Dionysius of Halicarnassus, chapter 6

(디오니시오스, chapter 6)

ἔστι δὴ καὶ παρὰ τῷ Λυσίᾳ τισ ὑπὲρ ἀνδρὸσ ξένου δίκην φεύγοντοσ περὶ κλήρου ποιούμενοσ τὴν ἀπολογίαν. τοῦτον ἐπιγράφει τὸν λόγον Καλλίμαχοσ περὶ Φερενίκου ὑπὲρ τοῦ Ἀνδροκλείδου κλήρου καὶ ἔστι πολλοῖσ πρότερον ἠγωνισμένοσ ἔτεσι θατέρου. ἐν ᾧ τὴν αἰτίαν πρώτωσ ἐπιδείκνυσιν ὁ περὶ τοῦ ξένου ποιούμενοσ τοὺσ λόγουσ ὥσπερ ὁ τὸν μέτοικον ἐξαιρούμενοσ εἰσ ἐλευθερίαν. ἔστι δὲ τὸ προοίμιον τοῦ λόγου τόδε· ἀναγκαῖόν μοι δοκεῖ εἶναι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, περὶ τῆσ φιλίασ τῆσ ἐμῆσ καὶ τῆσ Φερενίκου πρῶτον εἰπεῖν πρὸσ ὑμᾶσ, ἵνα μηδεὶσ ὑμῶν θαυμάσῃ, ὅτι ὑπὲρ οὐδενὸσ ὑμῶν πώποτε εἰρηκὼσ πρότερον ὑπὲρ τούτου νυνὶ λέγω. ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ξένοσ ἦν Κηφισόδοτοσ ὁ τούτου πατήρ, καὶ ὅτε ἐφεύγομεν, ἐν Θήβαισ παρ’ ἐκείνῳ κατηγόμην καὶ ἐγὼ καὶ ἄλλοσ Ἀθηναίων ὁ βουλόμενοσ, καὶ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ παθόντεσ ὑπ’ αὐτοῦ εἰσ τὴν ἡμετέραν αὐτῶν κατήλθομεν. ἐπεὶ δ’ οὖν οὗτοι ταῖσ αὐταῖσ τύχαισ ἐχρήσαντο καὶ φυγάδεσ Ἀθήναζε ἀφίκοντο, ἡγούμενοσ τὴν μεγίστην αὐτοῖσ ὀφείλειν χάριν οὕτωσ οἰκείωσ αὐτοὺσ ὑπεδεξάμην, ὥστε μηδένα γνῶναι τῶν εἰσιόντων, εἰ μή τισ πρότερον ἠπίστατο, ὁπότεροσ ἡμῶν ἐκέκτητο τὴν οἰκίαν. οἶδε μὲν οὖν καὶ Φερένικοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι πολλοὶ λέγειν εἰσὶν ἐμοῦ δεινότεροι καὶ μᾶλλον τοιούτων πραγμάτων ἔμπειροι, ἀλλ’ ὅμωσ ἡγεῖται τὴν ἐμὴν οἰκειότητα πιστοτάτην εἶναι. αἰσχρὸν οὖν μοι δοκεῖ εἶναι κελεύοντοσ τούτου καὶ δεομένου τὰ δίκαια αὐτῷ βοηθῆσαι περιιδεῖν αὐτόν, καθ’ ὅσον οἱο͂́σ τ’ εἰμὶ ἐγώ, τῶν ὑπ’ Ἀνδροκλείδου δεδομένων στερηθῆναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION