Euripides, Iphigenia in Tauris, episode, lyric

κἀγώ σε τὴν θανοῦσαν, ὡς δοξάζεται.? κατὰ δὲ δάκρυ, κατὰ δὲ γόος ἅμα χαρᾷ τὸ σὸν νοτίζει βλέφαρον, ὡσαύτως δ ἐμόν. τόδ ἔτι βρέφος ἔλιπον ἀγκάλαισι νεαρὸν τροφοῦ νεαρὸν ἐν δόμοις. ὦ κρεῖσσον ἢ λόγοισιν εὐτυχοῦσά μου ψυχά, τί φῶ· θαυμάτων πέρα καὶ λόγου πρόσω τάδ ἐπέβα. τὸ λοιπὸν εὐτυχοῖμεν ἀλλήλων μέτα. ἄτοπον ἁδονὰν ἔλαβον, ὦ φίλαι: δέδοικα δ ἐκ χερῶν με μὴ πρὸς αἰθέρα ἀμπτάμενος φύγῃ: ἰὼ Κυκλωπὶς ἑστία: ἰὼ πατρίς, Μυκήνα φίλα, χάριν ἔχω ζόας, χάριν ἔχω τροφᾶς, ὅτι μοι συνομαίμονα τόνδε δόμοις ἐξεθρέψω φάος. γένει μὲν εὐτυχοῦμεν, ἐς δὲ συμφοράς, ὦ σύγγον, ἡμῶν δυστυχὴς ἔφυ βίος. ἐγᾦδ ἁ μέλεος, οἶδ, ὅτε φάσγανον δέρᾳ θῆκέ μοι μελεόφρων πατήρ. οἴμοι. δοκῶ γὰρ οὐ παρών ς ὁρᾶν ἐκεῖ. ἀνυμέναιος, <ὦ> σύγγον, Ἀχιλλέως ἐς κλισίαν λέκτρων δολίαν ὅτ ἀγόμαν: παρὰ δὲ βωμὸν ἦν δάκρυα καὶ γόοι. φεῦ φεῦ χερνίβων <τῶν> ἐκεῖ. ᾤμωξα κἀγὼ τόλμαν ἣν ἔτλη πατήρ. ἀπάτορ ἀπάτορα πότμον ἔλαχον. ἄλλα δ ἐξ ἄλλων κυρεῖ δαίμονος τύχᾳ τινός. εἰ σόν γ ἀδελφόν, ὦ τάλαιν, ἀπώλεσας. ὦ μελέα δεινᾶς τόλμας.

δείν ἔτλαν δείν ἔτλαν, ὤμοι σύγγονε. παρὰ δ ὀλίγον ἀπέφυγες ὄλεθρον ἀνόσιον ἐξ ἐμᾶν δαϊχθεὶς χερῶν. ἁ δ ἐπ αὐτοῖσι τίς τελευτά· τίς τύχα μοι συγχωρήσει· τίνα σοι πόρον εὑρομένα - πάλιν ἀπὸ πόλεως, ἀπὸ φόνου πέμψω πατρίδ ἐς Ἀργείαν, πρὶν ἐπὶ ξίφος αἵματι σῷ πελάσαι· τόδε τόδε σόν, ὦ μελέα ψυχά, χρέος ἀνευρίσκειν. πότερον κατὰ χέρσον, οὐχὶ ναΐ - · ἀλλὰ ποδῶν ῥιπᾷ θανάτῳ πελάσεις ἄρα βάρβαρα φῦλα καὶ δι ὁδοὺς ἀνόδους στείχων: διὰ κυανέας μὴν στενοπόρου πέτρας μακρὰ κέλευθα να- ΐοισιν δρασμοῖς. τάλαινα, τάλαινα. τίς ἂν οὖν τάδ ἂν ἢ θεὸς ἢ βροτὸς ἢ τί τῶν ἀδοκήτων, πόρον ἄπορον ἐξανύσας, δυοῖν τοῖν μόνοιν Ἀτρείδαιν <φαίνοι> κακῶν ἔκλυσιν·?