσ ὑπὸ τῆσ εἱμαρμένησ, ἣν ἀμήχανον διαφυγεῖν θνητὸν ὄντα.

τὰ γὰρ ὑποδήματα πεπαρμένα πυκνοῖσ καὶ ὀξέσιν ἥλοισ ἔχων, ὥσπερ τῶν ἄλλων στρατιωτῶν ἕκαστοσ, καὶ κατὰ λιθοστρώτου τρέχων ὑπολισθάνει, πεσὼν δὲ ὕπτιοσ μετὰ μεγίστου τῆσ πανοπλίασ ἤχου τοὺσ φεύγοντασ ἐπιστρέφει.

καὶ τῶν μὲν ἀπὸ τῆσ Ἀντωνίασ Ῥωμαίων ἤρθη βοὴ περὶ τἀνδρὶ δεισάντων, οἱ δὲ Ιοὐδαῖοι περιστάντεσ αὐτὸν ἀθρόοι τοῖσ τε ξυστοῖσ καὶ ταῖσ ῥομφαίαισ πάντοθεν ἔπαιον.

ὁ δὲ πολὺν μὲν τῷ θυρεῷ σίδηρον ἐξεδέχετο, πολλάκισ δὲ ἀναστῆναι πειράσασ ὑπὸ τοῦ πλήθουσ τῶν τυπτόντων ἀνετράπη, καὶ κείμενοσ δ’ ὅμωσ ἔνυττε τῷ ξίφει πολλούσ·

οὐδὲ γὰρ ἀνῃρέθη ταχέωσ τῷ τε κράνει καὶ τῷ θώρακι πεφραγμένοσ πάντα τὰ καίρια πρὸσ σφαγὴν καὶ τὸν αὐχένα συνέλκων·

μέχρι κοπτομένων αὐτῷ τῶν ἄλλων μελῶν καὶ μηδενὸσ προσαμῦναι τολμῶντοσ ἐνέδωκε. δεινὸν δὲ πάθοσ εἰσῄει Καίσαρα ἀνδρὸσ οὕτωσ ἐναρέτου καὶ ἐν ὄψει τοσούτων φονευομένου·

καὶ αὐτὸν μὲν ὁ τόποσ διέκλειε βοηθεῖν θέλοντα, τοὺσ δυναμένουσ δὲ κατάπληξισ. Ιοὐλιανὸσ μὲν οὖν πολλὰ δυσθανατήσασ καὶ τῶν κτεινόντων ὀλίγουσ ἀπλῆγασ καταλιπὼν μόλισ ἀποσφάττεται, μέγιστον οὐ παρὰ Ῥωμαίοισ καὶ Καίσαρι μόνον ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖσ πολεμίοισ κλέοσ καταλιπών·

Ιοὐδαῖοι δὲ καὶ τὸν νεκρὸν ἁρπασάμενοι πάλιν τοὺσ Ῥωμαίουσ τρέπονται καὶ κατακλείουσιν εἰσ τὴν Ἀντωνίαν.

ἠγωνίσαντο δὲ ἐξ αὐτῶν ἐπισήμωσ κατὰ ταύτην τὴν μάχην Ἀλεξᾶσ μέν τισ καὶ Γυφθέοσ τοῦ Ιωἄννου τάγματοσ, ἐκ δὲ τῶν περὶ Σίμωνα Μαλαχίασ τε καὶ ὁ τοῦ Μέρτωνοσ Ιοὔδασ, καὶ Σωσᾶ υἱὸσ Ιἄκωβοσ τῶν Ἰδουμαίων ἡγεμών, τῶν δὲ ζηλωτῶν ἀδελφοὶ δύο, παῖδεσ Ἀρί, Σίμων τε καὶ Ιοὔδησ.

Τίτοσ δὲ τοῖσ μὲν σὺν αὐτῷ στρατιώταισ κατασκάπτειν προσέταξε τοὺσ θεμελίουσ τῆσ Ἀντωνίασ καὶ τῇ δυνάμει πάσῃ ῥᾳδίαν τὴν ἄνοδον εὐτρεπίζειν, αὐτὸσ δὲ τὸν Ιὤσηπον παραστησάμενοσ·

ἐπέπυστο γὰρ ἐπ’ ἐκείνησ τῆσ ἡμέρασ, Πανέμου δ’ ἦν ἑπτακαιδεκάτη, τὸν ἐνδελεχισμὸν καλούμενον ἀνδρῶν ἀπορίᾳ διαλελοιπέναι τῷ θεῷ καὶ τὸν δῆμον ἐπὶ τούτῳ δεινῶσ ἀθυμεῖν·

λέγειν τῷ Ιωἄννῃ πάλιν ἐκέλευσεν ἃ καὶ πρότερον, ὡσ εἰ καί τισ αὐτὸν ἔρωσ κακὸσ ἔχοι τοῦ μάχεσθαι, προελθόντι μεθ’ ὅσων βούλεται πολεμεῖν ἐξείη δίχα τοῦ συναπολέσθαι τήν τε πόλιν καὶ τὸν ναὸν αὐτῷ, μηκέτι μέντοι μιαίνειν τὸ ἅγιον μηδὲ εἰσ τὸν θεὸν πλημμελεῖν, παρεῖναι δ’ αὐτῷ τὰσ ἐπιλελοιπυίασ θυσίασ ἐκτελεῖν δι’ ὧν ἂν ἐπιλέξηται Ιοὐδαίων.

καὶ πολλὰ προσηντιβόλει φείσασθαι τῆσ πατρίδοσ καὶ διασκεδάσαι τοῦ ναοῦ γευόμενον ἤδη τὸ πῦρ, τούσ τ’ ἐναγισμοὺσ ἀποδοῦναι τῷ θεῷ.

πρὸσ ταῦτα τοῦ δήμου μὲν ἦν κατήφεια καὶ σιγή, πολλὰ δ’ ὁ τύραννοσ λοιδορηθείσ τε τῷ Ιὠσήπῳ καὶ καταρασάμενοσ τὸ τελευταῖον προσέθηκεν, ὡσ οὐκ ἄν ποτε δείσειεν ἅλωσιν·

θεοῦ γὰρ ὑπάρχειν τὴν πόλιν. καὶ ὁ Ιὤσηποσ πρὸσ ταῦτα ἀνέκραγεν "πάνυ γοῦν καθαρὰν τῷ θεῷ τετήρηκασ αὐτήν, ἀμίαντον δὲ μένει τὸ ἅγιον, εἰσ ὅν τ’ ἐλπίζεισ σύμμαχον οὐδὲν ἠσέβησασ, τὰσ δ’ ἐθίμουσ θυσίασ ἀπολαμβάνει.

κἂν μὲν σοῦ τισ ἀφέλῃ τὴν καθ’ ἡμέραν τροφήν, ἀσεβέστατε, τοῦτον ἥγησαι πολέμιον, αὐτὸν δ’ ὃν τῆσ αἰωνίου θρησκείασ ἐστέρησασ θεὸν ἐλπίζεισ σύμμαχον ἔχειν ἐν τῷ πολέμῳ;

καὶ Ῥωμαίοισ τὰσ ἁμαρτίασ ἀνατίθησ, οἳ μέχρι νῦν κήδονται τῶν ἡμετέρων νόμων καὶ τὰσ ὑπὸ σοῦ διακοπείσασ θυσίασ ἀποδίδοσθαι τῷ θεῷ βιάζονται;

τίσ οὐκ ἂν στενάξειε καὶ κατολοφύραιτο τῆσ παραδόξου μεταβολῆσ τὴν πόλιν, εἴ γε ἀλλόφυλοι μὲν καὶ πολέμιοι τὴν σὴν ἀσέβειαν ἐπανορθοῦνται, σὺ δ’ ὁ Ιοὐδαῖοσ, ὁ τοῖσ νόμοισ ἐντραφείσ, κἀκείνων πρὸσ αὐτοὺσ γίνῃ χαλεπώτεροσ;

ὅσ ποτε στρατεύσαντι τῷ Βαβυλωνίῳ δι’ αὐτὸν ἑκὼν ἐξέστη πρὶν ἁλῶναι τῆσ πόλεωσ καὶ μετὰ γενεᾶσ αἰχμαλωσίαν ὑπέμεινεν ἐθελούσιον ὑπὲρ τοῦ μὴ παραδοῦναι ταῦτα πολεμίοισ τὰ ἅγια καὶ τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ περιιδεῖν φλεγόμενον.

διὰ τοῦτο λόγοσ τε αὐτὸν πρὸσ ἁπάντων Ιοὐδαίων ἱερὸσ ὑμνεῖ καὶ μνήμη ῥέουσα δι’ αἰῶνοσ ἀεὶ νέα τοῖσ ἐπιγινομένοισ παραδίδωσιν ἀθάνατον.

καλόν, ὦ Ιωἄννη, ὑπόδειγμα, κἂν προσῇ κίνδυνοσ·

ἐγὼ δέ σοι καὶ τὴν ἀπὸ Ῥωμαίων συγγνώμην ἐγγυῶμαι. μέμνησο δ’ ὡσ ὁμόφυλοσ ὢν παραινῶ καὶ Ιοὐδαῖοσ ὢν ἐπαγγέλλομαι, καὶ χρὴ σκοπεῖν τίσ ὁ συμβουλεύων καὶ πόθεν.

μὴ γὰρ ἔγωγέ ποτε γενοίμην ζῶν οὕτωσ αἰχμάλωτοσ, ἵνα παύσωμαι τοῦ γένουσ ἢ τῶν πατρίων ἐπιλάθωμαι. πάλιν ἀγανακτεῖσ καὶ κέκραγάσ μοι λοιδορούμενοσ, ἀξίῳ γε καὶ χαλεπωτέρων, ὃσ ἀντικρὺσ εἱμαρμένησ τι παραινῶ καὶ τοὺσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ βιάζομαι κατακρίτουσ σώζειν.

τίσ οὐκ οἶδεν τὰσ τῶν παλαιῶν προφητῶν ἀναγραφὰσ καὶ τὸν ἐπιρρέποντα τῇ τλήμονι πόλει χρησμὸν ἤδη ἐνεστῶτα;

τότε γὰρ ἅλωσιν αὐτῆσ προεῖπον, ὅταν ὁμοφύλου τισ ἄρξῃ φόνου. τῶν ὑμετέρων δὲ πτωμάτων οὐχ ἡ πόλισ καὶ τὸ ἱερὸν δὲ πᾶν πεπλήρωται;

θεὸσ ἄρα, θεὸσ αὐτὸσ ἐπάγει μετὰ Ῥωμαίων κάθαρσιν αὐτῷ πῦρ καὶ τὴν τοσούτων μιασμάτων γέμουσαν πόλιν ἀναρπάζει. Ταῦτα λέγων ὁ Ιὤσηποσ μετ’ ὀδυρμοῦ καὶ δακρύων λυγμῷ τὴν φωνὴν ἐνεκόπη.

καὶ Ῥωμαῖοι μὲν ᾤκτειράν τε τοῦ πάθουσ καὶ τῆσ προαιρέσεωσ αὐτὸν ἐθαύμασαν, οἱ δὲ περὶ τὸν Ιωἄννην παρωξύνοντο μᾶλλον ἐπὶ τοὺσ Ῥωμαίουσ ἐπιθυμοῦντεσ ἐγκρατεῖσ γενέσθαι κἀκείνου.

τῶν γε μὴν εὐγενῶν πολλοὺσ ἐκίνησεν ὁ λόγοσ, καὶ τινὲσ μὲν ὀρρωδοῦντεσ τὰσ φυλακὰσ τῶν στασιαστῶν κατὰ χώραν ἔμενον, ἀπώλειαν μέντοι σφῶν τε αὐτῶν καὶ τῆσ πόλεωσ κατεγνώκεσαν, εἰσὶ δὲ οἳ καιροφυλακήσαντεσ ἄδειαν ἀναχωρήσεωσ πρὸσ τοὺσ Ῥωμαίουσ κατέφυγον.

ὧν ἦσαν ἀρχιερεῖσ μὲν Ιὤσηπόσ τε καὶ Ιἠσοῦσ, υἱοὶ δὲ ἀρχιερέων τρεῖσ μὲν Ἰσμαήλου τοῦ καρατομηθέντοσ ἐν Κυρήνῃ, καὶ τέσσαρεσ Ματθίου καὶ εἷσ ἑτέρου Ματθίου, διαδρὰσ μετὰ τὴν τοῦ πατρὸσ ἀπώλειαν, ὃν ὁ τοῦ Γιώρα Σίμων ἀπέκτεινεν σὺν τρισὶν υἱοῖσ, ὡσ προείρηται.

πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἄλλων εὐγενῶν τοῖσ ἀρχιερεῦσι συμμετεβάλοντο. Καῖσαρ δὲ αὐτοὺσ τά τε ἄλλα φιλοφρόνωσ ἐδέξατο καὶ γινώσκων ἀλλοφύλοισ ἤθεσιν ἀηδῆ τὴν διατριβὴν ἕξειν ἀπέπεμψεν αὐτοὺσ εἰσ Γόφναν, τέωσ ἐκεῖ παραινῶν μένειν·

ἀποδώσειν γὰρ ἑκάστῳ τὰσ κτήσεισ κατὰ σχολὴν ἀπὸ τοῦ πολέμου γενόμενοσ. οἱ μὲν οὖν εἰσ τὸ δοθὲν πολίχνιον μετὰ πάσησ ἀσφαλείασ ἀνεχώρουν ἄσμενοι·

μὴ φαινομένων δὲ αὐτῶν διεφήμισαν οἱ στασιασταὶ πάλιν ὡσ ἀποσφαγεῖεν ὑπὸ Ῥωμαίων οἱ αὐτόμολοι, δηλονότι τοὺσ λοιποὺσ ἀποτρέποντεσ τῷ φόβῳ διαδιδράσκειν. ἤνυστο δ’ ὡσ καὶ πρότερον αὐτοῖσ τὸ πανοῦργον πρὸσ καιρόν·

ἐπεσχέθησαν γὰρ ὑπὸ τοῦ δέουσ αὐτομολεῖν. Αὖθισ δέ, ὡσ ἀνακαλέσασ τοὺσ ἄνδρασ ἀπὸ τῆσ Γοφνὰ Τίτοσ ἐκέλευσε μετὰ τοῦ Ιὠσήπου περιελθόντασ τὸ τεῖχοσ ὀφθῆναι τῷ δήμῳ, πλεῖστοι πρὸσ τοὺσ Ῥωμαίουσ ἔφευγον.

γενόμενοι δὲ ἀθρόοι καὶ πρὸ τῶν Ῥωμαίων ἱστάμενοι μετ’ οἰμωγῆσ καὶ δακρύων ἱκέτευον τοὺσ στασιαστὰσ τὸ μὲν πρῶτον ὅλῃ τοὺσ Ῥωμαίουσ δέξασθαι τῇ πόλει καὶ τὴν πατρίδα σῶσαι πάλιν, εἰ δὲ μή, τοῦ γε ἱεροῦ πάντωσ ὑπεξελθεῖν καὶ ῥύσασθαι τὸν ναὸν αὐτοῖσ·

οὐ γὰρ ἂν τολμῆσαι Ῥωμαίουσ μὴ μετὰ μεγίστησ ἀνάγκησ καταφλέξαι τὰ ἅγια.

τούτοισ μᾶλλον ἀντεφιλονείκουν, καὶ πολλὰ βλάσφημα τοῖσ αὐτομόλοισ ἀντικεκραγότεσ ἐπὶ τῶν ἱερῶν πυλῶν τούσ τε ὀξυβελεῖσ καὶ καταπέλτασ καὶ λιθοβόλουσ μηχανὰσ διέστησαν, ὡσ τὸ κύκλῳ μὲν ἱερὸν ὑπὸ πλήθουσ νεκρῶν προσεοικέναι πολυανδρίῳ, τὸν δὲ ναὸν αὐτὸν φρουρίῳ.

τοῖσ δὲ ἁγίοισ καὶ ἀβάτοισ μετὰ τῶν ὅπλων εἰσεπήδων θερμὰσ ἔτι τὰσ χεῖρασ ἐξ ὁμοφύλων ἔχοντεσ φόνων, καὶ προύκοψαν εἰσ τοσοῦτον παρανομίασ, ὥσθ’ ἣν ἂν εἰκὸσ ἀγανάκτησιν γενέσθαι Ιοὐδαίων, εἰ Ῥωμαῖοι ταῦτ’ ἐξύβριζον εἰσ αὐτούσ, ταύτην εἶναι παρὰ Ῥωμαίων τότε πρὸσ Ιοὐδαίουσ ἀσεβοῦντασ εἰσ τὰ ἴδια.

τῶν μέν γε στρατιωτῶν οὐκ ἔστιν ὅστισ οὐ μετὰ φρίκησ εἰσ τὸν ναὸν ἀφεώρα καὶ προσεκύνει τούσ τε λῃστὰσ ηὔχετο πρὶν ἀνηκέστου πάθουσ μετανοῆσαι.

Τίτοσ δὲ ὑπερπαθήσασ πάλιν ἐξωνείδιζε τοὺσ περὶ τὸν Ιωἄννην, λέγων "ἆρ’ οὐχ ὑμεῖσ, ὦ μιαρώτατοι, τὸν δρύφακτον τοῦτον προεβάλεσθε τῶν ἁγίων;

οὐχ ὑμεῖσ δὲ τὰσ ἐν αὐτῷ στήλασ διεστήσατε, γράμμασιν Ἑλληνικοῖσ καὶ ἡμετέροισ κεχαραγμένασ, μηδένα τὸ γείσιον ὑπερβαίνειν παραγγέλλειν;

οὐχ ἡμεῖσ δὲ τοὺσ ὑπερβάντασ ὑμῖν ἀναιρεῖν ἐπετρέψαμεν, κἂν Ῥωμαῖόσ τισ ᾖ;

τί οὖν νῦν, ἀλιτήριοι, καὶ νεκροὺσ ἐν αὐτῷ καταπατεῖτε; τί δὲ τὸν ναὸν αἵματι ξένῳ καὶ ἐγχωρίῳ φύρετε; μαρτύρομαι θεοὺσ ἐγὼ πατρίουσ καὶ εἴ τισ ἐφεώρα ποτὲ τόνδε τὸν χῶρον, νῦν μὲν γὰρ οὐκ οἰόμαι, μαρτύρομαι δὲ καὶ στρατιὰν τὴν ἐμὴν καὶ τοὺσ παρ’ ἐμοὶ Ιοὐδαίουσ καὶ ὑμᾶσ αὐτούσ, ὡσ οὐκ ἐγὼ ταῦθ’ ὑμᾶσ ἀναγκάζω μιαίνειν.

κἂν ἀλλάξητε τῆσ παρατάξεωσ τὸν τόπον, οὔτε προσελεύσεταί τισ Ῥωμαίων τοῖσ ἁγίοισ οὔτε ἐνυβρίσει, τηρήσω δὲ τὸν ναὸν ὑμῖν καὶ μὴ θέλουσι.

Ταῦτα τοῦ Ιὠσήπου διαγγέλλοντοσ ἐκ τοῦ Καίσαροσ, οἱ λῃσταὶ καὶ ὁ τύραννοσ οὐκ ἀπ’ εὐνοίασ ἀλλὰ κατὰ δειλίαν γίνεσθαι τὰσ παρακλήσεισ δοκοῦντεσ ὑπερηφάνουν.

Τίτοσ δὲ ὡσ οὔτε οἶκτον ἑαυτῶν τοὺσ ἄνδρασ οὔτε φειδὼ τοῦ ναοῦ ποιουμένουσ ἑώρα, πάλιν πρὸσ πόλεμον ἄκων ἐχώρει.

πᾶσαν μὲν οὖν τὴν δύναμιν ἐπάγειν αὐτοῖσ οὐχ οἱο͂́ν τε ἦν μὴ χωρουμένην τῷ τόπῳ, τριάκοντα δ’ ἐπιλέξασ ἀφ’ ἑκάστησ ἑκατονταρχίασ τοὺσ ἀρίστουσ καὶ τοῖσ χιλιάρχοισ ἀνὰ χιλίουσ παραδούσ, τούτων δ’ ἐπιτάξασ ἡγεμόνα Κερεάλιον, ἐπιθέσθαι προσέταξε ταῖσ φυλακαῖσ περὶ ὡρ́αν τῆσ νυκτὸσ ἐνάτην.

ὄντα δὲ καὶ αὐτὸν ἐν τοῖσ ὅπλοισ καὶ συγκαταβαίνειν παρεσκευασμένον οἵ τε φίλοι διὰ τὸ μέγεθοσ τοῦ κινδύνου κατέσχον καὶ τὰ παρὰ τῶν ἡγεμόνων λεγόμενα·

πλεῖον γὰρ αὐτὸν ἀνύσειν ἔφασαν ἐπὶ τῆσ Ἀντωνίασ καθεζόμενον καὶ τὴν μάχην ἀγωνοθετοῦντα τοῖσ στρατιώταισ ἢ εἰ καταβὰσ προκινδυνεύοι·

πάντασ γὰρ ὁρῶντοσ Καίσαροσ ἀγαθοὺσ πολεμιστὰσ ἔσεσθαι. τοὺσ μὲν ἐπὶ τὴν πρᾶξιν ἔπεμπε καθ’ ἣν ὡρ́αν προείρηται, προελθὼν δὲ αὐτὸσ εἰσ τὸ εὐκάτοπτον ἀπὸ τῆσ Ἀντωνίασ ἐκαραδόκει τὸ μέλλον.

Οὐ μὴν οἵ γε πεμφθέντεσ τοὺσ φύλακασ εὑρ͂ον κοιμωμένουσ, ὡσ ἤλπισαν, ἀλλ’ ἀναπηδήσασι μετὰ κραυγῆσ εὐθέωσ συνεπλέκοντο·

πρὸσ δὲ τὴν βοὴν τῶν ἐκκοιτούντων ἔνδοθεν οἱ λοιποὶ κατὰ στῖφοσ ἐξέθεον. τῶν μὲν δὴ πρώτων τὰσ ὁρμὰσ ἐξεδέχοντο Ῥωμαῖοι·

περιέπιπτον δ’ οἱ μετ’ ἐκείνουσ τῷ σφετέρῳ τάγματι, καὶ πολλοὶ τοῖσ οἰκείοισ ὡσ πολεμίοισ ἐχρῶντο. τὴν μὲν γὰρ διὰ βοῆσ ἐπίγνωσιν ἡ κραυγὴ συγχυθεῖσα παρ’ ἀμφοῖν, τὴν δὲ δι’ ὀμμάτων ἡ νὺξ ἕκαστον ἀφείλετο, καὶ τυφλώττειν ἄλλωσ οὓσ μὲν οἱ θυμοὶ παρεσκεύαζον οὓσ δ’ οἱ φόβοι·

διὰ τοῦτο τὸν προστυχόντα πλήττειν ἦν ἄκριτον. Ῥωμαίουσ μὲν οὖν συνησπικότασ καὶ κατὰ συντάξεισ προπηδῶντασ ἧττον ἔβλαπτεν ἡ ἄγνοια·

καὶ γὰρ ἦν παρ’ ἑκάστῳ μνήμη τοῦ συνθήματοσ· Ιοὐδαῖοι δ’ ἀεὶ σκεδαννύμενοι καὶ τάσ τε προσβολὰσ καὶ τὰσ ὑποχωρήσεισ ἀνέδην ποιούμενοι πολλάκισ φαντασίαν παρεῖχον ἀλλήλοισ πολεμίων·

τὸν ὑποστρέφοντα γὰρ ἕκαστοσ οἰκεῖον διὰ σκότουσ ὡσ ἐπιόντα Ῥωμαῖον ἐξεδέχετο. πλείουσ γοῦν ὑπὸ τῶν ἰδίων ἢ τῶν πολεμίων ἐτρώθησαν, ἑώσ ἡμέρασ γενομένησ ὄψει τὸ λοιπὸν ἡ μάχη διεκρίνετο, καὶ κατὰ φάλαγγα διαστάντεσ τοῖσ τε βέλεσιν εὐτάκτοισ ἐχρῶντο καὶ ταῖσ ἀμύναισ.

οὐδέτεροι δὲ οὔτ’ εἶκον οὔτ’ ἐκοπίων, ἀλλ’ οἱ μὲν ὡσ ἐφορῶντοσ Καίσαροσ κατ’ ἄνδρα καὶ κατὰ συντάξεισ ἤριζον ἀλλήλοισ, καὶ προκοπῆσ ἕκαστοσ ἐκείνην αὐτῷ τὴν ἡμέραν ἄρξειν ὑπελάμβανεν, εἰ γενναίωσ ἀγωνίσαιτο·

Ιοὐδαίοισ δ’ ἐβράβευε τὰσ τόλμασ ὅ τε περὶ σφῶν αὐτῶν καὶ τοῦ ἱεροῦ φόβοσ καὶ ὁ τύραννοσ ἐφεστὼσ καὶ τοὺσ μὲν παρακαλῶν, τοὺσ δὲ μαστιγῶν καὶ διεγείρων ἀπειλαῖσ.

συνέβαινε δὲ τὸ μὲν πλεῖστον σταδιαίαν εἶναι τὴν μάχην, ἐν ὀλίγῳ δὲ καὶ ταχέωσ ἀντιστρέφεσθαι τὰσ ῥοπάσ·

οὐδέτεροι γὰρ οὔτε φυγῆσ οὔτε διώξεωσ μῆκοσ εἶχον. ἀεὶ δὲ πρὸσ τὸ συμβαῖνον οἰκεῖοσ ἀπὸ τῆσ Ἀντωνίασ ὁ θόρυβοσ ἦν, θαρρεῖν δὲ καὶ κρατοῦσι τοῖσ σφετέροισ ἐπεβόων καὶ μένειν τρεπομένοισ.

ἦν δὲ ὥσπερ τι πολέμου θέατρον·

οὐδὲν γὰρ οὔτε Τίτον οὔτε τοὺσ περὶ αὐτὸν ἐλάνθανε τῶν κατὰ τὴν μάχην. τὸ δὲ πέρασ ἀρξάμενοι τῆσ νυκτὸσ ἐνάτησ ὡρ́ασ ὑπὲρ πέμπτην τῆσ ἡμέρασ διελύθησαν ἀφ’ οὗπερ ἤρξαντο τόπου τῆσ συμβολῆσ, μηδέτεροι βεβαίωσ κλίναντεσ τοὺσ ἑτέρουσ, ἀλλὰ τὴν νίκην μέσην ἐν ἀγχωμάλῳ καταλιπόντεσ.

καὶ Ῥωμαίων μὲν ἐπισήμωσ ἠγωνίσαντο πολλοί, Ιοὐδαίων δ’ ἐκ μὲν τῶν περὶ Σίμωνα Ιοὔδησ ὁ τοῦ Μαρεώτου καὶ Σίμων ὁ τοῦ Ὁσαί̈α, τῶν δὲ Ἰδουμαίων Ιἄκωβοσ καὶ Σίμων, Ἀκατελᾶ μὲν οὗτοσ παῖσ, Σωσᾶ δὲ ὁ Ιἄκωβοσ, τῶν δὲ μετὰ Ιωἄννου Γεφθέοσ καὶ Ἀλεξᾶσ, τῶν δὲ ζηλωτῶν Σίμων υἱὸσ Ἀρί.

Ἐν τούτῳ δ’ ἡ λοιπὴ τῶν Ῥωμαίων δύναμισ ἡμέραισ ἑπτὰ καταστρεψαμένη τοὺσ τῆσ Ἀντωνίασ θεμελίουσ μέχρι τοῦ ἱεροῦ πλατεῖαν ὁδὸν εὐτρεπίσαντο.

πλησιάσαντα δὲ τῷ πρώτῳ περιβόλῳ τὰ τάγματα κατήρχετο χωμάτων, τὸ μὲν ἀντικρὺσ τῆσ τοῦ εἴσω ἱεροῦ γωνίασ, ἥτισ ἦν κατ’ ἄρκτον καὶ δύσιν, τὸ δὲ κατὰ τὴν βόρειον ἐξέδραν, ἣ μεταξὺ τῶν δύο πυλῶν ἦν·

τῶν δὲ λοιπῶν δύο θάτερον μὲν κατὰ τὴν ἑσπέριον στοὰν τοῦ ἔξωθεν ἱεροῦ, τὸ δ’ ἕτερον ἔξω κατὰ τὴν βόρειον.

ἐκακοῦντο δ’ ἔσθ’ ὅπη καὶ κατ’ ἐπιβουλάσ, αὐτοὶ διὰ περιουσίαν τοῦ κρατεῖν ὄντεσ ἀδεέστεροι καὶ δι’ ἀπόγνωσιν ἤδη σωτηρίασ χρώμενοι τολμηροτέροισ τοῖσ Ιοὐδαίοισ.

τῶν γὰρ ἱππέων τινὲσ ὁπότε προέλθοιεν ἐπὶ ξυλείαν ἢ χόρτου συλλογήν, τὸν τῆσ συγκομιδῆσ χρόνον ἀνίεσαν βόσκεσθαι τοὺσ ἵππουσ ἀποχαλινοῦντεσ, οὓσ οἱ Ιοὐδαῖοι κατὰ στῖφοσ ἐκπηδῶντεσ ἡρ́παζον.

καὶ τούτου συνεχῶσ γινομένου νομίσασ Καῖσαρ, ὅπερ ἦν, ἀμελείᾳ τῶν σφετέρων πλέον ἢ τῇ Ιοὐδαίων ἀνδρείᾳ γίνεσθαι τὰσ ἁρπαγάσ, ἔγνω σκυθρωπότερον τοὺσ λοιποὺσ πρὸσ φυλακὴν τῶν ἵππων ἐπιστρέψαι.

καὶ κελεύσασ ἀπαχθῆναι τὴν ἐπὶ θανάτῳ τῶν ἀπολεσάντων στρατιωτῶν ἕνα, φόβῳ τοῖσ ἄλλοισ ἐτήρησε τοὺσ ἵππουσ·

οὐκέτι γὰρ εἰών νέμεσθαι, καθάπερ δὲ συμπεφυκότεσ αὐτοῖσ ἐπὶ τὰσ χρείασ ἐξῄεσαν. οἱ μὲν οὖν προσεπολέμουν τῷ ἱερῷ καὶ τὰ χώματα διήγειρον.

Μετὰ δὲ μίαν ἡμέραν αὐτῶν τῆσ ἀνόδου πολλοὶ τῶν στασιαστῶν, οἷσ ἁρπαγαί τε ἐπέλειπον ἤδη καὶ ὁ λιμὸσ ἤπειγε, συνελθόντεσ ταῖσ κατὰ τὸ Ἐλαιῶν ὄροσ Ῥωμαίων φυλακαῖσ ἐπιτίθενται περὶ ὡρ́αν ἑνδεκάτην τῆσ ἡμέρασ, οἰόμενοι πρῶτον μὲν ἀδοκήτων, ἔπειτα πρὸσ θεραπείαισ ἤδη τοῦ σώματοσ ὄντων ῥᾳδίωσ διεκπαίσειν.

προαισθόμενοι δὲ τὴν ἔφοδον αὐτῶν οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ταχέωσ ἐκ τῶν πλησίον φρουρίων συνδραμόντεσ εἶργον ὑπερπηδᾶν καὶ διακόπτειν τὸ περιτείχισμα βιαζομένουσ.

γενομένησ δὲ καρτερᾶσ τῆσ συμβολῆσ ἄλλα τε πολλὰ παρ’ ἑκατέρων γενναίωσ ἐπράχθη, Ῥωμαίων μὲν μετὰ τῆσ ἰσχύοσ ἐμπειρίᾳ τοῦ πολεμεῖν χρωμένων, Ιοὐδαίων δὲ ἀφειδέσι ταῖσ ὁρμαῖσ καὶ τοῖσ θυμοῖσ ἀκατασχέτοισ·

ἐστρατήγει δὲ τῶν μὲν αἰδώσ, τῶν δὲ ἀνάγκη·

τό τε γὰρ ἐξαφεῖναι Ιοὐδαίουσ ὥσπερ ἄρκυσιν ἐνειλημμένουσ Ῥωμαίοισ αἴσχιστον ἐδόκει, κἀκεῖνοι μίαν ἐλπίδα σωτηρίασ εἶχον, εἰ βιασάμενοι ῥήξειαν τὸ τεῖχοσ· καὶ τῶν ἀπὸ σπείρασ τισ ἱππέων, Πεδάνιοσ τοὔνομα, τρεπομένων ἤδη τῶν Ιοὐδαίων καὶ κατὰ τῆσ φάραγγοσ συνωθουμένων ῥόθιον ἐκ πλαγίου παρελαύνων τὸν ἵππον ἁρπάζει τινὰ φεύγοντα τῶν πολεμίων, νεανίαν στιβαρόν τε ἄλλωσ τὸ σῶμα καὶ καθωπλισμένον, δραξάμενοσ ἐκ τοῦ σφυροῦ·

τοσοῦτον μὲν ἑαυτὸν ἐκ τρέχοντοσ ἐπέκλινε τοῦ ἵππου, τοσοῦτον δὲ ἐπεδείξατο τῆσ δεξιᾶσ τὸν τόνον καὶ τοῦ λοιποῦ σώματοσ ἔτι δ’ ἐμπειρίασ ἱππικῆσ.

ὁ μὲν οὖν ὥσπερ τι κειμήλιον ἁρπασάμενοσ ἧκε φέρων Καίσαρι τὸν αἰχμάλωτον·

Τίτοσ δὲ τὸν μὲν λαβόντα τῆσ δυνάμεωσ θαυμάσασ, τὸν δὲ ληφθέντα τῆσ περὶ τὸ τεῖχοσ ἐπιχειρήσεωσ κολάσαι κελεύσασ, αὐτὸσ ἐν ταῖσ περὶ τὸ ἱερὸν διαμάχαισ ἦν καὶ τὰ χώματα κατήπειγεν. Ἐν ᾧ Ιοὐδαῖοι κακούμενοι ταῖσ συμβολαῖσ ἀεὶ κατ’ ὀλίγον κορυφουμένου τοῦ πολέμου καὶ τῷ ναῷ προσέρποντοσ, καθάπερ σηπομένου σώματοσ ἀπέκοπτον τὰ προειλημμένα μέλη φθάνοντεσ τὴν εἰσ τὸ πρόσω νομήν.

τῆσ γὰρ βορείου καὶ κατὰ δύσιν στοᾶσ τὸ συνεχὲσ πρὸσ τὴν Ἀντωνίαν ἐμπρήσαντεσ ἔπειτα ἀπέρρηξαν ὅσον πήχεισ εἴκοσι, ταῖσ ἰδίαισ χερσὶν ἀρξάμενοι καίειν τὰ ἅγια.

μετὰ δ’ ἡμέρασ δύο, τετράδι καὶ εἰκάδι τοῦ προειρημένου μηνόσ, τὴν πλησίον στοὰν ὑποπιμπρᾶσι Ῥωμαῖοι, καὶ μέχρι πεντεκαίδεκα πηχῶν προκόψαντοσ τοῦ πυρὸσ ἀποκόπτουσιν ὁμοίωσ Ιοὐδαῖοι τὴν ὀροφήν, μήτε καθάπαξ ἐξιστάμενοι τῶν ἔργων καὶ τὸ πρὸσ τὴν Ἀντωνίαν συναφὲσ αὐτῶν διαιροῦντεσ·

διὸ καὶ παρὸν κωλύειν ὑποπιμπράντασ, οἱ δὲ πρὸσ τὴν ἐμβολὴν τοῦ πυρὸσ ἠρεμήσαντεσ τὴν νομὴν ἐμέτρησαν αὐτῷ σφίσι χρησίμωσ.

περὶ μὲν δὴ τὸ ἱερὸν οὐ διέλειπον αἱ συμβολαί, συνεχὴσ δ’ ἦν κατὰ μέροσ ἐκθεόντων ἐπ’ ἀλλήλουσ ὁ πόλεμοσ.

Τῶν Ιοὐδαίων δέ τισ κατὰ ταύτασ τὰσ ἡμέρασ ἀνὴρ τό τε σῶμα βραχὺσ καὶ τὴν ὄψιν εὐκαταφρόνητοσ γένουσ θ’ ἕνεκα καὶ τῶν ἄλλων ἄσημοσ, Ιὠνάθησ ἐκαλεῖτο, προελθὼν κατὰ τὸ τοῦ ἀρχιερέωσ Ιωἄννου μνημεῖον ἄλλα τε πολλὰ πρὸσ τοὺσ Ῥωμαίουσ ὑπερηφάνωσ ἐφθέγγετο καὶ τὸν ἄριστον αὐτῶν εἰσ μονομαχίαν προυκαλεῖτο.

τῶν δὲ ταύτῃ παρατεταγμένων οἱ πολλοὶ μὲν ὑπερηφάνουν, ἦσαν δ’ οἳ κατὰ τὸ εἰκὸσ ἐδεδοίκεσαν, ἥπτετό γε μὴν τινῶν καὶ λογισμὸσ οὐκ ἀσύνετοσ θανατῶντι μὴ συμπλέκεσθαι·

τοὺσ γὰρ ἀπεγνωκότασ τὴν σωτηρίαν ἅμα καὶ τὰσ ὁρμὰσ ἀταμιεύτουσ ἔχειν καὶ τὸ θεῖον εὐδυσώπητον, τό τε παραβάλλεσθαι πρὸσ οὓσ καὶ τὸ νικᾶν οὐ μέγα καὶ μετ’ αἰσχύνησ τὸ λειφθῆναι σφαλερόν, οὐκ ἀνδρείασ ἀλλὰ θρασύτητοσ εἶναι.

μηδενὸσ δ’ ἐπὶ πολὺ προϊόντοσ καὶ τοῦ Ιοὐδαίου πολλὰ κατακερτομοῦντοσ αὐτοὺσ εἰσ δειλίαν, ἀλαζὼν γάρ τισ ἦν αὑτῷ σφόδρα καὶ τῶν Ῥωμαίων ὑπερήφανοσ, Πούδησ τισ ὄνομα τῶν ἐξ ἴλησ ἱππέων βδελυξάμενοσ αὐτοῦ τά τε ῥήματα καὶ τὸ αὔθαδεσ, εἰκὸσ δὲ καὶ πρὸσ τὴν βραχύτητα τοῦ σώματοσ αὐτὸν ἀσκέπτωσ ἐπαρθῆναι, προπηδᾷ, καὶ τὰ μὲν ἄλλα περιῆν συμβαλών, προεδόθη δὲ ὑπὸ τῆσ τύχησ·

πεσόντα γὰρ αὐτὸν ὁ Ιὠνάθησ ἀποσφάττει προσδραμών.

ἔπειτα ἐπιβὰσ τῷ νεκρῷ τό τε ξίφοσ ᾑμαγμένον ἀνέσειε καὶ τῇ λαιᾷ τὸν θυρεὸν ἐπηλάλαξέ τε τῇ στρατιᾷ πολλὰ καὶ πρὸσ τὸν πεσόντα κομπάζων καὶ τοὺσ ὁρῶντασ Ῥωμαίουσ ἐπισκώπτων, ἑώσ αὐτὸν ἀνασκιρτῶντα καὶ ματαί̈ζοντα Πρῖσκόσ τισ ἑκατοντάρχησ τοξεύσασ διήλασε βέλει·

πρὸσ ὃ τῶν τε Ιοὐδαίων καὶ τῶν Ῥωμαίων κραυγὴ συνεξήρθη διάφοροσ.

ὁ δὲ δινηθεὶσ ἐκ τῶν ἀλγηδόνων ἐπὶ τὸ σῶμα τοῦ πολεμίου κατέπεσεν, ὠκυτάτην ἀποφήνασ ἐν πολέμῳ τὴν ἐπὶ τῷ ἀλόγωσ εὐτυχοῦντι νέμεσιν.

Οἱ δὲ ἀνὰ τὸ ἱερὸν στασιασταὶ φανερῶσ τε οὐκ ἀνίεσαν τοὺσ ἐπὶ τῶν χωμάτων στρατιώτασ ἀμυνόμενοι καθ’ ἑκάστην ἡμέραν, καὶ τοῦ προειρημένου μηνὸσ ἑβδόμῃ καὶ εἰκάδι δόλον ἐνσκευάζονται τοιόνδε.

τῆσ ἑσπερίου στοᾶσ τὸ μεταξὺ τῶν δοκῶν καὶ τῆσ ὑπ’ αὐτῆσ ὀροφῆσ ὕλησ ἀναπιμπλᾶσιν αὐήσ, πρὸσ δὲ ἀσφάλτου τε καὶ πίσσησ·

ἔπειθ’ ὡσ καταπονούμενοι δῆθεν ὑπεχώρουν. πρὸσ ὃ τῶν μὲν ἀσκέπτων πολλοὶ ταῖσ ὁρμαῖσ φερόμενοι προσέκειντο τοῖσ ὑποχωροῦσιν ἐπί τε τὴν στοὰν ἀνεπήδων προσθέμενοι κλίμακασ, οἱ δὲ συνετώτεροι τὴν ἄλογον τροπὴν τῶν Ιοὐδαίων ὑπονοήσαντεσ ἔμενον.

κατεπλήσθη μέντοι τῶν ἀναπηδησάντων ἡ στοά, κἀν τούτῳ Ιοὐδαῖοι πᾶσαν ὑποπιμπρᾶσιν αὐτήν.

αἰρομένησ δ’ αἰφνιδίωσ πάντοθεν τῆσ φλογὸσ τούσ τε ἔξω τοῦ κινδύνου Ῥωμαίουσ ἔκπληξισ ἐπέσχε δεινὴ καὶ τοὺσ περισχεθέντασ ἀμηχανία. κυκλούμενοι δὲ ὑπὸ τῆσ φλογὸσ οἱ μὲν εἰσ τὴν πόλιν ὀπίσω κατεκρήμνιζον ἑαυτούσ, οἱ δ’ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ, πολλοὶ δ’ ἐλπίδι σωτηρίασ εἰσ τοὺσ σφετέρουσ καταπηδῶντεσ ἐκλῶντο τὰ μέλη, πλείστων δ’ ἔφθανε τὰσ ὁρμὰσ τὸ πῦρ καί τινεσ τὴν φλόγα σιδήρῳ.

περιεῖχε δ’ εὐθέωσ καὶ τοὺσ ἄλλωσ φθειρομένουσ τὸ πῦρ ἐπὶ πλεῖστον ἐκφερόμενον.

Καίσαρα δὲ καίπερ χαλεπαίνοντα τοῖσ ἀπολλυμένοισ, ἐπειδὴ δίχα παραγγέλματοσ ἀναβεβήκεσαν, ὅμωσ οἶκτοσ εἰσῄει τῶν ἀνδρῶν· καὶ μηδενὸσ προσαμύνειν δυναμένου, τοῦτο γοῦν παραμύθιον ἦν τοῖσ φθειρομένοισ τὸ βλέπειν ὑπὲρ οὗ τισ ἠφίει τὴν ψυχὴν ὀδυνώμενον·

βοῶν τε γὰρ αὐτοῖσ καὶ προπηδῶν καὶ τοῖσ περὶ αὐτὸν ἐκ τῶν ἐνόντων ἐπαμύνειν παρακαλῶν δῆλοσ ἦν. τὰσ δὲ φωνὰσ ἕκαστοσ καὶ τὴν διάθεσιν ὥσπερ τι λαμπρὸν ἀποφέρων ἐντάφιον εὔθυμοσ ἀπέθνησκεν.

καὶ τελευταῖόσ τισ αὐτῶν νεανίασ, ὀνόματι Λόγγοσ, ὅλον ἐπικοσμήσασ τὸ πάθοσ καὶ κατ’ ἄνδρα μνήμησ ἀξίων ὄντων πάντων τῶν ἀπολωλότων ἄριστοσ φανείσ.

ὃν οἱ μὲν Ιοὐδαῖοι τῆσ τε ἀλκῆσ ἀγάμενοι καὶ ἄλλωσ ἀνελεῖν ἀσθενοῦντεσ καταβῆναι πρὸσ αὐτοὺσ ἐπὶ δεξιᾷ παρεκάλουν, ὁ δὲ ἀδελφὸσ Κορνήλιοσ ἐκ θατέρου μὴ καταισχῦναι τὸ σφέτερον κλέοσ καὶ τὴν Ῥωμαίων στρατιάν.

τούτῳ πεισθεὶσ καὶ διαράμενοσ φανερὸν ἑκατέροισ τοῖσ τάγμασι τὸ ξίφοσ αὑτὸν ἀναιρεῖ. τῶν δὲ τῷ πυρὶ περισχεθέντων Ἀρτώριόσ τισ πανουργίᾳ διασώζεται·

προσκαλεσάμενοσ γάρ τινα τῶν στρατιωτῶν Λούκιον, ᾧ συνεσκήνει, μεγάλῃ τῇ φωνῇ "κληρονόμον, ἔφη, καταλείπω σε τῶν ἐμαυτοῦ κτημάτων, εἰ προσελθών με δέξαιο. " τοῦ δὲ ἑτοίμωσ προσδραμόντοσ ὁ μὲν ἐπ’ αὐτὸν κατενεχθεὶσ ἔζησεν, ὁ δὲ δεξάμενοσ ὑπὸ τοῦ βάρουσ τῷ λιθοστρώτῳ προσαραχθεὶσ παραχρῆμα θνήσκει.

τοῦτο τὸ πάθοσ πρὸσ καιρὸν μὲν Ῥωμαίοισ ἐνεποίησεν ἀθυμίαν, πρὸσ δὲ τὸ μέλλον ὅμωσ ἀπαρακλήτουσ κατεσκεύασεν φυλακτικωτέρουσ τε πρὸσ τὰσ Ιοὐδαίων ἀπάτασ ὠφέλησεν, ἐν αἷσ τὰ πολλὰ δι’ ἄγνοιαν τῶν τόπων καὶ τὸ ἦθοσ τῶν ἀνδρῶν ἐβλάπτοντο.

κατεκάη δ’ ἡ στοὰ μέχρι τοῦ Ιωἄννου πύργου, ὃν ἐκεῖνοσ ἐν τῷ πρὸσ Σίμωνα πολέμῳ κατεσκεύασεν ὑπὲρ τὰσ ἐξαγούσασ ὑπὲρ τὸν ξυστὸν πύλασ·

τὸ δὲ λοιπὸν ἐπὶ διεφθαρμένοισ ἤδη Ιοὐδαῖοι τοῖσ ἀναβᾶσιν ἀπέκοψαν. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ καὶ Ῥωμαῖοι τὴν βόρειον στοὰν ἐνέπρησαν μέχρι τῆσ ἀνατολικῆσ ὅλην, ὧν ἡ συνάπτουσα γωνία τῆσ Κεδρῶνοσ καλουμένησ φάραγγοσ ὑπερδεδόμητο, παρ’ ὃ καὶ φοβερὸν ἦν τὸ βάθοσ.

καὶ τὰ μὲν περὶ τὸ ἱερὸν ἐν τούτοισ ἦν. Τῶν δὲ ὑπὸ τοῦ λιμοῦ φθειρομένων κατὰ τὴν πόλιν ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθοσ, ἀδιήγητα δὲ συνέβαινε τὰ πάθη.

καθ’ ἑκάστην γὰρ οἰκίαν, εἴ που τροφῆσ παραφανείη σκιά, πόλεμοσ ἦν, καὶ διὰ χειρῶν ἐχώρουν οἱ φίλτατοι πρὸσ ἀλλήλουσ ἐξαρπάζοντεσ τὰ ταλαίπωρα τῆσ ψυχῆσ ἐφόδια.

πίστισ δ’ ἀπορίασ οὐδὲ τοῖσ θνήσκουσιν ἦν, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἐκπνέοντασ οἱ λῃσταὶ διηρεύνων, μή τισ ὑπὸ κόλπον ἔχων τροφὴν σκήπτοιτο τὸν θάνατον αὑτῷ.

οἱ δ’ ὑπ’ ἐνδείασ κεχηνότεσ ὥσπερ λυσσῶντεσ κύνεσ ἐσφάλλοντο, καὶ παρεφέροντο ταῖσ τε θύραισ ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον καὶ ὑπ’ ἀμηχανίασ εἰσ τοὺσ αὐτοὺσ οἴκουσ εἰσπηδῶντεσ δὶσ ἢ τρὶσ ὡρ́ᾳ μιᾷ.

πάντα δὲ ὑπ’ ὀδόντασ ἦγεν ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ μηδὲ τοῖσ ῥυπαρωτάτοισ τῶν ἀλόγων ζῴων πρόσφορα συλλέγοντεσ ἐσθίειν ὑπέφερον·

ζωστήρων γοῦν καὶ ὑποδημάτων τὸ τελευταῖον οὐκ ἀπέσχοντο καὶ τὰ δέρματα τῶν θυρεῶν ἀποδέροντεσ ἐμασῶντο. τροφὴ δ’ ἦν καὶ χόρτου τισὶ παλαιοῦ σπάραγμα·

τὰσ γὰρ ἶνασ ἔνιοι συλλέγοντεσ ἐλάχιστον σταθμὸν ἐπώλουν Ἀττικῶν τεσσάρων. καὶ τί δεῖ τὴν ἐπ’ ἀψύχοισ ἀναίδειαν τοῦ λιμοῦ λέγειν;

εἶμι γὰρ αὐτοῦ δηλώσων ἔργον οἱο͂ν μήτε παρ’ Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροισ ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν εἰπεῖν, ἄπιστον δὲ ἀκοῦσαι. καὶ ἔγωγε μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖσ αὖθισ ἀνθρώποισ, κἂν παρέλειπον τὴν συμφορὰν ἡδέωσ, εἰ μὴ τῶν κατ’ ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρουσ μάρτυρασ.

ἄλλωσ τε καὶ ψυχρὰν ἂν καταθείμην τῇ πατρίδι χάριν καθυφέμενοσ τὸν λόγον ὧν πέπονθεν τὰ ἔργα. Γυνή τισ τῶν ὑπὲρ τὸν Ιὀρδάνην κατοικούντων, Μαρία τοὔνομα, πατρὸσ Ἐλεαζάρου, κώμησ Βηθεζουβᾶ, σημαίνει δὲ τοῦτο οἶκοσ ὑσσώπου, διὰ γένοσ καὶ πλοῦτον ἐπίσημοσ, μετὰ τοῦ λοιποῦ πλήθουσ εἰσ τὰ Ιἑροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπολιορκεῖτο.

ταύτησ τὴν μὲν ἄλλην κτῆσιν οἱ τύραννοι διήρπασαν, ὅσην ἐκ τῆσ Περαίασ ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰσ τὴν πόλιν, τὰ δὲ λείψανα τῶν κειμηλίων καὶ εἴ τι τροφῆσ ἐπινοηθείη καθ’ ἡμέραν εἰσπηδῶντεσ ἡρ́παζον οἱ δορυφόροι.

δεινὴ δὲ τὸ γύναιον ἀγανάκτησισ εἰσῄει, καὶ πολλάκισ λοιδοροῦσα καὶ καταρωμένη τοὺσ ἁρ́παγασ ἐφ’ αὑτὴν ἠρέθιζεν.

καὶ τὸ τέκνον, ἦν δὲ αὐτῇ παῖσ ὑπομάστιοσ, ἁρπασαμένη "βρέφοσ, εἶπεν, ἄθλιον, ἐν πολέμῳ καὶ λιμῷ καὶ στάσει τίνι σε τηρήσω;

τὰ μὲν παρὰ Ῥωμαίοισ δουλεία, κἂν ζήσωμεν ἐπ’ αὐτούσ, φθάνει δὲ καὶ δουλείαν ὁ λιμόσ, οἱ στασιασταὶ δὲ ἀμφοτέρων χαλεπώτεροι.

ταῖσ Ιοὐδαίων συμφοραῖσ.

" καὶ ταῦθ’ ἅμα λέγουσα κτείνει τὸν υἱόν, ἔπειτ’ ὀπτήσασα τὸ μὲν ἥμισυ κατεσθίει, τὸ δὲ λοιπὸν κατακαλύψασα ἐφύλαττεν. εὐθέωσ δ’ οἱ στασιασταὶ παρῆσαν, καὶ τῆσ ἀθεμίτου κνίσησ σπάσαντεσ ἠπείλουν, εἰ μὴ δείξειεν τὸ παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν αὐτὴν εὐθέωσ.

ἡ δὲ καὶ μοῖραν αὐτοῖσ εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι τὰ λείψανα τοῦ τέκνου διεκάλυψεν. τοὺσ δ’ εὐθέωσ φρίκη καὶ παρέκστασισ ᾕρει καὶ παρὰ τὴν ὄψιν ἐπεπήγεσαν.

ἡ δ’ "ἐμόν, ἔφη, τοῦτο τέκνον γνήσιον καὶ τὸ ἔργον ἐμόν. φάγετε, καὶ γὰρ ἐγὼ βέβρωκα.

μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸσ μήτε συμπαθέστεροι μητρόσ. εἰ δ’ ὑμεῖσ εὐσεβεῖσ καὶ τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ μὲν ὑμῖν βέβρωκα, καὶ τὸ λοιπὸν δὲ ἐμοὶ μεινάτω. πρὸσ ἓν τοῦτο δειλοὶ καὶ μόλισ ταύτησ τῆσ τροφῆσ τῇ μητρὶ παραχωρήσαντεσ, ἀνεπλήσθη δ’ εὐθέωσ ὅλη τοῦ μύσουσ ἡ πόλισ, καὶ πρὸ ὀμμάτων ἕκαστοσ τὸ πάθοσ λαμβάνων ὥσπερ αὐτῷ τολμηθὲν ἔφριττε.

σπουδὴ δὲ τῶν λιμωττόντων ἐπὶ τὸν θάνατον ἦν, καὶ μακαρισμὸσ τῶν φθασάντων πρὶν ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι κακὰ τηλικαῦτα.

Ταχέωσ δὲ καὶ Ῥωμαίοισ διηγγέλθη τὸ πάθοσ.

τῶν δ’ οἱ μὲν ἠπίστουν, οἱ δὲ ᾤκτειρον, τοὺσ δὲ πολλοὺσ εἰσ μῖσοσ τοῦ ἔθνουσ σφοδρότερον συνέβη προελθεῖν. ἀντὶ δὲ εἰρήνησ πόλεμον, πρὸ κόρου δὲ καὶ εὐθηνίασ λιμὸν αἱρουμένουσ, ἰδίαισ δὲ χερσὶν ἀρξαμένουσ καίειν τὸ συντηρούμενον ὑφ’ ἡμῶν ἱερὸν αὐτοῖσ, εἶναι καὶ τοιαύτησ τροφῆσ ἀξίουσ.

καλύψειν μέντοι τὸ τῆσ τεκνοφαγίασ μύσοσ αὐτῷ τῷ τῆσ πατρίδοσ πτώματι καὶ οὐ καταλείψειν ἐπὶ τῆσ οἰκουμένησ ἡλίῳ καθορᾶν πόλιν, ἐν ᾗ μητέρεσ οὕτω τρέφονται.

προσήκειν μέντοι πρὸ μητέρων πατράσιν τὴν τοιαύτην τροφήν, οἳ καὶ μετὰ τηλικαῦτα πάθη μένουσιν ἐν τοῖσ ὅπλοισ.

ταῦθ’ ἅμα διεξιὼν ἐνενόει καὶ τὴν ἀπόγνωσιν τῶν ἀνδρῶν·

οὐ γὰρ ἂν ἔτι σωφρονῆσαι τοὺσ πάντα προπεπονθότασ ἐφ’ οἷσ εἰκὸσ ἦν μεταβαλέσθαι μὴ παθοῦσιν. Ἤδη δὲ τῶν δύο ταγμάτων συντετελεκότων τὰ χώματα Λώου μηνὸσ ὀγδόῃ προσάγειν ἐκέλευσε τοὺσ κριοὺσ κατὰ τὴν ἑσπέριον ἐξέδραν τοῦ ἔξωθεν ἱεροῦ.

πρὸ δὲ τούτων ἓξ ἡμέρασ ἀδιαλείπτωσ ἡ στερροτάτη πασῶν ἑλέπολισ τύπτουσα τὸν τοῖχον οὐδὲν ἤνυσεν, ἀλλὰ καὶ ταύτησ καὶ τῶν ἄλλων τὸ μέγεθοσ καὶ ἡ ἁρμονία τῶν λίθων ἦν ἀμείνων.

τῆσ δὲ βορείου πύλησ ὑπώρυττον ἕτεροι τοὺσ θεμελίουσ καὶ πολλὰ ταλαιπωρήσαντεσ τοὺσ ἔμπροσθεν λίθουσ ἐξεκύλισαν.

ἀνείχοντο δ’ ὑπὸ τῶν ἐνδοτέρω καὶ διέμεινεν ἡ πύλη, μέχρι τὰσ δι’ ὀργάνων καὶ τῶν μοχλῶν ἐπιχειρήσεισ ἀπογνόντεσ κλίμακασ ταῖσ στοαῖσ προσέφερον. οἱ δὲ Ιοὐδαῖοι κωλῦσαι μὲν οὐκ ἔφθασαν, ἀναβᾶσι δὲ συμπεσόντεσ ἐμάχοντο, καὶ τοὺσ μὲν ἀνωθοῦντεσ εἰσ τοὐπίσω κατεκρήμνιζον, τοὺσ δ’ ὑπαντιάζοντασ ἀνῄρουν·

πολλοὺσ δὲ τῶν κλιμάκων ἀποβαίνοντασ πρὶν φράξασθαι τοῖσ θυρεοῖσ παίοντεσ ταῖσ ῥομφαίαισ ἔφθανον, ἐνίασ δὲ γεμούσασ ὁπλιτῶν κλίμακασ παρακλίνοντεσ ἄνωθεν κατέσειον·

ἦν δ’ οὐκ ὀλίγοσ καὶ αὐτῶν φόνοσ.

οἱ δὲ ἀνενεγκόντεσ τὰσ σημαίασ περὶ αὐτῶν ἐπολέμουν, δεινὴν ἡγούμενοι καὶ πρὸσ αἰσχύνησ τούτων τὴν ἁρπαγήν. τέλοσ δὲ καὶ τῶν σημαιῶν οἱ Ιοὐδαῖοι κρατοῦσιν καὶ τοὺσ ἀναβάντασ διαφθείρουσιν·

οἱ δὲ λοιποὶ πρὸσ τὸ τῶν ἀπολωλότων πάθοσ ὀρρωδοῦντεσ ἀνεχώρουν. τῶν μὲν οὖν Ῥωμαίων ἄπρακτοσ οὐδεὶσ ἀπέθανεν, τῶν δὲ στασιαστῶν οἳ κατὰ τὰσ προτέρασ μάχασ ἠγωνίσαντο γενναίωσ καὶ τότε καὶ Ἐλεάζαροσ ἀδελφιδοῦσ τοῦ τυράννου Σίμωνοσ.

ὁ δὲ Τίτοσ ὡσ ἑώρα τὴν ἐπὶ τοῖσ ἀλλοτρίοισ ἱεροῖσ φειδὼ πρὸσ βλάβησ τοῖσ στρατιώταισ γινομένην καὶ φόνου, τὰσ πύλασ προσέταξεν ὑφάπτειν.

Ἐν δὲ τούτῳ πρὸσ αὐτὸν αὐτομολοῦσιν Ἄνανόσ τε ὁ ἀφαμμαούσ, τῶν Σίμωνοσ δορυφόρων ὁ φονικώτατοσ, καὶ Ἀρχέλαοσ υἱὸσ Μαγαδδάτου, συγγνώμην ἐλπίσαντεσ ἐπειδὴ κρατούντων Ιοὐδαίων ἀπεχώρουν.

Τίτοσ δὲ καὶ τοῦτο τὸ πανούργημα προβάλλεται τῶν ἀνδρῶν, καὶ τὴν ἄλλην περὶ τοὺσ ἰδίουσ ὠμότητα πεπυσμένοσ ὡρ́μητο κτείνειν ἑκατέρουσ, ὑπ’ ἀνάγκησ ἦχθαι λέγων αὐτούσ, οὐκ ἐκ προαιρέσεωσ παρεῖναι, καὶ σωτηρίασ οὐκ ἀξίουσ εἶναι τοὺσ φλεγομένησ ἤδη δι’ αὐτοὺσ τῆσ πατρίδοσ ἐξαλλομένουσ.

ἐκράτει δ’ ὅμωσ τοῦ θυμοῦ ἡ πίστισ, καὶ ἀφίησι τοὺσ ἄνδρασ, οὐ μὴν ἐν ἴσῃ μοίρᾳ κατέτασσε τοῖσ ἄλλοισ.

ἤδη δὲ ταῖσ πύλαισ οἱ στρατιῶται προσῆγον τὸ πῦρ, καὶ περιτηκόμενοσ ὁ ἄργυροσ διεδίδου ταχέωσ εἰσ τὴν ξυλείαν τὴν φλόγα, ἔνθεν ἀθρόωσ ἐκφερομένη τῶν στοῶν ἐπελαμβάνετο.

τοῖσ δὲ Ιοὐδαίοισ ὁρῶσι τὸ πῦρ ἐν κύκλῳ μετὰ τῶν σωμάτων παρείθησαν αἱ ψυχαί, καὶ διὰ τὴν κατάπληξιν ἀμύνειν μὲν ἢ σβεννύειν ὡρ́μησεν οὐδείσ, αὐοῖ δ’ ἑστῶτεσ ἀφεώρων.

οὐ μὴν πρὸσ τὸ δαπανώμενον ἀθυμοῦντεσ εἰσ γοῦν τὸ λοιπὸν ἐσωφρόνουν, ἀλλ’ ὡσ ἤδη καὶ τοῦ ναοῦ καιομένου τοὺσ θυμοὺσ ἐπὶ Ῥωμαίουσ ἔθηγον.

ἐκείνην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν καὶ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα τὸ πῦρ ἐπεκράτει·

κατὰ μέροσ γάρ, οὐχ ὁμοῦ πάντοθεν ἴσχυσαν ὑφάψαι τὰσ στοάσ. Τῇ δ’ ἐπιούσῃ Τίτοσ μέρει τῆσ δυνάμεωσ σβεννύειν τε καὶ τὰ παρὰ τὰσ πύλασ ὁδοποιεῖν εἰσ εὐμαρεστέραν τῶν ταγμάτων ἄνοδον κελεύσασ αὐτὸσ συνῆγε τοὺσ ἡγεμόνασ.

πρὸσ οἷσ Φρόντων ἦν Ἑτέριοσ στρατοπεδάρχησ τῶν ἀπὸ Ἀλεξανδρείασ δύο ταγμάτων, καὶ Μᾶρκοσ Ἀντώνιοσ Ιοὐλιανὸσ ὁ τῆσ Ιοὐδαίασ ἐπίτροποσ, καὶ μετὰ τούτουσ ἐπιτρόπων καὶ χιλιάρχων ἀθροισθέντων, βουλὴν περὶ τοῦ ναοῦ προυτίθει.

τοῖσ μὲν οὖν ἐδόκει χρῆσθαι τῷ τοῦ πολέμου νόμῳ·

μὴ γὰρ ἄν ποτε Ιοὐδαίουσ παύσασθαι νεωτερίζοντασ τοῦ ναοῦ μένοντοσ, ἐφ’ ὃν οἱ πανταχόθεν συλλέγονται. τινὲσ δὲ παρῄνουν, εἰ μὲν καταλίποιεν αὐτὸν Ιοὐδαῖοι καὶ μηδεὶσ ἐπ’ αὐτοῦ τὰ ὅπλα θείη, σώζειν, εἰ δὲ πολεμοῖεν ἐπιβάντεσ, καταφλέγειν·

φρούριον γάρ, οὐκέτι ναὸν εἶναι, καὶ τὸ λοιπὸν ἔσεσθαι τῶν ἀναγκασάντων τὴν ἀσέβειαν, οὐκ αὐτῶν. ὁ δὲ Τίτοσ οὐδ’ ἂν ἐπιβάντεσ ἐπ’ αὐτοῦ πολεμῶσιν Ιοὐδαῖοι φήσασ ἀντὶ τῶν ἀνδρῶν ἀμυνεῖσθαι τὰ ἄψυχα οὐδὲ καταφλέξειν ποτὲ τηλικοῦτον ἔργον·

Ῥωμαίων γὰρ ἔσεσθαι τὴν βλάβην, ὥσπερ καὶ κόσμον τῆσ ἡγεμονίασ αὐτοῦ μένοντοσ· θαρροῦντεσ δὲ ἤδη προσετίθεντο τῇ γνώμῃ Φρόντων τε καὶ Ἀλέξανδροσ καὶ Κερεάλιοσ.

τότε μὲν οὖν διαλύει τὸ συνέδριον καὶ τὰσ ἄλλασ δυνάμεισ διαναπαῦσαι κελεύσασ τοῖσ ἡγεμόσιν, ὅπωσ ἐρρωμενεστέροισ ἐν τῇ παρατάξει χρήσαιτο, τοῖσ ἀπὸ τῶν σπειρῶν ἐπιλέκτοισ ὁδοποιεῖν διὰ τῶν ἐρειπίων προσέταξε καὶ τὸ πῦρ σβεννύειν.

Κατ’ ἐκείνην μὲν δὴ τὴν ἡμέραν τῶν Ιοὐδαίων κάματόσ τε καὶ κατάπληξισ ἐκράτησε τὰσ ὁρμάσ·

τῇ δ’ ἐπιούσῃ συλλεξάμενοί τε τὴν ἰσχὺν καὶ ἀναθαρσήσαντεσ ἐπεκθέουσι διὰ τῆσ ἀνατολικῆσ πύλησ τοῖσ φύλαξι τοῦ ἔξωθεν ἱεροῦ περὶ δευτέραν ὡρ́αν. οἱ δὲ καρτερῶσ μὲν ἐδέξαντο αὐτῶν τὴν ἐμβολὴν καὶ φραξάμενοι τοῖσ θυρεοῖσ κατὰ μέτωπον ὥσπερ τεῖχοσ ἐπύκνωσαν τὴν φάλαγγα, δῆλοι δ’ ἦσαν οὐκ ἐπὶ πολὺ συμμενοῦντεσ πλήθει τε τῶν ἐκτρεχόντων καὶ θυμοῖσ ἡττώμενοι.

φθάσασ δὲ τῆσ παρατάξεωσ τὴν ῥοπὴν Καῖσαρ, καθεώρα γὰρ ἀπὸ τῆσ Ἀντωνίασ, ἐπήμυνε μετὰ τῶν ἐπιλέκτων ἱππέων.

Ιοὐδαῖοι δὲ τὴν ἔφοδον οὐχ ὑπέμειναν, ἀλλὰ τῶν πρώτων πεσόντων ἐτράπησαν οἱ πολλοί·

καὶ ὑποχωροῦσι μὲν τοῖσ Ῥωμαίοισ ἐπιστρεφόμενοι προσέκειντο, μεταβαλλομένων δὲ ἀνέφευγον πάλιν, ἑώσ περὶ πέμπτην τῆσ ἡμέρασ ὡρ́αν οἱ μὲν βιασθέντεσ εἰσ τὸ ἔνδον συνεκλείσθησαν ἱερόν.

Τίτοσ δὲ ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν Ἀντωνίαν διεγνωκὼσ τῆσ ἐπιούσησ ἡμέρασ ὑπὸ τὴν ἑώ μετὰ πάσησ ἐμβαλεῖν τῆσ δυνάμεωσ καὶ τὸν ναὸν περικατασχεῖν.

τοῦ δ’ ἄρα κατεψήφιστο μὲν τὸ πῦρ ὁ θεὸσ πάλαι, παρῆν δ’ ἡ εἱμαρμένη χρόνων περιόδοισ ἡμέρα δεκάτη Λώου μηνόσ, καθ’ ἣν καὶ πρότερον ὑπὸ τοῦ τῶν Βαβυλωνίων βασιλέωσ ἐνεπρήσθη.

λαμβάνουσι δ’ αἱ φλόγεσ ἐκ τῶν οἰκείων τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν αἰτίαν·

ὑποχωρήσαντοσ γὰρ τοῦ Τίτου πρὸσ ὀλίγον λωφήσαντεσ οἱ στασιασταὶ πάλιν τοῖσ Ῥωμαίοισ ἐπιτίθενται, καὶ τῶν τοῦ ναοῦ φρουρῶν γίνεται συμβολὴ πρὸσ τοὺσ σβεννύντασ τὸ πῦρ τοῦ ἔνδοθεν ἱεροῦ, οἳ τρεψάμενοι τοὺσ Ιοὐδαίουσ μέχρι τοῦ ναοῦ παρηκολούθουν. ἔνθα δὴ τῶν στρατιωτῶν τισ οὔτε παράγγελμα περιμείνασ οὔτ’ ἐπὶ τηλικούτῳ δείσασ ἐγχειρήματι, δαιμονίῳ ὁρμῇ τινι χρώμενοσ ἁρπάζει μὲν ἐκ τῆσ φλεγομένησ φλογόσ, ἀνακουφισθεὶσ δὲ ὑπὸ συστρατιώτου τὸ πῦρ ἐνίησι θυρίδι χρυσῇ, καθ’ ἣν εἰσ τοὺσ περὶ τὸν ναὸν οἴκουσ εἰσιτὸν ἦν ἐκ τοῦ βορείου κλίματοσ.

αἰρομένησ δὲ τῆσ φλογὸσ Ιοὐδαίων μὲν ἐγείρεται κραυγὴ τοῦ πάθουσ ἀξία, καὶ πρὸσ τὴν ἄμυναν συνέθεον, οὔτε τοῦ ζῆν ἔτι φειδὼ λαμβάνοντεσ οὔτε ταμιευόμενοι τὴν ἰσχύν, δι’ ὃ φυλακτικοὶ πρότερον ἦσαν οἰχομένου.

Δραμὼν δέ τισ ἀγγέλλει Τίτῳ·

κἀκεῖνοσ, ἔτυχεν δὲ κατὰ σκηνὴν ἀναπαυόμενοσ ἐκ τῆσ μάχησ, ὡσ εἶχεν ἀναπηδήσασ ἔθει πρὸσ τὸν ναὸν εἴρξων τὸ πῦρ. κατόπιν δὲ οἵ τε ἡγεμόνεσ εἵποντο πάντεσ, καὶ πτοηθέντα τούτοισ ἠκολούθει τὰ τάγματα·

βοὴ δὲ ἦν καὶ θόρυβοσ ἅτε τηλικαύτησ δυνάμεωσ ἀτάκτωσ κεκινημένησ. ὁ μὲν οὖν Καῖσαρ τῇ τε φωνῇ καὶ τῇ δεξιᾷ διεσήμαινε τοῖσ μαχομένοισ τὸ πῦρ σβεννύειν, οὔτε δὲ βοῶντοσ ἤκουον μείζονι κραυγῇ τὰσ ἀκοὰσ προκατειλημμένοι καὶ τοῖσ νεύμασι τῆσ χειρὸσ οὐ προσεῖχον, οἱ μὲν τῷ πολεμεῖν, οἱ δὲ ὀργῇ περισπώμενοι.

τῶν δὲ ταγμάτων εἰσθεόντων οὔτε παραίνεσισ οὔτ’ ἀπειλὴ κατεῖχεν τὰσ ὁρμάσ, ἀλλ’ ὁ θυμὸσ ἁπάντων ἐστρατήγει·

καὶ περὶ τὰσ εἰσόδουσ συνωθούμενοι πολλοὶ μὲν ὑπ’ ἀλλήλων κατεπατοῦντο, πολλοὶ δὲ θερμοῖσ ἔτι καὶ τυφομένοισ τοῖσ ἐρειπίοισ τῶν στοῶν ἐμπίπτοντεσ ἡττωμένων συμφοραῖσ ἐχρῶντο. πλησίον δὲ τοῦ ναοῦ γινόμενοι τῶν μὲν τοῦ Καίσαροσ παραγγελμάτων προσεποιοῦντο μηδὲ κατακούειν, τοῖσ πρὸ αὐτῶν δὲ τὸ πῦρ ἐνιέναι παρεκελεύοντο.

τῶν δὲ στασιαστῶν ἀμηχανία μὲν ἦν ἤδη τοῦ βοηθεῖν, φόνοσ δὲ πανταχοῦ καὶ τροπή.

τὸ δὲ πλέον ἀπὸ τοῦ δήμου λαὸσ ἀσθενὴσ καὶ ἄνοπλοσ ὅπου καταληφθείη τισ ἀπεσφάττετο, καὶ περὶ μὲν τὸν βωμὸν πλῆθοσ ἐσωρεύετο νεκρῶν, κατὰ δὲ τῶν τοῦ ναοῦ βάθρων αἷμά τ’ ἔρρει πολὺ καὶ τὰ τῶν ἄνω φονευομένων σώματα κατωλίσθανε. Καῖσαρ δ’ ὡσ οὔτε τὰσ ὁρμὰσ ἐνθουσιώντων τῶν στρατιωτῶν κατασχεῖν οἱο͂́σ τε ἦν καὶ τὸ πῦρ ἐπεκράτει, παρελθὼν μετὰ τῶν ἡγεμόνων ἔνδον ἐθεάσατο τοῦ ναοῦ τὸ ἅγιον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ, πολὺ μὲν τῆσ παρὰ τοῖσ ἀλλοφύλοισ φήμησ ἀμείνω, τοῦ δὲ κόμπου καὶ τῆσ παρὰ τοῖσ οἰκείοισ δόξησ οὐκ ἐλάττω.

καὶ αὐτόσ τε παρακαλεῖν τοὺσ στρατιώτασ ἐπειρᾶτο τὸ πῦρ σβεννύειν καὶ Λιβεράλιον ἑκατοντάρχην τῶν περὶ αὐτὸν λογχοφόρων ξύλοισ παίοντα τοὺσ ἀπειθοῦντασ ἐκέλευσεν εἴργειν.

τῶν δὲ καὶ τὴν πρὸσ τὸν Καίσαρα αἰδῶ καὶ τὸν ἀπὸ τοῦ κωλύοντοσ φόβον ἐνίκων οἱ θυμοὶ καὶ τὸ πρὸσ Ιοὐδαίουσ μῖσοσ, καὶ πολεμική τισ ὁρμὴ λαβροτέρα·

τοὺσ δὲ πολλοὺσ ἐνῆγεν ἁρπαγῆσ ἐλπίσ, δόξαν τε ἔχοντασ ὡσ τὰ ἔνδον ἅπαντα χρημάτων μεστὰ εἰή, καὶ τὰ πέριξ ὁρῶντασ χρυσοῦ πεποιημένα.

φθάνει δέ τισ καὶ τῶν εἴσω παρεληλυθότων ἐκπηδήσαντοσ τοῦ Καίσαροσ πρὸσ ἐποχὴν τῶν στρατιωτῶν πῦρ εἰσ τοὺσ στροφέασ ἐμβαλὼν τῆσ πύλησ ἐν σκότῳ·

τότε γὰρ ἐξαπίνησ ἔνδοθεν ἐκφανείσησ φλογὸσ οἵ τε ἡγεμόνεσ μετὰ τοῦ Καίσαροσ ἀνεχώρουν, καὶ τοὺσ ἔξωθεν οὐδεὶσ ὑφάπτειν ἐκώλυεν.

ὁ μὲν οὖν ναὸσ οὕτωσ ἄκοντοσ Καίσαροσ ἐμπίπραται. Πολλὰ δ’ ἄν τισ ἐπολοφυράμενοσ ἔργῳ πάντων ὧν ὄψει καὶ ἀκοῇ παρειλήφαμεν θαυμασιωτάτῳ κατασκευῆσ τε ἕνεκα καὶ μεγέθουσ ἔτι τε τῆσ καθ’ ἕκαστον πολυτελείασ καὶ τῆσ περὶ τὰ ἅγια δόξησ, μεγίστην λάβοι παραμυθίαν τὴν εἱμαρμένην ἄφυκτον οὖσαν ὥσπερ ἐμψύχοισ οὕτω καὶ ἔργοισ καὶ τόποισ.

θαυμάσαι δ’ ἄν τισ ἐν αὐτῇ τῆσ περιόδου τὴν ἀκρίβειαν·

καὶ μῆνα γοῦν, ὡσ ἔφην, καὶ ἡμέραν ἐτήρησεν τὴν αὐτήν, ἐν ᾗ πρότερον ὑπὸ Βαβυλωνίων ὁ ναὸσ ἐνεπρήσθη. καὶ ἀπὸ μὲν τῆσ πρώτησ αὐτοῦ κτίσεωσ, ἣν κατεβάλετο Σολομὼν ὁ βασιλεύσ;

μέχρι τῆσ νῦν ἀναιρέσεωσ, ἣ γέγονεν ἔτει δευτέρῳ τῆσ Οὐεσπασιανοῦ ἡγεμονίασ, ἔτη συνάγεται χίλια ἑκατὸν τριάκοντα, πρὸσ δὲ μῆνεσ ἑπτὰ καὶ πεντεκαίδεκα ἡμέραι· ἀπὸ δὲ τῆσ ὕστερον, ἣν ἔτει δευτέρῳ Κύρου βασιλεύοντοσ ἐποιήσατο Ἀγγαῖοσ, ἔτη μέχρι τῆσ ὑπὸ Οὐεσπασιανοῦ ἁλώσεωσ τριακονταεννέα πρὸσ ἑξακοσίοισ καὶ ἡμέραι τεσσαρακονταπέντε.

Καιομένου δὲ τοῦ ναοῦ τῶν μὲν προσπιπτόντων ἦν ἁρπαγή, φόνοσ δὲ τῶν καταλαμβανομένων μυρίοσ καὶ οὔτε ἡλικίασ ἦν ἔλεοσ οὔτ’ ἐντροπὴ σεμνότητοσ, ἀλλὰ καὶ παιδία καὶ γέροντεσ καὶ βέβηλοι καὶ ἱερεῖσ ὁμοίωσ ἀνῃροῦντο, καὶ πᾶν γένοσ ἐπεξῄει περισχὼν ὁ πόλεμοσ, ὁμοῦ τούσ τε ἱκετεύοντασ καὶ τοὺσ ἀμυνομένουσ.

συνήχει δὲ ἡ φλὸξ ἐπὶ πλεῖστον ἐκφερομένη τοῖσ τῶν πιπτόντων στεναγμοῖσ, καὶ διὰ μὲν τὸ ὕψοσ τοῦ λόφου καὶ τὸ τοῦ φλεγομένου μέγεθοσ ἔργου πᾶσαν ἄν τισ ἔδοξε καίεσθαι τὴν πόλιν, τῆσ δὲ βοῆσ ἐκείνησ οὐδὲν ἐπινοηθῆναι δύναιτ’ ἂν ἢ μεῖζον ἢ φοβερώτερον.

τῶν τε γὰρ Ῥωμαϊκῶν ταγμάτων ἀλαλαγμὸσ ἦν συμφερομένων, καὶ τῶν στασιαστῶν πυρὶ καὶ σιδήρῳ κεκυκλωμένων κραυγή, τοῦ τε ἀποληφθέντοσ ἄνω λαοῦ τροπή τε μετ’ ἐκπλήξεωσ εἰσ τοὺσ πολεμίουσ καὶ πρὸσ τὸ πάθοσ οἰμωγαί.

συνεβόα δὲ τοῖσ ἐπὶ τοῦ λόφου τὸ κατὰ τὴν πόλιν πλῆθοσ·

ἤδη δὲ πολλοὶ τῷ λιμῷ μαραινόμενοι καὶ μεμυκότεσ ὡσ εἶδον τὸ τοῦ ναοῦ πῦρ, εἰσ ὀδυρμοὺσ πάλιν καὶ κραυγὴν εὐτόνησαν· συνήχει δὲ ἥ τε Περαία καὶ τὰ πέριξ ὄρη βαρυτέραν ποιοῦντα τὴν βοήν. ἦν δὲ τοῦ θορύβου τὰ πάθη φοβερώτερα·

τὸν μέν γε τοῦ ἱεροῦ λόφον ἐκ ῥιζῶν ἄν τισ ἔδοξε βράττεσθαι πάντοθεν τοῦ πυρὸσ καταγέμοντα, δαψιλέστερον δὲ τὸ αἷμα τοῦ πυρὸσ εἶναι καὶ τῶν φονευόντων πλείουσ τοὺσ φονευομένουσ· οὐδαμοῦ γὰρ ἡ γῆ διεφαίνετο τῶν νεκρῶν, ἀλλὰ σωροῖσ ἐπιβαίνοντεσ οἱ στρατιῶται σωμάτων ἐπὶ τοὺσ διαφεύγοντασ ἔθεον.

τὸ μὲν οὖν λῃστρικὸν πλῆθοσ ὠσάμενοι τοὺσ Ῥωμαίουσ μόλισ εἰσ τὸ ἔξω διεκπίπτουσιν ἱερὸν κἀκεῖθεν εἰσ τὴν πόλιν, τοῦ δημοτικοῦ δὲ τὸ λειφθὲν ἐπὶ τὴν ἔξω στοὰν κατέφυγε.

αὖθισ δὲ ὡσ οὔτε ἤνυόν τι καὶ τὸ πῦρ ἐπ’ αὐτοὺσ ἀνερρήγνυτο, ἐπὶ τὸν τοῖχον ἀναχωρήσαντεσ ὄντα ὀκτάπηχυν τὸ εὖροσ ἔμενον.

δύο γε μὴν τῶν ἐπισήμων, παρὸν σωθῆναι πρὸσ Ῥωμαίουσ μεταστᾶσιν ἢ διακαρτερεῖν πρὸσ τὴν μετὰ τῶν ἄλλων τύχην, ἑαυτοὺσ ἔρριψαν εἰσ τὸ πῦρ καὶ τῷ ναῷ συγκατεφλέγησαν, Μηϊρόσ τε υἱὸσ Βελγᾶ καὶ Ιὤσηποσ Δαλαίου.

Ῥωμαῖοι δὲ μάταιον τὴν ἐπὶ τοῖσ πέριξ φειδὼ κρίναντεσ τοῦ ναοῦ φλεγομένου πάντα συνεπίμπρασαν, τά τε λείψανα τῶν στοῶν καὶ τὰσ πύλασ πλὴν δύο, τῆσ μὲν ἐκ τῶν ἀνατολικῶν τῆσ δὲ μεσημβρινῆσ·

καὶ ταύτασ ὕστερον κατέσκαψαν. ἔκαιον δὲ καὶ τὰ γαζοφυλάκια, ἐν οἷσ ἄπειρον μὲν χρημάτων πλῆθοσ ἄπειροι δ’ ἐσθῆτεσ καὶ ἄλλα κειμήλια, συνελόντι δ’ εἰπεῖν, πᾶσ ὁ Ιοὐδαίων σεσώρευτο πλοῦτοσ, ἀνεσκευασμένων ἐκεῖ τοὺσ οἴκουσ τῶν εὐπόρων.

ἧκον δὲ καὶ ἐπὶ τὴν λοιπὴν στοὰν τοῦ ἔξωθεν ἱεροῦ·

καταφεύγει δ’ ἐπ’ αὐτὴν ἀπὸ τοῦ δήμου γύναια καὶ παιδία καὶ σύμμικτοσ ὄχλοσ εἰσ ἑξακισχιλίουσ. πρὶν δὲ Καίσαρα κρῖναί τι περὶ αὐτῶν ἢ κελεῦσαι τοὺσ ἡγεμόνασ, φερόμενοι τοῖσ θυμοῖσ οἱ στρατιῶται τὴν στοὰν ὑφάπτουσι, καὶ συνέβη τοὺσ μὲν ῥιπτοῦντασ αὑτοὺσ ἐκ τῆσ φλογὸσ διαφθαρῆναι, τοὺσ δὲ ἐν αὐτῇ·

περιεσώθη δὲ ἐκ τοσούτων οὐδείσ. τούτοισ αἴτιοσ τῆσ ἀπωλείασ ψευδοπροφήτησ τισ κατέστη κατ’ ἐκείνην κηρύξασ τὴν ἡμέραν τοῖσ ἐπὶ τῆσ πόλεωσ, ὡσ ὁ θεὸσ ἐπὶ τὸ ἱερὸν ἀναβῆναι κελεύει δεξομένουσ τὰ σημεῖα τῆσ σωτηρίασ.

πολλοὶ δ’ ἦσαν ἐγκάθετοι παρὰ τῶν τυράννων τότε πρὸσ τὸν δῆμον προφῆται προσμένειν τὴν ἀπὸ τοῦ θεοῦ βοήθειαν καταγγέλλοντεσ, ὡσ ἧττον αὐτομολοῖεν καὶ τοὺσ ἐπάνω δέουσ καὶ φυλακῆσ γενομένουσ ἐλπὶσ παρακροτοίη.

πείθεται δὲ ταχέωσ ἄνθρωποσ ἐν συμφοραῖσ, ὅταν δ’ ἤδη καὶ τῶν κατεχόντων δεινῶν ἀπαλλαγὴν ὁ ἐξαπατῶν ὑπογράφῃ, τόθ’ ὁ πάσχων ὅλοσ γίνεται τῆσ ἐλπίδοσ.

τοῦτο δ’ ἡνίκα πρὸ τῆσ ἀποστάσεωσ καὶ τοῦ πρὸσ τὸν πόλεμον κινήματοσ ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ πρὸσ τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόη δ’ ἦν Ξανθικοῦ μηνόσ, κατὰ νυκτὸσ ἐνάτην ὡρ́αν τοσοῦτο φῶσ περιέλαμψε τὸν βωμὸν καὶ τὸν ναόν, ὡσ δοκεῖν ἡμέραν εἶναι λαμπράν, καὶ τοῦτο παρέτεινεν ἐφ’ ἡμίσειαν ὡρ́αν·

ὃ τοῖσ μὲν ἀπείροισ ἀγαθὸν ἐδόκει, τοῖσ δὲ ἱερογραμματεῦσι πρὸσ τῶν ἀποβεβηκότων εὐθέωσ ἐκρίθη.

ἡ δ’ ἀνατολικὴ πύλη τοῦ ἐνδοτέρω ναοῦ χαλκῆ μὲν οὖσα καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ περὶ δείλην μόλισ ὑπ’ ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ μοχλοῖσ μὲν ἐπερειδομένη σιδηροδέτοισ, κατάπηγασ δὲ ἔχουσα βαθυτάτουσ εἰσ τὸν οὐδὸν ὄντα διηνεκοῦσ λίθου καθιεμένουσ, ὤφθη κατὰ νυκτὸσ ὡρ́αν ἕκτην αὐτομάτωσ ἠνοιγμένη.

δραμόντεσ δὲ οἱ τοῦ ἱεροῦ φύλακεσ ἤγγειλαν τῷ στρατηγῷ, κἀκεῖνοσ ἀναβὰσ μόλισ αὐτὴν ἴσχυσεν κλεῖσαι.

πάλιν τοῦτο τοῖσ μὲν ἰδιώταισ κάλλιστον ἐδόκει τέρασ·

ἀνοῖξαι γὰρ τὸν θεὸν αὐτοῖσ τὴν τῶν ἀγαθῶν πύλην· οἱ λόγιοι δὲ λυομένην αὐτομάτωσ τοῦ ναοῦ τὴν ἀσφάλειαν ἐνενόουν, καὶ πολεμίοισ δῶρον ἀνοίγεσθαι τὴν πύλην, δηλωτικόν τε ἐρημίασ ἀπέφαινον ἐν αὑτοῖσ τὸ σημεῖον. μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν οὐ πολλαῖσ ἡμέραισ ὕστερον, μιᾷ καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου μηνόσ, φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον πίστεωσ·

τερατεία δὲ ἂν ἔδοξεν οἶμαι τὸ ῥηθησόμενον, εἰ μὴ καὶ παρὰ τοῖσ θεασαμένοισ ἱστόρητο καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα πάθη τῶν σημείων ἦν ἄξια·

πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεωσ ὤφθη μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν χώραν ἁρ́ματα καὶ φάλαγγεσ ἔνοπλοι διᾴττουσαι τῶν νεφῶν καὶ κυκλούμεναι τὰσ πόλεισ.

κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν, ἣ πεντηκοστὴ καλεῖται, νύκτωρ οἱ ἱερεῖσ παρελθόντεσ εἰσ τὸ ἔνδον ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖσ ἔθοσ πρὸσ τὰσ λειτουργίασ, πρῶτον μὲν κινήσεωσ ἔφασαν ἀντιλαβέσθαι καὶ κτύπου, μετὰ δὲ ταῦτα φωνῆσ ἀθρόασ "μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν.

Ιἠσοῦσ γάρ τισ υἱὸσ Ἀνανίου τῶν ἰδιωτῶν ἄγροικοσ πρὸ τεσσάρων ἐτῶν τοῦ πολέμου τὰ μάλιστα τῆσ πόλεωσ εἰρηνευομένησ καὶ εὐθηνούσησ, ἐλθὼν εἰσ τὴν ἑορτήν, ἐν ᾗ σκηνοποιεῖσθαι πάντασ ἔθοσ τῷ θεῷ, κατὰ τὸ ἱερὸν ἐξαπίνησ ἀναβοᾶν ἤρξατο "φωνὴ ἀπὸ ἀνατολῆσ, φωνὴ ἀπὸ δύσεωσ, φωνὴ ἀπὸ τῶν τεσσάρων ἀνέμων, φωνὴ ἐπὶ Ιἑροσόλυμα καὶ τὸν ναόν, φωνὴ ἐπὶ νυμφίουσ καὶ νύμφασ, φωνὴ ἐπὶ τὸν λαὸν πάντα.

" τοῦτο μεθ’ ἡμέραν καὶ νύκτωρ κατὰ πάντασ τοὺσ στενωποὺσ περιῄει κεκραγώσ.

τῶν δὲ ἐπισήμων τινὲσ δημοτῶν ἀγανακτήσαντεσ πρὸσ τὸ κακόφημον συλλαμβάνουσι τὸν ἄνθρωπον καὶ πολλαῖσ αἰκίζονται πληγαῖσ.

ὁ δὲ οὔθ’ ὑπὲρ αὑτοῦ φθεγξάμενοσ οὔτε ἰδίᾳ πρὸσ τοὺσ παίοντασ, ἃσ καὶ πρότερον φωνὰσ βοῶν διετέλει. νομίσαντεσ δὲ οἱ ἄρχοντεσ, ὅπερ ἦν, δαιμονιώτερον τὸ κίνημα τἀνδρὸσ ἀνάγουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν παρὰ Ῥωμαίοισ ἔπαρχον.

ἔνθα μάστιξι μέχρι ὀστέων ξαινόμενοσ οὔθ’ ἱκέτευσεν οὔτ’ ἐδάκρυσεν, ἀλλ’ ὡσ ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶσ παρεγκλίνων πρὸσ ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν "αἰαὶ Ιἑροσολύμοισ.

" τοῦ δ’ Ἀλβίνου διερωτῶντοσ, οὗτοσ γὰρ ἔπαρχοσ ἦν, τίσ εἰή καὶ πόθεν, καὶ διὰ τί ταῦτα φθέγγοιτο, πρὸσ ταῦτα μὲν οὐδ’ ὁτιοῦν ἀπεκρίνατο, τὸν δὲ ἐπὶ τῇ πόλει θρῆνον εἴρων οὐ διέλειπεν, μέχρι καταγνοὺσ μανίαν ὁ Ἀλβῖνοσ ἀπέλυσεν αὐτόν.

ὁ δὲ τὸν μέχρι τοῦ πολέμου χρόνον οὔτε προσῄει τινὶ τῶν πολιτῶν οὔτε ὤφθη λαλῶν, ἀλλὰ καθ’ ἡμέραν ὥσπερ εὐχὴν μεμελετηκώσ "αἰαὶ Ιἑροσολύμοισ" ἐθρήνει.

οὔτε δέ τινι τῶν τυπτόντων αὐτὸν ὁσημέραι κατηρᾶτο οὔτε τοὺσ τροφῆσ μεταδιδόντασ εὐλόγει, μία δὲ πρὸσ πάντασ ἦν ἡ σκυθρωπὴ κλῃδὼν ἀπόκρισισ.

μάλιστα δ’ ἐν ταῖσ ἑορταῖσ ἐκεκράγει·

καὶ τοῦτ’ ἐφ’ ἑπτὰ ἔτη καὶ μῆνασ πέντε εἴρων οὔτ’ ἤμβλυνεν τὴν φωνὴν οὔτ’ ἔκαμεν, μέχρισ οὗ κατὰ τὴν πολιορκίαν ἔργα τῆσ κλῃδόνοσ ἰδὼν ἀνεπαύσατο. περιιὼν γὰρ ἀπὸ τοῦ τείχουσ "αἰαὶ πάλιν τῇ πόλει καὶ τῷ λαῷ καὶ τῷ ναῷ" διαπρύσιον ἐβόα, ὡσ δὲ τελευταῖον προσέθηκεν "αἰαὶ δὲ κἀμοί" , λίθοσ ἐκ τοῦ πετροβόλου σχασθεὶσ καὶ πλήξασ αὐτὸν παραχρῆμα κτείνει, φθεγγομένην δ’ ἔτι τὰσ κλῃδόνασ ἐκείνασ τὴν ψυχὴν ἀφῆκε.

ὅπου γε Ιοὐδαῖοι καὶ τὸ ἱερὸν μετὰ τὴν καθαίρεσιν τῆσ Ἀντωνίασ τετράγωνον ἐποίησαν, ἀναγεγραμμένον ἐν τοῖσ λογίοισ ἔχοντεσ ἁλώσεσθαι τὴν πόλιν καὶ τὸν ναόν, ἐπειδὰν τὸ ἱερὸν γένηται τετράγωνον.

τὸ δ’ ἐπᾶραν αὐτοὺσ μάλιστα πρὸσ τὸν πόλεμον ἦν χρησμὸσ ἀμφίβολοσ ὁμοίωσ ἐν τοῖσ ἱεροῖσ εὑρημένοσ γράμμασιν, ὡσ κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ τῆσ χώρασ αὐτῶν τισ ἄρξει τῆσ οἰκουμένησ.

τοῦθ’ οἱ μὲν ὡσ οἰκεῖον ἐξέλαβον καὶ πολλοὶ τῶν σοφῶν ἐπλανήθησαν περὶ τὴν κρίσιν, ἐδήλου δ’ ἄρα τὴν Οὐεσπασιανοῦ τὸ λόγιον ἡγεμονίαν ἀποδειχθέντοσ ἐπὶ Ιοὐδαίασ αὐτοκράτοροσ.

ἀλλὰ γὰρ οὐ δυνατὸν ἀνθρώποισ τὸ χρεὼν διαφυγεῖν οὐδὲ προορωμένοισ.

οἱ δὲ καὶ τῶν σημείων ἃ μὲν ἔκριναν πρὸσ ἡδονὴν ἃ δὲ ἐξουθένησαν, μέχρισ οὗ τῇ τε ἁλώσει τῆσ πατρίδοσ καὶ τῷ σφῶν αὐτῶν ὀλέθρῳ διηλέγχθησαν τὴν ἄνοιαν.

Ῥωμαῖοι δὲ τῶν μὲν στασιαστῶν καταπεφευγότων εἰσ τὴν πόλιν, καιομένου δὲ αὐτοῦ τε τοῦ ναοῦ καὶ τῶν πέριξ ἁπάντων, κομίσαντεσ τὰσ σημαίασ εἰσ τὸ ἱερὸν καὶ θέμενοι τῆσ ἀνατολικῆσ πύλησ ἄντικρυσ ἔθυσάν τε αὐταῖσ αὐτόθι καὶ τὸν Τίτον μετὰ μεγίστων εὐφημιῶν ἀπέφηναν αὐτοκράτορα.

ταῖσ δὲ ἁρπαγαῖσ οὕτωσ ἐνεπλήσθησαν οἱ στρατιῶται πάντεσ, ὥστε κατὰ τὴν Συρίαν πρὸσ ἥμισυ τῆσ πάλαι τιμῆσ τὸν σταθμὸν τοῦ χρυσίου πιπράσκεσθαι.

τῶν δ’ ἀνὰ τὸν τοῖχον τοῦ ναοῦ ἱερέων διακαρτερούντων παῖσ διψήσασ ἱκέτευε τοὺσ φύλακασ τῶν Ῥωμαίων δοῦναι δεξιὰν αὐτῷ καὶ τὸ δίψοσ ἐξωμολογεῖτο.

τῶν δὲ τῆσ ἡλικίασ καὶ τῆσ ἀνάγκησ οἶκτον λαβόντων καὶ δόντων δεξιὰσ καταβὰσ αὐτόσ τε πίνει καὶ ὃ φέρων ἧκεν ἀγγεῖον πλήσασ ὕδατοσ ᾤχετο φεύγων ἄνω πρὸσ τοὺσ σφετέρουσ.

τῶν δὲ φυλάκων καταλαβεῖν μὲν οὐδεὶσ ἴσχυσε, πρὸσ δὲ τὴν ἀπιστίαν ἐβλασφήμουν.

κἀκεῖνοσ οὐδὲν ἔφη παραβεβηκέναι τῶν συνθηκῶν· λαβεῖν γὰρ δεξιὰν οὐ τοῦ μένειν παρ’ αὐτοῖσ ἀλλὰ τοῦ καταβῆναι μόνον καὶ λαβεῖν ὕδωρ, ἅπερ ἀμφότερα πεποιηκὼσ πιστὸσ ἔδοξεν εἶναι. τὸ μὲν δὴ πανούργημα διὰ τὴν ἡλικίαν μάλιστα τοῦ παιδὸσ ἀπεθαύμαζον οἱ πλανηθέντεσ·

πέμπτῃ δ’ ἡμέρᾳ λιμώττοντεσ οἱ ἱερεῖσ καταβαίνουσι καὶ πρὸσ Τίτον ἀναχθέντεσ ὑπὸ τῶν φυλάκων ἱκέτευον τυχεῖν σωτηρίασ. ὁ δὲ τὸν μὲν τῆσ συγγνώμησ καιρὸν αὐτοῖσ παρῳχηκέναι φήσασ, οἴχεσθαι δὲ δι’ ὃν εὐλόγωσ ἂν αὐτοὺσ ἔσωζε, πρέπειν δὲ τοῖσ ἱερεῦσι τῷ ναῷ συναπολέσθαι, κελεύει κολάσαι τοὺσ ἄνδρασ.

Οἱ δὲ περὶ τοὺσ τυράννουσ ὡσ τῷ τε πολέμῳ πάντοθεν ἐκρατοῦντο καὶ περιτετειχισμένοισ διαφυγεῖν οὐδαμόθεν ἦν, προκαλοῦνται τὸν Τίτον εἰσ λόγουσ.

ὁ δὲ καὶ διὰ τὸ φιλάνθρωπον φύσει τὸ γοῦν ἄστυ περισῶσαι προαιρούμενοσ καὶ τῶν φίλων ἐναγόντων, ἤδη γὰρ μετριάζειν τοὺσ λῃστὰσ ὑπελάμβανεν, ἵσταται κατὰ τὸ πρὸσ δύσιν μέροσ τοῦ ἔξωθεν ἱεροῦ·

ταύτῃ γὰρ ὑπὲρ τὸν ξυστὸν ἦσαν πύλαι, καὶ γέφυρα συνάπτουσα τῷ ἱερῷ τὴν ἄνω πόλιν·

αὕτη τότε μέση τῶν τυράννων ἦν καὶ τοῦ Καίσαροσ.

τὸ δὲ πλῆθοσ ἑκατέροισ βύζην ἐφεστήκει, Ιοὐδαῖοι μὲν περὶ Σίμωνα καὶ Ιωἄννην μετέωροι συγγνώμησ ἐλπίδι, Ῥωμαῖοι δὲ Καίσαρι καραδοκοῦντεσ αὐτῶν τὴν ἀξίωσιν. παραγγείλασ δὲ τοῖσ στρατιώταισ Τίτοσ θυμοῦ τε καὶ βελῶν μένειν ἐγκρατεῖσ, καὶ τὸν ἑρμηνέα παραστησάμενοσ, ὅπερ ἦν τεκμήριον τοῦ κρατεῖν, πρῶτοσ ἤρξατο λέγειν·

ἀπολούμενοι δὲ καὶ αὐτοὶ δικαίωσ, οἳ πρῶτον μὲν ἀφ’ οὗ Πομπήιοσ εἷλεν ὑμᾶσ κατὰ κράτοσ οὐκ ἐπαύσασθε νεωτεροποιίασ, ἔπειτα καὶ φανερὸν ἐξηνέγκατε πρὸσ Ῥωμαίουσ πόλεμον;

ἆρά γε πλήθει πεποιθότεσ;

καὶ μὴν ἐλάχιστον ὑμῖν μέροσ ἀντήρκεσεν τοῦ Ῥωμαίων στρατιωτικοῦ. πίστει τοιγαροῦν συμμάχων; καὶ τί τῶν ἔξω τῆσ ἡμετέρασ ἡγεμονίασ ἐθνῶν ἔμελλεν αἱρήσεσθαι Ιοὐδαίουσ πρὸ Ῥωμαίων; ἀλλ’ ἀλκῇ σωμάτων;

καὶ μὴν ἴστε Γερμανοὺσ δουλεύοντασ ἡμῖν. ὀχυρότητι δὲ τειχῶν; καὶ τί μεῖζον ὠκεανοῦ τεῖχοσ κώλυμα, ὃν περιβεβλημένοι Βρεττανοὶ τὰ Ῥωμαίων ὅπλα προσκυνοῦσιν; καρτερίᾳ ψυχῆσ καὶ πανουργίᾳ στρατηγῶν;

ἀλλὰ μὴν ᾔδειτε καὶ Καρχηδονίουσ ἁλόντασ. ἔπειτα τοὺσ πατρίουσ νόμουσ ἐτηρήσαμεν, καὶ ζῆν οὐ μόνον καθ’ ἑαυτοὺσ ἀλλὰ καὶ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ ἐπετρέψαμεν ὡσ ἐβούλεσθε·

τὸ δὲ μέγιστον, δασμολογεῖν τε ὑμῖν ἐπὶ τῷ θεῷ καὶ ἀναθήματα συλλέγειν ἐπετρέψαμεν, καὶ τοὺσ ταῦτα φέροντασ οὔτε ἐνουθετήσαμεν οὔτε ἐκωλύσαμεν, ἵν’ ἡμῖν γένησθε πλουσιώτεροι καὶ παρασκευάσησθε τοῖσ ἡμετέροισ χρήμασιν καθ’ ἡμῶν.

ἔπειτα τηλικούτων ἀγαθῶν ἀπολαύοντεσ ἐπὶ τοὺσ παρασχόντασ ἠνέγκατε τὸν κόρον καὶ δίκην τῶν ἀτιθασεύτων ἑρπετῶν τοῖσ σαίνουσι τὸν ἰὸν ἐναφήκατε.

ἔστω γοῦν, κατεφρονήσατε τῆσ Νέρωνοσ ῥᾳθυμίασ, καὶ καθάπερ ῥήγματα ἢ σπάσματα τὸν ἄλλον χρόνον κακοήθωσ ἠρεμοῦντεσ ἐν τῇ μείζονι νόσῳ διεφάνητε καὶ πρὸσ ἐλπίδασ ἀναιδεῖσ ἀμέτρουσ ἐξετείνατε τὰσ ἐπιθυμίασ.

ἧκεν ὁ πατὴρ οὑμὸσ εἰσ τὴν χώραν, οὐ τιμωρησόμενοσ ὑμᾶσ τῶν κατὰ Κέστιον, ἀλλὰ νουθετήσων·

δέον γοῦν, εἴπερ ἐπ’ ἀναστάσει τοῦ ἔθνουσ παρῆν, ἐπὶ τὴν ῥίζαν ὑμῶν δραμεῖν καὶ ταύτην ἐκπορθεῖν τὴν πόλιν εὐθέωσ, ὁ δὲ Γαλιλαίαν ἐδῄου καὶ τὰ πέριξ ἐπιδιδοὺσ ὑμῖν χρόνον εἰσ μεταμέλειαν.

ἀλλ’ ὑμῖν ἀσθένεια τὸ φιλάνθρωπον ἐδόκει κἀκ τῆσ ἡμετέρασ πρᾳότητοσ τὴν τόλμαν ἐπεθρέψατε.

Νέρωνοσ οἰχομένου τοῦθ’ ὅπερ ἐχρῆν τοὺσ πονηροτάτουσ ἐποιήσατε, ταῖσ ἐμφυλίοισ ἡμῶν ταραχαῖσ ἐπεθαρρήσατε καὶ χωρισθέντων εἰσ τὴν Αἴγυπτον ἐμοῦ τε καὶ τοῦ πατρὸσ εἰσ παρασκευὰσ τοῦ πολέμου κατεχρήσασθε τοῖσ καιροῖσ, καὶ οὐκ ᾐδέσθητε ταράσσειν αὐτοκράτορασ γεγενημένουσ οὓσ καὶ στρατηγοὺσ φιλανθρώπουσ ἐπειράσατε.

καὶ πρεσβεῖαι μὲν ὑμῶν πρὸσ τοὺσ ὑπὲρ Εὐφράτην ἐπὶ νεωτερισμῷ, περίβολοι δὲ τειχῶν ἀνοικοδομούμενοι καινοί, στάσεισ δὲ καὶ τυράννων φιλονεικίαι καὶ πόλεμοσ ἐμφύλιοσ, μόνα τοῖσ οὕτω πονηροῖσ πρέποντα.

ἧκον ἐπὶ τὴν πόλιν ἐγὼ παρὰ τοῦ πατρὸσ ἄκοντοσ λαβὼν σκυθρωπὰ παραγγέλματα.

τὸν δῆμον ἀκούσασ εἰρηνικὰ φρονεῖν ἥσθην. ὑμᾶσ παύσασθαι πρὸ πολέμου παρεκάλουν, μέχρι πολλοῦ πολεμούντων ἐφειδόμην, δεξιὰσ αὐτομόλοισ ἔδωκα, καταφυγοῦσι πίστεισ ἐτήρησα, πολλοὺσ αἰχμαλώτουσ ἠλέησα, τοὺσ ἐπείγοντασ βασανίσασ ἐκόλασα;

τείχεσιν ὑμετέροισ μηχανὰσ ἄκων προσήγαγον, ἀεὶ φονῶντασ τοὺσ στρατιώτασ ἐφ’ ὑμῖν κατέσχον, καθ’ ἑκάστην νίκην ὡσ ἡττώμενοσ ὑμᾶσ εἰσ εἰρήνην προυκαλεσάμην. τοῦ ἱεροῦ πλησίον γενόμενοσ πάλιν ἑκὼν ἐξελαθόμην τῶν τοῦ πολέμου νόμων, φείσασθαι δὲ παρεκάλουν τῶν ἰδίων ὑμᾶσ ἁγίων καὶ σῶσαι τὸν ναὸν ἑαυτοῖσ, διδοὺσ ἄδειάν τε ἐξόδου καὶ πίστιν σωτηρίασ, εἰ δ’ ἐβούλεσθε, καὶ μάχησ καιρὸν ἐν ἄλλῳ τόπῳ·

πάντων ὑπερείδετε καὶ τὸν ναὸν ἰδίαισ χερσὶν ἐνεπρήσατε.

ἔπειτα, μιαρώτατοι, προκαλεῖσθέ με πρὸσ λόγουσ νῦν; ἵνα τί σώσητε τοιοῦτον οἱο͂ν ἀπόλωλεν; ποίασ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ἀξιοῦτε μετὰ τὸν ναὸν σωτηρίασ; ἀλλὰ καὶ νῦν μετὰ τῶν ὅπλων ἑστήκατε καὶ οὐδ’ ἐν ἐσχάτοισ ὑποκρίνεσθε γοῦν ἱκέτασ, ὦ ταλαίπωροι, τίνι πεποιθότεσ;

οὐ νεκρὸσ μὲν ὑμῶν ὁ δῆμοσ, οἴχεται δ’ ὁ ναόσ, ὑπ’ ἐμοὶ δὲ ἡ πόλισ, ἐν χερσὶ δὲ ταῖσ ἐμαῖσ ἔχετε τὰσ ψυχάσ;

εἶτα ὑπολαμβάνετε δόξαν ἀνδρείασ τὸ δυσθανατᾶν; οὐ μὴν ἐγὼ φιλονεικήσω πρὸσ τὴν ἀπόνοιαν ὑμῶν, ῥίψασι δὲ τὰ ὅπλα καὶ παραδοῦσι τὰ σώματα χαρίζομαι τὸ ζῆν, ὥσπερ ἐν οἰκίᾳ πρᾷοσ δεσπότησ τὰ μὲν ἀνήκεστα κολάσασ, τὰ δὲ λοιπὰ σώζων ἐμαυτῷ.

Πρὸσ ταῦτα ἀποκρίνονται δεξιὰν μὲν μὴ δύνασθαι παρ’ αὐτοῦ λαβεῖν, ὀμωμοκέναι γὰρ μήποτε τοῦτο ποιήσειν, ἔξοδον δ’ ᾐτοῦντο διὰ τοῦ περιτειχίσματοσ μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων·

ἀπελεύσεσθαι γὰρ εἰσ τὴν ἔρημον καὶ καταλείψειν αὐτῷ τὴν πόλιν. πρὸσ ταῦτα ἀγανακτήσασ Τίτοσ, εἰ τύχην ἑαλωκότων ἔχοντεσ αἱρέσεισ αὐτῷ προτείνουσι νενικηκότων, κηρῦξαι μὲν ἐκέλευσεν εἰσ αὐτοὺσ μήτε αὐτομολεῖν ἔτι μήτε δεξιὰν ἐλπίζειν, φείσεσθαι γὰρ οὐδενόσ, ἀλλὰ πάσῃ δυνάμει μάχεσθαι καὶ σώζειν ἑαυτοὺσ ὅπωσ ἂν δύνωνται·

πάντα γὰρ αὐτὸσ ἤδη πράξειν πολέμου νόμῳ·

τοῖσ δὲ στρατιώταισ ἐμπιπράναι καὶ διαρπάζειν ἐπέτρεψεν τὴν πόλιν. οἱ δὲ ἐκείνην μὲν ἐπέσχον τὴν ἡμέραν, τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τό τε ἀρχεῖον καὶ τὴν ἄκραν καὶ τὸ βουλευτήριον καὶ τὸν Ὀφλᾶν καλούμενον ὑφῆψαν·

καὶ προύκοψε τὸ πῦρ μέχρι τῶν Ἑλένησ βασιλείων, ἃ δὴ κατὰ μέσην τὴν ἄκραν ἦν, ἐκαίοντο δὲ οἱ στενωποὶ καὶ αἱ οἰκίαι νεκρῶν ὑπὸ τοῦ λιμοῦ διεφθαρμένων πλήρεισ.

Κατὰ ταύτην τὴν ἡμέραν οἵ τε Ἰζάτου βασιλέωσ υἱοὶ καὶ ἀδελφοί, πρὸσ οἷσ πολλοὶ τῶν ἐπισήμων δημοτῶν ἐκεῖ συνελθόντεσ, ἱκέτευσαν Καίσαρα δοῦναι δεξιὰν αὐτοῖσ.

ὁ δὲ καίτοι πρὸσ πάντασ τοὺσ ὑπολοίπουσ διωργισμένοσ οὐκ ἤλλαξε τὸ ἦθοσ, δέχεται δὲ τοὺσ ἄνδρασ. καὶ τότε μὲν ἐν φρουρᾷ πάντασ εἶχε, τοὺσ δὲ τοῦ βασιλέωσ παῖδασ καὶ συγγενεῖσ δήσασ ὕστερον εἰσ Ῥώμην ἀνήγαγεν πίστιν ὁμήρων παρέξοντασ.

Οἱ στασιασταὶ δὲ ἐπὶ τὴν βασιλικὴν ὁρμήσαντεσ αὐλήν, εἰσ ἣν δι’ ὀχυρότητα πολλοὶ τὰσ κτήσεισ ἀπέθεντο, τούσ τε Ῥωμαίουσ ἀπ’ αὐτῆσ τρέπονται καὶ τὸ συνηθροισμένον αὐτόθι τοῦ δήμου πᾶν φονεύσαντεσ, ὄντασ εἰσ ὀκτακισχιλίουσ καὶ τετρακοσίουσ, τὰ χρήματα διήρπασαν.

ἐζώγρησαν δὲ καὶ Ῥωμαίων δύο, τὸν μὲν ἱππέα τὸν δὲ πεζόν, καὶ τὸν μὲν πεζὸν ἀποσφάξαντεσ εὐθέωσ ἔσυραν περὶ τὴν πόλιν, ὥσπερ ἑνὶ σώματι πάντασ Ῥωμαίουσ ἀμυνόμενοι, ὁ δὲ ἱππεὺσ ὠφέλιμόν τι αὐτοῖσ πρὸσ σωτηρίαν ὑποθήσεσθαι λέγων ἀνάγεται πρὸσ Σίμωνα·

παρ’ ᾧ μηδὲν εἰπεῖν ἔχων Ἀρδάλᾳ τινὶ τῶν ἡγεμόνων παραδίδοται κολασθησόμενοσ.

ὁ δὲ αὐτοῦ ὀπίσω τὼ χεῖρε δήσασ καὶ ταινίᾳ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἀντικρὺ τῶν Ῥωμαίων προήγαγεν ὡσ καρατομήσων·

φθάνει δ’ ἐκεῖνοσ εἰσ τοὺσ Ῥωμαίουσ διαφυγὼν ἐν ὅσῳ τὸ ξίφοσ ἐσπάσατο ὁ Ιοὐδαῖοσ. τοῦτον διαφυγόντα ἐκ τῶν πολεμίων ἀνελεῖν μὲν οὐχ ὑπέμεινεν Τίτοσ, ἀνάξιον δὲ Ῥωμαίων εἶναι στρατιώτην κρίνασ, ὅτι ζῶν ἐλήφθη, τά τε ὅπλα ἀφείλετο καὶ τοῦ τάγματοσ ἐξέβαλεν, ἅπερ ἦν αἰσχυνομένῳ θανάτου χαλεπώτερα.

Τῇ δ’ ἑξῆσ Ῥωμαῖοι τρεψάμενοι τοὺσ λῃστὰσ ἐκ τῆσ κάτω πόλεωσ τὰ μέχρι τοῦ Σιλωᾶ [πάντα] ἐνέπρησαν, καὶ τοῦ μὲν ἄστεοσ ἥδοντο δαπανωμένου, τῶν δ’ ἁρπαγῶν διημάρτανον, ἐπειδὴ πάνθ’ οἱ στασιασταὶ προκενοῦντεσ ἀνεχώρουν εἰσ τὴν ἄνω πόλιν.

ἦν γὰρ αὐτοῖσ μετάνοια μὲν οὐδεμία τῶν κακῶν, ἀλαζονεία δὲ ὡσ ἐπ’ ἀγαθοῖσ·

καιομένην γοῦν ἀφορῶντεσ τὴν πόλιν ἱλαροῖσ τοῖσ προσώποισ εὔθυμοι προσδέχεσθαι τὴν τελευτὴν ἔλεγον, πεφονευμένου μὲν τοῦ δήμου, κεκαυμένου δὲ τοῦ ναοῦ, φλεγομένου δὲ τοῦ ἄστεοσ μηδὲν καταλιπόντεσ τοῖσ πολεμίοισ. οὐ μὴν ὅ γε Ιὤσηποσ ἐν ἐσχάτοισ ἱκετεύων αὐτοὺσ ὑπὲρ τῶν λειψάνων τῆσ πόλεωσ ἔκαμνεν, ἀλλὰ πολλὰ μὲν πρὸσ τὴν ὠμότητα καὶ τὴν ἀσέβειαν εἰπών, πολλὰ δὲ συμβουλεύσασ πρὸσ σωτηρίαν οὐδὲν τοῦ χλευασθῆναι πλέον ἀπηνέγκατο.

ἐπεὶ δὲ οὔτε παραδοῦναι διὰ τὸν ὁρ́κον ἑαυτοὺσ ὑπέμενον οὔτε πολεμεῖν ἐξ ἴσου Ῥωμαίοισ ἔθ’ οἱοῖ́ τε ἦσαν ὥσπερ εἱρκτῇ περιειλημμένοι, τό τε τοῦ φονεύειν ἔθοσ ἐκίνει τὰσ δεξιάσ, σκιδνάμενοι κατὰ τὰ ἔμπροσθεν τῆσ πόλεωσ τοῖσ ἐρειπίοισ ὑπελόχων τοὺσ αὐτομολεῖν ὡρμημένουσ.

ἡλίσκοντο δὲ πολλοί, καὶ πάντασ ἀποσφάττοντεσ, ὑπὸ γὰρ ἐνδείασ οὐδὲ φεύγειν ἴσχυον, ἐρρίπτουν αὐτῶν κυσὶ τοὺσ νεκρούσ.

ἐδόκει δὲ πᾶσ τρόποσ ἀπωλείασ τοῦ λιμοῦ κουφότεροσ, ὥστε καὶ Ῥωμαίοισ ἀπηλπικότεσ ἤδη τὸν ἔλεον ὅμωσ προσέφευγον καὶ φονεύουσι τοῖσ στασιασταῖσ ἑκόντεσ ἐνέπιπτον.

τόποσ τ’ ἐπὶ τῆσ πόλεωσ οὐδεὶσ γυμνὸσ ἦν, ἀλλὰ πᾶσ λιμοῦ νεκρὸν εἶχεν ἢ στάσεωσ [καὶ πεπλήρωτο νεκρῶν ἢ διὰ στάσιν ἢ διὰ λιμὸν ἀπολωλότων].

Ἔθαλπε δὲ τούσ τε τυράννουσ καὶ τὸ σὺν αὐτοῖσ λῃστρικὸν ἐλπὶσ ἐσχάτη περὶ τῶν ὑπονόμων, εἰσ οὓσ καταφεύγοντεσ οὐ προσεδόκων ἐρευνηθήσεσθαι, μετὰ δὲ τὴν παντελῆ τῆσ πόλεωσ ἅλωσιν ἀναζευξάντων Ῥωμαίων προελθόντεσ ἀποδράσεσθαι ἐπεχείρουν.

τὸ δὲ ἦν ἄρα ὄνειροσ αὐτοῖσ·

οὔτε γὰρ τὸν θεὸν οὔτε Ῥωμαίουσ λήσειν ἔμελλον. τηνικαῦτά γε μὴν τοῖσ ὑπογείοισ πεποιθότεσ αὐτοὶ πλείονα τῶν Ῥωμαίων ἐνεπίμπρασαν, καὶ τοὺσ ἐκ τῶν καιομένων καταφεύγοντασ εἰσ τὰσ διώρυχασ ἔκτεινόν τε ἀνέδην καὶ ἐσύλων καὶ εἴ τινοσ εὑρ́οιεν τροφὴν ἁρπάζοντεσ αἵματι πεφυρμένην κατέπινον.

ἦν δὲ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἐν ταῖσ ἁρπαγαῖσ ἤδη πόλεμοσ αὐτοῖσ, δοκοῦσί τε ἄν μοι μὴ φθασθέντεσ ὑπὸ τῆσ ἁλώσεωσ δι’ ὑπερβολὴν ὠμότητοσ γεύσασθαι καὶ τῶν νεκρῶν.

Καῖσαρ δέ, ὡσ ἀμήχανον ἦν ἐξελεῖν δίχα χωμάτων τὴν ἄνω πόλιν περίκρημνον οὖσαν, διανέμει τοῖσ ἔργοισ τὴν δύναμιν Λώου μηνὸσ εἰκάδι.

χαλεπὴ δὲ ἦν τῆσ ὕλησ ἡ κομιδὴ πάντων, ὡσ ἔφην, τῶν περὶ τὴν πόλιν ἐφ’ ἑκατὸν σταδίουσ ἐψιλωμένων εἰσ τὰ πρότερον χώματα.

τὸ δὲ συμμαχικὸν πλῆθοσ καὶ ὁ λοιπὸσ ὄχλοσ κατὰ τὸν ξυστὸν ἔχου καὶ τὴν γέφυραν καὶ τὸν Σίμωνοσ πύργον, ὃν ᾠκοδόμησε πρὸσ Ιωἄννην πολεμῶν ἑαυτῷ φρούριον.

Κατὰ ταύτασ τὰσ ἡμέρασ οἱ τῶν Ἰδουμαίων ἡγεμόνεσ κρύφα συνελθόντεσ ἐβουλεύσαντο περὶ παραδόσεωσ σφῶν αὐτῶν, καὶ πέμψαντεσ ἄνδρασ πέντε πρὸσ Τίτον ἱκέτευον δοῦναι δεξιὰν αὐτοῖσ.

ὁ δὲ καὶ τοὺσ τυράννουσ ἐνδώσειν ἐλπίσασ ἀποσπασθέντων τῶν Ἰδουμαίων, οἳ πολὺ τοῦ πολέμου μέροσ ἦσαν, βραδέωσ μέν, ἀλλ’ οὖν κατανεύει τε τὴν σωτηρίαν αὐτοῖσ καὶ τοὺσ ἄνδρασ ἀνέπεμψε.

παρασκευαζομένων δὲ ἀποχωρεῖν αἰσθάνεται Σίμων, καὶ πέντε μὲν τοὺσ ἀπελθόντασ πρὸσ Τίτον εὐθέωσ ἀναιρεῖ, τοὺσ δὲ ἡγεμόνασ, ὧν ἐπισημότατοσ ἦν ὁ τοῦ Σωσᾶ Ιἄκωβοσ, συλλαβὼν εἱρ́γνυσι·

τὸ δὲ πλῆθοσ τῶν Ἰδουμαίων ἀμηχανοῦν διὰ τὴν ἀφαίρεσιν τῶν ἡγεμόνων οὐκ ἀφύλακτον εἶχε καὶ τὸ τεῖχοσ φρουραῖσ ἐπιμελεστέραισ διελάμβανεν.

οὐ μὴν ἀντέχειν οἱ φρουροὶ πρὸσ τὰσ αὐτομολίασ ἴσχυον, ἀλλὰ καίτοι πλείστων φονευομένων πολὺ πλείουσ οἱ διαφεύγοντεσ ἦσαν.

ἐδέχοντο δὲ Ῥωμαῖοι πάντασ, τοῦ τε Τίτου διὰ πρᾳότητα τῶν προτέρων ἀμελήσαντοσ παραγγελμάτων, καὶ αὐτοὶ κόρῳ τοῦ κτείνειν ἀπεχόμενοι καὶ κέρδουσ ἐλπίδι·

τοὺσ γὰρ δημοτικοὺσ καταλιπόντεσ μόνουσ τὸν ἄλλον ὄχλον ἐπώλουν σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοισ, ἐλαχίστησ τιμῆσ ἕκαστον πλήθει τε τῶν πιπρασκομένων καὶ ὀλιγότητι τῶν ὠνουμένων.

καίπερ δὲ προκηρύξασ μηδένα μόνον αὐτομολεῖν, ὅπωσ καὶ τὰσ γενεὰσ ἐξαγάγοιεν, ὅμωσ καὶ τούτουσ ἐδέχετο·

ἐπέστησε μέντοι τοὺσ διακρινοῦντασ ἀπ’ αὐτῶν, εἴ τισ εἰή κολάσεωσ ἄξιοσ. καὶ τῶν μὲν ἀπεμποληθέντων ἄπειρον ἦν τὸ πλῆθοσ, οἱ δημοτικοὶ δὲ διεσώθησαν ὑπὲρ τετρακισμυρίουσ, οὓσ διαφῆκεν Καῖσαρ ᾗ φίλον ἦν ἑκάστῳ.

παραδίδωσι δὲ καὶ τὰ καταπετάσματα καὶ τὰ ἐνδύματα τῶν ἀρχιερέων σὺν τοῖσ λίθοισ καὶ πολλὰ τῶν πρὸσ τὰσ ἱερουργίασ σκευῶν ἄλλα.

συλληφθεὶσ δὲ καὶ ὁ γαζοφύλαξ τοῦ ἱεροῦ Φινέασ ὄνομα τούσ τε χιτῶνασ καὶ τὰσ ζώνασ ὑπέδειξε τῶν ἱερέων πορφύραν τε πολλὴν καὶ κόκκον, ἃ πρὸσ τὰσ χρείασ ἀπέκειτο τοῦ καταπετάσματοσ, σὺν οἷσ κιννάμωμόν τε πολὺ καὶ κασσίαν καὶ πλῆθοσ ἑτέρων ἀρωμάτων, ἃ συμμίσγοντεσ ἐθυμίων ὁσημέραι τῷ θεῷ.

παρεδόθη δὲ ὑπ’ αὐτοῦ πολλὰ καὶ τῶν ἄλλων κειμηλίων κόσμοσ τε ἱερὸσ οὐκ ὀλίγοσ, ἅπερ αὐτῷ βίᾳ ληφθέντι τὴν τῶν αὐτομόλων συγγνώμην ἔδωκε.

Συντετελεσμένων δ’ ἤδη καὶ τῶν χωμάτων ἐν ὀκτωκαίδεκα ἡμέραισ ἑβδόμῃ Γορπιαίου μηνὸσ Ῥωμαῖοι μὲν προσῆγον τὰσ μηχανάσ, τῶν δὲ στασιαστῶν οἱ μὲν ἀπεγνωκότεσ ἤδη τὴν πόλιν ἀνεχώρουν τοῦ τείχουσ εἰσ τὴν ἄκραν, οἱ δὲ ἐγκατεδύοντο τοῖσ ὑπονόμοισ·

πολλοὶ δὲ διαστάντεσ ἠμύνοντο τοὺσ προσάγοντασ τὰσ ἑλεπόλεισ.

ἐκράτουν δὲ καὶ τούτων Ῥωμαῖοι πλήθει τε καὶ βίᾳ καὶ τὸ μέγιστον, εὐθυμοῦντεσ ἀθύμων ἤδη καὶ παρειμένων. ὡσ δὲ παρερράγη μέροσ τι τοῦ τείχουσ, καί τινεσ τῶν πύργων τυπτόμενοι τοῖσ κριοῖσ ἐνέδοσαν, φυγὴ μὲν ἦν εὐθέωσ τῶν ἀμυνομένων, δέοσ δὲ καὶ τοῖσ τυράννοισ ἐμπίπτει σφοδρότερον τῆσ ἀνάγκησ·

πρὶν γὰρ ὑπερβῆναι τοὺσ πολεμίουσ ἐνάρκων τε καὶ μετέωροι πρὸσ φυγὴν ἦσαν, ἦν δὲ ἰδεῖν τοὺσ πάλαι σοβαροὺσ καὶ τοῖσ ἀσεβήμασιν ἀλαζόνασ τότε ταπεινοὺσ καὶ τρέμοντασ, ὡσ ἐλεεινὴν εἶναι καίπερ ἐν πονηροτάτοισ τὴν μεταβολήν.

ὡρ́μησαν μὲν οὖν ἐπὶ τὸ περιτείχισμα δραμόντεσ ὤσασθαί τε τοὺσ φρουροὺσ καὶ διακόψαντεσ ἐξελθεῖν·

ἕτεροι δὲ καὶ ἀφορᾶν ἀπὸ τῶν πύργων πολεμίουσ ἔλεγον πλάζοντοσ τὰσ ὄψεισ τοῦ δέουσ, ἐπὶ στόμα πεσόντεσ ἀνῴμωζον τὴν ἑαυτῶν φρενοβλάβειαν καὶ καθάπερ ὑποκεκομμένοι τὰ νεῦρα τῆσ φυγῆσ ἠπόρουν.

ἔνθα δὴ μάλιστ’ ἄν τισ καταμάθοι τήν τε τοῦ θεοῦ δύναμιν ἐπὶ τοῖσ ἀνοσίοισ καὶ τὴν Ῥωμαίων τύχην·

οἱ μέν γε τύραννοι τῆσ ἀσφαλείασ ἐγύμνωσαν αὑτοὺσ κἀκ τῶν πύργων κατέβησαν ἑκόντεσ, ἐφ’ ὧν βίᾳ μὲν οὐδέποθ’ ἁλῶναι, μόνῳ δ’ ἐδύναντο λιμῷ. Ῥωμαῖοι δὲ τοσαῦτα περὶ τοῖσ ἀσθενεστέροισ τείχεσι καμόντεσ παρέλαβον τύχῃ τὰ μὴ δυνατὰ τοῖσ ὀργάνοισ·

παντὸσ γὰρ ἰσχυρότεροι μηχανήματοσ ἦσαν οἱ τρεῖσ πύργοι, περὶ ὧν ἀνωτέρω δεδηλώκαμεν. Καταλιπόντεσ δὴ τούτουσ, μᾶλλον δὲ ὑπὸ τοῦ θεοῦ καταβληθέντεσ ἀπ’ αὐτῶν, παραχρῆμα μὲν εἰσ τὴν ὑπὸ τῇ Σιλωᾶ φάραγγα καταφεύγουσιν, αὖθισ δὲ ὀλίγον ἀνακύψαντεσ ἐκ τοῦ δέουσ ὡρ́μησαν ἐπὶ τὸ τῇδε περιτείχισμα.

χρησάμενοι δὲ ταῖσ τόλμαισ ἀγενεστέραισ τῆσ ἀνάγκησ, κατεάγησαν γὰρ ἤδη τὴν ἰσχὺν ἅμα τῷ δέει καὶ ταῖσ συμφοραῖσ, ὑπὸ τῶν φρουρῶν ἀνωθοῦνται καὶ σκεδασθέντεσ ὑπ’ ἀλλήλων κατέδυσαν εἰσ τοὺσ ὑπονόμουσ.

Ῥωμαῖοι δὲ τῶν τειχῶν κρατήσαντεσ τάσ τε σημαίασ ἔστησαν ἐπὶ τῶν πύργων καὶ μετὰ κρότου καὶ χαρᾶσ ἐπαιάνιζον ἐπὶ τῇ νίκῃ, πολὺ τῆσ ἀρχῆσ κουφότερον τοῦ πολέμου τὸ τέλοσ εὑρηκότεσ·

ἀναιμωτὶ γοῦν τοῦ τελευταίου τείχουσ ἐπιβάντεσ ἠπίστουν, καὶ μηδένα βλέποντεσ ἀντίπαλον ἀληθῶσ ἠπόρηντο. εἰσχυθέντεσ δὲ τοῖσ στενωποῖσ ξιφήρεισ τούσ τε καταλαμβανομένουσ ἐφόνευον ἀνέδην καὶ τῶν συμφευγόντων τὰσ οἰκίασ αὐτάνδρουσ ὑπεπίμπρασαν.

πολλὰσ δὲ κεραί̈ζοντεσ ὁπότ’ ἔνδον παρέλθοιεν ἐφ’ ἁρπαγήν, γενεὰσ ὅλασ νεκρῶν κατελάμβανον καὶ τὰ δωμάτια πλήρη τῶν τοῦ λιμοῦ πτωμάτων, ἔπειτα πρὸσ τὴν ὄψιν πεφρικότεσ κεναῖσ χερσὶν ἐξῄεσαν.

οὐ μὴν οἰκτείροντεσ τοὺσ οὕτωσ ἀπολωλότασ ταὐτὸ καὶ πρὸσ τοὺσ ζῶντασ ἔπασχον, ἀλλὰ τὸν ἐντυγχάνοντα διελαύνοντεσ ἀπέφραξαν μὲν τοὺσ στενωποὺσ νεκροῖσ, αἵματι δὲ ὅλην τὴν πόλιν κατέκλυσαν, ὡσ πολλὰ καὶ τῶν φλεγομένων σβεσθῆναι τῷ φόνῳ.

πόλει τοσαύταισ χρησαμένῃ συμφοραῖσ κατὰ τὴν πολιορκίαν, ὅσοισ ἀπὸ κτίσεωσ ἀγαθοῖσ κεχρημένη πάντωσ ἂν ἐπίφθονοσ ἔδοξεν, οὐ μὴν ἀξίᾳ κατ’ ἄλλο τι τῶν τηλικούτων ἀτυχημάτων ἢ τὸ γενεὰν τοιαύτην ἐνεγκεῖν, ὑφ’ ἧσ ἀνετράπη.

Παρελθὼν δὲ Τίτοσ εἴσω τά τε ἄλλα τῆσ ὀχυρότητοσ τὴν πόλιν καὶ τῶν πύργων ἀπεθαύμασεν, οὓσ οἱ τύραννοι κατὰ φρενοβλάβειαν ἀπέλιπον.

"σὺν θεῷ γε ἐπολεμήσαμεν, ἔφη, καὶ θεὸσ ἦν ὁ τῶνδε τῶν ἐρυμάτων Ιοὐδαίουσ καθελών, ἐπεὶ χεῖρεσ ἀνθρώπων ἢ μηχαναὶ τί πρὸσ τούτουσ τοὺσ πύργουσ δύνανται;

τότε μὲν οὖν πολλὰ τοιαῦτα διελέχθη πρὸσ τοὺσ φίλουσ, τοὺσ δὲ τῶν τυράννων δεσμώτασ, ὅσοι κατελήφθησαν ἐν τοῖσ φρουρίοισ, ἀνῆκεν.

αὖθισ δὲ τὴν ἄλλην ἀφανίζων πόλιν καὶ τὰ τείχη κατασκάπτων τούτουσ τοὺσ πύργουσ κατέλιπε μνημεῖον εἶναι τῆσ αὐτοῦ τύχησ, ᾗ συστρατιώτιδι χρησάμενοσ ἐκράτησε τῶν ἁλῶναι μὴ δυναμένων.

Ἐπεὶ δ’ οἱ στρατιῶται μὲν ἔκαμνον ἤδη φονεύοντεσ, πολὺ δέ τι πλῆθοσ τῶν περιόντων ἀνεφαίνετο, κελεύει Καῖσαρ μόνουσ μὲν τοὺσ ἐνόπλουσ καὶ χεῖρασ ἀντίσχοντασ κτείνειν, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθοσ ζωγρεῖν.

οἱ δὲ μετὰ τῶν παρηγγελμένων τό τε γηραιὸν καὶ τοὺσ ἀσθενεῖσ ἀνῄρουν, τὸ δ’ ἀκμάζον καὶ χρήσιμον εἰσ τὸ ἱερὸν συνελάσαντεσ ἐγκατέκλεισαν τῷ τῶν γυναικῶν περιτειχίσματι.

καὶ φρουρὸν μὲν ἐπέστησε Καῖσαρ ἕνα τῶν ἀπελευθέρων, Φρόντωνα δὲ τῶν φίλων ἐπικρινοῦντα τὴν ἀξίαν ἑκάστῳ τύχην.

ὁ δὲ τοὺσ μὲν στασιώδεισ καὶ λῃστρικοὺσ πάντασ ὑπ’ ἀλλήλων ἐνδεικνυμένουσ ἀπέκτεινε, τῶν δὲ νέων τοὺσ ὑψηλοτάτουσ καὶ καλοὺσ ἐπιλέξασ ἐτήρει τῷ θριάμβῳ.

τοῦ δὲ λοιποῦ πλήθουσ τοὺσ ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα ἔτη δήσασ ἔπεμψεν εἰσ τὰ κατ’ Αἴγυπτον ἔργα, πλείστουσ δ’ εἰσ τὰσ ἐπαρχίασ διεδωρήσατο Τίτοσ φθαρησομένουσ ἐν τοῖσ θεάτροισ σιδήρῳ καὶ θηρίοισ·

οἱ δ’ ἐντὸσ ἑπτακαίδεκα ἐτῶν ἐπράθησαν. ἐφθάρησαν δὲ αὐτῶν ἐν αἷσ διέκρινεν ὁ Φρόντων ἡμέραισ ὑπ’ ἐνδείασ χίλιοι πρὸσ τοῖσ μυρίοισ, οἱ μὲν ὑπὸ μίσουσ τῶν φυλάκων μὴ μεταλαμβάνοντεσ τροφῆσ, οἱ δ’ οὐ προσιέμενοι διδομένην·

πρὸσ δὲ τὸ πλῆθοσ ἦν ἔνδεια καὶ σίτου. Τῶν μὲν οὖν αἰχμαλώτων πάντων, ὅσα καθ’ ὅλον ἐλήφθη τὸν πόλεμον, ἀριθμὸσ ἐννέα μυριάδεσ καὶ ἑπτακισχίλιοι συνήχθη, τῶν δὲ ἀπολομένων κατὰ πᾶσαν τὴν πολιορκίαν μυριάδεσ ἑκατὸν καὶ δέκα.

τούτων τὸ πλέον ὁμόφυλον μὲν ἀλλ’ οὐκ ἐπιχώριον·

ἀπὸ γὰρ τῆσ χώρασ ὅλησ ἐπὶ τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτὴν συνεληλυθότεσ ἐξαπίνησ τῷ πολέμῳ περιεσχέθησαν, ὥστε τὸ μὲν πρῶτον αὐτοῖσ τὴν στενοχωρίαν γενέσθαι λοιμώδη φθοράν, αὖθισ δὲ καὶ λιμὸν ὠκύτερον. ὅτι δ’ ἐχώρει τοσούτουσ ἡ πόλισ, δῆλον ἐκ τῶν ἐπὶ Κεστίου συναριθμηθέντων, ὃσ τὴν ἀκμὴν τῆσ πόλεωσ διαδηλῶσαι Νέρωνι βουλόμενοσ καταφρονοῦντι τοῦ ἔθνουσ παρεκάλεσεν τοὺσ ἀρχιερεῖσ, εἴ πωσ δυνατὸν εἰή τὴν πληθὺν ἐξαριθμήσασθαι·

τῶν μὲν θυμάτων εἰκοσιπέντε μυριάδασ ἠρίθμησαν, πρὸσ δὲ πεντακισχίλια ἑξακόσια.

γίνονται ἀνδρῶν, ἵν’ ἑκάστου δέκα δαιτυμόνασ θῶμεν, μυριάδεσ ἑβδομήκοντα καὶ διακόσιαι καθαρῶν ἁπάντων καὶ ἁγίων·

ἀλλ’ οὐδὲ τοῖσ ἀλλοφύλοισ, ὅσοι κατὰ θρησκείαν παρῆσαν, πολὺ δὲ τούτων πλῆθοσ ἔξωθεν συλλέγεται.

τότε γε μὴν ὥσπερ εἰσ εἱρκτὴν ὑπὸ τῆσ εἱμαρμένησ πᾶν συνεκλείσθη τὸ ἔθνοσ, καὶ ναστὴν ὁ πόλεμοσ τὴν πόλιν ἀνδρῶν ἐκυκλώσατο.

πᾶσαν γοῦν ἀνθρωπίνην καὶ δαιμονίαν φθορὰν ὑπερβάλλει τὸ πλῆθοσ τῶν ἀπολωλότων·

εὑρέθησαν δὲ κἀκεῖ νεκροὶ πλείουσ δισχιλίων, οἱ μὲν ὑπὸ σφῶν αὐτῶν οἱ δὲ ὑπ’ ἀλλήλων, τὸ πλέον δ’ ὑπὸ τοῦ λιμοῦ διεφθαρμένοι.

δεινὴ δ’ ὑπήντα τοῖσ ἐπεισπίπτουσιν ὀδμὴ τῶν σωμάτων, ὡσ πολλοὺσ μὲν ἀναχωρεῖν εὐθέωσ, τοὺσ δὲ ὑπὸ πλεονεξίασ εἰσδύεσθαι νεκροὺσ σεσωρευμένουσ ἐμπατοῦντασ·

πολλὰ γὰρ τῶν κειμηλίων ἐν ταῖσ διώρυξιν εὑρίσκετο, καὶ πᾶσαν θεμιτὴν ὁδὸν ἐποίει τὸ κέρδοσ·

ἀνήγοντο δὲ καὶ δεσμῶται πολλοὶ τῶν τυράννων· οὐδὲ γὰρ ἐν ἐσχάτοισ ἐπαύσαντο τῆσ ὠμότητοσ. ἀπετίσατό γε μὴν ὁ θεὸσ ἀμφοτέρουσ ἀξίωσ, καὶ Ιωἄννησ μὲν λιμώττων μετὰ τῶν ἀδελφῶν ἐν τοῖσ ὑπονόμοισ ἣν πολλάκισ ὑπερηφάνησε παρὰ Ῥωμαίων δεξιὰν λαβεῖν ἱκέτευσε, Σίμων δὲ πολλὰ διαμαχήσασ πρὸσ τὴν ἀνάγκην, ὡσ διὰ τῶν ἑξῆσ δηλώσομεν, αὑτὸν παραδίδωσιν.

ἐφυλάχθη δὲ ὁ μὲν τῷ θριάμβῳ σφάγιον, ὁ δ’ Ιωἄννησ δεσμοῖσ αἰωνίοισ.

Ῥωμαῖοι δὲ τάσ τ’ ἐσχατιὰσ τοῦ ἄστεοσ ἐνέπρησαν καὶ τὰ τείχη κατέσκαψαν. Εἅλω μὲν οὕτωσ Ιἑροσόλυμα ἔτει δευτέρῳ τῆσ Οὐεσπασιανοῦ ἡγεμονίασ Γορπιαίου μηνὸσ ὀγδόῃ, ἁλοῦσα δὲ καὶ πρότερον πεντάκισ τοῦτο δεύτερον ἠρημώθη.

Ἀσωχαῖοσ μὲν γὰρ ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεὺσ καὶ μετ’ αὐτὸν Ἀντίοχοσ, ἔπειτα Πομπήιοσ καὶ ἐπὶ τούτοισ σὺν Ἡρώδῃ Σόσσιοσ ἑλόντεσ ἐτήρησαν τὴν πόλιν.

πρὸ δὲ τούτων ὁ τῶν Βαβυλωνίων βασιλεὺσ κρατήσασ ἠρήμωσεν αὐτὴν μετὰ ἔτη τῆσ κτίσεωσ χίλια τετρακόσια ἑξηκονταοκτὼ μῆνασ ἕξ.

ὁ δὲ πρῶτοσ κτίσασ ἦν Χαναναίων δυνάστησ ὁ τῇ πατρίῳ γλώσσῃ κληθεὶσ βασιλεὺσ δίκαιοσ·

ἦν γὰρ δὴ τοιοῦτοσ. διὰ τοῦτο ἱεράσατό τε τῷ θεῷ πρῶτοσ καὶ τὸ ἱερὸν πρῶτοσ δειμάμενοσ Ιἑροσόλυμα τὴν πόλιν προσηγόρευσεν Σόλυμα καλουμένην πρότερον. τὸν μὲν δὴ τῶν Χαναναίων λαὸν ἐκβαλὼν ὁ τῶν Ιοὐδαίων βασιλεὺσ Δαυίδησ κατοικίζει τὸν ἴδιον, καὶ μετὰ τοῦτον ἔτεσι τετρακοσίοισ ἑβδομήκοντα καὶ ἑπτὰ μησὶν ἓξ ὑπὸ Βαβυλωνίων κατασκάπτεται.

ἀπὸ δὲ Δαυίδου τοῦ βασιλέωσ, ὃσ πρῶτοσ αὐτῆσ ἐβασίλευσεν Ιοὐδαῖοσ, μέχρι τῆσ ὑπὸ Τίτου γενομένησ κατασκαφῆσ ἔτη χίλια καὶ ἑκατὸν ἑβδομήκοντα καὶ ἐννέα.

ἀπὸ δὲ τῆσ πρώτησ κτίσεωσ ἔτη μέχρι τῆσ ἐσχάτησ ἁλώσεωσ δισχίλια ἑκατὸν ἑβδομήκοντα καὶ ἑπτά.

ἀλλὰ γὰρ οὔθ’ ἡ ἀρχαιότησ οὔθ’ ὁ πλοῦτοσ ὁ βαθὺσ οὔτε τὸ διαπεφοιτηκὸσ ὅλησ τῆσ οἰκουμένησ ἔθνοσ οὔθ’ ἡ μεγάλη δόξα τῆσ θρησκείασ ἤρκεσέ τι πρὸσ ἀπώλειαν αὐτῇ.

τοιοῦτο μὲν δὴ τὸ τέλοσ τῆσ Ιἑροσολύμων πολιορκίασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον .

(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον .)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION