Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, iambic 1:

ἐν τοῖσι θαυμαστοῖσι καὶ μύθων πέρα τάδ εἶδον αὐτὴ κοὐ κλύους ἀπαγγελῶ.? τὸ μὲν φίλους ἐλθόντας εἰς ὄψιν φίλων, Ὀρέστα, χειρῶν περιβολὰς εἰκὸς λαβεῖν: λήξαντα δ οἴκτων κἀπ ἐκεῖν ἐλθεῖν χρεών, ὅπως τὸ κλεινὸν ὄνομα τῆς σωτηρίας λαβόντες ἐκ γῆς βησόμεσθα βαρβάρου. σοφῶν γὰρ ἀνδρῶν ταῦτα, μὴ κβάντας τύχης, καιρὸν λαβόντας, ἡδονὰς ἄλλας λαβεῖν. καλῶς ἔλεξας: τῇ τύχῃ δ οἶμαι μέλειν τοῦδε ξὺν ἡμῖν: ἢν δέ τις πρόθυμος ᾖ, σθένειν τὸ θεῖον μᾶλλον εἰκότως ἔχει. μηδέν μ ἐπίσχῃ γ: οὐδ ἀποστήσει λόγου, πρῶτον πυθέσθαι τίνα ποτ Ἠλέκτρα πότμον εἴληχε βιότου: φίλα γὰρ ἔστε πάντ ἐμοί. τῷδε ξυνοικεῖ βίον ἔχους εὐδαίμονα. οὗτος δὲ ποδαπὸς καὶ τίνος πέφυκε παῖς· Στρόφιος ὁ Φωκεὺς τοῦδε κλῄζεται πατήρ. ὁ δ ἐστί γ Ἀτρέως θυγατρός, ὁμογενὴς ἐμός· ἀνεψιός γε, μόνος ἐμοὶ σαφὴς φίλος. οὐκ ἦν τόθ οὗτος ὅτε πατὴρ ἔκτεινέ με. οὐκ ἦν: χρόνον γὰρ Στρόφιος ἦν ἄπαις τινά. χαῖρ ὦ πόσις μοι τῆς ἐμῆς ὁμοσπόρου. κἀμός γε σωτήρ, οὐχὶ συγγενὴς μόνον. τὰ δεινὰ δ ἔργα πῶς ἔτλης μητρὸς πέρι· σιγῶμεν αὐτά: πατρὶ τιμωρῶν ἐμῷ. ἡ δ αἰτία τίς ἀνθ ὅτου κτείνει πόσιν· ἐά τὰ μητρός: οὐδὲ σοὶ κλύειν καλόν. σιγῶ: τὸ δ Ἄργος πρὸς σὲ νῦν ἀποβλέπει· Μενέλαος ἄρχει: φυγάδες ἐσμὲν ἐκ πάτρας. οὔ που νοσοῦντας θεῖος ὕβρισεν δόμους· οὔκ, ἀλλ Ἐρινύων δεῖμά μ ἐκβάλλει χθονός. ταῦτ ἆρ ἐπ ἀκταῖς κἀνθάδ ἠγγέλης μανείς· ὤφθημεν οὐ νῦν πρῶτον ὄντες ἄθλιοι. ἔγνωκα: μητρός ς οὕνεκ ἠλάστρουν θεαί. ὥσθ αἱματηρὰ στόμι ἐπεμβαλεῖν ἐμοί. τί γάρ ποτ ἐς γῆν τήνδ ἐπόρθμευσας πόδα· Φοίβου κελευσθεὶς θεσφάτοις ἀφικόμην. τί χρῆμα δράσειν· ῥητὸν ἢ σιγώμενον·?