Demosthenes, Speeches 51-61, Πρὸσ Κάλλιππον

(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Κάλλιππον)

οὐκ ἔστιν χαλεπώτερον οὐδέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἢ ὅταν ἄνθρωποσ δόξαν ἔχων καὶ δυνάμενοσ εἰπεῖν τολμᾷ ψεύδεσθαι καὶ μαρτύρων εὐπορῇ. ἀνάγκη γάρ ἐστιν τῷ φεύγοντι μηκέτι περὶ τοῦ πράγματοσ μόνον λέγειν, ἀλλὰ καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ λέγοντοσ, ὡσ οὐκ εἰκὸσ αὐτῷ διὰ τὴν δόξαν πιστεύειν. εἰ γὰρ ἔθοσ καταστήσετε τοῖσ δυναμένοισ εἰπεῖν καὶ δόξαν ἔχουσι μᾶλλον πιστεύειν ἢ τοῖσ ἀδυνατωτέροισ, ἐφ’ ὑμῖν αὐτοῖσ ἔσεσθε τὸ ἔθοσ τοῦτο κατεσκευακότεσ.

δέομαι οὖν ὑμῶν, εἴπερ τι καὶ ἄλλο πώποτε πρᾶγμα αὐτὸ καθ’ αὑτὸ ἐδικάσατε, μηδὲ μεθ’ ἑτέρων τὴν γνώμην γενόμενοι, μήτε μετὰ τῶν διωκόντων μήτε μετὰ τῶν φευγόντων, ἀλλὰ τὸ δίκαιον σκεψάμενοι, οὕτω καὶ νῦν διαγνῶναι. ἐξ ἀρχῆσ δ’ ὑμῖν διηγήσομαι. Λύκων γὰρ ὁ Ἡρακλεώτησ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὗτοσ ὃν καὶ αὐτὸσ λέγει, τῇ τραπέζῃ τῇ τοῦ πατρὸσ ἐχρῆτο, ὥσπερ καὶ οἱ ἄλλοι ἔμποροι, ξένοσ μὲν ὢν Ἀριστόνῳ τῷ Δεκελεῖ καὶ Ἀρχεβιάδῃ τῷ Λαμπτρεῖ, ἄνθρωποσ δέ τισ σώφρων.

οὗτοσ ἐπειδὴ ἐκπλεῖν ἔμελλεν εἰσ τὴν Λιβύην, διαλογισάμενοσ πρὸσ τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν ἐναντίον Ἀρχεβιάδου καὶ Φρασίου προσέταξεν τὸ ἀργύριον ὃ κατέλειπεν ἦν δὲ τοῦτο ἑκκαίδεκα μναῖ καὶ τετταράκοντα δραχμαί, ὡσ ἐγὼ ὑμῖν πάνυ ἀκριβῶσ ἐπιδείξω Κηφισιάδῃ ἀποδοῦναι, λέγων ὅτι κοινωνὸσ εἰή αὑτοῦ ὁ Κηφισιάδησ οὗτοσ, οἰκήτωρ μὲν ὢν ἐν Σκίρῳ, ἐν δὲ τῷ παρόντι ἐφ’ ἑτέρᾳ ἀποδημῶν ἐμπορίᾳ. δεῖξαι δ’ αὐτὸν τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ καὶ συστῆσαι τῷ Ἀρχεβιάδῃ καὶ τῷ Φρασίᾳ προσέταξεν, ἐπειδὴ ἥκοι ἐκ τῆσ ἀποδημίασ.

εἰώθασι δὲ πάντεσ οἱ τραπεζῖται, ὅταν τισ ἀργύριον τιθεὶσ ἰδιώτησ ἀποδοῦναί τῳ προστάττῃ, πρῶτον τοῦ θέντοσ τοὔνομα γράφειν καὶ τὸ κεφάλαιον τοῦ ἀργυρίου, ἔπειτα παραγράφειν τῷ δεῖνι ἀποδοῦναι δεῖ, καὶ ἐὰν μὲν γιγνώσκωσι τὴν ὄψιν τοῦ ἀνθρώπου ᾧ ἂν δέῃ ἀποδοῦναι, τοσοῦτο μόνον ποιεῖν, γράψαι ᾧ δεῖ ἀποδοῦναι, ἐὰν δὲ μὴ γιγνώσκωσι, καὶ τούτου τοὔνομα προσπαραγράφειν ὃσ ἂν μέλλῃ συστήσειν καὶ δείξειν τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἂν δέῃ κομίσασθαι τὸ ἀργύριον. τύχησ δὲ συμβάσησ τοιαύτησ τῷ Λύκωνι τούτῳ ὥστε εὐθὺσ ἐκπλέοντα αὐτὸν περὶ τὸν Ἀργολικὸν κόλπον ὑπὸ λῃστρίδων νεῶν τά τε χρήματα καταχθῆναι εἰσ Ἄργοσ καὶ αὐτὸν τοξευθέντα ἀποθανεῖν, ἔρχεται ἐπὶ τὴν τράπεζαν Κάλλιπποσ οὑτοσὶ εὐθὺσ ἐρωτῶν, Λύκωνα Ἡρακλεώτην εἰ γιγνώσκοιεν.

ἐξ ἀνάγκησ γάρ μοί ἐστιν ἁπάντων Ἡρακλεωτῶν ἐπιμελεῖσθαι. ἀποκριναμένου δὲ Φορμίωνοσ τουτουὶ ὅτι γιγνώσκοιεν, ἆρα καὶ ἐχρῆτο ὑμῖν; ἔφη ὁ Φορμίων· ἀλλὰ πρὸσ τί ἐρωτᾷσ; πρὸσ τί; ἔφη· ἐγώ σοι ἐρῶ. ἐκεῖνοσ μὲν τετελεύτηκεν, ἐγὼ δὲ προξενῶν τυγχάνω τῶν Ἡρακλεωτῶν. ἀξιῶ δή σε δεῖξαί μοι τὰ γράμματα, ἵν’ εἰδῶ εἴ τι καταλέλοιπεν ἀργύριον· ἀκούσασ δ’ αὐτοῦ ὁ Φορμίων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἔδειξεν εὐθέωσ παραχρῆμα.

δείξαντοσ δὲ αὐτοῦ τὸ γραμματεῖον, ἀναγνοὺσ αὐτὸσ καὶ ἄλλοσ οὐδείσ, καὶ ἰδὼν γεγραμμένον ἐν αὐτῷ Λύκων Ἡρακλεώτησ χιλίασ ἑξακοσίασ τετταράκοντα· Κηφισιάδῃ ἀποδοῦναι δεῖ· Ἀρχεβιάδησ Λαμπτρεὺσ δείξει τὸν Κηφισιάδην, ᾤχετο ἀπιὼν σιωπῇ, καὶ πλέον ἢ πέντε μηνῶν οὐδένα λόγον ἐποιήσατο. ἐπιδημήσαντοσ δὲ τοῦ Κηφισιάδου μετὰ ταῦτα καὶ προσελθόντοσ πρὸσ τὴν τράπεζαν καὶ ἀπαιτοῦντοσ τὰ χρήματα, παρόντοσ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, Ἀρχεβιάδου καὶ τοῦ Φρασίου, οὓσ ὁ Λύκων τῷ πατρὶ συνέστησεν καὶ ἐκέλευσε τὸν Κηφισιάδην δεῖξαι ὃσ εἰή, ἐπειδὴ ἔλθοι, παρόντων <δὲ> καὶ ἄλλων, ἐξαριθμήσασ αὐτῷ τὰσ ἑκκαίδεκα μνᾶσ καὶ τετταράκοντα δραχμὰσ ἀπέδωκε Φορμίων οὑτοσί.

ὡσ δὲ ἀληθῆ λέγω, τούτων ἁπάντων ὑμῖν τὰσ μαρτυρίασ ἀναγνώσεται. Μαρτυρίαι ὅτι μὲν ἀληθῆ ἅπαντα εἶπον πρὸσ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῶν μαρτυριῶν ἀκηκόατε. προσελθὼν δὲ συχνῷ χρόνῳ ὕστερον πρὸσ τὸν πατέρα Κάλλιπποσ οὑτοσὶ ἐν ἄστει, ἤρετο αὐτὸν εἰ ἤδη ἐπιδεδημηκὼσ εἰή ὁ Κηφισιάδησ, ὅτῳ γεγραμμένον εἰή ἀποδοῦναι τὸ ἀργύριον τὸ ὑπὸ τοῦ Λύκωνοσ τοῦ Ἡρακλεώτου καταλειφθέν.

ἀποκριναμένου δὲ τοῦ πατρὸσ ὅτι οἰοίτο μέν, εἰ μέντοι βούλοιτο εἰσ Πειραιᾶ καταβῆναι, τὴν ἀκρίβειαν εἴσοιτο, οἶσθά τοι ἔφη, ὅ τι ἔστιν, ὦ Πασίων, ὅ σε ἐρωτῶ; καὶ μὰ τὸν Δία καὶ τὸν Ἀπόλλω καὶ τὴν Δήμητρα, οὐ ψεύσομαι πρὸσ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἀλλ’ ἃ τοῦ πατρὸσ ἤκουον, διηγήσομαι ὑμῖν.

ἔξεστί σοι ἔφη ἐμέ τε εὖ ποιῆσαι καὶ αὐτὸν μηδὲν βλαβῆναι. προξενῶν μὲν γὰρ τυγχάνω τῶν Ἡρακλεωτῶν, βούλοιο δ’ ἄν, ὡσ οἶμαι ἐγώ, ἐμὲ μᾶλλον τὸ ἀργύριον λαβεῖν ἢ τὸν μέτοικον ἄνθρωπον καὶ ἐν Σκίρῳ κατοικοῦντα καὶ οὐδενὸσ ἄξιον. συμβέβηκεν δὲ τοιοῦτόν τι· ὁ Λύκων τυγχάνει ὢν καὶ ἄπαισ καὶ κληρονόμον οὐδένα οἴκοι καταλιπών, ὡσ ἐγὼ πυνθάνομαι. πρὸσ δὲ τούτῳ, ἐπειδὴ εἰσ Ἄργοσ κατήχθη τετρωμένοσ, τῷ προξένῳ τῶν Ἡρακλεωτῶν τῷ Ἀργείῳ Στραμμένῳ τὰ χρήματα δέδωκεν ἃ κατήχθη μετ’ αὐτοῦ.

οἱο͂σ οὖν εἰμι καὶ ἐγὼ τὰ ἐνθάδε αὐτὸσ ἀξιοῦν λαμβάνειν· ἡγοῦμαι γὰρ δίκαιοσ εἶναι ἔχειν. σὺ οὖν, εἰ ἄρα μὴ ἀπείληφεν, λέγε ὅτι ἐγὼ ἀμφισβητῶ, ἂν ἄρα ἔλθῃ ὁ Κηφισιάδησ. εἰ δ’ ἄρα ἀπείληφεν, λέγε ὅτι ἐγὼ μάρτυρασ ἔχων ἠξίουν ἐμφανῆ καταστῆσαι τὰ χρήματα ἢ τὸν κεκομισμένον, καὶ εἴ τίσ με βούλεται ἀφελέσθαι, πρόξενον ὄντα ἀφαιρεθῆναι. ἐπειδὴ δὲ αὐτῷ εἴρητο, ἐγώ, ἔφη ὁ πατήρ, ὦ Κάλλιππε, χαρίζεσθαι μέν σοι βούλομαι καὶ γὰρ ἂν καὶ μαινοίμην, εἰ μή, οὕτω μέντοι ὅπωσ αὐτόσ τε μὴ χείρων δόξω εἶναι καὶ ἐκ τοῦ πράγματοσ μηδὲν ζημιώσομαι.

εἰπεῖν μὲν οὖν μοι ταῦτα πρὸσ τὸν Ἀρχεβιάδην καὶ τὸν Ἀριστόνουν καὶ πρὸσ αὐτὸν δὲ τὸν Κηφισιάδην οὐδὲν διαφέρει· ἐὰν μέντοι μὴ ’θέλωσι ταῦτα ποιεῖν εἰπόντοσ ἐμοῦ, αὐτὸσ ἤδη διαλέγου αὐτοῖσ. ἀμέλει, ἔφη οὗτοσ, ὦ Πασίων, ἐὰν βούλῃ σύ, ἀναγκάσεισ αὐτοὺσ ταῦτα ποιῆσαι. ἃ μὲν διελέχθη, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὗτοσ μὲν τῷ πατρί, ἐκεῖνοσ δὲ τῷ Ἀρχεβιάδῃ καὶ τῷ Κηφισιάδῃ τούτου δεηθέντοσ καὶ τούτῳ χαριζόμενοσ, ταῦτ’ ἔστιν, ἐξ ὧν κατὰ μικρὸν ἡ δίκη αὕτη πέπλασται·

ὧν ἐγὼ ἤθελον τούτῳ ταύτην ἥτισ εἰή μεγίστη πίστισ δοῦναι, ἦ μὴν ἐγὼ τοῦ πατρὸσ ἀκούειν. οὗτοσ δὲ ὁ ἀξιῶν ὑφ’ ὑμῶν πιστεύεσθαι ὡσ ἀληθῆ λέγων, τρία ἔτη διαλιπὼν ἐπειδὴ τὸ πρῶτον διαλεχθέντοσ τοῦ πατρὸσ τῷ Ἀρχεβιάδῃ καὶ τοῖσ ἄλλοισ τοῖσ Κηφισιάδου ἐπιτηδείοισ οὐκ ἔφασαν Καλλίππῳ προσέχειν τὸν νοῦν οὐδὲ οἷσ λέγει, ἐπειδὴ ᾔσθετο ἀδυνάτωσ ἤδη ἔχοντα τὸν πατέρα καὶ μόγισ εἰσ ἄστυ ἀναβαίνοντα καὶ τὸν ὀφθαλμὸν αὐτὸν προδιδόντα, λαγχάνει αὐτῷ δίκην, οὐ μὰ Δί’ οὐχ ὥσπερ νῦν ἀργυρίου, ἀλλὰ βλάβησ, ἐγκαλέσασ βλάπτειν ἑαυτὸν ἀποδιδόντα Κηφισιάδῃ τὸ ἀργύριον, ὃ κατέλιπε Λύκων ὁ Ἡρακλεώτησ παρ’ αὐτῷ, ἄνευ αὑτοῦ ὁμολογήσαντα μὴ ἀποδώσειν.

λαχὼν δὲ παρὰ μὲν τοῦ διαιτητοῦ ἀνείλετο τὸ γραμματεῖον, προὐκαλέσατο δ’ αὐτὸν ἐπιτρέψαι Λυσιθείδῃ, αὑτοῦ μὲν καὶ Ἰσοκράτουσ καὶ Ἀφαρέωσ ἑταίρῳ, γνωρίμῳ δὲ τοῦ πατρόσ.

ἐπιτρέψαντοσ δὲ τοῦ πατρόσ, ὃν μὲν χρόνον ἔζη ὁ πατήρ, ὅμωσ καίπερ οἰκείωσ ἔχων τούτοισ ὁ Λυσιθείδησ οὐκ ἐτόλμα οὐδὲν εἰσ ἡμᾶσ ἐξαμαρτάνειν.

καίτοι οὕτω τινὲσ ἀναίσχυντοι τῶν οἰκείων τῶν τουτουί, ὥστε ἐτόλμησαν μαρτυρῆσαι ὡσ ὁ μὲν Κάλλιπποσ ὁρ́κον τῷ πατρὶ δοίη, ὁ δὲ πατὴρ οὐκ ἐθέλοι ὀμόσαι παρὰ τῷ Λυσιθείδῃ, καὶ οἰόνται ὑμᾶσ πείσειν ὡσ ὁ Λυσιθείδησ, οἰκεῖοσ μὲν ὢν τῷ Καλλίππῳ διαιτῶν δὲ τὴν δίαιταν, ἀπέσχετ’ ἂν μὴ οὐκ εὐθὺσ τοῦ πατρὸσ καταδιαιτῆσαι, αὐτοῦ γε ἑαυτῷ μὴ ’θέλοντοσ δικαστοῦ γενέσθαι τοῦ πατρόσ. ὡσ δὲ ἐγὼ μὲν ἀληθῆ λέγω, οὗτοι δὲ ψεύδονται, πρῶτον μὲν αὐτὸ ὑμῖν τοῦτο γενέσθω τεκμήριον, ὅτι κατεγνώκει ἂν αὐτοῦ ὁ Λυσιθείδησ, καὶ ὅτι ἐγὼ ἐξούλησ ἂν ἔφευγον νῦν, ἀλλ’ οὐκ ἀργυρίου δίκην·

πρὸσ δὲ τούτῳ ἐγὼ ὑμῖν τοὺσ παρόντασ ἑκάστοτε τῷ πατρὶ ἐν ταῖσ συνόδοισ ταῖσ πρὸσ τοῦτον, αἳ παρὰ τῷ Λυσιθείδῃ ἐγίγνοντο, μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ὅτι μὲν οὐ προκαλεσάμενοσ εἰσ ὁρ́κον τὸν πατέρα τότε, νυνὶ ἐκείνου τετελευτηκότοσ καταψεύδεται, καὶ κατ’ ἐμοῦ ῥᾳδίωσ τὰ ψευδῆ μαρτυροῦντασ τοὺσ οἰκείουσ τοὺσ ἑαυτοῦ παρέχεται, ἔκ τε τῶν τεκμηρίων καὶ ἐκ τῆσ μαρτυρίασ ταύτησ ῥᾴδιον ὑμῖν εἰδέναι. μὴ δοκεῖν μοι μήτε ὁμολογῆσαι τὸν πατέρα τούτῳ ἀποδώσειν τὸ ἀργύριον ὃ κατέλιπε Λύκων, μήτε συσταθῆναι αὐτὸν τῷ πατρὶ ὑπὸ τοῦ Λύκωνοσ, καὶ Φορμίων, ἦ μὴν διαλογίσασθαί τε ἐναντίον Ἀρχεβιάδου τῷ Λύκωνι αὐτὸσ καὶ προσταχθῆναι αὑτῷ Κηφισιάδῃ ἀποδοῦναι τὸ ἀργύριον, τὸν δὲ Κηφισιάδην δεῖξαι αὑτῷ τὸν Ἀρχεβιάδην, καὶ ὅτε Κάλλιπποσ προσῆλθεν τὸ πρῶτον πρὸσ τὴν τράπεζαν, λέγων ὅτι τετελευτηκὼσ εἰή ὁ Λύκων καὶ αὐτὸσ ἀξιοίη τὰ γράμματα ἰδεῖν, εἴ τι καταλελοιπὼσ εἰή ὁ ξένοσ ἀργύριον, ἦ μὴν δείξαντοσ ἑαυτοῦ εὐθὺσ αὐτῷ τὰ γράμματα, ἰδόντα αὐτὸν τῷ Κηφισιάδῃ γεγραμμένον ἀποδοῦναι, σιωπῇ οἴχεσθαι ἀπιόντα, οὐδὲν οὔτε ἀμφισβητήσαντα οὔτ’ ἀπειπόνθ’ αὑτῷ περὶ τοῦ ἀργυρίου, τούτων ὑμῖν τάσ τε μαρτυρίασ ἀμφοτέρασ καὶ τὸν νόμον ἀναγνώσεται.

ΜαρτυρίαιΝόμοσ φέρε δὴ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡσ οὐδ’ ἐχρῆτο Λύκων τῷ Καλλίππῳ ἐπιδείξω·

οἶμαι γάρ τί μοι καὶ τοῦτο εἶναι πρὸσ τὴν ἀλαζονείαν τὴν τουτουὶ τοῦ φάσκοντοσ αὑτῷ δωρεὰν δοθῆναι τὸ ἀργύριον τοῦτο παρὰ τοῦ Λύκωνοσ.

ἐκεῖνοσ γὰρ τετταράκοντα μνᾶσ ἔκδοσιν ἐκδοὺσ εἰσ Ἄκην Μεγακλείδῃ τῷ Ἐλευσινίῳ καὶ Θρασύλλῳ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, μεταδόξαν αὐτῷ μὴ ἐκεῖσε πλεῖν μηδὲ κινδυνεύειν, ἐγκαλέσασ τι τῷ Μεγακλείδῃ περὶ τῶν τόκων ὡσ ἐξηπατημένοσ διεφέρετο καὶ ἐδικάζετο, βουλόμενοσ τὴν ἔκδοσιν κομίσασθαι. συχνῆσ δὲ πάνυ πραγματείασ περὶ τοσαῦτα χρήματα γενομένησ, τὸν μὲν Κάλλιππον ὁ Λύκων οὐδαμοῖ πώποτε παρεκάλεσεν, τὸν δὲ Ἀρχεβιάδην καὶ τοὺσ τοῦ Ἀρχεβιάδου φίλουσ·

καὶ ὁ διαλλάξασ αὐτοὺσ Ἀρχεβιάδησ ἦν. ὡσ δὲ ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν αὐτὸν τὸν Μεγακλείδην μάρτυρα παρέξομαι. Μαρτυρία οὑτωσὶ μὲν οἰκείωσ φαίνεται χρώμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὁ Λύκων τῷ Καλλίππῳ, ὥστε μήτε παρακαλεῖν αὐτὸν ἐπὶ τὰ αὑτοῦ πράγματα μήτε κατάγεσθαι ὡσ τοῦτον μηδεπώποτε· καὶ αὐτό γε τοῦτο μόνον οὐ τετολμήκασιν οἱ οἰκεῖοι <οἱ> τούτου μαρτυρῆσαι, ὡσ κατήγετο παρὰ τούτῳ ἐκεῖνοσ, εὖ εἰδότεσ ὅτι διὰ βασάνου ἐκ τῶν οἰκετῶν ὁ ἔλεγχοσ ἤδη ἔσοιτο, εἴ τι τοιοῦτο ψεύσοιντο.

βούλομαι δ’ ὑμῖν καὶ τεκμήριόν τι εἰπεῖν τηλικοῦτον, ᾧ δῆλον ὑμῖν ἔσται, ὡσ ἐγὼ οἰόμαι, ὅτι πάντα πρὸσ ὑμᾶσ ἔψευσται.

τῷ γὰρ Λύκωνι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἴπερ ἠσπάζετο μὲν τουτονὶ καὶ οἰκείωσ εἶχεν, ὥσπερ οὗτόσ φησιν, ἐβούλετο δὲ δωρεὰν δοῦναι αὐτῷ, εἴ τι πάθοι, τὸ ἀργύριον, πότερον κάλλιον ἦν ἄντικρυσ παρὰ τῷ Καλλίππῳ καταλιπεῖν τὸ ἀργύριον, ὃ ἔμελλε σωθεὶσ μὲν ὀρθῶσ καὶ δικαίωσ ἀπολήψεσθαι παρὰ φίλου γε ὄντοσ αὐτῷ καὶ προξένου, εἰ δέ τι πάθοι, ἄντικρυσ ἔσεσθαι δεδωκώσ, ὥσπερ καὶ ἐβούλετο, ἢ ἐπὶ τῇ τραπέζῃ καταλιπεῖν; ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι ἐκεῖνο καὶ δικαιότερον καὶ μεγαλοπρεπέστερον εἶναι.

οὐ τοίνυν φαίνεται τούτων οὐδὲν ποιήσασ, ὥστε καὶ ταῦτα ὑμῖν τεκμήρια ἔστω, ἀλλὰ τῷ Κηφισιάδῃ καὶ γράψασ καὶ προστάξασ ἀποδοῦναι. ἔτι τοίνυν καὶ τοδὶ σκέψασθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι Κάλλιπποσ μὲν ἦν πολίτησ ὑμέτεροσ καὶ οὐκ ἀδύνατοσ οὐδέτερα ποιῆσαι, οὔτε κακῶσ οὔτε εὖ, ὁ δὲ Κηφισιάδησ καὶ μέτοικοσ καὶ οὐδὲν δυνάμενοσ, ὥστε μὴ προσθέσθαι ἂν παρὰ τὸ δίκαιον τῷ Κηφισιάδῃ μᾶλλον τὸν πατέρα ἢ τούτῳ τὰ δίκαια ποιῆσαι.

ἀλλὰ νὴ Δία, ἴσωσ ἂν εἴποι, κερδαίνων τι ἰδίᾳ ὁ πατὴρ ἀπὸ τοῦ ἀργυρίου ἐκείνῳ μᾶλλον προσετίθετο τὴν γνώμην ἢ τούτῳ.

εἶτα πρῶτον μὲν τὸν δυνησόμενον διπλάσιον τοῦ λήμματοσ κακὸν ποιῆσαι ἠδίκει, ἔπειτα ἐνταῦθα μὲν αἰσχροκερδὴσ ἦν, εἰσ δὲ τὰσ εἰσφορὰσ καὶ λῃτουργίασ καὶ δωρεὰσ τῇ πόλει οὔ; καὶ τῶν μὲν ξένων οὐδένα ἠδίκει, Κάλλιππον δέ;

καὶ οὗτοσ, ὡσ χρηστῷ μὲν αὐτῷ ὄντι καὶ οὐδὲν ἂν ψευσαμένῳ ὁρ́κον ἐδίδου, ὥσ φησιν, ὡσ περὶ πονηροῦ δὲ καὶ ἀπαλείφοντοσ ἀπὸ τῶν παρακαταθηκῶν νυνὶ διαλέγεται; κἀκεῖνοσ οὔτ’ ὀμόσαι ’θέλων, ὡσ οὗτόσ φησιν, οὔτ’ ἀποδιδοὺσ οὐκ εὐθὺσ ἂν ὠφλήκει; τῷ ταῦτα πιστά, ὦ ἄνδρεσ δικασταί; ἐγὼ μὲν γὰρ οὐδενὶ οἰόμαι.

καὶ ὁ Ἀρχεβιάδησ εἰσ τοῦτο φαυλότητοσ ἥκει, ὥστε τοῦ Καλλίππου δημότου ὄντοσ αὐτῷ καὶ πολιτευομένου καὶ οὐκ ἰδιώτου ὄντοσ καταμαρτυρεῖ, καὶ φησὶν ἡμᾶσ μὲν ἀληθῆ λέγειν, τοῦτον δὲ ψεύδεσθαι, καὶ ταῦτα εἰδὼσ ὅτι, ἂν οὗτοσ βούληται ἐπισκήψασθαι αὐτῷ τῶν ψευδομαρτυρίων καὶ ἄλλο μηδὲν ποιῆσαι ἢ ἐξορκῶσαι, ἀνάγκη αὐτῷ ἔσται πίστιν ἐπιθεῖναι ἣν ἂν κελεύῃ οὗτοσ. ἔπειτα ἵνα ὁ Κηφισιάδησ ἔχῃ τὸ ἀργύριον, ἄνθρωποσ μέτοικοσ, ἢ Φορμίων, ὅν φησιν ἀπαληλιφέναι τι οὗτοσ τοῦ ἀργυρίου, πεισθήσεσθε ὑμεῖσ ὡσ ἐπιορκήσειεν <ἂν> ὁ Ἀρχεβιάδησ;

οὐκ ἔκ γε τῶν εἰκότων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί. οὐ γὰρ ἄξιον οὔτε Ἀρχεβιάδου κακίαν οὐδεμίαν καταγνῶναι οὔτε τοῦ πατρὸσ τοῦ ἡμετέρου· πολὺ γὰρ αὐτὸν φιλότιμον ἴστε μᾶλλον ὄντα ἢ κακόν τι ἢ αἰσχρὸν ἐπιτηδεύοντα, καὶ πρὸσ Κάλλιππον οὐχ οὕτωσ ἔχοντα ὥστε καταφρονήσαντα τούτου ἀδικῆσαι ἄν τι αὐτόν. οὐ γὰρ οὕτω μοι δοκεῖ δύνασθαι ὥστ’ εὐκαταφρόνητοσ εἶναι, ὃσ οὕτωσ ἐρρωμένοσ ἐστίν, ὥστε πέρυσί μοι λαχὼν τὴν δίκην ταυτηνὶ καὶ προκαλεσάμενοσ τῷ Λυσιθείδῃ ἐπιτρέψαι, ἐγὼ μὲν καίπερ καταπεφρονημένοσ ὑπ’ αὐτοῦ τοῦτό γε ὀρθῶσ ἐβουλευσάμην κατὰ τοὺσ νόμουσ γὰρ ἐπέτρεψα καὶ ἀπήνεγκα πρὸσ τὴν ἀρχήν, οὗτοσ δὲ τὸν κατὰ τοὺσ νόμουσ ἀπενηνεγμένον διαιτητὴν ἔπεισεν ἀνώμοτον διαιτῆσαι, ἐμοῦ διαμαρτυρομένου κατὰ τοὺσ νόμουσ ὀμόσαντα διαιτᾶν, ἵνα αὐτῷ ᾖ πρὸσ ὑμᾶσ λέγειν ὅτι καὶ Λυσιθείδησ, ἀνὴρ καλὸσ κἀγαθόσ, ἔγνω περὶ αὐτῶν.

Λυσιθείδησ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἑώσ μὲν ὁ πατὴρ ἔζη, καὶ ἄνευ ὁρ́κου καὶ μεθ’ ὁρ́κου ἴσωσ ἂν οὐκ ἠδίκησεν ἐκεῖνον·

ἔμελε γὰρ αὐτῷ ἐκείνου. ἐμοῦ δὲ ἄνευ μὲν ὁρ́κου οὐδὲν αὐτῷ ἔμελεν, μεθ’ ὁρ́κου δὲ ἴσωσ ἂν οὐκ ἠδίκησεν διὰ τὸ αὑτοῦ ἴδιον· διόπερ ἀνώμοτοσ ἀπεφήνατο. ὡσ δὲ ἀληθῆ λέγω, καὶ τούτων ὑμῖν τοὺσ παραγενομένουσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ὅ τι μὲν καὶ παρὰ τοὺσ νόμουσ καὶ παρὰ τὸ δίκαιον δύναται διαπράττεσθαι Κάλλιπποσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τῆσ μαρτυρίασ ἀκηκόατε. δέομαι δὲ ὑμῶν αὐτόσ τε ὑπὲρ ἐμαυτοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ πατρόσ, ἀναμνησθέντασ ὅτι πάντων μὲν ὑμῖν καὶ μάρτυρασ καὶ τεκμήρια καὶ νόμουσ καὶ πίστεισ παρεσχόμην ὧν εἴρηκα, τούτῳ δὲ ἐπιδείκνυμι ὅτι ἐξόν, εἴπερ τι αὐτῷ προσῆκεν τοῦ ἀργυρίου, ἐπὶ τὸν Κηφισιάδην βαδίζειν τὸν ὁμολογοῦντα κεκομίσθαι καὶ ἔχειν τὸ ἀργύριον, καὶ ταῦτα μηδὲν ἧττον τὰ πιστὰ παρ’ ἡμῶν λαβόντα, οὐκ ἔρχεται, εἰδὼσ ὅτι οὐκ ἔστιν παρ’ ἡμῖν τὸ ἀργύριον, δέομαι ὑμῶν ἀποψηφίσασθαί μου.

καὶ ταῦτα ποιοῦντεσ πρῶτον μὲν τὰ δίκαια καὶ κατὰ τοὺσ νόμουσ ἔσεσθε ἐψηφισμένοι, ἔπειτα ἄξια μὲν αὐτῶν ὑμῶν, ἄξια δὲ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ·

ὡσ ἐγὼ ὑμᾶσ ἂν δεξαίμην ἅπαντα τὰ ἐμαυτοῦ λαβεῖν μᾶλλον ἢ ἀδίκωσ τι συκοφαντούμενοσ ἀποτεῖσαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION