Dionysius of Halicarnassus, chapter 15

(디오니시오스, chapter 15)

καὶ θαυμάζειν ἄξιον, τί δή ποτε παθὼν ὁ Θεόφραστοσ τῶν φορτικῶν καὶ περιέργων αὐτὸν οἰέται ζηλωτὴν γενέσθαι λόγων καὶ τὸ ποιητικὸν διώκειν μᾶλλον ἢ τὸ ἀληθινόν. ἐν γοῦν τοῖσ Περὶ λέξεωσ γραφεῖσι τῶν τε ἄλλων καταμέμφεται τῶν περὶ τὰσ ἀντιθέσεισ καὶ παρισώσεισ καὶ παρομοιώσεισ καὶ τὰ παραπλήσια τούτοισ σχήματα διεσπουδακότων καὶ δὴ καὶ τὸν Λυσίαν ἐν τούτοισ κατηρίθμηκε, τὸν ὑπὲρ Νικίου τοῦ στρατηγοῦ τῶν Ἀθηναίων λόγον, ὃν εἶπεν ἐπὶ Συρακουσίων αἰχμάλωτοσ ὤν, ὡσ ὑπὸ τούτου γεγραμμένον τοῦ ῥήτοροσ παρατιθείσ. κωλύσει δ’ οὐδὲν ἴσωσ καὶ τὴν λέξιν αὐτὴν θεῖναι τὴν Θεοφράστου. ἔστι δὲ ἥδε· ἀντίθεσισ δ’ ἐστὶ τριττῶσ, ὅταν τῷ αὐτῷ τὰ ἐναντία ἢ τῷ ἐναντίῳ τὰ αὐτὰ ἢ τοῖσ ἐναντίοισ ἐναντία προσκατηγορηθῇ. τοσαυταχῶσ γὰρ ἐγχωρεῖ συζευχθῆναι. τούτων δὲ τὸ μὲν ἴσον καὶ τὸ ὅμοιον παιδιῶδεσ καὶ καθαπερεὶ ποίημα· διὸ καὶ ἧττον ἁρμόττει τῇ σπουδῇ. φαίνεται γὰρ ἀπρεπὲσ σπουδάζοντα τοῖσ πράγμασι τοῖσ ὀνόμασι παίζειν καὶ τὸ πάθοσ τῇ λέξει περιαιρεῖν· ἐκλύει γὰρ τὸν ἀκροατήν. οἱο͂ν ὡσ ὁ Λυσίασ ἐν τῇ τοῦ Νικίου ἀπολογίᾳ βουλόμενοσ ἔλεον ποιεῖν· Ἑλλήνων κλαίω ἀμάχητον καὶ ἀναυμάχητον ὄλεθρον ἱκέται μὲν αὐτοὶ τῶν θεῶν καθίζοντεσ, προδότασ δὲ τῶν ὁρ́κων ὑμᾶσ ἀποφαίνοντεσ ἀνακαλοῦντέσ τε συγγένειαν, εὐμένειαν. ταῦτα γὰρ εἰ μὲν τῷ ὄντι Λυσίασ ἔγραψε, δικαίωσ ἄν ἐπιτιμήσεωσ ἀξιοῖτο χαριεντιζόμενοσ ἐν οὐ χαρίεντι καιρῷ. εἰ δὲ ἑτέρου τινόσ ἐστιν ὁ λόγοσ, ὥσ περ ἔστιν, ὁ κατηγορῶν, ἃ μὴ προσῆκε, τοῦ ἀνδρὸσ μεμπτότεροσ. ὅτι δὲ οὐκ ἔγραψε Λυσίασ τὸν ὑπὲρ Νικίου λόγον οὐδ’ ἔστιν οὔτε τῆσ ψυχῆσ οὔτε τῆσ λέξεωσ ἐκείνησ τὸ γράμμα, πολλοῖσ πάνυ τεκμηρίοισ ἀποδεῖξαι δυνάμενοσ οὐκ ἔχω καιρὸν ἐν τῷ παρόντι λόγῳ.

ἰδίαν δὲ περὶ τοῦ ῥήτοροσ πραγματείαν συνταττόμενοσ, ἐν ᾗ τά τε ἄλλα δηλωθήσεταί μοι καὶ τίνεσ εἰσὶν αὐτοῦ λόγοι γνήσιοι, τὴν ἀκρίβειαν ἐν ἐκείνοισ καὶ περὶ τοῦδε ἀποδοῦναι πειράσομαι τοῦ λόγου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION