헬라어 문장 검색 - Διογεν́Λιϝεσοφ́5́01́

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS)

Ἀριστοτέλησ Νικομάχου καὶ Φαιστίδοσ Σταγειρίτησ. ὁ δὲ Νικόμαχοσ ἦν ἀπὸ Νικομάχου τοῦ Μαχάονοσ τοῦ Ἀσκληπιοῦ, καθά φησιν Ἕρμιπποσ ἐν τῷ Περὶ Ἀριστοτέλουσ· καὶ συνεβίω Ἀμύντᾳ τῷ Μακεδόνων βασιλεῖ ἰατροῦ καὶ φίλου χρείᾳ. οὗτοσ γνησιώτατοσ τῶν Πλάτωνοσ μαθητῶν, τραυλὸσ τὴν φωνήν, ὥσ φησι Τιμόθεοσ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν τῷ Περὶ βίων· ἀλλὰ καὶ ἰσχνοσκελήσ, φασίν, ἦν καὶ μικρόμματοσ ἐσθῆτί τ’ ἐπισήμῳ χρώμενοσ καὶ δακτυλίοισ καὶ κουρᾷ. ἔσχε δὲ καὶ υἱὸν Νικόμαχον ἐξ Ἑρπυλλίδοσ τῆσ παλλακῆσ, ὥσ φησι Τίμαιοσ. Ἀπέστη δὲ Πλάτωνοσ ἔτι περιόντοσ·

ὥστε φασὶν ἐκεῖνον εἰπεῖν, "Ἀριστοτέλησ ἡμᾶσ ἀπελάκτισε, καθαπερεὶ τὰ πωλάρια γεννηθέντα τὴν μητέρα. " φησὶ δ’ Ἕρμιπποσ ἐν τοῖσ Βίοισ ὅτι πρεσβεύοντοσ αὐτοῦ πρὸσ Φίλιππον ὑπὲρ Ἀθηναίων σχολάρχησ ἐγένετο τῆσ ἐν Ἀκαδημείᾳ σχολῆσ Ξενοκράτησ· ἐλθόντα δὴ αὐτὸν καὶ θεασάμενον ὑπ’ ἄλλῳ τὴν σχολήν, ἑλέσθαι περίπατον τὸν ἐν Λυκείῳ καὶ μέχρι μὲν ἀλείμματοσ ἀνακάμπτοντα τοῖσ μαθηταῖσ συμφιλοσοφεῖν· ὅθεν περιπατητικὸν προσαγορευθῆναι. οἱ δ’, ὅτι ἐκ νόσου περιπατοῦντι Ἀλεξάνδρῳ συμπαρὼν διελέγετο ἄττα. Ἐπειδὴ δὲ πλείουσ ἐγένοντο ἤδη, καὶ ἐκάθισεν εἰπών·

αἰσχρὸν σιωπᾶν, Ξενοκράτην δ’ ἐᾶν λέγειν. καὶ πρὸσ θέσιν συνεγύμναζε τοὺσ μαθητάσ, ἅμα καὶ ῥητορικῶσ ἐπασκῶν. ἔπειτα μέντοι ἀπῆρε πρὸσ Ἑρμίαν τὸν εὐνοῦχον, Ἀταρνέωσ ὄντα τύραννον· ὃν οἱ μέν φασι παιδικὰ γενέσθαι αὐτοῦ, οἱ δὲ καὶ κηδεῦσαι αὐτῷ δόντα τὴν θυγατέρα ἢ ἀδελφιδῆν, ὥσ φησι Δημήτριοσ ὁ Μάγνησ ἐν τοῖσ Περὶ ὁμωνύμων ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων· ὃσ καὶ δοῦλον Εὐβούλου φησὶ γενέσθαι τὸν Ἑρμίαν, γένει Βιθυνὸν ὄντα καὶ τὸν δεσπότην ἀνελόντα. Ἀρίστιπποσ δ’ ἐν τῷ πρώτῳ Περὶ παλαιᾶσ τρυφῆσ φησιν ἐρασθῆναι τὸν Ἀριστοτέλην παλλακίδοσ τοῦ Ἑρμίου. τοῦ δὲ συγχωρήσαντοσ ἔγημέ τ’ αὐτὴν καὶ ἔθυεν ὑπερχαίρων τῷ γυναίῳ, ὡσ Ἀθηναῖοι τῇ Ἐλευσινίᾳ Δήμητρι·

τῷ τε Ἑρμίᾳ παιᾶνα ἔγραψεν, ὃσ ἔνδον γέγραπται. ἐντεῦθέν τε γενέσθαι ἐν Μακεδονίᾳ παρὰ Φιλίππῳ καὶ λαβεῖν μαθητὴν παρ’ αὐτοῦ τὸν υἱὸν Ἀλέξανδρον, καὶ αἰτῆσαι ἀναστῆσαι αὐτοῦ τὴν πατρίδα κατασκαφεῖσαν ὑπὸ Φιλίππου καὶ τυχεῖν· οἷσ καὶ νόμουσ θεῖναι. ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ σχολῇ νομοθετεῖν μιμούμενον Ξενοκράτην, ὥστε κατὰ δέκα ἡμέρασ ἄρχοντα ποιεῖν. ἐπειδὴ δ’ ἐδόκει ἐπιεικῶσ αὐτῷ συγγεγενῆσθαι Ἀλεξάνδρῳ, ἀπῆρεν εἰσ Ἀθήνασ, συστήσασ αὐτῷ τὸν συγγενῆ Καλλισθένην τὸν Ὀλύνθιον· ὃν καὶ παρρησιαστικώτερον λαλοῦντα τῷ βασιλεῖ καὶ μὴ πειθόμενον αὐτῷ φασιν ἐπιπλήξαντα εἰπεῖν·

ὠκύμοροσ δή μοι, τέκοσ, ἔσσεαι, οἷ’ ἀγορεύεισ. καὶ δὴ καὶ ἐγένετο. δόξασ γὰρ Ἑρμολάῳ συμμετεσχηκέναι τῆσ εἰσ Ἀλέξανδρον ἐπιβουλῆσ ἐν σιδηρᾷ περιήγετο γαλεάγρᾳ, φθειριῶν καὶ ἀκόμιστοσ· καὶ τέλοσ λέοντι παραβληθείσ, οὕτω κατέστρεψεν. Ὁ δ’ οὖν Ἀριστοτέλησ ἐλθὼν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ καὶ τρία πρὸσ τοῖσ δέκα τῆσ σχολῆσ ἀφηγησάμενοσ ἔτη ὑπεξῆλθεν εἰσ Χαλκίδα, Εὐρυμέδοντοσ αὐτὸν τοῦ ἱεροφάντου δίκην ἀσεβείασ γραψαμένου, ἢ Δημοφίλου, ὥσ φησι Φαβωρῖνοσ ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ, ἐπειδήπερ τὸν ὕμνον ἐποίησεν εἰσ τὸν προειρημένον Ἑρμίαν, ἀλλὰ καὶ ἐπίγραμμα ἐπὶ τοῦ ἐν Δελφοῖσ ἀνδριάντοσ τοιοῦτον· τόνδε ποτ’ οὐχ ὁσίωσ παραβὰσ μακάρων θέμιν ἁγνὴν ἔκτεινεν Περσῶν τοξοφόρων βασιλεύσ, οὐ φανερῶσ λόγχῃ φονίοισ ἐν ἀγῶσι κρατήσασ, ἀλλ’ ἀνδρὸσ πίστει χρησάμενοσ δολίου.

Ἐνταῦθα δὴ πιὼν ἀκόνιτον ἐτελεύτησεν, ὥσ φησιν Εὔμηλοσ ἐν τῇ πέμπτῃ τῶν Ἱστοριῶν, βιοὺσ ἔτη ἑβδομήκοντα. ὁ δ’ αὐτόσ φησιν αὐτὸν καὶ Πλάτωνι τριακοντούτην συστῆναι, διαπίπτων· βεβίωκε γὰρ τρία μὲν πρὸσ τοῖσ ἑξήκοντα, Πλάτωνι δὲ ἑπτακαιδεκέτησ συνέστη. Ὁ δὲ ὕμνοσ ἔχει τοῦτον τὸν τρόπον· ἀρετά, πολύμοχθε γένει βροτείῳ, θήραμα κάλλιστον βίῳ, σᾶσ πέρι, παρθένε, μορφᾶσ καὶ θανεῖν ζαλωτὸσ ἐν Ἑλλάδι πότμοσ καὶ πόνουσ τλῆναι μαλεροὺσ ἀκάμαντασ·

τοῖον ἐπὶ φρένα βάλλεισ κάρτοσ ἀθάνατον χρυσοῦ τε κρεῖσσον καὶ γονέων μαλακαυγήτοιό θ’ ὕπνου. σεῦ δ’ ἕνεχ’ οὑκ Διὸσ Ἡρακλέησ Λήδασ τε κοῦροι πόλλ’ ἀνέτλασαν ἔργοισ σὰν ἀγρεύοντεσ δύναμιν. σοῖσ δὲ πόθοισ Ἀχιλεὺσ Αἰάσ τ’ Αἰ̈́δαο δόμουσ ἦλθον·

σᾶσ δ’ ἕνεκεν φιλίου μορφᾶσ καὶ Ἀταρνέοσ ἔντροφοσ ἀελίου χήρωσεν αὐγάσ. τοιγὰρ ἀοίδιμοσ ἔργοισ, ἀθάνατόν τε μιν αὐξήσουσι Μοῦσαι Μναμοσύνασ θύγατρεσ, Διὸσ ξενίου σέβασ αὔξουσαι φιλίασ τε γέρασ βεβαίου. Ἔστι δ’ οὖν καὶ εἰσ τοῦτον ἡμῶν οὕτωσ ἔχον· Εὐρυμέδων ποτ’ ἔμελλεν Ἀριστοτέλην ἀσεβείασ γράψασθαι Δηοῦσ μύστιδοσ ὢν πρόπολοσ, ἀλλὰ πιὼν ἀκόνιτον ὑπέκφυγε· τοῦτ’ ἀκονιτὶ ἦν ἄρα νικῆσαι συκοφάσεισ ἀδίκουσ. Τοῦτον πρῶτον Φαβωρῖνοσ ἐν Παντοδαπῇ ἱστορίᾳ λόγον δικανικὸν ὑπὲρ ἑαυτοῦ συγγράψαι φησὶν ἐπ’ αὐτῇ ταύτῃ τῇ δίκῃ καὶ λέγειν ὡσ Ἀθήνησιν ὄγχνη ἐπ’ ὄγχνῃ γηράσκει, σῦκον δ’ ἐπὶ σύκῳ.

Φησὶ δ’ Ἀπολλόδωροσ ἐν Χρονικοῖσ γεννηθῆναι μὲν αὐτὸν τῷ πρώτῳ ἔτει τῆσ ἐνάτησ καὶ ἐνενηκοστῆσ Ὀλυμπιάδοσ, παραβαλεῖν δὲ Πλάτωνι καὶ διατρῖψαι παρ’ αὐτῷ εἴκοσιν ἔτη, ἑπτακαιδεκέτην συστάντα· καὶ εἴσ τε Μυτιλήνην ἐλθεῖν ἐπ’ ἄρχοντοσ Εὐβούλου τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆσ ὀγδόησ καὶ ἑκατοστῆσ Ὀλυμπιάδοσ. Πλάτωνοσ δὲ τελευτήσαντοσ τῷ πρώτῳ ἔτει ἐπὶ Θεοφίλου, πρὸσ Ἑρμίαν ἀπᾶραι καὶ μεῖναι ἔτη τρία· ἐπὶ Πυθοδότου δ’ ἐλθεῖν πρὸσ Φίλιππον τῷ δευτέρῳ ἔτει τῆσ ἐνάτησ καὶ ἑκατοστῆσ Ὀλυμπιάδοσ, Ἀλεξάνδρου πεντεκαίδεκα ἔτη ἤδη γεγονότοσ.

εἰσ δ’ Ἀθήνασ ἀφικέσθαι τῷ δευτέρῳ ἔτει τῆσ ἑνδεκάτησ καὶ ἑκατοστῆσ Ὀλυμπιάδοσ καὶ ἐν Λυκείῳ σχολάσαι ἔτη τρία πρὸσ τοῖσ δέκα, εἶτ’ ἀπᾶραι εἰσ Χαλκίδα τῷ τρίτῳ ἔτει τῆσ τετάρτησ καὶ δεκάτησ καὶ ἑκατοστῆσ Ὀλυμπιάδοσ, καὶ τελευτῆσαι ἐτῶν τριῶν που καὶ ἑξήκοντα νόσῳ, ὅτε καὶ Δημοσθένην καταστρέψαι ἐν Καλαυρείᾳ, ἐπὶ Φιλοκλέουσ. λέγεται δὲ διὰ τὴν Καλλισθένουσ πρὸσ Ἀλέξανδρον σύστασιν προσκροῦσαι τῷ βασιλεῖ· κἀκεῖνον ἐπὶ τῷ τοῦτον λυπῆσαι Ἀναξιμένην μὲν αὐξῆσαι, πέμψαι δὲ καὶ Ξενοκράτει δῶρα. Ἀπέσκωψε δ’ εἰσ αὐτὸν ἐπίγραμμα καὶ Θεό‐ κριτοσ ὁ Χῖοσ, οὑτωσὶ ποιήσασ, ὥσ φησιν Ἀμβρύων ἐν τῷ Περὶ Θεοκρίτου·

Ἑρμίου εὐνούχου ἠδ’ Εὐβούλου ἅμα δούλου σῆμα κενὸν κενόφρων τεῦξεν Ἀριστοτέλησ, <ὃσ διὰ τὴν ἀκρατῆ γαστρὸσ φύσιν εἵλετο ναίειν, ἀντ’ Ἀκαδημείασ, Βορβόρου ἐν προχοαῖσ> . ἀλλὰ καὶ Τίμων αὐτοῦ καθήψατο εἰπών· οὐδ’ ἄρ’ Ἀριστοτέλουσ εἰκαιοσύνησ ἀλεγεινῆσ. Καὶ οὗτοσ μὲν ὁ βίοσ τοῦ φιλοσόφου. ἡμεῖσ δὲ καὶ διαθήκαισ αὐτοῦ περιετύχομεν, οὕτω πωσ ἐχούσαισ· "Ἔσται μὲν εὖ· ἐὰν δέ τι συμβαίνῃ, τάδε διέθετο Ἀριστοτέλησ· ἐπίτροπον μὲν εἶναι πάντων καὶ διὰ παντὸσ Ἀντίπατρον· ἑώσ δ’ ἂν Νικάνωρ καταλάβῃ, ἐπιμελεῖσθαι Ἀριστομένην, Τίμαρχον, Ἵππαρχον, Διοτέλην, Θεόφραστον, ἐὰν βούληται καὶ ἐνδέχηται αὐτῷ, τῶν τε παιδίων καὶ Ἑρπυλλίδοσ καὶ τῶν καταλελειμμένων.

καὶ ὅταν ὡρ́α ᾖ τῇ παιδί, ἐκδίδοσθαι αὐτὴν Νικάνορι· ἐὰν δὲ τῇ παιδὶ συμβῇ τι‐‐ὃ μὴ γένοιτο οὐδὲ ἔσται‐‐πρὸ τοῦ γήμασθαι ἢ ἐπειδὰν γήμηται, μήπω παιδίων ὄντων, Νικάνωρ κύριοσ ἔστω καὶ περὶ τοῦ παιδίου καὶ περὶ τῶν ἄλλων διοικεῖν ἀξίωσ καὶ αὑτοῦ καὶ ἡμῶν. ἐπιμελείσθω δὲ Νικάνωρ καὶ τῆσ παιδὸσ καὶ τοῦ παιδὸσ Νικομάχου, ὅπωσ ἂν ἀξιοῖ τὰ περὶ αὐτῶν, ὡσ καὶ πατὴρ ὢν καὶ ἀδελφόσ. ἐὰν δέ τι πρότερον συμβῇ Νικάνορι‐‐ὃ μὴ γένοιτο‐‐ἢ πρὸ τοῦ λαβεῖν τὴν παῖδα ἢ ἐπειδὰν λάβῃ, μήπω παιδίων ὄντων, ἐὰν μέν τι ἐκεῖνοσ τάξῃ, ταῦτα κύρια ἔστω· ἐὰν δὲ βούληται Θεόφραστοσ εἶναι μετὰ τῆσ παιδόσ, καθάπερ πρὸσ Νικάνορα·

εἰ δὲ μή, τοὺσ ἐπιτρόπουσ βουλευομένουσ μετ’ Ἀντιπάτρου καὶ περὶ τῆσ παιδὸσ καὶ περὶ τοῦ παιδίου διοικεῖν ὅπωσ ἂν αὐτοῖσ δοκῇ ἄριστα εἶναι. ἐπιμελεῖσθαι δὲ τοὺσ ἐπιτρόπουσ καὶ Νικάνορα μνησθέντασ ἐμοῦ καὶ Ἑρπυλλίδοσ, ὅτι σπουδαία περὶ ἐμὲ ἐγένετο, τῶν τε ἄλλων καὶ ἐὰν βούληται ἄνδρα λαμβάνειν, ὅπωσ μὴ ἀναξίῳ ἡμῶν δοθῇ. δοῦναι δ’ αὐτῇ πρὸσ τοῖσ πρότερον δεδομένοισ καὶ ἀργυρίου τάλαντον ἐκ τῶν καταλελειμμένων καὶ θεραπαίνασ τρεῖσ, <ἃσ> ἂν βούληται, καὶ τὴν παιδίσκην ἣν ἔχει καὶ παῖδα τὸν Πυρραῖον· καὶ ἐὰν μὲν ἐν Χαλκίδι βούληται οἰκεῖν, τὸν ξενῶνα τὸν πρὸσ τῷ κήπῳ·

ἐὰν δὲ ἐν Σταγείροισ, τὴν πατρῴαν οἰκίαν. ὁποτέραν δ’ ἂν τούτων βούληται, κατασκευάσαι τοὺσ ἐπιτρόπουσ σκεύεσιν οἷσ ἂν δοκῇ κἀκείνοισ καλῶσ ἔχειν καὶ Ἑρπυλλίδι ἱκανῶσ. ἐπιμελείσθω δὲ Νικάνωρ καὶ Μύρμηκοσ τοῦ παιδίου, ὅπωσ ἂν ἀξίωσ ἡμῶν τοῖσ ἰδίοισ ἐπικομισθῇ σὺν τοῖσ ὑπάρχουσιν ἃ εἰλήφαμεν αὐτοῦ. εἶναι δὲ καὶ Ἀμβρακίδα ἐλευθέραν καὶ δοῦναι αὐτῇ, ὅταν ἡ παῖσ ἐκδοθῇ, πεντακοσίασ δραχμὰσ καὶ τὴν παιδίσκην ἣν ἔχει. δοῦναι δὲ καὶ Θαλῇ πρὸσ τῇ παιδίσκῃ ἣν ἔχει, τῇ ὠνηθείσῃ, χιλίασ δραχμὰσ καὶ παιδίσκην· καὶ Σίμωνι χωρὶσ τοῦ πρότερον ἀργυρίου αὐτῷ <δοθέντοσ> εἰσ παῖδ’ ἄλλον, ἢ παῖδα πρίασθαι ἢ ἀργύριον ἐπιδοῦναι.

Τύχωνα δ’ ἐλεύθερον εἶναι, ὅταν ἡ παῖσ ἐκδοθῇ, καὶ Φίλωνα καὶ Ὀλύμπιον καὶ τὸ παιδίον αὐτοῦ. μὴ πωλεῖν δὲ τῶν παίδων μηδένα τῶν ἐμὲ θεραπευόντων, ἀλλὰ χρῆσθαι αὐτοῖσ· ὅταν δ’ ἐν ἡλικίᾳ γένωνται, ἐλευθέρουσ ἀφεῖναι κατ’ ἀξίαν. ἐπιμελεῖσθαι δὲ καὶ τῶν ἐκδεδομένων εἰκόνων παρὰ Γρυλλίωνα, ὅπωσ ἐπιτελεσθεῖσαι ἀνατεθῶσιν, ἥ τε Νικάνοροσ καὶ ἡ Προξένου, ἣν διενοούμην ἐκδοῦναι, καὶ ἡ τῆσ μητρὸσ τῆσ Νικάνοροσ· καὶ τὴν Ἀριμνήστου τὴν πεποιημένην ἀναθεῖναι, ὅπωσ μνημεῖον αὐτοῦ ᾖ, ἐπειδὴ ἄπαισ ἐτελεύτησε· καὶ <τὴν> τῆσ μητρὸσ τῆσ ἡμετέρασ τῇ Δήμητρι ἀναθεῖναι εἰσ Νεμέαν ἢ ὅπου ἂν δοκῇ.

ὅπου δ’ ἂν ποιῶνται τὴν ταφήν, ἐνταῦθα καὶ τὰ Πυθιάδοσ ὀστᾶ ἀνελόντασ θεῖναι, ὥσπερ αὐτὴ προσέταξεν· ἀναθεῖναι δὲ καὶ Νικάνορα σωθέντα, ἣν εὐχὴν ὑπὲρ αὐτοῦ ηὐξάμην, ζῷα λίθινα τετραπήχη Διὶ σωτῆρι καὶ Ἀθηνᾷ σωτείρᾳ ἐν Σταγείροισ. " Τοῦτον ἴσχουσιν αὐτῷ αἱ διαθῆκαι τὸν τρόπον. λέγεται δὲ καὶ λοπάδασ αὐτοῦ πλείστασ εὑρῆσθαι· καὶ Λύκωνα λέγειν ὡσ ἐν πυέλῳ θερμοῦ ἐλαίου λούοιτο καὶ τοὔλαιον διαπωλοῖτο. ἔνιοι δὲ καὶ ἀσκίον θερμοῦ ἐλαίου ἐπιτιθέναι αὐτὸν τῷ στομάχῳ φασί· καὶ ὁπότε κοιμῷτο, σφαῖραν χαλκῆν βάλλεσθαι αὐτῷ εἰσ τὴν χεῖρα λεκάνησ ὑποκειμένησ, ἵν’ ἐκπεσούσησ τῆσ σφαίρασ εἰσ τὴν λεκάνην ὑπὸ τοῦ ψόφου ἐξέγροιτο. Ἀναφέρεται δ’ εἰσ αὐτὸν καὶ ἀποφθέγματα κάλλιστα ταυτί.

ἐρωτηθεὶσ τί περιγίνεται κέρδοσ τοῖσ ψευδομένοισ, "ὅταν," ἔφη, "λέγωσιν ἀληθῆ, μὴ πιστεύεσθαι. " ὀνειδιζόμενόσ ποτε ὅτι πονηρῷ ἀνθρώπῳ ἐλεημοσύνην ἔδωκεν, "οὐ τὸν τρόπον," εἶπεν, "ἀλλὰ τὸν ἄνθρωπον ἠλέησα. " συνεχὲσ εἰώθει λέγειν πρόσ τε τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ φοιτῶντασ αὐτῷ, ἔνθα ἂν καὶ ὅπου διατρίβων ἔτυχεν, ὡσ ἡ μὲν ὁρ́ασισ ἀπὸ τοῦ περιέχοντοσ [ἀέροσ] λαμβάνει τὸ φῶσ, ἡ δὲ ψυχὴ ἀπὸ τῶν μαθημάτων. πολλάκισ δὲ καὶ ἀποτεινόμενοσ τοὺσ Ἀθηναίουσ ἔφασκεν εὑρηκέναι πυροὺσ καὶ νόμουσ· ἀλλὰ πυροῖσ μὲν χρῆσθαι, νόμοισ δὲ μή. Τῆσ παιδείασ ἔφη τὰσ μὲν ῥίζασ εἶναι πικράσ, τὸν δὲ καρπὸν γλυκύν.

ἐρωτηθεὶσ τί γηράσκει ταχύ, "χάρισ," ἔφη. ἐρωτηθεὶσ τί ἐστιν ἐλπίσ, "ἐγρηγορότοσ," εἶπεν, "ἐνύπνιον. " Διογένουσ ἰσχάδ’ αὐτῷ διδόντοσ νοήσασ ὅτι, εἰ μὴ λάβοι, χρείαν εἰή μεμελετηκώσ, λαβὼν ἔφη Διογένην μετὰ τῆσ χρείασ καὶ τὴν ἰσχάδα ἀπολωλεκέναι· πάλιν τε διδόντοσ λαβὼν καὶ μετεωρίσασ ὡσ τὰ παιδία εἰπών τε "μέγασ Διογένησ," ἀπέδωκεν αὐτῷ. τριῶν ἔφη δεῖν παιδείᾳ, φύσεωσ, μαθήσεωσ, ἀσκήσεωσ. ἀκούσασ ὑπό τινοσ λοιδορεῖσθαι, "ἀπόντα με," ἔφη, "καὶ μαστιγούτω. " τὸ κάλλοσ παντὸσ ἔλεγεν ἐπιστολίου συστατικώτερον. οἱ δὲ οὕτω μὲν Διογένην φασὶν ὁρίσασθαι, αὐτὸν δὲ θεοῦ δῶρον εἰπεῖν εὐμορφίαν·

Σωκράτην δὲ ὀλιγοχρόνιον τυραννίδα· Πλάτωνα προτέρημα φύσεωσ· Θεόφραστον σιωπῶσαν ἀπάτην· Θεόκριτον ἐλεφαντίνην ζημίαν· Καρνεάδην ἀδορυφόρητον βασιλείαν. ἐρωτηθεὶσ τίνι διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων, "ὅσῳ," εἶπεν, "οἱ ζῶντεσ τῶν τεθνεώτων. " τὴν παιδείαν ἔλεγεν ἐν μὲν ταῖσ εὐτυχίαισ εἶναι κόσμον, ἐν δὲ ταῖσ ἀτυχίαισ καταφυγήν. τῶν γονέων τοὺσ παιδεύσαντασ ἐντιμοτέρουσ εἶναι τῶν μόνον γεννησάντων· τοὺσ μὲν γὰρ τὸ ζῆν, τοὺσ δὲ τὸ καλῶσ ζῆν παρασχέσθαι. πρὸσ τὸν καυχώμενον ὡσ ἀπὸ μεγάλησ πόλεωσ εἰή, "οὐ τοῦτο," ἔφη, "δεῖ σκοπεῖν, ἀλλ’ ὅστισ μεγάλησ πατρίδοσ ἄξιόσ ἐστιν. ἐρωτηθεὶσ τί ἐστι φίλοσ, ἔφη, "μία ψυχὴ δύο σώμασιν ἐνοικοῦσα.

" τῶν ἀνθρώπων ἔλεγε τοὺσ μὲν οὕτω φείδεσθαι ὡσ ἀεὶ ζησομένουσ, τοὺσ δὲ οὕτωσ ἀναλίσκειν ὡσ αὐτίκα τεθνηξομένουσ. πρὸσ τὸν πυθόμενον διὰ τί τοῖσ καλοῖσ πολὺν χρόνον ὁμιλοῦμεν, "τυφλοῦ," ἔφη, "τὸ ἐρώτημα. " ἐρωτηθεὶσ τί ποτ’ αὐτῷ περιγέγονεν ἐκ φιλοσοφίασ, ἔφη, "τὸ ἀνεπιτάκτωσ ποιεῖν ἅ τινεσ διὰ τὸν ἀπὸ τῶν νόμων φόβον ποιοῦσιν. " ἐρωτηθεὶσ πῶσ ἂν προκόπτοιεν οἱ μαθηταί, ἔφη, "ἐὰν τοὺσ προέχοντασ διώκοντεσ τοὺσ ὑστεροῦντασ μὴ ἀναμένωσι. " πρὸσ τὸν εἰπόντα ἀδολέσχην, ἐπειδὴ αὐτοῦ πολλὰ κατήντλησε, "μήτι σου κατεφλυάρησα; "μὰ Δί’," εἶπεν· "οὐ γάρ σοι προσεῖχον. πρὸσ τὸν αἰτιασάμενον ὡσ εἰή μὴ ἀγαθῷ ἔρανον δεδωκώσ‐‐ φέρεται γὰρ καὶ οὕτωσ‐‐"οὐ τῷ ἀνθρώπῳ," φησίν, "ἔδωκα, ἀλλὰ τῷ ἀνθρωπίνῳ. " ἐρωτηθεὶσ πῶσ ἂν τοῖσ φίλοισ προσφεροίμεθα, ἔφη, "ὡσ ἂν εὐξαίμεθα αὐτοὺσ ἡμῖν προσφέρεσθαι. " τὴν δικαιοσύνην ἔφη ἀρετὴν ψυχῆσ διανεμητικὴν τοῦ κατ’ ἀξίαν. κάλλιστον ἐφόδιον τῷ γήρᾳ τὴν παιδείαν ἔλεγε. φησὶ δὲ Φαβωρῖνοσ ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Ἀπομνημονευμάτων ὡσ ἑκάστοτε λέγοι, "ᾧ φίλοι, οὐδεὶσ φίλοσ"· ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ ἑβδόμῳ τῶν Ἠθικῶν ἐστι. καὶ ταῦτα μὲν εἰσ αὐτὸν ἀναφέρεται. Συνέγραψε δὲ πάμπλειστα βιβλία, ἅπερ ἀκόλουθον ἡγησάμην ὑπογράψαι διὰ τὴν περὶ πάντασ λόγουσ τἀνδρὸσ ἀρετήν· Περὶ δικαιοσύνησ α’ β’ γ’ δ’.

Περὶ ποιητῶν α’ β’ γ’. Περὶ φιλοσοφίασ α’ β’ γ’. Περὶ πολιτικοῦ α’ β’. Περὶ ῥητορικῆσ ἢ Γρῦλοσ α’. Νήρινθοσ α’. Σοφιστὴσ α’. Μενέξενοσ α’. Ἐρωτικὸσ α’. Συμπόσιον α’. Περὶ πλούτου α’. Προτρεπτικὸσ α’. Περὶ ψυχῆσ α’. Περὶ εὐχῆσ α’. Περὶ εὐγενείασ α’. Περὶ ἡδονῆσ α’. Ἀλέξανδροσ ἢ ὑπὲρ ἀποίκων α’. Περὶ βασιλείασ α’. Περὶ παιδείασ α’. Περὶ τἀγαθοῦ α’ β’ γ’. Τὰ ἐκ τῶν νόμων Πλάτωνοσ α’ β’ γ’. Τὰ ἐκ τῆσ πολιτείασ α’ β’. Περὶ οἰκονομίασ α’. Περὶ φιλίασ α’. Περὶ τοῦ πάσχειν ἢ πεπονθέναι α’. Περὶ ἐπιστημῶν α’. Περὶ ἐριστικῶν α’ β’. Λύσεισ ἐριστικαὶ δ’. Διαιρέσεισ σοφιστικαὶ δ’. Περὶ ἐναντίων α’. Περὶ εἰδῶν καὶ γενῶν α’. Περὶ ἰδίων α’. Ύπομνήματα ἐπιχειρηματικὰ γ’.

Προτάσεισ περὶ ἀρετῆσ α’ β’. Ἐνστάσεισ α’. Περὶ τῶν ποσαχῶσ λεγομένων ἢ κατὰ πρόσθεσιν α’. Περὶ παθῶν <ἢ περὶ> ὀργῆσ α’. Ἠθικῶν α’ β’ γ’ δ’ ε’. Περὶ στοιχείων α’ β’ γ’. Περὶ ἐπιστήμησ α’. Περὶ ἀρχῆσ α’. Διαιρέσεισ ιζ’. Διαιρετικὸν α’. <Περὶ> ἐρωτήσεωσ καὶ ἀποκρίσεωσ α’ β’. Περὶ κινήσεωσ α’. Προτάσεισ α’. Προτάσεισ ἐριστικαὶ α’. Συλλογισμοὶ α’. Προτέρων ἀναλυτικῶν α’ β’ γ’ δ’ ε’ σ’ ζ’ η’. Ἀναλυτικῶν ὑστέρων μεγάλων α’ β’ Περὶ προβλημάτων α’. Μεθοδικὰ α’ β’ γ’ δ’ ε’ σ’ ζ’ η’. Περὶ τοῦ βελτίονοσ α’. Περὶ τῆσ ἰδέασ α’. Ὅροι πρὸ τῶν τοπικῶν α’ β’ γ’ δ’ ε’ σ’ ζ’. Συλλογισμῶν α’ β’. Συλλογιστικὸν καὶ ὁρ́οι α’.

Περὶ τοῦ αἱρετοῦ καὶ τοῦ συμβεβηκότοσ α’. Τὰ πρὸ τῶν τόπων α’. Τοπικῶν πρὸσ τοὺσ ὁρ́ουσ α’ β’. Πάθη α’. Διαιρετικὸν α’. Μαθηματικὸν α’. Ὁρισμοὶ ιγ’. Ἐπιχειρημάτων α’ β’. Περὶ ἡδονῆσ α’. Προτάσεισ α’. Περὶ ἑκουσίου α’. Περὶ καλοῦ α’. Θέσεισ ἐπιχειρηματικαὶ κε’. Θέσεισ ἐρωτικαὶ δ’. Θέσεισ φιλικαὶ β’. Θέσεισ περὶ ψυχῆσ α’. Πολιτικὰ β’. Πολιτικῆσ ἀκροάσεωσ ὡσ ἡ Θεοφράστου α’ β’ γ’ δ’ ε’ σ’ ζ’ η’. Περὶ δικαίων α’ β’. Τεχνῶν συναγωγὴ α’ β’. Τέχνησ ῥητορικῆσ α’ β’. Τέχνη α’. Αλλησ τεχνῶν συναγωγῆσ α’ β’. Μεθοδικὸν α’. Τέχνησ τῆσ Θεοδέκτου συναγωγὴ α’. Πραγματεία τέχνησ ποιητικῆσ α’ β’. Ἐνθυμήματα ῥητορικὰ α’. Περὶ μεγέθουσ α’. Ἐνθυμημάτων διαιρέσεισ α’. Περὶ λέξεωσ α’ β’. Περὶ συμβουλίασ α’. Συναγωγῆσ α’ β’.

Περὶ φύσεωσ α’ β’ γ’. Φυσικὸν α’. Περὶ τῆσ Ἀρχυτείου φιλοσοφίασ α’ β’ γ’. Περὶ τῆσ Σπευσίππου καὶ Ξενοκράτουσ α’. Τὰ ἐκ τοῦ Τιμαίου καὶ τῶν Ἀρχυτείων α’. Πρὸσ τὰ Μελίσσου α’. Πρὸσ τὰ Ἀλκμαίωνοσ α’. Πρὸσ τοὺσ Πυθαγορείουσ α’. Πρὸσ τὰ Γοργίου α’. Πρὸσ τὰ Ξενοφάνουσ α’. Πρὸσ τὰ Ζήνωνοσ α’. Περὶ τῶν Πυθαγορείων α’. Περὶ ζῴων α’ β’ γ’ δ’ ε’ σ’ ζ’ η’ θ’. Ἀνατομῶν α’ β’ γ’ δ’ ε’ σ’ ζ’ η’. Ἐκλογὴ ἀνατομῶν α’. Ὑπὲρ τῶν συνθέτων ζῴων α’. Ὑπὲρ τῶν μυθολογουμένων ζῴων α’. Ὑπὲρ τοῦ μὴ γεννᾶν α’. Περὶ φυτῶν α’ β’. Φυσιογνωμονικὸν α’. Ιἀτρικὰ β’. Περὶ μονάδοσ α’. Σημεῖα χειμώνων α’.

Ἀστρονομικὸν α’. Ὀπτικὸν α’. Περὶ κινήσεωσ α’. Περὶ μουσικῆσ α’. Μνημονικὸν α’. Ἀπορημάτων Ὁμηρικῶν α’ β’ γ’ δ’ ε’ σ’. Ποιητικὰ α’. Φυσικῶν κατὰ στοιχεῖον λη’. Ἐπιτεθεαμένων προβλημάτων α’ β’. Ἐγκυκλίων α’ β’. Μηχανικὸν α’. Προβλήματα ἐκ τῶν Δημοκρίτου β’. Περὶ τῆσ λίθου α’. Παραβολαὶ α’. Ἄτακτα ιβ’. Ἐξηγημένα κατὰ γένοσ ιδ’. Δικαιώματα α’. Ὀλυμπιονῖκαι α’. Πυθιονῖκαι <α’. Περὶ> μουσικῆσ α’. Πυθικὸσ α’. Πυθιονικῶν ἔλεγχοσ α’. Νῖκαι Διονυσιακαὶ α’. Περὶ τραγῳδιῶν α’. Διδασκαλίαι α’. Παροιμίαι α’. Νόμοι συσσιτικοὶ α’. Νόμων α’ β’ γ’ δ’. Κατηγοριῶν α’. Περὶ ἑρμηνείασ α’. Πολιτεῖαι πόλεων δυοῖν δεούσαιν ρξ’ <κοιναὶ> καὶ ἴδιαι, δημοκρατικαί, ὀλιγαρχικαί, ἀριστοκρατικαὶ καὶ τυραννικαί.

Ἐπιστολαὶ πρὸσ Φίλιππον. Σηλυμβρίων ἐπιστολαί. Πρὸσ Ἀλέξανδρον ἐπιστολαὶ δ’. Πρὸσ Ἀντίπατρον θ’. Πρὸσ Μέντορα α’. Πρὸσ Ἀρίστωνα α’. Πρὸσ Ὀλυμπιάδα α’. Πρὸσ Ἡφαιστίωνα α’. Πρὸσ Θεμισταγόραν α’. Πρὸσ Φιλόξενον α’. Πρὸσ Δημόκριτον α’. Ἔπη ὧν ἀρχή, Ἁγνὲ θεῶν πρέσβισθ’ ἑκατηβόλε. Ἐλεγεῖα ὧν ἀρχή, Καλλιτέκνου μητρὸσ θύγατερ. Γίνονται αἱ πᾶσαι μυριάδεσ στίχων τέτταρεσ καὶ τετταράκοντα πρὸσ τοῖσ πεντακισχιλίοισ καὶ διακοσίοισ ἑβδομήκοντα. Καὶ τοσαῦτα μὲν αὐτῷ πεπραγμάτευται βιβλία.

βούλεται δὲ ἐν αὐτοῖσ τάδε· διττὸν εἶναι τὸν κατὰ φιλοσοφίαν λόγον, τὸν μὲν πρακτικόν, τὸν δὲ θεωρητικόν· καὶ τοῦ πρακτικοῦ τόν τε ἠθικὸν καὶ πολιτικόν, οὗ τά τε περὶ πόλιν καὶ τὰ περὶ οἶκον ὑπογεγράφθαι· τοῦ δὲ θεωρητικοῦ τόν τε φυσικὸν καὶ λογικόν, οὗ τὸ λογικὸν οὐχ ὁλομερῶσ, ἀλλ’ ὡσ ὄργανον προσηκριβωμένον. καὶ τούτου διττοὺσ ὑποθέμενοσ σκοποὺσ τό τε πιθανὸν καὶ τὸ ἀληθὲσ διεσάφησε. δύο δὲ πρὸσ ἑκάτερον δυνάμεσιν ἐχρήσατο, διαλεκτικῇ μὲν καὶ ῥητορικῇ πρὸσ τὸ πιθα‐ νόν, ἀναλυτικῇ δὲ καὶ φιλοσοφίᾳ πρὸσ τὸ ἀληθέσ· οὐδὲν ὑπολειπόμενοσ οὔτε τῶν πρὸσ εὑρ́εσιν, οὔτε τῶν πρὸσ κρίσιν, οὔτε μὴν τῶν πρὸσ χρῆσιν. πρὸσ μὲν οὖν τὴν εὑρ́εσιν τά τε Τοπικὰ καὶ Μεθοδικὰ παρέδωκε προτάσεων πλῆθοσ, ἐξ ὧν πρὸσ τὰ προβλήματα πιθανῶν ἐπιχειρημάτων οἱο͂́ν τε εὐπορεῖν·

πρὸσ δὲ τὴν κρίσιν τὰ Ἀναλυτικὰ πρότερα καὶ ὕστερα. διὰ μὲν οὖν τῶν προτέρων τὰ λήμματα κρίνεται, διὰ δὲ τῶν ὑστέρων ἡ συναγωγὴ ἐξετάζεται. πρὸσ δὲ τὴν χρῆσιν τά τε ἀγωνιστικὰ καὶ τὰ περὶ ἐρωτήσεωσ [ἐριστικά τε] καὶ σοφιστικῶν ἐλέγχων τε καὶ συλλογισμῶν καὶ τῶν ὁμοίων τούτοισ. κριτήριον δὲ τῆσ ἀληθείασ τῶν μὲν κατὰ φαντασίαν ἐνεργημάτων τὴν αἴσθησιν ἀπεφήνατο· τῶν δὲ ἠθικῶν, τῶν περὶ πόλιν καὶ περὶ οἶκον καὶ περὶ νόμουσ τὸν νοῦν. Τέλοσ δὲ ἓν ἐξέθετο χρῆσιν ἀρετῆσ ἐν βίῳ τελείῳ.

ἔφη δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν συμπλήρωμα ἐκ τριῶν ἀγαθῶν εἶναι· τῶν περὶ ψυχήν, ἃ δὴ καὶ πρῶτα τῇ δυνάμει καλεῖ· ἐκ δευτέρων δὲ τῶν περὶ σῶμα, ὑγιείασ καὶ ἰσχύοσ καὶ κάλλουσ καὶ τῶν παραπλησίων· ἐκ τρίτων δὲ τῶν ἐκτόσ, πλούτου καὶ εὐγενείασ καὶ δόξησ καὶ τῶν ὁμοίων. τήν τε ἀρετὴν μὴ εἶναι αὐτάρκη πρὸσ εὐδαιμονίαν· προσδεῖσθαι γὰρ τῶν τε περὶ σῶμα καὶ τῶν ἐκτὸσ ἀγαθῶν, ὡσ κακοδαιμονήσοντοσ τοῦ σοφοῦ, κἂν ἐν πόνοισ ᾖ κἂν ἐν πενίᾳ καὶ τοῖσ ὁμοίοισ. τὴν μέντοι κακίαν αὐτάρκη πρὸσ κακοδαιμονίαν, κἂν ὅτι μάλιστα παρῇ αὐτῇ τὰ ἐκτὸσ ἀγαθὰ καὶ τὰ περὶ σῶμα. τάσ τ’ ἀρετὰσ ἔφη μὴ ἀντακολουθεῖν·

ἐνδέχεσθαι γὰρ φρόνιμόν τινα καὶ ὁμοίωσ δίκαιον ὄντα ἀκόλαστον καὶ ἀκρατῆ εἶναι. ἔφη δὲ τὸν σοφὸν ἀπαθῆ μὲν μὴ εἶναι, μετριοπαθῆ δέ. Τήν τε φιλίαν ὡρίζετο ἰσότητα εὐνοίασ ἀντιστρόφου· ταύτησ δὲ τὴν μὲν εἶναι συγγενικήν, τὴν δὲ ἐρωτικήν, τὴν δὲ ξενικήν. εἶναι δὲ καὶ τὸν ἔρωτα μὴ μόνον συνουσίασ, ἀλλὰ καὶ φιλοσοφίασ. καὶ ἐρασθήσεσθαι δὲ τὸν σοφὸν καὶ πολιτεύσεσθαι, γαμήσειν τε μὴν καὶ βασιλεῖ συμβιώσεσθαι. βίων τε τριῶν ὄντων, θεωρητικοῦ, πρακτικοῦ, ἡδονικοῦ, τὸν θεωρητικὸν προέκρινεν. εὔχρηστα δὲ καὶ τὰ ἐγκύκλια μαθήματα πρὸσ ἀρετῆσ ἀνάληψιν. Ἔν τε τοῖσ φυσικοῖσ αἰτιολογικώτατοσ πάντων ἐγένετο μάλιστα, ὥστε καὶ περὶ τῶν ἐλαχίστων τὰσ αἰτίασ ἀποδιδόναι·

διόπερ καὶ οὐκ ὀλίγα βιβλία συνέγραψε φυσικῶν ὑπομνημάτων. τὸν δὲ θεὸν ἀσώματον ἀπέφαινε, καθὰ καὶ ὁ Πλάτων. διατείνειν δὲ αὐτοῦ τὴν πρόνοιαν μέχρι τῶν οὐρανίων καὶ εἶναι ἀκίνητον αὐτόν· τὰ δ’ ἐπίγεια κατὰ τὴν πρὸσ ταῦτα συμπάθειαν οἰκονομεῖσθαι. εἶναι δὲ παρὰ τὰ τέτταρα στοιχεῖα καὶ ἄλλο πέμπτον, ἐξ οὗ τὰ αἰθέρια συνεστάναι. ἀλλοίαν δ’ αὐτοῦ τὴν κίνησιν εἶναι· κυκλοφορητικὴν γάρ. καὶ τὴν ψυχὴν δὲ ἀσώματον, ἐντελέχειαν οὖσαν τὴν πρώτην σώματοσ [γὰρ] φυσικοῦ καὶ ὀργανικοῦ δυνάμει ζωὴν ἔχοντοσ. λέγει δ’ ἐντελέχειαν, ἧσ ἐστιν εἶδόσ τι ἀσώματον·

διττὴ δ’ ἐστὶν αὕτη κατ’ αὐτόν. ἡ μὲν κατὰ δύναμιν, ὡσ ἐν τῷ κηρῷ ὁ Ἑρμῆσ ἐπιτηδειότητα ἔχοντι ἐπιδέξασθαι τοὺσ χαρακτῆρασ, καὶ ὁ ἐν τῷ χαλκῷ ἀνδριάσ· καθ’ ἕξιν δὲ λέγεται ἐντελέχεια ἡ τοῦ συντετελεσμένου Ἑρμοῦ ἢ ἀνδριάντοσ. σώματοσ δὲ φυσικοῦ, ἐπεὶ τῶν σωμάτων τὰ μέν ἐστι χειρόκμητα, ὡσ τὰ ὑπὸ τεχνιτῶν γινόμενα, οἱο͂ν πύργοσ, πλοῖον· τὰ δὲ ὑπὸ φύσεωσ, ὡσ φυτὰ καὶ τὰ τῶν ζῴων. ὀργανικοῦ δὲ εἶπε, τουτέστι πρόσ τι κατεσκευασμένου, ὡσ ἡ ὁρ́ασισ πρὸσ τὸ ὁρᾶν καὶ ἡ ἀκοὴ πρὸσ τὸ ἀκούειν· δυνάμει δὲ ζωὴν ἔχοντοσ, οἱο͂ν ἐν ἑαυτῷ. Τὸ δυνάμει δὲ διττόν, ἢ καθ’ ἕξιν ἢ κατ’ ἐνέργειαν·

κατ’ ἐνέργειαν μέν, ὡσ ὁ ἐγρηγορὼσ λέγεται ψυχὴν ἔχειν· καθ’ ἕξιν δ’, ὡσ ὁ καθεύδων. ἵν’ οὖν καὶ οὗτοσ ὑποπίπτῃ, τὸ δυνάμει προσέθηκε. Πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα περὶ πολλῶν ἀπεφήνατο, ἅπερ μακρὸν ἂν εἰή καταριθμεῖσθαι. τοῖσ γὰρ ὅλοισ φιλοπονώτατοσ ἐγένετο καὶ εὑρετικώτατοσ, ὡσ δῆλον ἐκ τῶν προγεγραμμένων συγγραμμάτων, ἃ τὸν ἀριθμὸν ἐγγὺσ ἥκει τῶν τετρακοσίων, τὰ ὅσα γε ἀναμφίλεκτα· πολλὰ γὰρ καὶ ἄλλα εἰσ αὐτὸν ἀναφέρεται συγγράμματ’ αὐτοῦ καὶ ἀποφθέγματα, ἀγράφου φωνῆσ εὐστοχήματα. Γεγόνασι δὲ Ἀριστοτέλεισ ὀκτώ·

πρώτοσ αὐτὸσ οὗτοσ· δεύτεροσ ὁ πολιτευσάμενοσ Ἀθήνησιν· οὗ καὶ δικανικοὶ φέρονται λόγοι χαρίεντεσ· τρίτοσ περὶ Ἰλιάδοσ πεπραγματευμένοσ· τέταρτοσ Σικελιώτησ ῥήτωρ, πρὸσ τὸν Ἰσοκράτουσ Πανηγυρικὸν ἀντιγεγραφώσ· πέμπτοσ ὁ ἐπικληθεὶσ Μῦθοσ, Αἰσχίνου τοῦ Σωκρατικοῦ γνώριμοσ· ἕκτοσ Κυρηναῖοσ, γεγραφὼσ περὶ ποιητικῆσ· ἕβδομοσ παιδοτρίβησ, οὖ μέμνηται Ἀριστόξενοσ ἐν τῷ Πλάτωνοσ βίῳ· ὄγδοοσ, γραμματικὸσ ἄσημοσ, οὗ φέρεται τέχνη περὶ πλεονασμοῦ. Τοῦ δὴ Σταγειρίτου γεγόνασι μὲν πολλοὶ γνώριμοι, διαφέρων δὲ μάλιστα Θεόφραστοσ, περὶ οὗ λεκτέον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS

(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, E, Kef. a'. ARISTOTELHS)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION