헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας)

πολλά με τὰ παρακαλοῦντα ἦν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, γράψασθαι Νέαιραν τὴν γραφὴν ταυτηνὶ καὶ εἰσελθεῖν εἰσ ὑμᾶσ. καὶ γὰρ ἠδικήμεθα ὑπὸ Στεφάνου μεγάλα, καὶ εἰσ κινδύνουσ τοὺσ ἐσχάτουσ κατέστημεν ὑπ’ αὐτοῦ, ὅ τε κηδεστὴσ καὶ ἐγὼ καὶ ἡ ἀδελφὴ καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἐμή, ὥστε οὐχ ὑπάρχων ἀλλὰ τιμωρούμενοσ ἀγωνιοῦμαι τὸν ἀγῶνα τουτονί· τῆσ γὰρ ἔχθρασ πρότεροσ οὗτοσ ὑπῆρξεν, οὐδὲν ὑφ’ ἡμῶν πώποτε οὔτε λόγῳ οὔτε ἔργῳ κακὸν παθών. βούλομαι δ’ ὑμῖν προδιηγήσασθαι πρῶτον ἃ πεπόνθαμεν ὑπ’ αὐτοῦ, ἵνα μᾶλλόν μοι συγγνώμην ἔχητε ἀμυνομένῳ, καὶ ὡσ εἰσ <τοὺσ> ἐσχάτουσ κινδύνουσ κατέστημεν περί τε τῆσ πατρίδοσ καὶ περὶ ἀτιμίασ. ψηφισαμένου γὰρ τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων Ἀθηναῖον εἶναι Πασίωνα καὶ ἐκγόνουσ τοὺσ ἐκείνου διὰ τὰσ εὐεργεσίασ τὰσ εἰσ τὴν πόλιν, ὁμογνώμων καὶ ὁ πατὴρ ἐγένετο ὁ ἐμὸσ τῇ τοῦ δήμου δωρεᾷ, καὶ ἔδωκεν Ἀπολλοδώρῳ τῷ υἱεῖ τῷ ἐκείνου θυγατέρα μὲν αὑτοῦ, ἀδελφὴν δὲ ἐμήν, ἐξ ἧσ Ἀπολλοδώρῳ οἱ παῖδέσ εἰσιν.

ὄντοσ δὲ χρηστοῦ τοῦ Ἀπολλοδώρου περί τε τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν καὶ περὶ ἡμᾶσ ἅπαντασ, καὶ ἡγουμένου τῇ ἀληθείᾳ οἰκείουσ ὄντασ κοινωνεῖν πάντων τῶν ὄντων, ἔλαβον καὶ ἐγὼ γυναῖκα Ἀπολλοδώρου μὲν θυγατέρα, ἀδελφιδῆν δ’ ἐμαυτοῦ. προεληλυθότοσ δὲ χρόνου λαγχάνει βουλεύειν Ἀπολλόδωροσ·

καὶ μελλόντων στρατεύεσθαι ὑμῶν πανδημεὶ εἴσ τε Εὔβοιαν καὶ Ὄλυνθον, ἔγραψε ψήφισμα ἐν τῇ βουλῇ Ἀπολλόδωροσ βουλεύων καὶ ἐξήνεγκε προβούλευμα εἰσ τὸν δῆμον, λέγον διαχειροτονῆσαι τὸν δῆμον εἴτε δοκεῖ τὰ περιόντα χρήματα τῆσ διοικήσεωσ στρατιωτικὰ εἶναι εἴτε θεωρικά, κελευόντων μὲν τῶν νόμων, ὅταν πόλεμοσ ᾖ, τὰ περιόντα χρήματα τῆσ διοικήσεωσ στρατιωτικὰ εἶναι, κύριον δ’ ἡγούμενοσ δεῖν τὸν δῆμον εἶναι περὶ τῶν αὑτοῦ ὅ τι ἂν βούληται πρᾶξαι, ὀμωμοκὼσ δὲ τὰ βέλτιστα βουλεύσειν τῷ δήμῳ τῷ Ἀθηναίων, ὡσ ὑμεῖσ πάντεσ ἐμαρτυρήσατε ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ.

γενομένησ γὰρ τῆσ διαχειροτονίασ, οὐδεὶσ ἀντεχειροτόνησεν ὡσ οὐ δεῖ τοῖσ χρήμασι τούτοισ στρατιωτικοῖσ χρῆσθαι, ἀλλὰ καὶ νῦν ἔτι, ἄν που λόγοσ γένηται, παρὰ πάντων ὁμολογεῖται ὡσ τὰ βέλτιστα εἰπὼν ἄδικα πάθοι.

τῷ οὖν ἐξαπατήσαντι τῷ λόγῳ τοὺσ δικαστὰσ δίκαιον ὀργίζεσθαι, οὐ τοῖσ ἐξαπατηθεῖσιν. γραψάμενοσ γὰρ παρανόμων τὸ ψήφισμα Στέφανοσ οὑτοσὶ καὶ εἰσελθὼν εἰσ τὸ δικαστήριον, ἐπὶ διαβολῇ ψευδεῖσ μάρτυρασ παρασχόμενοσ ὡσ ὦφλε τῷ δημοσίῳ ἐκ πέντε καὶ εἴκοσιν ἐτῶν, καὶ ἔξω τῆσ γραφῆσ πολλὰ κατηγορῶν, εἷλε τὸ ψήφισμα. καὶ τοῦτο μὲν εἰ αὐτῷ ἐδόκει διαπράξασθαι, οὐ χαλεπῶσ φέρομεν·

ἀλλ’ ἐπειδὴ περὶ τοῦ τιμήματοσ ἐλάμβανον τὴν ψῆφον οἱ δικασταί, δεομένων ἡμῶν συγχωρῆσαι οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ πεντεκαίδεκα ταλάντων ἐτιμᾶτο, ἵνα ἀτιμώσειεν αὐτὸν καὶ παῖδασ τοὺσ ἐκείνου, καὶ τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν καὶ ἡμᾶσ ἅπαντασ εἰσ τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν καταστήσειεν καὶ ἔνδειαν ἁπάντων. ἡ μὲν γὰρ οὐσία οὐδὲ τριῶν ταλάντων πάνυ τι ἦν, ὥστε δυνηθῆναι ἐκτεῖσαι τοσοῦτον ὄφλημα·

μὴ ἐκτεισθέντοσ δὲ τοῦ ὀφλήματοσ ἐπὶ τῆσ ἐνάτησ πρυτανείασ, διπλοῦν ἔμελλεν ἔσεσθαι τὸ ὄφλημα καὶ ἐγγραφήσεσθαι Ἀπολλόδωροσ τριάκοντα τάλαντα ὀφείλων τῷ δημοσίῳ· ἐγγεγραμμένου δὲ τῷ δημοσίῳ, ἀπογραφήσεσθαι ἔμελλεν ἡ ὑπάρχουσα οὐσία Ἀπολλοδώρῳ δημοσία εἶναι, πραθείσησ δ’ αὐτῆσ εἰσ τὴν ἐσχάτην ἀπορίαν καταστήσεσθαι καὶ αὐτὸσ καὶ παῖδεσ οἱ ἐκείνου καὶ γυνὴ καὶ ἡμεῖσ ἅπαντεσ. ἔτι δὲ καὶ ἡ ἑτέρα θυγάτηρ ἀνέκδοτοσ ἔμελλεν ἔσεσθαι·

τίσ γὰρ ἄν ποτε παρ’ ὀφείλοντοσ τῷ δημοσίῳ καὶ ἀποροῦντοσ ἔλαβεν ἄπροικον; οὐκοῦν τηλικούτων κακῶν αἴτιοσ ἡμῖν πᾶσιν ἐγίγνετο, οὐδὲν πώποτε ὑφ’ ἡμῶν ἠδικημένοσ. τοῖσ μὲν οὖν δικασταῖσ τοῖσ τότε δικάσασι πολλὴν χάριν κατά γε τοῦτο ἔχω, ὅτι οὐ περιεῖδον αὐτὸν ἀναρπασθέντα, ἀλλ’ ἐτίμησαν ταλάντου, ὥστε δυνηθῆναι ἐκτεῖσαι μόλισ· τούτῳ δὲ δικαίωσ τὸν αὐτὸν ἔρανον ἐνεχειρήσαμεν ἀποδοῦναι. καὶ γὰρ οὐ μόνον ταύτῃ ἐζήτησεν ἀνελεῖν ἡμᾶσ, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῆσ πατρίδοσ αὐτὸν ἐβουλήθη ἐκβαλεῖν.

ἐπενέγκασ γὰρ αὐτῷ αἰτίαν ψευδῆ ὡσ Ἀφίδναζέ ποτε ἀφικόμενοσ ἐπὶ δραπέτην αὑτοῦ ζητῶν πατάξειε γυναῖκα καὶ ἐκ τῆσ πληγῆσ τελευτήσειεν ἡ ἄνθρωποσ, παρασκευασάμενοσ ἀνθρώπουσ δούλουσ καὶ κατασκευάσασ ὡσ Κυρηναῖοι εἰήσαν, προεῖπεν αὐτῷ ἐπὶ Παλλαδίῳ φόνου. καὶ ἔλεγεν τὴν δίκην Στέφανοσ οὑτοσί, διομοσάμενοσ ὡσ ἔκτεινεν Ἀπολλόδωροσ τὴν γυναῖκα αὐτοχειρίᾳ, ἐξώλειαν αὑτῷ καὶ γένει καὶ οἰκίᾳ ἐπαρασάμενοσ, ἃ οὔτ’ ἐγένετο οὔτ’ εἶδεν οὔτ’ ἤκουσεν οὐδενὸσ πώποτε ἀνθρώπων.

ἐξελεγχθεὶσ δ’ ἐπιορκῶν καὶ ψευδῆ αἰτίαν ἐπιφέρων, καὶ καταφανὴσ γενόμενοσ μεμισθωμένοσ ὑπὸ Κηφισοφῶντοσ καὶ Ἀπολλοφάνουσ ὥστ’ ἐξελάσαι Ἀπολλόδωρον ἢ ἀτιμῶσαι ἀργύριον εἰληφώσ, ὀλίγασ ψήφουσ μεταλαβὼν ἐκ πεντακοσίων, ἀπῆλθεν ἐπιωρκηκὼσ καὶ δόξασ πονηρὸσ εἶναι. σκοπεῖτε δὴ αὐτοί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἐκ τῶν εἰκότων λογιζόμενοι πρὸσ ὑμᾶσ αὐτούσ, τί ἂν ἐχρησάμην ἐμαυτῷ καὶ τῇ γυναικὶ καὶ τῇ ἀδελφῇ, εἴ τι Ἀπολλοδώρῳ συνέβη παθεῖν ὧν Στέφανοσ οὑτοσὶ ἐπεβούλευσεν αὐτῷ, ἢ ἐν τῷ προτέρῳ ἢ ἐν τῷ ὑστέρῳ ἀγῶνι;

ἢ ποίᾳ αἰσχύνῃ οὐκ ἂν καὶ συμφορᾷ περιπεπτωκὼσ ἦν; παρακαλούντων δή με ἁπάντων, ἰδίᾳ προσιόντων μοι, ἐπὶ τιμωρίαν τρέπεσθαι ὧν ἐπάθομεν ὑπ’ αὐτοῦ, καὶ ὀνειδιζόντων μοι ἀνανδρότατον ἀνθρώπων εἶναι, εἰ οὕτωσ οἰκείωσ ἔχων τὰ πρὸσ τούτουσ μὴ λήψομαι δίκην ὑπὲρ ἀδελφῆσ καὶ κηδεστοῦ καὶ ἀδελφιδῶν καὶ γυναικὸσ ἐμαυτοῦ, μηδὲ τὴν περιφανῶσ εἰσ τοὺσ θεοὺσ ἀσεβοῦσαν καὶ εἰσ τὴν πόλιν ὑβρίζουσαν καὶ τῶν νόμων καταφρονοῦσαν τῶν ὑμετέρων εἰσαγαγὼν εἰσ ὑμᾶσ καὶ ἐξελέγξασ τῷ λόγῳ ὡσ ἀδικεῖ, κυρίουσ καταστήσω ὅ τι ἂν βούλησθε χρῆσθαι αὐτῇ, ὥσπερ καὶ Στέφανοσ οὑτοσὶ ἐμὲ ἀφῃρεῖτο τοὺσ οἰκείουσ παρὰ τοὺσ νόμουσ καὶ τὰ ψηφίσματα τὰ ὑμέτερα, οὕτω καὶ ἐγὼ τοῦτον ἥκω ἐπιδείξων εἰσ ὑμᾶσ ξένῃ μὲν γυναικὶ συνοικοῦντα παρὰ τὸν νόμον, ἀλλοτρίουσ δὲ παῖδασ εἰσαγαγόντα εἴσ τε τοὺσ φράτερασ καὶ εἰσ τοὺσ δημότασ, ἐγγυῶντα δὲ τὰσ τῶν ἑταιρῶν θυγατέρασ ὡσ αὑτοῦ οὔσασ, ἠσεβηκότα δ’ εἰσ τοὺσ θεούσ, ἄκυρον δὲ ποιοῦντα τὸν δῆμον τῶν αὑτοῦ, ἄν τινα βούληται πολίτην ποιήσασθαι·

τίσ γὰρ ἂν ἔτι παρὰ τοῦ δήμου ζητήσειε λαβεῖν δωρεάν, μετὰ πολλῶν ἀναλωμάτων καὶ πραγματείασ πολίτησ μέλλων ἔσεσθαι, ἐξὸν παρὰ Στεφάνου ἀπ’ ἐλάττονοσ ἀναλώματοσ, εἴ γε τὸ αὐτὸ τοῦτο γενήσεται αὐτῷ;

ἃ μὲν οὖν ἀδικηθεὶσ ἐγὼ ὑπὸ Στεφάνου πρότεροσ ἐγραψάμην τὴν γραφὴν ταύτην, εἴρηκα πρὸσ ὑμᾶσ·

ὡσ δ’ ἐστὶν ξένη Νέαιρα αὑτηὶ καὶ συνοικεῖ Στεφάνῳ τουτῳὶ καὶ πολλὰ παρανενόμηκεν εἰσ τὴν πόλιν, ταῦτ’ ἤδη δεῖ μαθεῖν ὑμᾶσ. δέομαι οὖν ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἅπερ ἡγοῦμαι προσήκειν δεηθῆναι νέον τε ὄντα καὶ ἀπείρωσ ἔχοντα τοῦ λέγειν, συνήγορόν με κελεῦσαι καλέσαι τῷ ἀγῶνι τούτῳ Ἀπολλόδωρον. καὶ γὰρ πρεσβύτερόσ ἐστιν ἢ ἐγώ, καὶ ἐμπειροτέρωσ ἔχει τῶν νόμων, καὶ μεμέληκεν αὐτῷ περὶ τούτων ἁπάντων ἀκριβῶσ, καὶ ἠδίκηται ὑπὸ Στεφάνου τουτουί, ὥστε καὶ ἀνεπίφθονον αὐτῷ τιμωρεῖσθαι τὸν ὑπάρξαντα.

δεῖ δ’ ὑμᾶσ ἐξ αὐτῆσ τῆσ ἀληθείασ, τὴν ἀκρίβειαν ἀκούσαντασ τῆσ τε κατηγορίασ καὶ τῆσ ἀπολογίασ, οὕτωσ ἤδη τὴν ψῆφον φέρειν ὑπέρ τε τῶν θεῶν καὶ τῶν νόμων καὶ τοῦ δικαίου καὶ ὑμῶν αὐτῶν. Συνηγορία ἃ μὲν ἠδικημένοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὑπὸ Στεφάνου ἀναβέβηκα κατηγορήσων Νεαίρασ ταυτησί, Θεόμνηστοσ εἴρηκεν πρὸσ ὑμᾶσ· ὡσ δ’ ἐστὶ ξένη Νέαιρα καὶ παρὰ τοὺσ νόμουσ συνοικεῖ Στεφάνῳ, τοῦτο ὑμῖν βούλομαι σαφῶσ ἐπιδεῖξαι.

πρῶτον μὲν οὖν τὸν νόμον ὑμῖν ἀναγνώσεται, καθ’ ὃν τήν τε γραφὴν ταυτηνὶ Θεόμνηστοσ ἐγράψατο καὶ ὁ ἀγὼν οὗτοσ εἰσέρχεται εἰσ ὑμᾶσ. Νόμοσ ἐὰν δὲ ξένοσ ἀστῇ συνοικῇ τέχνῃ ἢ μηχανῇ ᾑτινιοῦν, γραφέσθω πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ Ἀθηναίων ὁ βουλόμενοσ οἷσ ἔξεστιν. ἐὰν δὲ ἁλῷ, πεπράσθω καὶ αὐτὸσ καὶ ἡ οὐσία αὐτοῦ, καὶ τὸ τρίτον μέροσ ἔστω τοῦ ἑλόντοσ.

ἔστω δὲ καὶ ἐὰν ἡ ξένη τῷ ἀστῷ συνοικῇ κατὰ ταὐτά, καὶ ὁ συνοικῶν τῇ ξένῃ τῇ ἁλούσῃ ὀφειλέτω χιλίασ δραχμάσ. τοῦ μὲν νόμου τοίνυν ἀκηκόατε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὃσ οὐκ ἐᾷ τὴν ξένην τῷ ἀστῷ συνοικεῖν οὐδὲ τὴν ἀστὴν τῷ ξένῳ, οὐδὲ παιδοποιεῖσθαι, τέχνῃ οὐδὲ μηχανῇ οὐδεμιᾷ·

ἐὰν δέ τισ παρὰ ταῦτα ποιῇ, γραφὴν πεποίηκεν κατ’ αὐτῶν εἶναι πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, κατά τε τοῦ ξένου καὶ τῆσ ξένησ, κἂν ἁλῷ, πεπρᾶσθαι κελεύει. ὡσ οὖν ἐστι ξένη Νέαιρα αὑτηί, τοῦθ’ ὑμῖν βούλομαι ἐξ ἀρχῆσ ἀκριβῶσ ἐπιδεῖξαι. ἑπτὰ γὰρ ταύτασ παιδίσκασ ἐκ μικρῶν παιδίων ἐκτήσατο Νικαρέτη, Χαρισίου μὲν οὖσα τοῦ Ἠλείου ἀπελευθέρα, Ἱππίου δὲ τοῦ μαγείρου τοῦ ἐκείνου γυνή, δεινὴ δὲ καὶ δυναμένη φύσιν μικρῶν παιδίων συνιδεῖν εὐπρεπῆ, καὶ ταῦτα ἐπισταμένη θρέψαι καὶ παιδεῦσαι ἐμπείρωσ, τέχνην ταύτην κατεσκευασμένη καὶ ἀπὸ τούτων τὸν βίον συνειλεγμένη.

προσειποῦσα δ’ αὐτὰσ ὀνόματι θυγατέρασ, ἵν’ ὡσ μεγίστουσ μισθοὺσ πράττοιτο τοὺσ βουλομένουσ πλησιάζειν αὐταῖσ ὡσ ἐλευθέραισ οὔσαισ, ἐπειδὴ τὴν ἡλικίαν ἐκαρπώσατο αὐτῶν ἑκάστησ, συλλήβδην καὶ τὰ σώματα ἀπέδοτο ἁπασῶν ἑπτὰ οὐσῶν, Ἄντειαν καὶ Στρατόλαν καὶ Ἀριστόκλειαν καὶ Μετάνειραν καὶ Φίλαν καὶ Ἰσθμιάδα καὶ Νέαιραν ταυτηνί.

ἣν μὲν οὖν ἕκαστοσ αὐτῶν ἐκτήσατο καὶ ὡσ ἠλευθερώθησαν ἀπὸ τῶν πριαμένων αὐτὰσ παρὰ τῆσ Νικαρέτησ, προϊόντοσ τοῦ λόγου, ἂν βούλησθε ἀκούειν καί μοι περιουσία ᾖ τοῦ ὕδατοσ, δηλώσω ὑμῖν·

ὡσ δὲ Νέαιρα αὑτηὶ Νικαρέτησ ἦν καὶ ἠργάζετο τῷ σώματι μισθαρνοῦσα τοῖσ βουλομένοισ αὐτῇ πλησιάζειν, τοῦθ’ ὑμῖν βούλομαι πάλιν ἐπανελθεῖν. Λυσίασ γὰρ ὁ σοφιστὴσ Μετανείρασ ὢν ἐραστήσ, ἐβουλήθη πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ ἀναλώμασιν οἷσ ἀνήλισκεν εἰσ αὐτὴν καὶ μυῆσαι, ἡγούμενοσ τὰ μὲν ἄλλα ἀναλώματα τὴν κεκτημένην αὐτὴν λαμβάνειν, ἃ δ’ ἂν εἰσ τὴν ἑορτὴν καὶ τὰ μυστήρια ὑπὲρ αὐτῆσ ἀναλώσῃ, πρὸσ αὐτὴν τὴν ἄνθρωπον χάριν καταθήσεσθαι.

ἐδεήθη οὖν τῆσ Νικαρέτησ ἐλθεῖν εἰσ τὰ μυστήρια ἄγουσαν τὴν Μετάνειραν, ἵνα μυηθῇ, καὶ αὐτὸσ ὑπέσχετο μυήσειν. ἀφικομένασ δ’ αὐτὰσ ὁ Λυσίασ εἰσ μὲν τὴν αὑτοῦ οἰκίαν οὐκ εἰσάγει, αἰσχυνόμενοσ τήν τε γυναῖκα ἣν εἶχε, Βραχύλλου μὲν θυγατέρα, ἀδελφιδῆν δὲ αὑτοῦ, καὶ τὴν μητέρα τὴν αὑτοῦ πρεσβυτέραν τε οὖσαν καὶ ἐν τῷ αὐτῷ διαιτωμένην·

ὡσ Φιλόστρατον δὲ τὸν Κολωνῆθεν, ᾔθεον ἔτι ὄντα καὶ φίλον αὐτῷ, καθίστησιν ὁ Λυσίασ αὐτάσ, τήν τε Μετάνειραν καὶ τὴν Νικαρέτην. συνηκολούθει δὲ καὶ Νέαιρα αὑτηί, ἐργαζομένη μὲν ἤδη τῷ σώματι, νεωτέρα δὲ οὖσα διὰ τὸ μήπω τὴν ἡλικίαν αὐτῇ παρεῖναι. ὡσ οὖν ἀληθῆ λέγω, ὅτι Νικαρέτησ ἦν καὶ ἠκολούθει ἐκείνῃ καὶ ἐμισθάρνει τῷ βουλομένῳ ἀναλίσκειν, τούτων ὑμῖν αὐτὸν τὸν Φιλόστρατον μάρτυρα καλῶ.

Μαρτυρία Φιλόστρατοσ Διονυσίου Κολωνῆθεν μαρτυρεῖ εἰδέναι Νέαιραν Νικαρέτησ οὖσαν, ἧσπερ καὶ Μετάνειρα ἐγένετο, καὶ κατάγεσθαι παρ’ αὑτῷ, ὅτε εἰσ τὰ μυστήρια ἐπεδήμησαν ἐν Κορίνθῳ οἰκοῦσαι· καταστῆσαι δὲ αὐτὰσ ὡσ αὑτὸν Λυσίαν τὸν Κεφάλου, φίλον ὄντα ἑαυτῷ καὶ ἐπιτήδειον.

πάλιν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μετὰ ταῦτα Σῖμοσ ὁ Θετταλὸσ ἔχων Νέαιραν ταυτηνὶ ἀφικνεῖται δεῦρο εἰσ τὰ Παναθήναια τὰ μεγάλα.

συνηκολούθει δὲ καὶ ἡ Νικαρέτη αὐτῇ, κατήγοντο δὲ παρὰ Κτησίππῳ τῷ Γλαυκωνίδου τῷ Κυδαντίδῃ, καὶ συνέπινεν καὶ συνεδείπνει ἐναντίον πολλῶν Νέαιρα αὑτηὶ ὡσ ἂν ἑταίρα οὖσα. καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν τοὺσ μάρτυρασ καλῶ. καί μοι κάλει Εὐφίλητον Σίμωνοσ Αἰξωνέα καὶ Ἀριστόμαχον Κριτοδήμου Ἀλωπεκῆθεν.

Μάρτυρεσ Εὐφίλητοσ Σίμωνοσ Αἰξωνεύσ, Ἀριστόμαχοσ Κριτοδήμου Ἀλωπεκῆθεν, μαρτυροῦσιν εἰδέναι Σῖμον τὸν Θετταλὸν ἀφικόμενον Ἀθήναζε εἰσ τὰ Παναθήναια τὰ μεγάλα, καὶ μετ’ αὐτοῦ Νικαρέτην καὶ Νέαιραν τὴν νυνὶ ἀγωνιζομένην· καὶ κατάγεσθαι αὐτοὺσ παρὰ Κτησίππῳ τῷ Γλαυκωνίδου, καὶ συμπίνειν μετ’ αὐτῶν Νέαιραν ὡσ ἑταίραν οὖσαν καὶ ἄλλων πολλῶν παρόντων καὶ συμπινόντων παρὰ Κτησίππῳ.

μετὰ ταῦτα τοίνυν ἐν τῇ Κορίνθῳ αὐτῆσ ἐπιφανῶσ ἐργαζομένησ καὶ οὔσησ λαμπρᾶσ ἄλλοι τε ἐρασταὶ γίγνονται καὶ Ξενοκλείδησ ὁ ποιητὴσ καὶ Ἵππαρχοσ ὁ ὑποκριτήσ, καὶ εἶχον αὐτὴν μεμισθωμένοι.

καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, τοῦ μὲν Ξενοκλείδου οὐκ ἂν δυναίμην ὑμῖν μαρτυρίαν παρασχέσθαι· οὐ γὰρ ἐῶσιν αὐτὸν οἱ νόμοι μαρτυρεῖν·

ὅτε γὰρ Λακεδαιμονίουσ ὑμεῖσ ἐσῴζετε πεισθέντεσ ὑπὸ Καλλιστράτου, τότε ἀντειπὼν ἐν τῷ δήμῳ τῇ βοηθείᾳ, ἐωνημένοσ τὴν πεντηκοστὴν τοῦ σίτου ἐν εἰρήνῃ καὶ δέον αὐτὸν καταβάλλειν τὰσ καταβολὰσ εἰσ τὸ βουλευτήριον κατὰ πρυτανείαν, καὶ οὔσησ αὐτῷ ἀτελείασ ἐκ τῶν νόμων οὐκ ἐξελθὼν ἐκείνην τὴν στρατείαν, γραφεὶσ ὑπὸ Στεφάνου τουτουὶ ἀστρατείασ καὶ διαβληθεὶσ τῷ λόγῳ ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἑάλω καὶ ἠτιμώθη. καίτοι πῶσ οὐκ οἰέσθε δεινὸν εἶναι, εἰ τοὺσ μὲν φύσει πολίτασ καὶ γνησίωσ μετέχοντασ τῆσ πόλεωσ ἀπεστέρηκε τῆσ παρρησίασ Στέφανοσ οὑτοσί, τοὺσ δὲ μηδὲν προσήκοντασ βιάζεται Ἀθηναίουσ εἶναι παρὰ πάντασ τοὺσ νόμουσ;

τὸν δ’ Ἵππαρχον αὐτὸν ὑμῖν καλῶ, καὶ ἀναγκάσω μαρτυρεῖν ἢ ἐξόμνυσθαι κατὰ τὸν νόμον, ἢ κλητεύσω αὐτόν. καί μοι κάλει Ἵππαρχον. Ἵππαρχοσ Ἀθμονεὺσ μαρτυρεῖ Ξενοκλείδην καὶ αὑτὸν μισθώσασθαι Νέαιραν ἐν Κορίνθῳ τὴν νῦν ἀγωνιζομένην, ὡσ ἑταίραν οὖσαν τῶν μισθαρνουσῶν, καὶ συμπίνειν ἐν Κορίνθῳ Νέαιραν μεθ’ αὑτοῦ καὶ Ξενοκλείδου τοῦ ποιητοῦ.

μετὰ ταῦτα τοίνυν αὐτῆσ γίγνονται ἐρασταὶ δύο, Τιμανορίδασ τε ὁ Κορίνθιοσ καὶ Εὐκράτησ ὁ Λευκάδιοσ, οἳ ἐπειδήπερ πολυτελὴσ ἦν ἡ Νικαρέτη τοῖσ ἐπιτάγμασιν, ἀξιοῦσα τὰ καθ’ ἡμέραν ἀναλώματα ἅπαντα τῇ οἰκίᾳ παρ’ αὐτῶν λαμβάνειν, κατατιθέασιν αὐτῆσ τιμὴν τριάκοντα μνᾶσ τοῦ σώματοσ τῇ Νικαρέτῃ, καὶ ὠνοῦνται αὐτὴν παρ’ αὐτῆσ νόμῳ πόλεωσ καθάπαξ αὑτῶν δούλην εἶναι.

καὶ εἶχον καὶ ἐχρῶντο ὅσον ἐβούλοντο αὐτῇ χρόνον. μέλλοντεσ δὲ γαμεῖν, προαγορεύουσιν αὐτῇ, ὅτι οὐ βούλονται αὐτὴν σφῶν αὐτῶν ἑταίραν γεγενημένην ὁρᾶν ἐν Κορίνθῳ ἐργαζομένην οὐδ’ ὑπὸ πορνοβοσκῷ οὖσαν, ἀλλ’ ἡδέωσ ἂν αὑτοῖσ εἰή ἔλαττόν τε τἀργύριον κομίσασθαι παρ’ αὐτῆσ ἢ κατέθεσαν, καὶ αὐτὴν ταύτην ὁρᾶν τι ἀγαθὸν ἔχουσαν.

ἀφιέναι οὖν αὐτῇ ἔφασαν εἰσ ἐλευθερίαν χιλίασ δραχμάσ, πεντακοσίασ ἑκάτεροσ· τὰσ δ’ εἴκοσι μνᾶσ ἐκέλευον αὐτὴν ἐξευροῦσαν αὑτοῖσ ἀποδοῦναι. ἀκούσασα δ’ αὕτη τοὺσ λόγουσ τούτουσ τοῦ τε Εὐκράτουσ καὶ Τιμανορίδου, μεταπέμπεται εἰσ τὴν Κόρινθον ἄλλουσ τε τῶν ἐραστῶν τῶν γεγενημένων αὐτῇ καὶ Φρυνίωνα τὸν Παιανιέα, Δήμωνοσ μὲν ὄντα υἱόν, Δημοχάρουσ δὲ ἀδελφόν, ἀσελγῶσ δὲ καὶ πολυτελῶσ διάγοντα τὸν βίον, ὡσ ὑμῶν οἱ πρεσβύτεροι μνημονεύουσιν. ἀφικομένου δ’ ὡσ αὐτὴν τοῦ Φρυνίωνοσ, λέγει πρὸσ αὐτὸν τοὺσ λόγουσ οὓσ εἶπον πρὸσ αὐτὴν ὅ τε Εὐκράτησ καὶ Τιμανορίδασ, καὶ δίδωσιν αὐτῷ τὸ ἀργύριον ὃ παρὰ τῶν ἄλλων ἐραστῶν ἐδασμολόγησεν ἔρανον εἰσ τὴν ἐλευθερίαν συλλέγουσα, καὶ εἴ τι ἄρα αὐτὴ περιεποιήσατο, καὶ δεῖται αὐτοῦ προσθέντα τὸ ἐπίλοιπον, οὗ προσέδει εἰσ τὰσ εἴκοσι μνᾶσ, καταθεῖναι αὑτῆσ τῷ τε Εὐκράτει καὶ τῷ Τιμανορίδᾳ ὥστε ἐλευθέραν εἶναι.

ἅσμενοσ δ’ ἀκούσασ ἐκεῖνοσ τοὺσ λόγουσ τούτουσ αὐτῆσ, καὶ λαβὼν τἀργύριον ὃ παρὰ τῶν ἐραστῶν τῶν ἄλλων εἰσηνέχθη αὐτῇ, καὶ προσθεὶσ τὸ ἐπίλοιπον αὐτόσ, κατατίθησιν αὐτῆσ τὰσ εἴκοσι μνᾶσ τῷ Εὐκράτει καὶ τῷ Τιμανορίδᾳ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ καὶ ἐφ’ ᾧ ἐν Κορίνθῳ μὴ ἐργάζεσθαι.

καὶ ὅτι ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν τὸν παραγενόμενον μάρτυρα καλῶ. καί μοι κάλει Φίλαγρον Μελιτέα. Φίλαγροσ Μελιτεὺσ μαρτυρεῖ παρεῖναι ἐν Κορίνθῳ, ὅτε Φρυνίων ὁ Δημοχάρουσ ἀδελφὸσ κατετίθει εἴκοσι μνᾶσ Νεαίρασ τῆσ νῦν ἀγωνιζομένησ Τιμανορίδᾳ τῷ Κορινθίῳ καὶ Εὐκράτει τῷ Λευκαδίῳ, καὶ καταθεὶσ τὸ ἀργύριον ᾤχετο ἀπάγων Ἀθήναζε Νέαιραν.

ἀφικόμενοσ τοίνυν δεῦρο ἔχων αὐτὴν ἀσελγῶσ καὶ προπετῶσ ἐχρῆτο αὐτῇ, καὶ ἐπὶ τὰ δεῖπνα ἔχων αὐτὴν πανταχοῖ ἐπορεύετο ὅπου πίνοι, ἐκώμαζέ τ’ ἀεὶ μετ’ αὐτοῦ, συνῆν τ’ ἐμφανῶσ ὁπότε βουληθείη πανταχοῦ, φιλοτιμίαν τὴν ἐξουσίαν πρὸσ τοὺσ ὁρῶντασ ποιούμενοσ.

καὶ ὡσ ἄλλουσ τε πολλοὺσ ἐπὶ κῶμον ἔχων ἦλθεν αὐτὴν καὶ ὡσ Χαβρίαν τὸν Αἰξωνέα, ὅτε ἐνίκα ἐπὶ Σωκρατίδου ἄρχοντοσ τὰ Πύθια τῷ τεθρίππῳ ὃ ἐπρίατο παρὰ τῶν παίδων τῶν Μίτυοσ τοῦ Ἀργείου, καὶ ἥκων ἐκ Δελφῶν εἱστία τὰ ἐπινίκια ἐπὶ Κωλιάδι. καὶ ἐκεῖ ἄλλοι τε πολλοὶ συνεγίγνοντο αὐτῇ μεθυούσῃ καθεύδοντοσ τοῦ Φρυνίωνοσ, καὶ οἱ διάκονοι οἱ Χαβρίου τράπεζαν παραθέμενοι. καὶ ὅτι ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, τοὺσ ὁρῶντασ ὑμῖν καὶ παρόντασ μάρτυρασ παρέξομαι.

καί μοι κάλει Χιωνίδην Ξυπεταιόνα καὶ Εὐθετίωνα Κυδαθηναιᾶ. Χιωνίδησ Ξυπεταιών, Εὐθετίων Κυδαθηναιεὺσ μαρτυροῦσι κληθῆναι ὑπὸ Χαβρίου ἐπὶ δεῖπνον, ὅτε τὰ ἐπινίκια εἱστία Χαβρίασ τῆσ νίκησ τοῦ ἁρ́ματοσ, καὶ ἑστιᾶσθαι ἐπὶ Κωλιάδι, καὶ εἰδέναι Φρυνίωνα παρόντα ἐν τῷ δείπνῳ τούτῳ ἔχοντα Νέαιραν τὴν νυνὶ ἀγωνιζομένην, καὶ καθεύδειν σφᾶσ αὐτοὺσ καὶ Φρυνίωνα καὶ Νέαιραν, καὶ αἰσθάνεσθαι αὐτοὶ ἀνισταμένουσ τῆσ νυκτὸσ πρὸσ Νέαιραν ἄλλουσ τε καὶ τῶν διακόνων τινάσ, οἳ ἦσαν Χαβρίου οἰκέται.

ἐπειδὴ τοίνυν ἀσελγῶσ προὐπηλακίζετο ὑπὸ τοῦ Φρυνίωνοσ καὶ οὐχ ὡσ ᾤετο ἠγαπᾶτο, οὐδ’ ὑπηρέτει αὐτῇ ἃ ἐβούλετο, συσκευασαμένη αὐτοῦ τὰ ἐκ τῆσ οἰκίασ καὶ ὅσα ἦν αὐτῇ ὑπ’ ἐκείνου περὶ τὸ σῶμα κατεσκευασμένα ἱμάτια καὶ χρυσία, καὶ θεραπαίνασ δύο, Θρᾷτταν καὶ Κοκκαλίνην, ἀποδιδράσκει εἰσ Μέγαρα.

ἦν δὲ ὁ χρόνοσ οὗτοσ ᾧ Ἀστεῖοσ μὲν ἦν ἄρχων Ἀθήνησιν, ὁ καιρὸσ δ’ ἐν ᾧ ἐπολεμεῖθ’ ὑμεῖσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ τὸν ὕστερον πόλεμον. διατρίψασα δ’ ἐν τοῖσ Μεγάροισ δύ’ ἔτη, τόν τ’ ἐπ’ Ἀστείου ἄρχοντοσ καὶ Ἀλκισθένουσ ἐνιαυτόν, ὡσ αὐτῇ ἡ ἀπὸ τοῦ σώματοσ ἐργασία οὐχ ἱκανὴν εὐπορίαν παρεῖχεν ὥστε διοικεῖν τὴν οἰκίαν, πολυτελὴσ δ’ ἦν, οἱ Μεγαρεῖσ δ’ ἀνελεύθεροι καὶ μικρολόγοι, ξένων δὲ οὐ πάνυ ἐπιδημία ἦν αὐτόθι διὰ τὸ πόλεμον εἶναι καὶ τοὺσ <μὲν> Μεγαρέασ λακωνίζειν, τῆσ δὲ θαλάττησ ὑμᾶσ ἄρχειν·

ὡσ οὖν γίγνεται ἡ εἰρήνη ἡ ἐπὶ Φρασικλείδου ἄρχοντοσ καὶ ἡ μάχη ἡ ἐν Λεύκτροισ Θηβαίων καὶ Λακεδαιμονίων, τότε ἐπιδημήσαντα Στέφανον τουτονὶ εἰσ τὰ Μέγαρα καὶ καταγόμενον ὡσ αὐτὴν ἑταίραν οὖσαν καὶ πλησιάσαντα αὐτῇ, διηγησαμένη πάντα τὰ πεπραγμένα καὶ τὴν ὕβριν τοῦ Φρυνίωνοσ, καὶ ἐπιδοῦσα ἃ ἐξῆλθεν ἔχουσα παρ’ αὐτοῦ, ἐπιθυμοῦσα μὲν τῆσ ἐνθάδε οἰκήσεωσ, φοβουμένη δὲ τὸν Φρυνίωνα διὰ τὸ ἠδικηκέναι μὲν αὐτή, ἐκεῖνον δὲ ὀργίλωσ ἔχειν αὐτῇ, σοβαρὸν δὲ καὶ ὀλίγωρον εἰδυῖα αὐτοῦ τὸν τρόπον ὄντα, προί̈σταται Στέφανον τουτονὶ αὑτῆσ.

ἐπάρασ δὲ αὐτὴν οὗτοσ ἐν τοῖσ Μεγάροισ τῷ λόγῳ καὶ φυσήσασ, ὡσ κλαύσοιτο ὁ Φρυνίων εἰ ἅψοιτο αὐτῆσ, αὐτὸσ δὲ γυναῖκα αὐτὴν ἕξων, τούσ τε παῖδασ τοὺσ ὄντασ αὐτῇ τότε εἰσάξων εἰσ τοὺσ φράτερασ ὡσ αὑτοῦ ὄντασ καὶ πολίτασ ποιήσων, ἀδικήσει δὲ οὐδεὶσ ἀνθρώπων, ἀφικνεῖται αὐτὴν ἔχων δεῦρο ἐκ τῶν Μεγάρων, καὶ παιδία μετ’ αὐτῆσ τρία, Πρόξενον καὶ Ἀρίστωνα καὶ θυγατέρα, ἣν νυνὶ Φανὼ καλοῦσιν·

καὶ εἰσάγει αὐτὴν καὶ τὰ παιδία εἰσ τὸ οἰκίδιον ὃ ἦν αὐτῷ παρὰ τὸν ψιθυριστὴν Ἑρμῆν, μεταξὺ τῆσ Δωροθέου τοῦ Ἐλευσινίου οἰκίασ καὶ τῆσ Κλεινομάχου, ἣν νυνὶ Σπίνθαροσ παρ’ αὐτοῦ ἐώνηται ἑπτὰ μνῶν.

ὥστε ἡ μὲν ὑπάρχουσα Στεφάνῳ οὐσία αὕτη ἦν καὶ ἄλλο οὐδέν· δυοῖν δ’ ἕνεκα ἦλθεν ἔχων αὐτήν, ὡσ ἐξ ἀτελείασ τε ἕξων καλὴν ἑταίραν, καὶ τὰ ἐπιτήδεια ταύτην ἐργασομένην καὶ θρέψουσαν τὴν οἰκίαν· οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ ἄλλη πρόσοδοσ, ὅ τι μὴ συκοφαντήσασ τι λάβοι. πυθόμενοσ δὲ ὁ Φρυνίων ἐπιδημοῦσαν αὐτὴν καὶ οὖσαν παρὰ τούτῳ, παραλαβὼν νεανίσκουσ μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ ἐλθὼν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τὴν τοῦ Στεφάνου ἦγεν αὐτήν.

ἀφαιρουμένου δὲ τοῦ Στεφάνου κατὰ τὸν νόμον εἰσ ἐλευθερίαν, κατηγγύησεν αὐτὴν πρὸσ τῷ πολεμάρχῳ. καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω, τούτων αὐτὸν μάρτυρα ὑμῖν τὸν τότε πολέμαρχον παρέξομαι. καί μοι κάλει Αἰήτην Κειριάδην. Αἰήτησ Κειριάδησ μαρτυρεῖ πολεμαρχοῦντοσ αὑτοῦ κατεγγυηθῆναι Νέαιραν τὴν νυνὶ ἀγωνιζομένην ὑπὸ Φρυνίωνοσ τοῦ Δημοχάρουσ ἀδελφοῦ, καὶ ἐγγυητὰσ γενέσθαι Νεαίρασ Στέφανον Ἐροιάδην, Γλαυκέτην Κηφισιέα, Ἀριστοκράτην Φαληρέα.

διεγγυηθεῖσα δ’ ὑπὸ Στεφάνου καὶ οὖσα παρὰ τούτῳ τὴν μὲν αὐτὴν ἐργασίαν οὐδὲν ἧττον ἢ πρότερον ἠργάζετο, τοὺσ δὲ μισθοὺσ μείζουσ ἐπράττετο τοὺσ βουλομένουσ αὐτῇ πλησιάζειν, ὡσ ἐπὶ προσχήματοσ ἤδη τινὸσ οὖσα καὶ ἀνδρὶ συνοικοῦσα.

συνεσυκοφάντει δὲ καὶ οὗτοσ, εἴ τινα ξένον ἀγνῶτα πλούσιον λάβοι ἐραστὴν αὐτῆσ, ὡσ μοιχὸν ἐπ’ αὐτῇ ἔνδον ἀποκλείων καὶ ἀργύριον πραττόμενοσ πολύ, εἰκότωσ· οὐσία μὲν γὰρ οὐχ ὑπῆρχεν Στεφάνῳ οὐδὲ Νεαίρᾳ, ὥστε τὰ καθ’ ἡμέραν ἀναλώματα δύνασθαι ὑποφέρειν, ἡ δὲ διοίκησισ συχνή, ὁπότ’ ἔδει τοῦτόν τε καὶ αὑτὴν τρέφειν καὶ παιδάρια τρία, ἃ ἦλθεν ἔχουσα ὡσ αὐτόν, καὶ θεραπαίνασ δύο καὶ οἰκέτην διάκονον, ἄλλωσ τε καὶ μεμαθηκυῖα μὴ κακῶσ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια ἑτέρων ἀναλισκόντων αὐτῇ τὸ πρότερον.

οὔτε γὰρ ἀπὸ τῆσ πολιτείασ προσῄει Στεφάνῳ τουτῳὶ ἄξιον λόγου·

οὐ γάρ πω ἦν ῥήτωρ, ἀλλ’ ἔτι συκοφάντησ τῶν παραβοώντων παρὰ τὸ βῆμα καὶ γραφομένων μισθοῦ καὶ φαινόντων καὶ ἐπιγραφομένων ταῖσ ἀλλοτρίαισ γνώμαισ, ἑώσ ὑπέπεσε Καλλιστράτῳ τῷ Ἀφιδναίῳ· ἵν’ εἰδῆτε ὅτι καὶ αὐτὸσ οὗτοσ ἄξιόσ ἐστιν οὐκ ἐλάττω δοῦναι δίκην ἢ καὶ Νέαιρα αὑτηί, ἀλλὰ καὶ πολλῷ μείζω καὶ μᾶλλον, ὅσῳ Ἀθηναῖοσ φάσκων εἶναι οὕτω πολὺ τῶν νόμων καταπεφρόνηκεν καὶ ὑμῶν καὶ τῶν θεῶν, ὥστ’ οὐδ’ ὑπὲρ τῶν ἡμαρτημένων αὑτῷ αἰσχυνόμενοσ τολμᾷ ἡσυχίαν ἄγειν, ἀλλὰ συκοφαντῶν ἄλλουσ τε καὶ ἐμέ, τουτονὶ πεποίηκεν αὐτὸν καὶ ταύτην εἰσ τηλικοῦ‐ τον ἀγῶνα καταστῆσαι, ὥστ’ ἐξετασθῆναι μὲν ταύτην ἥτισ ἐστίν, ἐξελεγχθῆναι δὲ τὴν αὐτοῦ πονηρίαν.

Λαχόντοσ τοίνυν αὐτῷ τοῦ Φρυνίωνοσ δίκην, ὅτι αὐτοῦ ἀφείλετο Νέαιραν ταυτηνὶ εἰσ ἐλευθερίαν, καὶ ὅτι, ἃ ἐξῆλθεν ἔχουσα παρ’ αὐτοῦ αὕτη, ὑπεδέξατο, συνῆγον αὐτοὺσ οἱ ἐπιτήδειοι καὶ ἔπεισαν δίαιταν ἐπιτρέψαι αὑτοῖσ.

καὶ ὑπὲρ μὲν τοῦ Φρυνίωνοσ διαιτητὴσ ἐκαθέζετο Σάτυροσ Ἀλωπεκῆθεν ὁ Λακεδαιμονίου ἀδελφόσ, ὑπὲρ δὲ Στεφάνου τουτουὶ Σαυρίασ Λαμπτρεύσ· κοινὸν δὲ αὑτοῖσ προσαιροῦνται Διογείτονα Ἀχαρνέα. συνελθόντεσ δ’ οὗτοι ἐν τῷ ἱερῷ, ἀκούσαντεσ ἀμφοτέρων καὶ αὐτῆσ τῆσ ἀνθρώπου τὰ πεπραγμένα, γνώμην ἀπεφήναντο, καὶ οὗτοι ἐνέμειναν αὐτῇ, τὴν μὲν ἄνθρωπον ἐλευθέραν εἶναι καὶ αὐτὴν αὑτῆσ κυρίαν, ἃ δ’ ἐξῆλθεν ἔχουσα Νέαιρα παρὰ Φρυνίωνοσ χωρὶσ ἱματίων καὶ χρυσίων καὶ θεραπαινῶν, ἃ αὐτῇ τῇ ἀνθρώπῳ ἠγοράσθη, ἀποδοῦναι Φρυνίωνι πάντα·

συνεῖναι δ’ ἑκατέρῳ ἡμέραν παρ’ ἡμέραν· ἐὰν δὲ καὶ ἄλλωσ πωσ ἀλλήλουσ πείθωσι, ταῦτα κύρια εἶναι· τὰ δ’ ἐπιτήδεια τῇ ἀνθρώπῳ τὸν ἔχοντα ἀεὶ παρέχειν, καὶ ἐκ τοῦ λοιποῦ χρόνου φίλουσ εἶναι ἀλλήλοισ καὶ μὴ μνησικακεῖν. ἡ μὲν οὖν γνωσθεῖσα διαλλαγὴ ὑπὸ τῶν διαιτητῶν Φρυνίωνι καὶ Στεφάνῳ περὶ Νεαίρασ ταυτησὶ αὕτη ἐστίν.

ὅτι δ’ ἀληθῆ λέγω ταῦτα, τούτων ὑμῖν τὴν μαρτυρίαν ἀναγνώσεται. κάλει μοι Σάτυρον Ἀλωπεκῆθεν, Σαυρίαν Λαμπτρέα, Διογείτονα Ἀχαρνέα. Μαρτυρία Σάτυροσ Ἀλωπεκῆθεν, Σαυρίασ Λαμπτρεύσ, Διογείτων Ἀχαρνεὺσ μαρτυροῦσι διαλλάξαι διαιτηταὶ γενόμενοι περὶ Νεαίρασ τῆσ νυνὶ ἀγωνιζομένησ Στέφανον καὶ Φρυνίωνα· τὰσ δὲ διαλλαγὰσ εἶναι, καθ’ ἃσ διήλλαξαν, οἱάσ παρέχεται Ἀπολλόδωροσ.

κατὰ τάδε διήλλαξαν Φρυνίωνα καὶ Στέφανον, χρῆσθαι ἑκάτερον Νεαίρᾳ τὰσ ἴσασ ἡμέρασ τοῦ μηνὸσ παρ’ ἑαυτοῖσ ἔχοντασ, ἂν μή τι ἄλλο αὐτοὶ αὑτοῖσ συγχωρήσωσιν.

ὡσ δ’ ἀπηλλαγμένοι ἦσαν, οἱ παρόντεσ ἑκατέρῳ ἐπὶ τῇ διαίτῃ καὶ τοῖσ πράγμασιν, οἱο͂ν οἶμαι φιλεῖ γίγνεσθαι ἑκάστοτε, ἄλλωσ τε καὶ περὶ ἑταίρασ οὔσησ αὐτοῖσ τῆσ διαφορᾶσ, ἐπὶ δεῖπνον ᾖσαν ὡσ ἑκάτερον αὐτῶν, ὁπότε καὶ Νέαιραν ἔχοιεν, καὶ αὑτηὶ συνεδείπνει καὶ συνέπινεν ὡσ ἑταίρα οὖσα.

καὶ ὅτι ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, κάλει μοι μάρτυρασ τοὺσ συνόντασ αὐτοῖσ, Εὔβουλον Προβαλίσιον, Διοπείθην Μελιτέα, Κτήσωνα ἐκ Κεραμέων. Εὔβουλοσ Προβαλίσιοσ, Διοπείθησ Μελιτεύσ, Κτήσων ἐκ Κεραμέων μαρτυροῦσιν, ἐπειδὴ αἱ διαλλαγαὶ ἐγένοντο αἱ περὶ Νεαίρασ Φρυνίωνι καὶ Στεφάνῳ, πολλάκισ συνδειπνῆσαι αὐτοῖσ καὶ συμπίνειν μετὰ Νεαίρασ τῆσ νυνὶ ἀγωνιζομένησ, καὶ ὁπότε παρὰ Στεφάνῳ εἰή Νέαιρα καὶ ὁπότε παρὰ Φρυνίωνι.

ὅτι μὲν τοίνυν ἐξ ἀρχῆσ δούλη ἦν καὶ ἐπράθη δὶσ καὶ ἠργάζετο τῷ σώματι ὡσ ἑταίρα οὖσα, καὶ ἀπέδρα τὸν Φρυνίωνα εἰσ Μέγαρα, καὶ ἥκουσα κατηγγυήθη ὡσ ξένη οὖσα πρὸσ τῷ πολεμάρχῳ, τῷ τε λόγῳ ἀποφαίνω ὑμῖν καὶ μεμαρτύρηται.

βούλομαι δ’ ὑμῖν καὶ αὐτὸν Στέφανον τουτονὶ ἐπιδεῖξαι καταμεμαρτυρηκότ’ αὐτῆσ ὡσ ἔστι ξένη. τὴν γὰρ θυγατέρα τὴν ταυτησὶ Νεαίρασ, ἣν ἦλθεν ἔχουσα ὡσ τουτονὶ παιδάριον μικρόν, ἣν τότε μὲν Στρυβήλην ἐκάλουν, νυνὶ δὲ Φανώ, ἐκδίδωσι Στέφανοσ οὑτοσὶ ὡσ οὖσαν αὑτοῦ θυγατέρα ἀνδρὶ Ἀθηναίῳ Φράστορι Αἰγιλιεῖ, καὶ προῖκα ἐπ’ αὐτῇ δίδωσι τριάκοντα μνᾶσ.

ὡσ δ’ ἦλθεν ὡσ τὸν Φράστορα, ἄνδρα ἐργάτην καὶ ἀκριβῶσ τὸν βίον συνειλεγμένον, οὐκ ἠπίστατο τοῖσ τοῦ Φράστοροσ τρόποισ ἀρέσκειν, ἀλλ’ ἐζήτει τὰ τῆσ μητρὸσ ἔθη καὶ τὴν παρ’ αὐτῇ ἀκολασίαν, ἐν τοιαύτῃ οἶμαι ἐξουσίᾳ τεθραμμένη. ὁρῶν δὲ Φράστωρ αὐτὴν οὔτε κοσμίαν οὖσαν οὔτ’ ἐθέλουσαν αὑτοῦ ἀκροᾶσθαι, ἅμα δὲ καὶ πεπυσμένοσ σαφῶσ ἤδη ὅτι Στεφάνου μὲν οὐκ εἰή θυγάτηρ, Νεαίρασ δέ, τὸ δὲ πρῶτον ἐξηπατήθη, ὅτ’ ἠγγυᾶτο ὡσ Στεφάνου θυγατέρα λαμβάνων καὶ οὐ Νεαίρασ, ἀλλὰ τούτῳ ἐξ ἀστῆσ αὐτὴν γυναικὸσ οὖσαν πρότερον πρὶν ταύτῃ συνοικῆσαι, ὀργισθεὶσ δ’ ἐπὶ τούτοισ ἅπασιν, καὶ ὑβρίσθαι ἡγούμενοσ καὶ ἐξηπατῆσθαι, ἐκβάλλει τὴν ἄνθρωπον ὡσ ἐνιαυτὸν συνοικήσασ αὐτῇ, κυοῦσαν, καὶ τὴν προῖκα οὐκ ἀποδίδωσιν.

λαχόντοσ δὲ τοῦ Στεφάνου αὐτῷ δίκην σίτου εἰσ Ωἰδεῖον κατὰ τὸν νόμον ὃσ κελεύει, ἐὰν ἀποπέμπῃ τὴν γυναῖκα, ἀποδιδόναι τὴν προῖκα, ἐὰν δὲ μή, ἐπ’ ἐννέ’ ὀβολοῖσ τοκοφορεῖν, καὶ σίτου εἰσ Ωἰδεῖον εἶναι δικάσασθαι ὑπὲρ τῆσ γυναικὸσ τῷ κυρίῳ, γράφεται ὁ Φράστωρ Στέφανον τουτονὶ γραφὴν πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, Ἀθηναίῳ ὄντι ξένησ θυγατέρα αὐτῷ ἐγγυῆσαι ὡσ αὑτῷ προσήκουσαν, κατὰ τὸν νόμον τουτονί.

καί μοι ἀνάγνωθι αὐτόν. Νόμοσ ἐὰν δέ τισ ἐκδῷ ξένην γυναῖκα ἀνδρὶ Ἀθηναίῳ ὡσ ἑαυτῷ προσήκουσαν, ἄτιμοσ ἔστω, καὶ ἡ οὐσία αὐτοῦ δημοσία ἔστω, καὶ τοῦ ἑλόντοσ τὸ τρίτον μέροσ. γραφέσθων δὲ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ οἷσ ἔξεστιν, καθάπερ τῆσ ξενίασ.

τὸν μὲν τοίνυν νόμον ἀνέγνω ὑμῖν, καθ’ ὃν ἐγράφη Στέφανοσ οὑτοσὶ ὑπὸ τοῦ Φράστοροσ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ.

γνοὺσ δ’ ὅτι κινδυνεύσει ἐξελεγχθεὶσ ξένησ θυγατέρα ἠγγυηκέναι καὶ ταῖσ ἐσχάταισ ζημίαισ περιπεσεῖν, διαλλάττεται πρὸσ τὸν Φράστορα καὶ ἀφίσταται τῆσ προικόσ, καὶ τὴν δίκην τοῦ σίτου ἀνείλετο, καὶ ὁ Φράστωρ τὴν γραφὴν παρὰ τῶν θεσμοθετῶν. καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν μάρτυρα αὐτὸν τὸν Φράστορα καλῶ, καὶ ἀναγκάσω μαρτυρεῖν κατὰ τὸν νόμον. κάλει μοι Φράστορα Αἰγιλιέα.

Φράστωρ Αἰγιλιεὺσ μαρτυρεῖ, ἐπειδὴ ᾔσθετο Νεαίρασ θυγατέρα ἐγγυήσαντα αὑτῷ Στέφανον ὡσ ἑαυτοῦ οὖσαν θυγατέρα, γράψασθαι αὐτὸν γραφὴν πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ κατὰ τὸν νόμον, καὶ τὴν ἄνθρωπον ἐκβαλεῖν ἐκ τῆσ ἑαυτοῦ οἰκίασ καὶ οὐκέτι συνοικεῖν αὐτῇ, καὶ λαχόντοσ αὑτῷ Στεφάνου εἰσ Ωἰδεῖον σίτου διαλύσασθαι πρὸσ αὑτὸν Στέφανον, ὥστε τὴν γραφὴν ἀναιρεθῆναι παρὰ τῶν θεσμοθετῶν καὶ τὴν δίκην τοῦ σίτου ἣν ἔλαχεν ἐμοὶ Στέφανοσ.

φέρε δὴ ὑμῖν καὶ ἑτέραν μαρτυρίαν παράσχωμαι τοῦ τε Φράστοροσ καὶ τῶν φρατέρων αὐτοῦ καὶ γεννητῶν, ὡσ ἔστι ξένη Νέαιρα αὑτηί.

οὐ πολλῷ χρόνῳ γὰρ ὕστερον ἢ ἐξέπεμψεν ὁ Φράστωρ τὴν τῆσ Νεαίρασ θυγατέρα, ἠσθένησε καὶ πάνυ πονηρῶσ διετέθη καὶ εἰσ πᾶσαν ἀπορίαν κατέστη. διαφορᾶσ δ’ οὔσησ αὐτῷ παλαιᾶσ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ τοὺσ αὑτοῦ καὶ ὀργῆσ καὶ μίσουσ, πρὸσ δὲ καὶ ἄπαισ ὤν, ψυχαγωγούμενοσ ἐν τῇ ἀσθενείᾳ τῇ θεραπείᾳ <τῇ> ὑπό τε τῆσ Νεαίρασ καὶ τῆσ θυγατρὸσ αὐτῆσ ἐβάδιζον γὰρ πρὸσ αὐτόν, ὡσ ἠσθένει καὶ ἔρημοσ ἦν τοῦ θεραπεύσοντοσ τὸ νόσημα, τὰ πρόσφορα τῇ νόσῳ φέρουσαι καὶ ἐπισκοπούμεναι· ἴστε δήπου καὶ αὐτοὶ ὅσου ἀξία ἐστὶν γυνὴ ἐν ταῖσ νόσοισ, παροῦσα κάμνοντι ἀνθρώπῳ ἐπείσθη δὴ τὸ παιδίον, ὃ ἔτεκεν ἡ θυγάτηρ ἡ Νεαίρασ ταυτησὶ ὅτ’ ἐξεπέμφθη ὑπὸ τοῦ Φράστοροσ κυοῦσα, πυθομένου ὅτι οὐ Στεφάνου εἰή θυγάτηρ ἀλλὰ Νεαίρασ, καὶ ὀργισθέντοσ ἐπὶ τῇ ἀπάτῃ, πάλιν λαβεῖν καὶ ποιήσασθαι υἱὸν αὑτοῦ, λογισμὸν ἀνθρώπινον καὶ εἰκότα λογιζόμενοσ, ὅτι πονηρῶσ μὲν ἔχοι καὶ οὐ πολλὴ ἐλπὶσ εἰή αὐτὸν περιγενήσεσθαι, τοῦ δὲ μὴ λαβεῖν τοὺσ συγγενεῖσ τὰ αὑτοῦ μηδ’ ἄπαισ τετελευτηκέναι ἐποιήσατο τὸν παῖδα καὶ ἀνέλαβεν ὡσ αὑτόν·

ἐπεὶ ὅτι γε ὑγιαίνων οὐκ ἄν ποτε ἔπραξεν, μεγάλῳ τεκμηρίῳ καὶ περιφανεῖ ἐγὼ ὑμῖν ἐπιδείξω.

ὡσ γὰρ ἀνέστη τάχιστα ἐξ ἐκείνησ τῆσ ἀσθενείασ ὁ Φράστωρ καὶ ἀνέλαβεν αὑτὸν καὶ ἔσχεν ἐπιεικῶσ τὸ σῶμα, λαμβάνει γυναῖκα ἀστὴν κατὰ τοὺσ νόμουσ, Σατύρου μὲν τοῦ Μελιτέωσ θυγατέρα γνησίαν, Διφίλου δὲ ἀδελφήν.

ὥστε ὅτι μὲν οὐχ ἑκὼν ἀνεδέξατο τὸν παῖδα, ἀλλὰ βιασθεὶσ ὑπὸ τῆσ νόσου καὶ τῆσ ἀπαιδίασ καὶ τῆσ <ὑπ’> αὐτῶν θεραπείασ καὶ τῆσ ἔχθρασ τῆσ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ, ἵνα μὴ κληρονόμοι γένωνται τῶν αὑτοῦ, ἄν τι πάθῃ, ταῦτ’ ἔστω ὑμῖν τεκμήρια· δηλώσει δὲ καὶ τἀκόλουθ’ αὐτῶν ἔτι μᾶλλον. ὡσ γὰρ εἰσῆγεν ὁ Φράστωρ εἰσ τοὺσ φράτερασ τὸν παῖδα ἐν τῇ ἀσθενείᾳ ὢν τὸν ἐκ τῆσ θυγατρὸσ τῆσ Νεαίρασ, καὶ εἰσ τοὺσ Βρυτίδασ ὧν καὶ αὐτόσ ἐστιν ὁ Φράστωρ γεννήτησ, εἰδότεσ οἶμαι οἱ γεννῆται τὴν γυναῖκα ἥτισ ἦν, ἣν ἔλαβεν ὁ Φράστωρ τὸ πρῶτον, τὴν τῆσ Νεαίρασ θυγατέρα, καὶ τὴν ἀπόπεμψιν τῆσ ἀνθρώπου, καὶ διὰ τὴν ἀσθένειαν πεπεισμένον αὐτὸν πάλιν ἀναλαβεῖν τὸν παῖδα, ἀποψηφίζονται τοῦ παιδὸσ καὶ οὐκ ἐνέγραφον αὐτὸν εἰσ σφᾶσ αὐτούσ.

λαχόντοσ δὲ τοῦ Φράστοροσ αὐτοῖσ δίκην, ὅτι οὐκ ἐνέγραφον αὑτοῦ υἱόν, προκαλοῦνται αὐτὸν οἱ γεννῆται πρὸσ τῷ διαιτητῇ ὀμόσαι καθ’ ἱερῶν τελείων ἦ μὴν νομίζειν εἶναι αὑτοῦ υἱὸν ἐξ ἀστῆσ γυναικὸσ καὶ ἐγγυητῆσ κατὰ τὸν νόμον.

προκαλουμένων δὲ ταῦτα τῶν γεννητῶν τὸν Φράστορα πρὸσ τῷ διαιτητῇ, ἔλιπεν ὁ Φράστωρ τὸν ὁρ́κον καὶ οὐκ ὤμοσεν. καὶ ὅτι ἀληθῆ ταῦτα λέγω, τούτων ὑμῖν μάρτυρασ τοὺσ παρόντασ Βρυτιδῶν παρέξομαι.

Τιμόστρατοσ Ἑκάληθεν, Ξάνθιπποσ Ἐροιάδησ, Εὐάλκησ Φαληρεύσ, Ἄνυτοσ Λακιάδησ, Εὐφράνωρ Αἰγιλιεύσ, Νίκιπποσ Κεφαλῆθεν μαρτυροῦσιν εἶναι καὶ αὑτοὺσ καὶ Φράστορα τὸν Αἰγιλιέα τῶν γεννητῶν οἳ καλοῦνται Βρυτίδαι, καὶ ἀξιοῦντοσ Φράστοροσ εἰσάγειν τὸν υἱὸν <τὸν> αὑτοῦ εἰσ τοὺσ γεννήτασ, εἰδότεσ αὐτοὶ ὅτι Φράστοροσ υἱὸσ εἰή ἐκ τῆσ θυγατρὸσ τῆσ Νεαίρασ, κωλύειν εἰσάγειν Φράστορα τὸν υἱόν.

οὐκοῦν περιφανῶσ ἐπιδεικνύω ὑμῖν καὶ αὐτοὺσ τοὺσ οἰκειοτάτουσ Νεαίρασ ταυτησὶ καταμεμαρτυρηκότασ ὡσ ἔστιν ξένη, Στέφανόν τε τουτονὶ τὸν ἔχοντα ταύτην νυνὶ καὶ συνοικοῦντ’ αὐτῇ καὶ Φράστορα τὸν λαβόντα τὴν θυγατέρα, Στέφανον μὲν οὐκ ἐθελήσαντα ἀγωνίσασθαι ὑπὲρ τῆσ θυγατρὸσ τῆσ ταύτησ, γραφέντα ὑπὸ Φράστοροσ πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ ὡσ Ἀθηναίῳ ὄντι ξένησ θυγατέρα αὐτῷ ἠγγύησεν, ἀλλ’ ἀποστάντα τῆσ προικὸσ καὶ οὐκ ἀπολαβόντα, Φράστορα δ’ ἐκβαλόντα τε τὴν θυγατέρα τὴν Νεαίρασ ταυτησὶ γήμαντα, ἐπειδὴ ἐπύθετο οὐ Στεφάνου οὖσαν, καὶ τὴν προῖκα οὐκ ἀποδόντα, ἐπειδή τε ἐπείσθη ὕστερον διὰ τὴν ἀσθένειαν τὴν αὑτοῦ καὶ τὴν ἀπαιδίαν καὶ τὴν ἔχθραν τὴν πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ποιήσασθαι τὸν υἱόν, καὶ ἐπειδὴ εἰσῆγεν εἰσ τοὺσ γεννήτασ, ἀποψηφισαμένων τῶν γεννητῶν καὶ διδόντων ὁρ́κον αὐτῷ οὐκ ἐθελήσαντα ὀμόσαι, ἀλλὰ μᾶλλον εὐορκεῖν προελόμενον, καὶ ἑτέραν ὕστερον γήμαντα γυναῖκα ἀστὴν κατὰ τὸν νόμον·

αὗται γὰρ αἱ πράξεισ περιφανεῖσ οὖσαι μεγάλασ μαρτυρίασ δεδώκασι κατ’ αὐτῶν, ὅτι ἔστι ξένη Νέαιρα αὑτηί.

σκέψασθε δὲ καὶ τὴν αἰσχροκερδίαν τὴν Στεφάνου τουτουὶ καὶ τὴν πονηρίαν, ἵνα καὶ ἐκ ταύτησ εἰδῆτε ὅτι οὐκ ἔστιν Νέαιρα αὑτηὶ ἀστή.

ἐπιβουλεύσασ Στέφανοσ οὑτοσί, μεταπεμψάμενοσ εἰσ ἀγρὸν ὡσ θύων, λαμβάνει μοιχὸν ἐπὶ τῇ θυγατρὶ τῇ Νεαίρασ ταυτησί, καὶ εἰσ φόβον καταστήσασ πράττεται μνᾶσ τριάκοντα, καὶ λαβὼν ἐγγυητὰσ τούτων Ἀριστόμαχόν τε τὸν θεσμοθετήσαντα καὶ Ναυσίφιλον τὸν Ναυσινίκου τοῦ ἄρξαντοσ υἱόν, ἀφίησιν ὡσ ἀποδώσοντα αὑτῷ τὸ ἀργύριον.

ἐξελθὼν δὲ ὁ Ἐπαίνετοσ καὶ αὐτὸσ αὑτοῦ κύριοσ γενόμενοσ γράφεται πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ γραφὴν Στέφανον τουτονί, ἀδίκωσ εἱρχθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ, κατὰ τὸν νόμον ὃσ κελεύει, ἐάν τισ ἀδίκωσ εἱρ́ξῃ ὡσ μοιχόν, γράψασθαι πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ ἀδίκωσ εἱρχθῆναι, καὶ ἐὰν μὲν ἕλῃ τὸν εἱρ́ξαντα καὶ δόξῃ ἀδίκωσ ἐπιβεβουλεῦσθαι, ἀθῷον εἶναι αὐτὸν καὶ τοὺσ ἐγγυητὰσ ἀπηλλάχθαι τῆσ ἐγγύησ·

ἐὰν δὲ δόξῃ μοιχὸσ εἶναι, παραδοῦναι αὐτὸν κελεύει τοὺσ ἐγγυητὰσ τῷ ἑλόντι, ἐπὶ δὲ τοῦ δικαστηρίου ἄνευ ἐγχειριδίου χρῆσθαι ὅ τι ἂν βουληθῇ, ὡσ μοιχῷ ὄντι. κατὰ δὴ τοῦτον τὸν νόμον γράφεται αὐτὸν ὁ Ἐπαίνετοσ, καὶ ὡμολόγει μὲν χρῆσθαι τῇ ἀνθρώπῳ, οὐ μέντοι μοιχόσ γε εἶναι·

οὔτε γὰρ Στεφάνου θυγατέρα αὐτὴν εἶναι ἀλλὰ Νεαίρασ, τήν τε μητέρα αὐτῆσ συνειδέναι πλησιάζουσαν αὑτῷ, ἀνηλωκέναι τε πολλὰ εἰσ αὐτάσ, τρέφειν τε ὁπότε ἐπιδημήσειεν, τὴν οἰκίαν ὅλην· τόν τε νόμον ἐπὶ τούτοισ παρεχόμενοσ, ὃσ οὐκ ἐᾷ ἐπὶ ταύτῃσι μοιχὸν λαβεῖν ὁπόσαι ἂν ἐπ’ ἐργαστηρίου καθῶνται ἢ πωλῶνται ἀποπεφασμένωσ, ἐργαστήριον φάσκων καὶ τοῦτο εἶναι, τὴν Στεφάνου οἰκίαν, καὶ τὴν ἐργασίαν ταύτην εἶναι, καὶ ἀπὸ τούτων αὐτοὺσ εὐπορεῖν μάλιστα. τούτουσ δὲ τοὺσ λόγουσ λέγοντοσ τοῦ Ἐπαινέτου καὶ τὴν γραφὴν γεγραμμένου, γνοὺσ Στέφανοσ οὑτοσὶ ὅτι ἐξελεγχθήσεται πορνοβοσκῶν καὶ συκοφαντῶν, δίαιταν ἐπιτρέπει πρὸσ τὸν Ἐπαίνετον αὐτοῖσ τοῖσ ἐγγυηταῖσ, ὥστε τῆσ μὲν ἐγγύησ αὐτοὺσ ἀφεῖσθαι, τὴν δὲ γραφὴν ἀνελέσθαι τὸν Ἐπαίνετον.

πεισθέντοσ δὲ τοῦ Ἐπαινέτου ἐπὶ τούτοισ καὶ ἀνελομένου τὴν γραφὴν ἣν ἐδίωκε Στέφανον, γενομένησ συνόδου αὐτοῖσ καὶ καθεζομένων διαιτητῶν τῶν ἐγγυητῶν, δίκαιον μὲν οὐδὲν εἶχε λέγειν Στέφανοσ, εἰσ ἔκδοσιν δ’ ἠξίου τὸν Ἐπαίνετον τῇ τῆσ Νεαίρασ θυγατρὶ συμβαλέσθαι, λέγων τὴν ἀπορίαν τὴν αὑτοῦ καὶ τὴν ἀτυχίαν τὴν πρότερον γενομένην τῇ ἀνθρώπῳ πρὸσ τὸν Φράστορα, καὶ ὅτι ἀπολωλεκὼσ εἰή τὴν προῖκα, καὶ οὐκ ἂν δύναιτο πάλιν αὐτὴν ἐκδοῦναι·

σὺ δὲ καὶ κέχρησαι ἔφη τῇ ἀνθρώπῳ, καὶ δίκαιοσ εἶ ἀγαθόν τι ποιῆσαι αὐτήν, καὶ ἄλλουσ ἐπαγωγοὺσ λόγουσ, οὓσ ἄν τισ δεόμενοσ ἐκ πονηρῶν πραγμάτων εἴποι ἄν.

ἀκούσαντεσ δ’ ἀμφοτέρων αὐτῶν οἱ διαιτηταὶ διαλλάττουσιν αὐτούσ, καὶ πείθουσι τὸν Ἐπαίνετον χιλίασ δραχμὰσ εἰσενεγκεῖν εἰσ τὴν ἔκδοσιν τῇ θυγατρὶ τῇ Νεαίρασ. καὶ ὅτι πάντα ταῦτα ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν μάρτυρασ αὐτοὺσ τοὺσ ἐγγυητὰσ καὶ διαιτητὰσ γενομένουσ καλῶ. Μάρτυρεσ Ναυσίφιλοσ Κεφαλῆθεν, Ἀριστόμαχοσ Κεφαλῆθεν μαρτυροῦσιν ἐγγυηταὶ γενέσθαι Ἐπαινέτου τοῦ Ἀνδρίου, ὅτ’ ἔφη Στέφανοσ μοιχὸν εἰληφέναι Ἐπαίνετον·

καὶ ἐπειδὴ ἐξῆλθεν Ἐπαίνετοσ παρὰ Στεφάνου καὶ κύριοσ ἐγένετο αὑτοῦ, γράψασθαι γραφὴν Στέφανον πρὸσ τοὺσ θεσμοθέτασ, ὅτι αὐτὸν ἀδίκωσ εἱρ͂ξεν·

καὶ αὐτοὶ διαλλακταὶ γενόμενοι διαλλάξαι Ἐπαίνετον καὶ Στέφανον· τὰσ δὲ διαλλαγὰσ εἶναι ἃσ παρέχεται Ἀπολλόδωροσ. Διαλλαγαί ἐπὶ τοῖσδε διήλλαξαν Στέφανον καὶ Ἐπαίνετον οἱ διαλλακταί, τῶν μὲν γεγενημένων περὶ τὸν εἱργμὸν μηδεμίαν μνείαν ἔχειν, Ἐπαίνετον δὲ δοῦναι χιλίασ δραχμὰσ Φανοῖ εἰσ ἔκδοσιν, ἐπειδὴ κέχρηται αὐτῇ πολλάκισ· Στέφανον δὲ παρέχειν Φανὼ Ἐπαινέτῳ, ὁπόταν ἐπιδημῇ καὶ βούληται συνεῖναι αὐτῇ.

τὴν τοίνυν περιφανῶσ ἐγνωσμένην ξένην εἶναι καὶ ἐφ’ ᾗ μοιχὸν οὗτοσ ἐτόλμησε λαβεῖν, εἰσ τοσοῦτον ὕβρεωσ καὶ ἀναιδείασ ἦλθεν Στέφανοσ οὑτοσὶ καὶ Νέαιρα αὑτηί, ὥστε ἐτόλμησαν μὴ ἀγαπᾶν εἰ ἔφασκον αὐτὴν ἀστὴν εἶναι, ἀλλὰ κατιδόντεσ Θεογένην Κοιρωνίδην λαχόντα βασιλέα, ἄνθρωπον εὐγενῆ μέν, πένητα δὲ καὶ ἄπειρον πραγμάτων, συμπαραγενόμενοσ αὐτῷ δοκιμαζομένῳ καὶ συνευπορήσασ ἀναλωμάτων, ὅτε εἰσῄει εἰσ τὴν ἀρχήν, Στέφανοσ οὑτοσί, καὶ ὑπελθὼν καὶ τὴν ἀρχὴν παρ’ αὐτοῦ πριάμενοσ, πάρεδροσ γενόμενοσ, δίδωσι τὴν ἄνθρωπον ταύτην γυναῖκα, τὴν τῆσ Νεαίρασ θυγατέρα, καὶ ἐγγυᾷ Στέφανοσ οὑτοσὶ ὡσ αὑτοῦ θυγατέρα οὖσαν·

οὕτω πολὺ τῶν νόμων καὶ ὑμῶν κατεφρόνησεν. καὶ αὕτη ἡ γυνὴ ὑμῖν ἔθυε τὰ ἄρρητα ἱερὰ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ, καὶ εἶδεν ἃ οὐ προσῆκεν αὐτὴν ὁρᾶν ξένην οὖσαν, καὶ τοιαύτη οὖσα εἰσῆλθεν οἷ οὐδεὶσ ἄλλοσ Ἀθηναίων τοσούτων ὄντων εἰσέρχεται ἀλλ’ ἢ ἡ τοῦ βασιλέωσ γυνή, ἐξώρκωσέν τε τὰσ γεραρὰσ τὰσ ὑπηρετούσασ τοῖσ ἱεροῖσ, ἐξεδόθη δὲ τῷ Διονύσῳ γυνή, ἔπραξε δὲ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ τὰ πάτρια τὰ πρὸσ τοὺσ θεούσ, πολλὰ καὶ ἅγια καὶ ἀπόρρητα.

ἃ δὲ μηδ’ ἀκοῦσαι πᾶσιν οἱο͂́ν τ’ ἐστίν, πῶσ ποιῆσαί γε τῇ ἐπιτυχούσῃ εὐσεβῶσ ἔχει, ἄλλωσ τε καὶ τοιαύτῃ γυναικὶ καὶ τοιαῦτα ἔργα διαπεπραγμένῃ; βούλομαι δ’ ὑμῖν ἀκριβέστερον περὶ αὐτῶν ἄνωθεν διηγήσασθαι καθ’ ἕκαστον, ἵνα μᾶλλον ἐπιμέλειαν ποιήσησθε τῆσ τιμωρίασ, καὶ εἰδῆτε ὅτι οὐ μόνον ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν καὶ τῶν νόμων τὴν ψῆφον οἴσετε, ἀλλὰ καὶ τῆσ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ εὐλαβείασ, τιμωρίαν ὑπὲρ τῶν ἠσεβημένων ποιούμενοι καὶ κολάζοντεσ τοὺσ ἠδικηκότασ.

τὸ γὰρ ἀρχαῖον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δυναστεία ἐν τῇ πόλει ἦν καὶ ἡ βασιλεία τῶν ἀεὶ ὑπερεχόντων διὰ τὸ αὐτόχθονασ εἶναι, τὰσ δὲ θυσίασ ἁπάσασ ὁ βασιλεὺσ ἔθυε, καὶ τὰσ σεμνοτάτασ καὶ ἀρρήτουσ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἐποίει, εἰκότωσ, βασίλιννα οὖσα. ἐπειδὴ δὲ Θησεὺσ συνῴκισεν αὐτοὺσ καὶ δημοκρατίαν ἐποίησεν καὶ ἡ πόλισ πολυάνθρωποσ ἐγένετο, τὸν μὲν βασιλέα οὐδὲν ἧττον ὁ δῆμοσ ᾑρεῖτο ἐκ προκρίτων κατ’ ἀνδραγαθίαν χειροτονῶν, τὴν δὲ γυναῖκα αὐτοῦ νόμον ἔθεντο ἀστὴν εἶναι καὶ μὴ ἐπιμεμειγμένην ἑτέρῳ ἀνδρὶ ἀλλὰ παρθένον γαμεῖν, ἵνα κατὰ τὰ πάτρια θύηται τὰ ἄρρητα ἱερὰ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ, καὶ τὰ νομιζόμενα γίγνηται τοῖσ θεοῖσ εὐσεβῶσ καὶ μηδὲν καταλύηται μηδὲ καινοτομῆται.

καὶ τοῦτον τὸν νόμον γράψαντεσ ἐν στήλῃ λιθίνῃ ἔστησαν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διονύσου παρὰ τὸν βωμὸν ἐν Λίμναισ καὶ αὕτη ἡ στήλη ἔτι καὶ νῦν ἕστηκεν, ἀμυδροῖσ γράμμασιν Ἀττικοῖσ δηλοῦσα τὰ γεγραμμένα, μαρτυρίαν ποιούμενοσ ὁ δῆμοσ ὑπὲρ τῆσ αὑτοῦ εὐσεβείασ πρὸσ τὸν θεὸν καὶ παρακαταθήκην καταλείπων τοῖσ ἐπιγιγνομένοισ, ὅτι τήν γε θεῷ γυναῖκα δοθησομένην καὶ ποιήσουσαν τὰ ἱερὰ τοιαύτην ἀξιοῦμεν εἶναι.

καὶ διὰ ταῦτα ἐν τῷ ἀρχαιοτάτῳ ἱερῷ τοῦ Διονύσου καὶ ἁγιωτάτῳ ἐν Λίμναισ ἔστησαν, ἵνα μὴ πολλοὶ εἰδῶσιν τὰ γεγραμμένα· ἅπαξ γὰρ τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑκάστου ἀνοίγεται, τῇ δωδεκάτῃ τοῦ ἀνθεστηριῶνοσ μηνόσ. ὑπὲρ τοίνυν ἁγίων καὶ σεμνῶν ἱερῶν, ὧν οἱ πρόγονοι ὑμῶν οὕτωσ καλῶσ καὶ μεγαλοπρεπῶσ ἐπε‐ μελήθησαν, ἄξιον καὶ ὑμᾶσ σπουδάσαι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τοὺσ ἀσελγῶσ μὲν καταφρονοῦντασ τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων, ἀναιδῶσ δ’ ἠσεβηκότασ εἰσ τοὺσ θεοὺσ ἄξιον τιμωρήσασθαι δυοῖν ἕνεκα, ἵνα οὗτοί τε τῶν ἠδικημένων δίκην δῶσιν, οἵ τ’ ἄλλοι πρόνοιαν ποιῶνται καὶ φοβῶνται μηδὲν εἰσ τοὺσ θεοὺσ καὶ τὴν πόλιν ἁμαρτάνειν.

βούλομαι δ’ ὑμῖν καὶ τὸν ἱεροκήρυκα καλέσαι, ὃσ ὑπηρετεῖ τῇ τοῦ βασιλέωσ γυναικί, ὅταν ἐξορκοῖ τὰσ γεραρὰσ <τὰσ> ἐν κανοῖσ πρὸσ τῷ βωμῷ, πρὶν ἅπτεσθαι τῶν ἱερῶν, ἵνα καὶ τοῦ ὁρ́κου καὶ τῶν λεγομένων ἀκούσητε, ὅσα οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν ἀκούειν, καὶ εἰδῆτε ὡσ σεμνὰ καὶ ἅγια καὶ ἀρχαῖα τὰ νόμιμά ἐστιν.

ἁγιστεύω καὶ εἰμὶ καθαρὰ καὶ ἁγνὴ ἀπό <τε> τῶν ἄλλων τῶν οὐ καθαρευόντων καὶ ἀπ’ ἀνδρὸσ συνουσίασ, καὶ τὰ θεοίνια καὶ τὰ ἰοβάκχεια γεραρῶ τῷ Διονύσῳ κατὰ τὰ πάτρια καὶ ἐν τοῖσ καθήκουσι χρόνοισ.

τοῦ μὲν ὁρ́κου τοίνυν καὶ τῶν νομιζομένων πατρίων, ὅσα οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν εἰπεῖν, ἀκηκόατε, καὶ ὡσ ἣν Στέφανοσ ἠγγύησεν τῷ Θεογένει γυναῖκα βασιλεύοντι ὡσ αὑτοῦ οὖσαν θυγατέρα, αὕτη ἐποίει τὰ ἱερὰ ταῦτα καὶ ἐξώρκου τὰσ γεραράσ, καὶ ὅτι οὐδ’ αὐταῖσ ταῖσ ὁρώσαισ τὰ ἱερὰ ταῦτα οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν λέγειν πρὸσ ἄλλον οὐδένα.

φέρε δὴ καὶ μαρτυρίαν παράσχωμαι ὑμῖν δι’ ἀπορρήτου μὲν γεγενημένην, ὅμωσ δὲ αὐτοῖσ τοῖσ πεπραγμένοισ ἐπιδείξω φανερὰν οὖσαν αὐτὴν καὶ ἀληθῆ. ὡσ γὰρ ἐγένετο τὰ ἱερὰ ταῦτα καὶ ἀνέβησαν εἰσ Ἄρειον πάγον οἱ ἐννέα ἄρχοντεσ ταῖσ καθηκούσαισ ἡμέραισ, εὐθὺσ ἡ βουλὴ ἡ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ὥσπερ καὶ τἄλλα πολλοῦ ἀξία ἐστὶν τῇ πόλει περὶ εὐσέβειαν, ἐζήτει τὴν γυναῖκα ταύτην τοῦ Θεογένουσ ἥτισ ἦν, καὶ ἐξήλεγχεν, καὶ περὶ τῶν ἱερῶν πρόνοιαν ἐποιεῖτο, καὶ ἐζημίου τὸν Θεογένην ὅσα κυρία ἐστίν, ἐν ἀπορρήτῳ δὲ καὶ διὰ κοσμιότητοσ·

οὐ γὰρ αὐτοκράτορέσ εἰσιν, ὡσ ἂν βούλωνται, Ἀθηναίων τινὰ κολάσαι. γενομένων δὲ λόγων, καὶ χαλεπῶσ φερούσησ τῆσ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλῆσ καὶ ζημιούσησ τὸν Θεογένην ὅτι τοιαύτην ἔλαβεν γυναῖκα καὶ ταύτην εἰάσε ποιῆσαι τὰ ἱερὰ τὰ ἄρρητα ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ, ἐδεῖτο ὁ Θεογένησ ἱκετεύων καὶ ἀντιβολῶν, λέγων ὅτι οὐκ ᾔδει Νεαίρασ αὐτὴν οὖσαν θυγατέρα, ἀλλ’ ἐξαπατηθείη ὑπὸ Στεφάνου, ὡσ αὐτοῦ θυγατέρα οὖσαν αὐτὴν λαμβάνων γνησίαν κατὰ τὸν νόμον, καὶ διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν πραγμάτων καὶ τὴν ἀκακίαν τὴν ἑαυτοῦ τοῦτον πάρεδρον ποιήσαιτο, ἵνα διοικήσῃ τὴν ἀρχήν, ὡσ εὔνουν ὄντα, καὶ διὰ τοῦτο κηδεύσειεν αὐτῷ.

ὅτι δὲ ἔφη οὐ ψεύδομαι, μεγάλῳ τεκμηρίῳ καὶ περιφανεῖ ἐπιδείξω ὑμῖν·

τὴν γὰρ ἄνθρωπον ἀποπέμψω ἐκ τῆσ οἰκίασ, ἐπειδὴ οὐκ ἔστιν Στεφάνου θυγάτηρ ἀλλὰ Νεαίρασ. κἂν μὲν ταῦτα ποιήσω, ἤδη πιστοὶ ὑμῖν ὄντων οἱ λόγοι οἱ παρ’ ἐμοῦ λεγόμενοι, ὅτι ἐξηπατήθην· ἐὰν δὲ μὴ ποιήσω, τότ’ ἤδη με κολάζετε ὡσ πονηρὸν ὄντα καὶ εἰσ τοὺσ θεοὺσ ἠσεβηκότα. ὑποσχομένου δὲ ταῦτα τοῦ Θεογένουσ καὶ δεομένου, ἅμα μὲν καὶ ἐλεήσασα αὐτὸν ἡ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴ διὰ τὴν ἀκακίαν τοῦ τρόπου, ἅμα δὲ καὶ ἐξηπατῆσθαι τῇ ἀληθείᾳ ἡγουμένη ὑπὸ τοῦ Στεφάνου, ἐπέσχεν.

ὡσ δὲ κατέβη ἐξ Ἀρείου πάγου ὁ Θεογένησ, εὐθὺσ τήν τε ἄνθρωπον τὴν ταυτησὶ Νεαίρασ θυγατέρα ἐκβάλλει ἐκ τῆσ οἰκίασ, τόν τε Στέφανον τὸν ἐξαπατήσαντα αὐτὸν τουτονὶ ἀπελαύνει ἀπὸ τοῦ συνεδρίου. καὶ οὕτωσ ἐπαύσαντο οἱ Ἀρεοπαγῖται κρίνοντεσ τὸν Θεογένην καὶ ὀργιζόμενοι αὐτῷ, καὶ συγγνώμην εἶχον ἐξα‐ πατηθέντι. καὶ ὅτι ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν μάρτυρα αὐτὸν τὸν Θεογένην καλῶ καὶ ἀναγκάσω μαρτυρεῖν.

κάλει μοι Θεογένην Ἑρχιέα. Θεογένησ Ἑρχιεὺσ μαρτυρεῖ, ὅτε αὐτὸσ ἐβασίλευεν, γῆμαι Φανὼ ὡσ Στεφάνου οὖσαν θυγατέρα, ἐπεὶ δὲ ᾔσθετο ἐξηπατημένοσ, τήν τε ἄνθρωπον ἐκβαλεῖν καὶ οὐκέτι συνοικεῖν αὐτῇ, καὶ Στέφανον ἀπελάσαι ἀπὸ τῆσ παρεδρίασ καὶ οὐκ ἐᾶν ἔτι παρεδρεύειν αὑτῷ.

λαβὲ δή μοι τὸν νόμον <τὸν> ἐπὶ τούτοισ τουτονὶ καὶ ἀνάγνωθι, ἵν’ εἰδῆτε ὅτι οὐ μόνον προσῆκεν αὐτὴν ἀπέχεσθαι τῶν ἱερῶν τούτων τοιαύτην οὖσαν καὶ τοιαῦτα διαπεπραγμένην, τοῦ ὁρᾶν καὶ θύειν καὶ ποιεῖν τι τῶν νομιζομένων ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ πατρίων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων τῶν Ἀθήνησιν ἁπάντων.

ἐφ’ ᾗ γὰρ ἂν μοιχὸσ ἁλῷ γυναικί, οὐκ ἔξεστιν αὐτῇ ἐλθεῖν εἰσ οὐδὲν τῶν ἱερῶν τῶν δημοτελῶν, εἰσ ἃ καὶ τὴν ξένην καὶ τὴν δούλην ἐλθεῖν ἐξουσίαν ἔδοσαν οἱ νόμοι καὶ θεασομένην καὶ ἱκετεύσουσαν εἰσιέναι· ἀλλὰ μόναισ ταύταισ ἀπαγορεύουσιν οἱ νόμοι ταῖσ γυναιξὶ μὴ εἰσιέναι εἰσ τὰ ἱερὰ τὰ δημοτελῆ, ἐφ’ ᾗ ἂν μοιχὸσ ἁλῷ, ἐὰν δ’ εἰσίωσι καὶ παρανομῶσι, νηποινεὶ πάσχειν ὑπὸ τοῦ βουλομένου ὅ τι ἂν πάσχῃ, πλὴν θανάτου, καὶ ἔδωκεν ὁ νόμοσ τὴν τιμωρίαν ὑπὲρ αὐτῶν τῷ ἐντυχόντι, διὰ τοῦτο δ’ ἐποίησεν ὁ νόμοσ, πλὴν θανάτου, τἄλλα ὑβρισθεῖσαν αὐτὴν μηδαμοῦ λαβεῖν δίκην, ἵνα μὴ μιάσματα μηδ’ ἀσεβήματα γίγνηται ἐν τοῖσ ἱεροῖσ, ἱκανὸν φόβον ταῖσ γυναιξὶ παρασκευάζων τοῦ σωφρονεῖν καὶ μηδὲν ἁμαρτάνειν, ἀλλὰ δικαίωσ οἰκουρεῖν, διδάσκων ὡσ, ἄν τι ἁμάρτῃ τοιοῦτον, ἅμα ἐκ τε τῆσ οἰκίασ τοῦ ἀνδρὸσ ἐκβεβλημένη ἔσται καὶ ἐκ τῶν ἱερῶν τῶν τῆσ πόλεωσ.

καὶ ὅτι ταῦτα οὕτωσ ἔχει, τοῦ νόμου αὐτοῦ ἀκούσαντεσ ἀναγνωσθέντοσ εἴσεσθε.

καί μοι λαβέ. Νόμοσ Μοιχείασ ἐπειδὰν δὲ ἕλῃ τὸν μοιχόν, μὴ ἐξέστω τῷ ἑλόντι συνοικεῖν τῇ γυναικί· ἐὰν δὲ συνοικῇ, ἄτιμοσ ἔστω.

μηδὲ τῇ γυναικὶ ἐξέστω εἰσιέναι εἰσ τὰ ἱερὰ τὰ δημοτελῆ, ἐφ’ ᾗ ἂν μοιχὸσ ἁλῷ· ἐὰν δ’ εἰσίῃ, νηποινεὶ πασχέτω ὅ τι ἂν πάσχῃ, πλὴν θανάτου. βούλομαι τοίνυν ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων μαρτυρίαν παρασχέσθαι, ὡσ σπουδάζει περὶ τὰ ἱερὰ ταῦτα καὶ ὡσ πολλὴν πρόνοιαν περὶ αὐτῶν πεποίηται.

ὁ γὰρ δῆμοσ ὁ Ἀθηναίων κυριώτατοσ ὢν τῶν ἐν τῇ πόλει ἁπάντων, καὶ ἐξὸν αὐτῷ ποιεῖν ὅ τι ἂν βούληται, οὕτω καλὸν καὶ σεμνὸν ἡγήσατ’ εἶναι δῶρον τὸ Ἀθηναῖον γενέσθαι, ὥστε νόμουσ ἔθετο αὑτῷ καθ’ οὓσ ποιεῖσθαι δεῖ, ἐάν τινα βούλωνται, πολίτην, οἳ νῦν προπεπηλακισμένοι εἰσὶν ὑπὸ Στεφάνου τουτουὶ καὶ τῶν οὕτω γεγαμηκότων. ὅμωσ δ’ ἀκούοντεσ αὐτῶν βελτίουσ ἔσεσθε, καὶ τὰ κάλλιστα καὶ τὰ σεμνότατα δῶρα τοῖσ εὐεργετοῦσι τὴν πόλιν διδόμενα γνώσεσθε ὡσ λελυμασμένοι εἰσίν.

πρῶτον μὲν γὰρ νόμοσ ἐστὶ τῷ δήμῳ κείμενοσ μὴ ἐξεῖναι ποιήσασθαι Ἀθηναῖον, ὃν ἂν μὴ δι’ ἀνδραγαθίαν εἰσ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων ἄξιον ᾖ γενέσθαι πολίτην. ἔπειτ’ ἐπειδὰν πεισθῇ ὁ δῆμοσ καὶ δῷ τὴν δωρεάν, οὐκ ἐᾷ κυρίαν γενέσθαι τὴν ποίησιν, ἐὰν μὴ τῇ ψήφῳ εἰσ τὴν ἐπιοῦσαν ἐκκλησίαν ὑπερεξακισχίλιοι Ἀθηναίων ψηφίσωνται κρύβδην ψηφιζόμενοι. τοὺσ δὲ πρυτάνεισ κελεύει τιθέναι τοὺσ καδίσκουσ ὁ νόμοσ καὶ τὴν ψῆφον διδόναι προσιόντι τῷ δήμῳ πρὶν τοὺσ ξένουσ εἰσιέναι, καὶ τὰ γέρρα ἀναιρεῖν, ἵνα κύριοσ ὢν αὐτὸσ αὑτοῦ ἕκαστοσ σκοπῆται πρὸσ αὑτὸν ὅντινα μέλλει πολίτην ποιήσεσθαι, εἰ ἄξιόσ ἐστι τῆσ δωρεᾶσ ὁ μέλλων λήψεσθαι.

ἔπειτα μετὰ ταῦτα παρανόμων γραφὴν ἐποίησε κατ’ αὐτοῦ τῷ βουλομένῳ Ἀθηναίων, καὶ ἔστιν εἰσελθόντα εἰσ τὸ δικαστήριον ἐξελέγξαι ὡσ οὐκ ἄξιόσ ἐστι τῆσ δωρεᾶσ, ἀλλὰ παρὰ τοὺσ νόμουσ Ἀθηναῖοσ γέγονεν. καὶ ἤδη τισὶ τοῦ δήμου δόντοσ τὴν δωρεάν, λόγῳ ἐξαπατηθέντοσ ὑπὸ τῶν αἰτούντων, παρανόμων γραφῆσ γενομένησ καὶ εἰσελθούσησ εἰσ τὸ δικαστήριον, ἐξελεγχθῆναι συνέβη τὸν εἰληφότα τὴν δωρεὰν μὴ ἄξιον εἶναι αὐτῆσ, καὶ ἀφείλετο τὸ δικαστήριον.

καὶ τοὺσ μὲν πολλοὺσ καὶ παλαιοὺσ ἔργον διηγήσασθαι· ἃ δὲ πάντεσ μνημονεύετε, Πειθόλαν τε τὸν Θετταλὸν καὶ Ἀπολλωνίδην τὸν Ὀλύνθιον πολίτασ ὑπὸ τοῦ δήμου γενομένουσ ἀφείλετο τὸ δικαστήριον· ταῦτα γὰρ οὐ πάλαι ἐστὶ γεγενημένα ὥστε ἀγνοεῖν ὑμᾶσ.

οὕτωσ τοίνυν καλῶσ καὶ ἰσχυρῶσ τῶν νόμων κειμένων ὑπὲρ τῆσ πολιτείασ, δι’ ὧν δεῖ Ἀθηναῖον γενέσθαι, ἕτερόσ ἐστιν ἐφ’ ἅπασι τούτοισ κυριώτατοσ νόμοσ κείμενοσ· οὕτω πολλὴν ὁ δῆμοσ πρόνοιαν ἐποιεῖτο ὑπὲρ αὑτοῦ καὶ τῶν θεῶν ὥστε δι’ εὐσεβείασ τὰ ἱερὰ θύεσθαι ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ. ὅσουσ γὰρ ἂν ποιήσηται ὁ δῆμοσ ὁ Ἀθηναίων πολίτασ, ὁ νόμοσ ἀπαγορεύει διαρρήδην μὴ ἐξεῖναι αὐτοῖσ τῶν ἐννέα ἀρχόντων γενέσθαι, μηδὲ ἱερωσύνησ μηδεμιᾶσ μετασχεῖν· τοῖσ δ’ ἐκ τούτων μετέδωκεν ἤδη ὁ δῆμοσ ἁπάντων, καὶ προσέθηκεν ἐὰν ὦσιν ἐκ γυναικὸσ ἀστῆσ καὶ ἐγγυητῆσ κατὰ τὸν νόμον. καὶ ὅτι ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, μεγάλῃ καὶ περιφανεῖ μαρτυρίᾳ ἐγὼ ὑμῖν δηλώσω.

βούλομαι δ’ ὑμῖν τὸν νόμον πόρρωθεν προδιηγήσασθαι, ὡσ ἐτέθη καὶ πρὸσ οὓσ διωρίσθη, ὡσ ἄνδρασ ἀγαθοὺσ ὄντασ καὶ βεβαίουσ φίλουσ περὶ τὸν δῆμον γεγονότασ. ἐκ τούτων γὰρ ἁπάντων εἴσεσθε τήν τε τοῦ δήμου δωρεὰν τὴν ἀπόθετον τοῖσ εὐεργέταισ προ‐ πηλακιζομένην, καὶ ὅσων ὑμᾶσ ἀγαθῶν κωλύουσι κυρίουσ εἶναι Στέφανόσ τε οὑτοσὶ καὶ οἱ τὸν αὐτὸν τρόπον τούτῳ γεγαμηκότεσ καὶ παιδοποιούμενοι. Πλαταιῆσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μόνοι τῶν Ἑλλήνων ὑμῖν ἐβοήθησαν Μαραθῶνάδε, ὅτε Δᾶτισ ὁ βασιλέωσ Δαρείου στρατηγὸσ ἀναχωρῶν ἐξ Ἐρετρίασ Εὔβοιαν ὑφ’ ἑαυτῷ ποιησάμενοσ, ἀπέβη εἰσ τὴν χώραν πολλῇ δυνάμει καὶ ἐπόρθει.

καὶ ἔτι καὶ νῦν τῆσ ἀνδραγαθίασ αὐτῶν ὑπομνήματα <ἡ> ἐν τῇ ποικίλῃ στοᾷ γραφὴ δεδήλωκεν· ὡσ ἕκαστοσ γὰρ τάχουσ εἶχεν, εὐθὺσ προσβοηθῶν γέγραπται, οἱ τὰσ κυνᾶσ τὰσ Βοιωτίασ ἔχοντεσ. πάλιν δὲ Ξέρξου ἰόντοσ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, Θηβαίων μηδισάντων, οὐκ ἐτόλμησαν ἀποστῆναι τῆσ ὑμετέρασ φιλίασ, ἀλλὰ μόνοι τῶν ἄλλων Βοιωτῶν οἱ μὲν ἡμίσεισ αὐτῶν μετὰ Λακεδαιμονίων καὶ Λεωνίδου ἐν Θερμοπύλαισ παραταξάμενοι τῷ βαρβάρῳ ἐπιόντι συναπώλοντο, οἱ δὲ λοιποὶ ἐμβάντεσ εἰσ τὰσ ὑμετέρασ τριήρεισ, ἐπειδὴ αὐτοῖσ οἰκεῖα σκάφη οὐχ ὑπῆρχεν, συνεναυμάχουν ὑμῖν ἐπί τε Ἀρτεμισίῳ καὶ ἐν Σαλαμῖνι, καὶ τὴν τελευταίαν μάχην Πλαταιᾶσι Μαρδονίῳ τῷ βασιλέωσ στρατηγῷ μεθ’ ὑμῶν καὶ τῶν συνελευθερούντων τὴν Ἑλλάδα μαχεσάμενοι, εἰσ κοινὸν τὴν ἐλευθερίαν τοῖσ ἄλλοισ Ἕλλησι κατέθηκαν.

ἵνα μὴ φθονηθῶσιν ὑπὸ τῶν συμμάχων ‐ ἐφ’ οἷσ φυσηθεὶσ Παυσανίασ ὁ τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεὺσ ἐπέγραψεν ἐπὶ τὸν τρίποδα <τὸν> ἐν Δελφοῖσ, ὃν οἱ Ἕλληνεσ οἱ συμμαχεσάμενοι τὴν Πλαταιᾶσι μάχην καὶ τὴν ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν ναυμαχήσαντεσ κοινῇ ποιησάμενοι ἀνέθηκαν ἀριστεῖον τῷ Ἀπόλλωνι ἀπὸ τῶν βαρβάρων,Ἑλλήνων ἀρχηγόσ, ἐπεὶ στρατὸν ὤλεσε Μήδων,Παυσανίασ Φοίβῳ μνῆμ’ ἀνέθηκε τόδε,ὡσ αὑτοῦ τοῦ ἔργου ὄντοσ καὶ τοῦ ἀναθήματοσ, ἀλλ’ οὐ κοινοῦ τῶν συμμάχων·

ὀργισθέντων δὲ τῶν Ἑλλήνων, οἱ Πλαταιεῖσ λαγχάνουσι δίκην τοῖσ Λακεδαιμονίοισ εἰσ τοὺσ Ἀμφικτύονασ χιλίων ταλάντων ὑπὲρ τῶν συμμάχων, καὶ ἠνάγκασαν αὐτοὺσ ἐκκολάψαντασ τὰ ἐλεγεῖα ἐπιγράψαι τὰσ πόλεισ τὰσ κοινωνούσασ τοῦ ἔργου.

δι’ ὅπερ αὐτοῖσ οὐχ ἥκιστα παρηκολούθει ἡ ἔχθρα <ἡ> παρὰ Λακεδαιμονίων καὶ ἐκ τοῦ γένουσ τοῦ βασιλείου. καὶ ἐν μὲν τῷ παρόντι οὐκ εἶχον αὐτοῖσ ὅ τι χρήσωνται οἱ Λακεδαιμόνιοι, ὕστερον δὲ ὡσ πεντήκοντα ἔτεσιν Ἀρχίδαμοσ ὁ Ζευξιδάμου Λακεδαιμονίων βασιλεὺσ εἰρήνησ οὔσησ ἐνεχείρησεν αὐτῶν καταλαβεῖν τὴν πόλιν. ἔπραξε δὲ ταῦτ’ ἐκ Θηβῶν δι’ Εὐρυμάχου τοῦ Λεοντιάδου βοιωταρχοῦντοσ, ἀνοιξάντων τὰσ πύλασ τῆσ νυκτὸσ Ναυκλείδου καὶ ἄλλων τινῶν μετ’ αὐτοῦ, πεισθέντων χρήμασιν.

αἰσθόμενοι δ’ οἱ Πλαταιεῖσ ἔνδον ὄντασ τοὺσ Θηβαίουσ τῆσ νυκτὸσ καὶ ἐξαπίνησ αὑτῶν τὴν πόλιν ἐν εἰρήνῃ κατειλημμένην, προσεβοήθουν καὶ αὐτοὶ καὶ συνετάττοντο. καὶ ἐπειδὴ ἡμέρα ἐγένετο καὶ εἶδον οὐ πολλοὺσ ὄντασ τοὺσ Θηβαίουσ, ἀλλὰ τοὺσ πρώτουσ αὐτῶν εἰσεληλυθότασ ὕδωρ γὰρ γενόμενον τῆσ νυκτὸσ πολὺ ἐκώλυσεν αὐτοὺσ πάντασ εἰσελθεῖν· ὁ γὰρ Ἀσωπὸσ ποταμὸσ μέγασ ἐρρύη καὶ διαβῆναι οὐ ῥᾴδιον ἦν, ἄλλωσ τε καὶ νυκτόσ, ὡσ οὖν εἶδον οἱ Πλαταιεῖσ τοὺσ Θηβαίουσ ἐν τῇ πόλει καὶ ἔγνωσαν ὅτι οὐ πάντεσ πάρεισιν, ἐπιτίθενται καὶ εἰσ μάχην ἐλθόντεσ κρατοῦσι καὶ φθάνουσιν ἀπολέσαντεσ αὐτοὺσ πρὶν τοὺσ ἄλλουσ προσβοηθῆσαι, καὶ ὡσ ὑμᾶσ πέμπουσιν εὐθὺσ ἄγγελον τήν τε πρᾶξιν φράσοντα καὶ τὴν μάχην δηλώσοντα ὅτι νικῶσι, καὶ βοηθεῖν ἀξιοῦντεσ, ἂν οἱ Θηβαῖοι τὴν χώραν αὐτῶν δῃῶσιν. ἀκούσαντεσ δὲ οἱ Ἀθηναῖοι τὰ γεγονότα διὰ τάχουσ ἐβοήθουν εἰσ τὰσ Πλαταιάσ·

καὶ οἱ Θηβαῖοι ὡσ ἑώρων τοὺσ Ἀθηναίουσ βεβοηθηκότασ τοῖσ Πλαταιεῦσιν, ἀνεχώρησαν ἐπ’ οἴκου. ὡσ οὖν ἀπέτυχον οἱ Θηβαῖοι τῆσ πείρασ καὶ οἱ Πλαταιεῖσ τοὺσ ἄνδρασ οὓσ ἔλαβον αὐτῶν ἐν τῇ μάχῃ ζῶντασ, ἀπέκτειναν, ὀργισθέντεσ οἱ Λακεδαιμόνιοι ἀπροφασίστωσ ἤδη στρατεύουσιν ἐπὶ τὰσ Πλαταιάσ, Πελοποννησίοισ μὲν ἅπασι πλὴν Ἀργείων τὰ δύο μέρη τῆσ στρατιᾶσ ἀπὸ τῶν πόλεων ἑκάστων πέμπειν ἐπιτάξαντεσ, Βοιωτοῖσ δὲ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι καὶ Λοκροῖσ καὶ Φωκεῦσι καὶ Μαλιεῦσι καὶ Οἰταίοισ καὶ Αἰνιᾶσιν πανδημεὶ ἐπαγγείλαντεσ στρατεύειν.

καὶ περικαθεζόμενοι αὐτῶν τὸ τεῖχοσ πολλῇ δυνάμει ἐπηγγέλλοντο, εἰ βούλοιντο τὴν μὲν πόλιν αὑτοῖσ παραδοῦναι, τὴν δὲ χώραν ἔχειν καὶ καρποῦσθαι τὰ αὑτῶν, ἀφίστασθαι δὲ τῆσ Ἀθηναίων συμμαχίασ.

οὐκ ἐθελησάντων δὲ τῶν Πλαταιέων, ἀλλ’ ἀποκριναμένων ὅτι ἄνευ Ἀθηναίων οὐδὲν ἂν πράξειαν, ἐπολιόρκουν αὐτοὺσ διπλῷ τείχει περιτειχίσαντεσ δύο ἔτη, πολλὰσ καὶ παντοδαπὰσ πείρασ προσάγοντεσ. ἐπεὶ δ’ ἀπειρήκεσαν οἱ Πλαταιεῖσ καὶ ἐνδεεῖσ ἦσαν ἁπάντων καὶ ἠποροῦντο τῆσ σωτηρίασ, διακληρωσάμενοι πρὸσ σφᾶσ αὐτοὺσ οἱ μὲν ὑπομείναντεσ ἐπολιορκοῦντο, οἱ δὲ τηρήσαντεσ νύκτα καὶ ὕδωρ καὶ ἄνεμον πολύν, ἐξελθόντεσ ἐκ τῆσ πόλεωσ καὶ ὑπερβάντεσ τὸ περιτείχισμα τῶν πολεμίων λαθόντεσ τὴν στρατιάν, ἀποσφάξαντεσ τοὺσ φύλακασ διασῴζονται δεῦρο, δεινῶσ διακείμενοι καὶ ἀπροσδοκήτωσ·

οἱ δ’ ὑπομείναντεσ αὐτῶν ἁλούσησ τῆσ πόλεωσ κατὰ κράτοσ ἀπεσφάγησαν πάντεσ οἱ ἡβῶντεσ, παῖδεσ δὲ καὶ γυναῖκεσ ἐξηνδραποδίσθησαν, ὅσοι μὴ αἰσθόμενοι ἐπιόντασ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ὑπεξῆλθον Ἀθήναζε. τοῖσ οὖν οὕτω φανερῶσ ἐνδεδειγμένοισ τὴν εὔνοιαν τῷ δήμῳ, καὶ προεμένοισ ἅπαντα τὰ αὑτῶν καὶ παῖδασ καὶ γυναῖκασ, πάλιν σκοπεῖτε πῶσ μετέδοτε τῆσ πολιτείασ.

ἐκ γὰρ τῶν ψηφισμάτων τῶν ὑμετέρων καταφανὴσ πᾶσιν ἔσται ὁ νόμοσ, καὶ γνώσεσθ’ ὅτι ἀληθῆ λέγω. καί μοι λαβὲ τὸ ψήφισμα τοῦτο καὶ ἀνάγνωθι αὐτοῖσ. Ψήφισμα περὶ Πλαταιέων Ἱπποκράτησ εἶπεν, Πλαταιέασ εἶναι Ἀθηναίουσ ἀπὸ τῆσδε τῆσ ἡμέρασ, ἐπιτίμουσ καθάπερ οἱ ἄλλοι Ἀθηναῖοι, καὶ μετεῖναι αὐτοῖσ ὧνπερ Ἀθηναίοισ μέτεστι πάντων, καὶ ἱερῶν καὶ ὁσίων, πλὴν εἴ τισ ἱερωσύνη ἢ τελετή ἐστιν ἐκ γένουσ, μηδὲ τῶν ἐννέα ἀρχόντων, τοῖσ δ’ ἐκ τούτων. κατανεῖμαι δὲ τοὺσ Πλαταιέασ εἰσ τοὺσ δήμουσ καὶ τὰσ φυλάσ.

ἐπειδὰν δὲ νεμηθῶσι, μὴ ἐξέστω ἔτι Ἀθηναίῳ μηδενὶ γίγνεσθαι Πλαταιέων, μὴ εὑρομένῳ παρὰ τοῦ δήμου τοῦ Ἀθηναίων. ὁρᾶτε, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὡσ καλῶσ καὶ δικαίωσ ἔγραψεν ὁ ῥήτωρ ὑπὲρ τοῦ δήπου τοῦ Ἀθηναίων, καὶ ἠξίωσε τοὺσ Πλαταιέασ λαμβάνοντασ τὴν δωρεὰν πρῶτον μὲν δοκιμασθῆναι ἐν τῷ δικαστηρίῳ κατ’ ἄνδρα ἕκαστον, εἰ ἔστιν Πλαταιεὺσ καὶ εἰ τῶν φίλων τῶν τῆσ πόλεωσ, ἵνα μὴ ἐπὶ ταύτῃ τῇ προφάσει πολλοὶ μεταλάβωσι τῆσ πολιτείασ·

ἔπειτα τοὺσ δοκιμασθέντασ ἀναγραφῆναι ἐν στήλῃ λιθίνῃ, καὶ στῆσαι ἐν ἀκροπόλει παρὰ τῇ θεῷ, ἵνα σῴζηται ἡ δωρεὰ τοῖσ ἐπιγιγνομένοισ καὶ ᾖ ἐξελέγξαι ὅτου ἂν ἕκαστοσ ᾖ συγγενήσ. καὶ ὕστερον οὐκ ἐᾷ γίγνεσθαι Ἀθηναῖον ἐξεῖναι, ὃσ ἂν μὴ νῦν γένηται καὶ δοκιμασθῇ ἐν τῷ δικαστηρίῳ, τοῦ μὴ πολλοὺσ φάσκοντασ Πλαταιέασ εἶναι κατασκευάζειν αὑτοῖσ πολιτείαν.

ἔπειτα καὶ τὸν νόμον διωρίσατο ἐν τῷ ψηφίσματι πρὸσ αὐτοὺσ εὐθέωσ ὑπέρ τε τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν θεῶν, καὶ μὴ ἐξεῖναι αὐτῶν μηδενὶ τῶν ἐννέα ἀρχόντων λαχεῖν μηδὲ ἱερωσύνησ μηδεμιᾶσ, τοῖσ δ’ ἐκ τούτων, ἂν ὦσιν ἐξ ἀστῆσ γυναικὸσ καὶ ἐγγυητῆσ κατὰ τὸν νόμον. οὔκουν δεινόν;

πρὸσ μὲν τοὺσ ἀστυγείτονασ καὶ ὁμολογουμένωσ ἀρίστουσ τῶν Ἑλλήνων εἰσ τὴν πόλιν γεγενημένουσ οὕτω καλῶσ καὶ ἀκριβῶσ διωρίσασθε περὶ ἑκάστου, ἐφ’ οἷσ δεῖ ἔχειν τὴν δωρεάν, τὴν δὲ περιφανῶσ ἐν ἁπάσῃ τῇ Ἑλλάδι πεπορνευμένην οὕτωσ αἰσχρῶσ καὶ ὀλιγώρωσ ἐάσετε ὑβρίζουσαν εἰσ τὴν πόλιν καὶ ἀσεβοῦσαν εἰσ τοὺσ θεοὺσ ἀτιμώρητον, ἣν οὔτε οἱ πρόγονοι ἀστὴν κατέλιπον οὔθ’ ὁ δῆμοσ πολῖτιν ἐποιήσατο; ποῦ γὰρ αὕτη οὐκ εἴργασται τῷ σώματι, ἢ ποῖ οὐκ ἐλήλυθεν ἐπὶ τῷ καθ’ ἡμέραν μισθῷ;

οὐκ ἐν Πελοποννήσῳ μὲν πάσῃ, ἐν Θετταλίᾳ δὲ καὶ Μαγνησίᾳ μετὰ Σίμου τοῦ Λαρισαίου καὶ Εὐρυδάμαντοσ τοῦ Μηδείου, ἐν Χίῳ δὲ καὶ ἐν Ιὠνίᾳ τῇ πλείστῃ μετὰ Σωτάδου τοῦ Κρητὸσ ἀκολουθοῦσα, μισθωθεῖσα ὑπὸ τῆσ Νικαρέτησ, ὅτε ἔτι ἐκείνησ ἦν; τὴν δὴ ὑφ’ ἑτέροισ οὖσαν καὶ ἀκολουθοῦσαν τῷ διδόντι τί οἰέσθε ποιεῖν; ἆρ’ οὐχ ὑπηρετεῖν τοῖσ χρωμένοισ εἰσ ἁπάσασ ἡδονάσ; εἶτα τὴν τοιαύτην καὶ περιφανῶσ ἐγνωσμένην ὑπὸ πάντων γῆσ περίοδον εἰργασμένην ψηφιεῖσθε ἀστὴν εἶναι; καὶ τί καλὸν φήσετε πρὸσ τοὺσ ἐρωτῶντασ διαπεπρᾶχθαι, ἢ ποίᾳ αἰσχύνῃ καὶ ἀσεβείᾳ οὐκ ἔνοχοι αὐτοὶ εἶναι;

πρὶν μὲν γὰρ γραφῆναι ταύτην καὶ εἰσ ἀγῶνα καταστῆναι καὶ πυθέσθαι πάντασ ἥτισ ἦν καὶ οἱᾶ ἠσέβηκεν, τὰ μὲν ἀδικήματα ταύτησ ἦν, ἡ δ’ ἀμέλεια τῆσ πόλεωσ· καὶ οἱ μὲν οὐκ ᾔδεσαν ὑμῶν, οἱ δὲ πυθόμενοι τῷ μὲν λόγῳ ἠγανάκτουν, τῷ δ’ ἔργῳ οὐκ εἶχον ὅ τι χρήσαιντο αὐτῇ, οὐδενὸσ εἰσ ἀγῶνα καθιστάντοσ οὐδὲ διδόντοσ περὶ αὐτῆσ τὴν ψῆφον. ἐπειδὴ δὲ καὶ ἴστε πάντεσ καὶ ἔχετε ἐφ’ ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ κύριοί ἐστε κολάσαι, ὑμέτερον ἤδη τὸ ἀσέβημα γίγνεται τὸ πρὸσ τοὺσ θεούσ, ἐὰν μὴ ταύτην κολάσητε. τί δὲ καὶ φήσειεν ἂν ὑμῶν ἕκαστοσ εἰσιὼν πρὸσ τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκ’ ἢ θυγατέρα ἢ μητέρα, ἀποψηφισάμενοσ ταύτησ, ἐπειδὰν ἔρηται ὑμᾶσ ποῦ ἦτε;

καὶ εἴπητε ὅτι ἐδικάζομεν; τῷ; ἐρήσεται εὐθύσ. Νεαίρᾳ δῆλον ὅτι φήσετε οὐ γάρ; ὅτι ξένη οὖσα ἀστῷ συνοικεῖ παρὰ τὸν νόμον, καὶ ὅτι τὴν θυγατέρα μεμοιχευμένην ἐξέδωκεν Θεογένει τῷ βασιλεύσαντι, καὶ αὕτη ἔθυσε τὰ ἱερὰ τὰ ἄρρητα ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ καὶ τῷ Διονύσῳ γυνὴ ἐδόθη, καὶ τἄλλα διηγούμενοι τὴν κατηγορίαν αὐτῆσ, ὡσ καὶ μνημονικῶσ καὶ ἐπιμελῶσ περὶ ἑκάστου κατηγορήθη. αἱ δὲ ἀκούσασαι ἐρήσονται τί οὖν ἐποιήσατε;

ὑμεῖσ δὲ φήσετε ἀπεψηφίσμεθα. οὐκοῦν ἤδη αἱ μὲν σωφρονέσταται τῶν γυναικῶν ὀργισθήσονται ὑμῖν, διότι ὁμοίωσ αὐταῖσ ταύτην κατηξιοῦτε μετέχειν τῶν τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν ἱερῶν· ὅσαι δ’ ἀνόητοι, φανερῶσ ἐπιδείκνυτε ποιεῖν ὅ τι ἂν βούλωνται, ὡσ ἄδειαν ὑμῶν καὶ τῶν νόμων δεδωκότων· δόξετε γὰρ ὀλιγώρωσ καὶ ῥᾳθύμωσ φέροντεσ ὁμογνώμονεσ καὶ αὐτοὶ εἶναι τοῖσ ταύτησ τρόποισ. ὥστε πολὺ μᾶλλον ἐλυσιτέλει μὴ γενέσθαι τὸν ἀγῶνα τουτονὶ ἢ γενομένου ἀποψηφίσασθαι ὑμᾶσ.

κομιδῇ γὰρ ἤδη παντελῶσ ἐξουσία ἔσται ταῖσ πόρναισ συνοικεῖν οἷσ ἂν βούλωνται, καὶ τοὺσ παῖδασ φάσκειν οὗ ἂν τύχωσιν εἶναι· καὶ οἱ μὲν νόμοι ἄκυροι ὑμῖν ἔσονται, οἱ δὲ τρόποι τῶν ἑταιρῶν κύριοι ὅ τι ἂν βούλωνται διαπράττεσθαι. ὥστε καὶ ὑπὲρ τῶν πολιτίδων σκοπεῖτε, τοῦ μὴ ἀνεκδότουσ γενέσθαι τὰσ τῶν πενήτων θυγατέρασ. νῦν μὲν γάρ, κἂν ἀπορηθῇ τισ, ἱκανὴν προῖκ’ αὐτῇ ὁ νόμοσ συμβάλλεται, ἂν καὶ ὁπωστιοῦν μετρίαν ἡ φύσισ ὄψιν ἀποδῷ·

προπηλακισθέντοσ δὲ τοῦ νόμου ὑφ’ ὑμῶν ἀποφυγούσησ ταύτησ, καὶ ἀκύρου γενομένου, παντελῶσ ἤδη ἡ μὲν τῶν πορνῶν ἐργασία ἥξει εἰσ τὰσ τῶν πολιτῶν θυγατέρασ, δι’ ἀπορίαν ὅσαι ἂν μὴ δύνωνται ἐκδοθῆναι, τὸ δὲ τῶν ἐλευθέρων γυναικῶν ἀξίωμα εἰσ τὰσ ἑταίρασ, ἂν ἄδειαν λάβωσι τοῦ ἐξεῖναι αὐταῖσ παιδοποιεῖσθαι ὡσ ἂν βούλωνται καὶ τελετῶν καὶ ἱερῶν καὶ τιμῶν μετέχειν τῶν ἐν τῇ πόλει. ὥστε εἷσ ἕκαστοσ ὑμῶν νομιζέτω, ὁ μὲν ὑπὲρ γυναικόσ, ὁ δ’ ὑπὲρ θυγατρόσ, ὁ δ’ ὑπὲρ μητρόσ, ὁ δ’ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν νόμων καὶ τῶν ἱερῶν τὴν ψῆφον φέρειν, τοῦ μὴ ἐξ ἴσου φανῆναι ἐκείνασ τιμωμένασ ταύτῃ τῇ πόρνῃ, μηδὲ τὰσ μετὰ πολλῆσ καὶ καλῆσ σωφροσύνησ καὶ ἐπιμελείασ τραφείσασ ὑπὸ τῶν προσηκόντων καὶ ἐκδοθείσασ κατὰ τοὺσ νόμουσ, ταύτασ ἐν τῷ ἴσῳ φαίνεσθαι μετεχούσασ τῇ μετὰ πολλῶν καὶ ἀσελγῶν τρόπων πολλάκισ πολλοῖσ ἑκάστησ ἡμέρασ συγγεγενημένῃ, ὡσ ἕκαστοσ ἐβούλετο.

ἡγεῖσθε δὲ μήτ’ ἐμὲ τὸν λέγοντα εἶναι Ἀπολλόδωρον μήτε τοὺσ ἀπολογησομένουσ καὶ συνεροῦντασ πολίτασ, ἀλλὰ τοὺσ νόμουσ καὶ Νέαιραν ταυτηνὶ περὶ τῶν πεπραγμένων αὐτῇ πρὸσ ἀλλήλουσ δικάζεσθαι.

καὶ ὅταν μὲν ἐπὶ τῆσ κατηγορίασ γένησθε, τῶν νόμων αὐτῶν ἀκούετε, δι’ ὧν οἰκεῖται ἡ πόλισ καὶ καθ’ οὓσ ὀμωμόκατε δικάσειν, τί κελεύουσι καὶ τί παραβεβήκασιν· ὅταν δὲ ἐπὶ τῆσ ἀπολογίασ ἦτε, μνημονεύοντεσ τὴν τῶν νόμων κατηγορίαν καὶ τὸν ἔλεγχον τὸν τῶν εἰρημένων, τήν τε ὄψιν αὐτῆσ ἰδόντεσ, ἐνθυμεῖσθε τοῦτο μόνον, εἰ Νέαιρα οὖσα ταῦτα διαπέπρακται. ἄξιον δὲ κἀκεῖνο ἐνθυμηθῆναι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι Ἀρχίαν τὸν ἱεροφάντην γενόμενον, ἐξελεγχθέντα ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἀσεβεῖν θύοντα παρὰ τὰ πάτρια τὰσ θυσίασ, ἐκολάσατε ὑμεῖσ, καὶ ἄλλα τε κατηγορήθη αὐτοῦ καὶ ὅτι Σινώπῃ τῇ ἑταίρᾳ Ἁλῴοισ ἐπὶ τῆσ ἐσχάρασ τῆσ ἐν τῇ αὐλῇ Ἐλευσῖνι προσαγούσῃ ἱερεῖον θύσειεν, οὐ νομίμου ὄντοσ ἐν ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ ἱερεῖα θύειν, οὐδ’ ἐκείνου οὔσησ τῆσ θυσίασ ἀλλὰ τῆσ ἱερείασ.

οὔκουν δεινὸν τὸν μὲν καὶ ἐκ γένουσ ὄντα τοῦ Εὐμολπιδῶν καὶ προγόνων καλῶν κἀγαθῶν καὶ πολίτην τῆσ πόλεωσ, ὅτι ἐδόκει τι παραβῆναι τῶν νομίμων, δοῦναι δίκην καὶ οὔθ’ ἡ τῶν συγγενῶν οὔθ’ ἡ τῶν φίλων ἐξαίτησισ ὠφέλησεν αὐτόν, οὔθ’ αἱ λῃτουργίαι ἃσ ἐλῃτούργησε τῇ πόλει αὐτὸσ καὶ οἱ πρόγονοι αὐτοῦ, οὔτε τὸ ἱεροφάντην εἶναι, ἀλλ’ ἐκολάσατε δόξαντα ἀδικεῖν·

Νέαιραν δὲ ταυτηνὶ εἴσ τε τὸν αὐτὸν θεὸν τοῦτον ἠσεβηκυῖαν καὶ τοὺσ νόμουσ, καὶ αὐτὴν καὶ τὴν θυγατέρα αὐτῆσ, οὐ τιμωρήσεσθε; θαυμάζω δ’ ἔγωγε τί ποτε καὶ ἐροῦσι πρὸσ ὑμᾶσ ἐν τῇ ἀπολογίᾳ.

πότερον ὡσ ἀστή ἐστιν Νέαιρα αὑτηὶ καὶ κατὰ τοὺσ νόμουσ συνοικεῖ αὐτῷ; ἀλλὰ μεμαρτύρηται ἑταίρα οὖσα καὶ δούλη Νικαρέτησ γεγενημένη. ἀλλ’ οὐ γυναῖκα εἶναι αὐτοῦ, ἀλλὰ παλλακὴν ἔχειν ἔνδον; ἀλλ’ οἱ παῖδεσ ταύτησ ὄντεσ καὶ εἰσηγμένοι εἰσ τοὺσ φράτερασ ὑπὸ Στεφάνου καὶ ἡ θυγάτηρ ἀνδρὶ Ἀθηναίῳ ἐκδοθεῖσα περιφανῶσ αὐτὴν ἀποφαίνουσι γυναῖκα ἔχοντα. ὡσ μὲν τοίνυν οὐκ ἀληθῆ ἐστιν τὰ κατηγορημένα καὶ μεμαρτυρημένα, οὔτ’ αὐτὸν Στέφανον οὔτ’ ἄλλον ὑπὲρ τούτου οἶμαι ἐπιδείξειν, ὡσ ἔστιν ἀστὴ Νέαιρα αὑτηί·

ἀκούω δὲ αὐτὸν τοιοῦτόν τι μέλλειν ἀπολογεῖσθαι, ὡσ οὐ γυναῖκα ἔχει αὐτὴν ἀλλ’ ἑταίραν, καὶ οἱ παῖδεσ οὐκ εἰσὶν ταύτησ ἀλλ’ ἐξ ἑτέρασ γυναικὸσ αὐτῷ ἀστῆσ, ἣν φήσει πρότερον γῆμαι συγγενῆ αὑτοῦ. πρὸσ δὴ τὴν ἀναίδειαν αὐτοῦ τοῦ λόγου καὶ τὴν παρασκευὴν τῆσ ἀπολογίασ καὶ τῶν μαρτυρεῖν αὐτῷ παρεσκευασμένων πρόκλησιν αὐτὸν προὐκαλεσάμην ἀκριβῆ καὶ δικαίαν, δι’ ἧσ ἐξῆν ὑμῖν πάντα τἀληθῆ εἰδέναι, παραδοῦναι τὰσ θεραπαίνασ τὰσ Νεαίρᾳ τότε προσκαρτερούσασ ὅτ’ ἦλθεν ὡσ Στέφανον ἐκ Μεγάρων, Θρᾷτταν καὶ Κοκκαλίνην, καὶ ἃσ ὕστερον παρὰ τούτῳ οὖσα ἐκτήσατο, Ξεννίδα καὶ Δροσίδα·

αἳ ἴσασιν ἀκριβῶσ Πρόξενόν τε τὸν τελευτήσαντα καὶ Ἀρίστωνα τὸν νῦν ὄντα καὶ Ἀντιδωρίδην τὸν σταδιοδρομοῦντα καὶ Φανὼ τὴν Στρυβήλην καλουμένην, ἣ Θεογένει τῷ βασιλεύσαντι συνῴκησεν, Νεαίρασ ὄντασ.

καὶ ἐὰν φαίνηται ἐκ τῆσ βασάνου γήμασ Στέφανοσ οὑτοσὶ ἀστὴν γυναῖκα καὶ ὄντεσ αὐτῷ οἱ παῖδεσ οὗτοι ἐξ ἑτέρασ γυναικὸσ ἀστῆσ καὶ μὴ Νεαίρασ, ἤθελον ἀφίστασθαι τοῦ ἀγῶνοσ καὶ μὴ εἰσιέναι τὴν γραφὴν ταύτην. τὸ γὰρ συνοικεῖν τοῦτ’ ἔστιν, ὃσ ἂν παιδοποιῆται καὶ εἰσάγῃ εἴσ τε τοὺσ φράτερασ καὶ δημότασ τοὺσ υἱεῖσ, καὶ τὰσ θυγατέρασ ἐκδιδῷ ὡσ αὑτοῦ οὔσασ τοῖσ ἀνδράσιν.

τὰσ μὲν γὰρ ἑταίρασ ἡδονῆσ ἕνεκ’ ἔχομεν, τὰσ δὲ παλλακὰσ τῆσ καθ’ ἡμέραν θεραπείασ τοῦ σώματοσ, τὰσ δὲ γυναῖκασ τοῦ παιδοποιεῖσθαι γνησίωσ καὶ τῶν ἔνδον φύλακα πιστὴν ἔχειν. ὥστ’ εἰ πρότερον ἔγημεν γυναῖκα ἀστὴν καὶ εἰσὶν οὗτοι οἱ παῖδεσ ἐξ ἐκείνησ καὶ μὴ Νεαίρασ, ἐξῆν αὐτῷ ἐκ τῆσ ἀκριβεστάτησ μαρτυρίασ ἐπιδεῖξαι, παραδόντι τὰσ θεραπαίνασ ταύτασ. ὡσ δὲ προὐκαλεσάμην, τούτων ὑμῖν τήν τε μαρτυρίαν καὶ τὴν πρόκλησιν ἀναγνώσεται.

λέγε τὴν μαρτυρίαν, ἔπειτα τὴν πρόκλησιν. Μαρτυρία Ἱπποκράτησ Ἱπποκράτουσ Προβαλίσιοσ, Δημοσθένησ Δημοσθένουσ Παιανιεύσ, Διοφάνησ Διοφάνουσ Ἀλωπεκῆθεν, Δεινομένησ Ἀρχελάου Κυδαθηναιεύσ, Δεινίασ Φόρμου Κυδαντίδησ, Λυσίμαχοσ Λυσίππου Αἰγιλιεὺσ μαρτυροῦσι παρεῖναι ἐν ἀγορᾷ ὅτ’ Ἀπολλόδωροσ προὐκαλεῖτο Στέφανον, ἀξιῶν παραδοῦναι εἰσ βάσανον τὰσ θεραπαίνασ περὶ ὧν ᾐτιᾶτο Ἀπολλόδωροσ Στέφανον περὶ Νεαίρασ· Στέφανον δ’ οὐκ ἐθελῆσαι παραδοῦναι τὰσ θεραπαίνασ·

τὴν δὲ πρόκλησιν εἶναι ἣν παρέχεται Ἀπολλόδωροσ. λέγε δὴ αὐτὴν τὴν πρόκλησιν, ἣν προὐκαλούμην ἐγὼ Στέφανον τουτονί.

Πρόκλησισ τάδε προὐκαλεῖτο Ἀπολλόδωροσ Στέφανον περὶ ὧν τὴν γραφὴν γέγραπται Νέαιραν, ξένην οὖσαν ἀστῷ συνοικεῖν, ἕτοιμοσ ὢν τὰσ θεραπαίνασ παραλαμβάνειν τὰσ Νεαίρασ, ἃσ ἐκ Μεγάρων ἔχουσα ἦλθεν, Θρᾷτταν καὶ Κοκκαλίνην, καὶ ἃσ ὕστερον παρὰ Στεφάνῳ ἐκτήσατο, Ξεννίδα καὶ Δροσίδα, τὰσ εἰδυίασ ἀκριβῶσ περὶ τῶν παίδων τῶν ὄντων Νεαίρᾳ, ὅτι <οὐκ> ἐκ Στεφάνου εἰσίν, Πρόξενόσ τε ὁ τελευτήσασ καὶ Ἀρίστων ὁ νῦν ὢν καὶ Ἀντιδωρίδησ ὁ σταδιοδρομῶν καὶ Φανώ, ἐφ’ ᾧ τε βασανίσαι αὐτάσ. καὶ εἰ μὲν ὁμολογοῖεν ἐκ Στεφάνου εἶναι καὶ Νεαίρασ τούτουσ τοὺσ παῖδασ, πεπρᾶσθαι Νέαιραν κατὰ τοὺσ νόμουσ καὶ τοὺσ παῖδασ ξένουσ εἶναι· εἰ δὲ μὴ ὁμολογοῖεν ἐκ ταύτησ εἶναι αὐτοὺσ ἀλλ’ ἐξ ἑτέρασ γυναικὸσ ἀστῆσ, ἀφίστασθαι τοῦ ἀγῶνοσ ἤθελον τοῦ Νεαίρασ, καὶ εἴ τι ἐκ τῶν βασάνων βλαφθείησαν αἱ ἄνθρωποι, ἀποτίνειν ὅ τι βλαβείησαν.

ταῦτα προκαλεσαμένου ἐμοῦ, ἄνδρεσ δικασταί, Στέφανον τουτονί, οὐκ ἠθέλησεν δέξασθαι.

οὔκουν ἤδη δοκεῖ ὑμῖν δεδικάσθαι ὑπ’ αὐτοῦ Στεφάνου τουτουί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι ἔνοχόσ ἐστι τῇ γραφῇ Νέαιρα ἣν ἐγὼ αὐτὴν ἐγραψάμην, καὶ ὅτι ἐγὼ μὲν ἀληθῆ εἴρηκα πρὸσ ὑμᾶσ καὶ τὰσ μαρτυρίασ παρεσχόμην ἀληθεῖσ, οὑτοσὶ δ’ ὅ τι ἂν λέγῃ πάντα ψεύσεται, καὶ ἐξελέγξει αὐτὸσ αὑτὸν ὅτι οὐδὲν ὑγιὲσ λέγει, οὐκ ἐθελήσασ παραδοῦναι εἰσ βασάνουσ τὰσ θεραπαίνασ ἃσ ἐγὼ ἐξῄτουν αὐτόν; ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τοῖσ θεοῖσ, εἰσ οὓσ οὗτοι ἠσεβήκασιν, καὶ ἐμαυτῷ τιμωρῶν, κατέστησά τε τουτουσὶ εἰσ ἀγῶνα καὶ ὑπὸ τὴν ὑμετέραν ψῆφον ἤγαγον.

καὶ ὑμᾶσ δὲ χρὴ νομίσαντασ μὴ λήσειν τοὺσ θεούσ, εἰσ οὓσ οὗτοι παρανενομήκασιν, ὅ τι ἂν ἕκαστοσ ὑμῶν ψηφίσηται, ψηφίσασθαι τὰ δίκαια καὶ τιμωρεῖν μάλιστα μὲν τοῖσ θεοῖσ, ἔπειτα δὲ καὶ ὑμῖν αὐτοῖσ. καὶ ταῦτα ποιήσαντεσ δόξετε πᾶσι καλῶσ καὶ δικαίωσ δικάσαι ταύτην τὴν γραφήν, ἣν Νέαιραν ἐγὼ ἐγραψάμην, ξένην οὖσαν ἀστῷ συνοικεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας

(데모스테네스, Speeches 51-61, Κατὰ Νεαίρας)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION