Euripides, Heracles, episode 3:

(에우리피데스, Heracles, episode 3:)

ὦ πρέσβυ, Ταφίων ὅσ ποτ’ ἐξεῖλεσ πόλιν στρατηλατήσασ κλεινὰ Καδμείων δορόσ, ὡσ οὐδὲν ἀνθρώποισι τῶν θείων σαφέσ. ἐγὼ γὰρ οὔτ’ ἐσ πατέρ’ ἀπηλάθην τύχησ, ὃσ οὕνεκ’ ὄλβου μέγασ ἐκομπάσθη ποτέ, ἔχων τυραννίδ’, ἧσ μακραὶ λόγχαι πέρι πηδῶσ’ ἔρωτι σώματ’ εἰσ εὐδαίμονα, ἔχων δὲ τέκνα· κἄμ’ ἔδωκε παιδὶ σῷ ἐπίσημον εὐνὴν Ἡρακλεῖ συνοικίσασ. καὶ νῦν ἐκεῖνα μὲν θανόντ’ ἀνέπτατο, ἐγὼ δὲ καὶ σὺ μέλλομεν θνῄσκειν, γέρον, οἵ θ’ Ἡράκλειοι παῖδεσ, οὓσ ὑπὸ πτεροῖσ σῴζω νεοσσοὺσ ὄρνισ ὣσ ὑφειμένη. οἳ δ’ εἰσ ἔλεγχον ἄλλοσ ἄλλοθεν πίτνων, Ὦ μῆτερ, αὐδᾷ, ποῖ πατὴρ ἄπεστι γῆσ; τί δρᾷ, πόθ’ ἥξει; τῷ νέῳ δ’ ἐσφαλμένοι ζητοῦσι τὸν τεκόντ’· ἐγὼ δὲ διαφέρω λόγοισι, μυθεύουσα. θαυμάζων δ’ ὅταν πύλαι ψοφῶσι, πᾶσ ἀνίστησιν πόδα, ὡσ πρὸσ πατρῷον προσπεσούμενοι γόνυ. νῦν οὖν τίν’ ἐλπίδ’ ἢ πέδον σωτηρίασ ἐξευμαρίζῃ, πρέσβυ; πρὸσ σὲ γὰρ βλέπω. ὡσ οὔτε γαίασ ὁρ́ι’ ἂν ἐκβαῖμεν λάθρᾳ· φυλακαὶ γὰρ ἡμῶν κρείσσονεσ κατ’ ἐξόδουσ· οὔτ’ ἐν φίλοισιν ἐλπίδεσ σωτηρίασ ἔτ’ εἰσὶν ἡμῖν. ἥντιν’ οὖν γνώμην ἔχεισ λέγ’ ἐσ τὸ κοινόν, μὴ θανεῖν ἕτοιμον ᾖ. ὦ θύγατερ, οὔτοι ῥᾴδιον τὰ τοιάδε φαύλωσ παραινεῖν, σπουδάσαντ’ ἄνευ πόνου· χρόνον δὲ μηκύνωμεν ὄντεσ ἀσθενεῖσ. λύπησ τι προσδεῖσ ἢ φιλεῖσ οὕτω φάοσ; καὶ τῷδε χαίρω καὶ φιλῶ τὰσ ἐλπίδασ. κἀγώ· δοκεῖν δὲ τἀδόκητ’ οὐ χρή, γέρον. ἐν ταῖσ ἀναβολαῖσ τῶν κακῶν ἔνεστ’ ἄκη. ὁ δ’ ἐν μέσῳ με λυπρὸσ ὢν δάκνει χρόνοσ. ἔτ’ ἂν γένοιτ’, ὦ θύγατερ, οὔριοσ δρόμοσ ἐκ τῶν παρόντων τῶνδ’ ἐμοὶ καὶ σοὶ κακῶν, ἔλθοι τ’ ἔτ’ ἂν παῖσ οὑμόσ, εὐνήτωρ δὲ σόσ. ἀλλ’ ἡσύχαζε καὶ δακρυρρόουσ τέκνων πηγὰσ ἀφαίρει καὶ παρευκήλει λόγοισ, κλέπτουσα μύθοισ ἀθλίουσ κλοπὰσ ὅμωσ. κάμνουσι γάρ τοι καὶ βροτῶν αἱ συμφοραί, καὶ πνεύματ’ ἀνέμων οὐκ ἀεὶ ῥώμην ἔχει· οἵ τ’ εὐτυχοῦντεσ διὰ τέλουσ οὐκ εὐτυχεῖσ. ἐξίσταται γὰρ πάντ’ ἀπ’ ἀλλήλων δίχα. οὗτοσ δ’ ἀνὴρ ἄριστοσ ὅστισ ἐλπίσι πέποιθεν αἰεί· τὸ δ’ ἀπορεῖν ἀνδρὸσ κακοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION