Demosthenes, Speeches 51-61, Πρὸσ Νικόστρατον Περὶ Ἀνδραπόδων Ἀπογραφῆσ Ἀρεθουσίου

(데모스테네스, Speeches 51-61, Πρὸσ Νικόστρατον Περὶ Ἀνδραπόδων Ἀπογραφῆσ Ἀρεθουσίου)

ὅτι μὲν οὐ συκοφαντῶν, ἀλλ’ ἀδικούμενοσ καὶ ὑβριζόμενοσ ὑπὸ τούτων καὶ οἰόμενοσ δεῖν τιμωρεῖσθαι τὴν ἀπογραφὴν ἐποιησάμην, μέγιστον ὑμῖν ἔστω τεκμήριον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τό τε μέγεθοσ τῆσ ἀπογραφῆσ, καὶ ὅτι αὐτὸσ ἐγὼ ἀπέγραψα. οὐ γὰρ δήπου συκοφαντεῖν γε βουλόμενοσ ἀπέγραψα μὲν ἂν πένθ’ ἡμιμναίων ἄξια ἀνδράποδα, ὡσ αὐτὸσ ὁ ἀμφισβητῶν τετίμηται αὐτά, ἐκινδύνευον δ’ ἂν περί τε χιλίων δραχμῶν καὶ τοῦ μηδέποτε μηδένα αὖθισ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ γράψασθαι· οὐδ’ αὖ οὕτωσ ἄποροσ ἦν οὐδ’ ἄφιλοσ ὥστε οὐκ ἂν ἐξευρεῖν τὸν ἀπογράψοντα·

ἀλλὰ τῶν ἐν ἀνθρώποισ ἁπάντων ἡγησάμενοσ δεινότατον εἶναι ἀδικεῖσθαι μὲν αὐτόσ, ἕτερον δ’ ὑπὲρ ἐμοῦ τοῦ ἀδικουμένου τοὔνομα παρέχειν, καὶ εἶναι ἄν τι τούτοισ τοῦτο τεκμήριον, ὁπότε ἐγὼ λέγοιμι τὴν ἔχθραν πρὸσ ὑμᾶσ, ὡσ ψεύδομαι οὐ γὰρ ἄν ποτε ἕτερον ἀπογράψαι, εἴπερ ἐγὼ αὐτὸσ ἠδικούμην, διὰ μὲν ταῦτα ἀπέγραψα. ἀπογράψασ δὲ ἐὰν ἀποδείξω τὰ ἀνδράποδα Ἀρεθουσίου ὄντα, οὗπερ ἐγέγραπτο εἶναι, τὰ μὲν τρία μέρη, ἃ ἐκ τῶν νόμων τῷ ἰδιώτῃ τῷ ἀπογράψαντι γίγνεται, τῇ πόλει ἀφίημι, αὐτῷ δ’ ἐμοὶ τετιμωρῆσθαι ἀρκεῖ μόνον. εἰ μὲν οὖν μοι ἦν ἱκανὸν τὸ ὕδωρ διηγήσασθαι πρὸσ ὑμᾶσ τὰ ἐξ ἀρχῆσ, ὅσ’ ἀγαθὰ πεπονθότεσ ὑπ’ ἐμοῦ οἱᾶ́ με εἰργασμένοι εἰσίν, εὖ οἶδ’ ὅτι ὑμεῖσ τ’ ἄν μοι ἔτι μᾶλλον συγγνώμην εἴχετε τοῦ ὀργίζεσθαι αὐτοῖσ, τούτουσ τ’ ἀνοσιωτάτουσ ἀνθρώπων ἡγήσασθε εἶναι·

νῦν δ’ οὐδὲ διπλάσιόν μοι τούτου ὕδωρ ἱκανὸν ἂν γένοιτο. τὰ μὲν οὖν μέγιστα καὶ περιφανῆ τῶν ἀδικημάτων, καὶ ὁπόθεν ἡ ἀπογραφὴ αὕτη γέγονεν, ἐρῶ πρὸσ ὑμᾶσ, τὰ δὲ πολλὰ ἐάσω. Νικόστρατοσ γὰρ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, γείτων μοι ὢν ἐν ἀγρῷ καὶ ἡλικιώτησ, γνωρίμωσ μέν μοι εἶχεν καὶ πάλαι, ἐπειδὴ δὲ ἐτελεύτησεν ὁ πατὴρ καὶ ἐγὼ ἐν ἀγρῷ κατῴκουν, οὗπερ καὶ νῦν οἰκῶ, καὶ μᾶλλον ἀλλήλοισ ἤδη ἐχρώμεθα διὰ τὸ γείτονέσ τε εἶναι καὶ ἡλικιῶται.

χρόνου δὲ προβαίνοντοσ καὶ πάνυ οἰκείωσ διεκείμεθα, καὶ ἐγώ τε οὕτωσ οἰκείωσ διεκείμην πρὸσ τοῦτον, ὥστ’ οὐδενὸσ πώποτε ὧν ἐδεήθη οὗτοσ ἐμοῦ ἀπέτυχεν, οὗτόσ τε αὖ ἐμοὶ οὐκ ἄχρηστοσ ἦν πρὸσ τὸ ἐπιμεληθῆναι καὶ διοικῆσαι, καὶ ὁπότε ἐγὼ ἀποδημοίην ἢ δημοσίᾳ τριηραρχῶν ἢ ἰδίᾳ κατ’ ἄλλο τι, κύριον τῶν ἐν ἀγρῷ τοῦτον ἁπάντων κατέλειπον. συμβαίνει δή μοι τριηραρχία περὶ Πελοπόννησον, ἐκεῖθεν δὲ εἰσ Σικελίαν ἔδει τοὺσ πρέσβεισ ἄγειν, οὓσ ὁ δῆμοσ ἐχειροτόνησεν.

ἡ οὖν ἀναγωγὴ διὰ ταχέων ἐγίγνετό μοι. ἐπιστέλλω δὴ αὐτῷ ὅτι αὐτὸσ μὲν ἀνῆγμαι καὶ οὐχ οἱο͂́σ τε ἦν οἴκαδε ἀφικέσθαι, ἵνα μὴ κατακωλύοιμι τοὺσ πρέσβεισ· τούτῳ δὲ προσέταξα ἐπιμελεῖσθαί τε τῶν οἴκοι καὶ διοικεῖν, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ. ἐν δὲ τῇ ἐμῇ ἀποδημίᾳ ἀποδιδράσκουσιν αὐτὸν οἰκέται τρεῖσ ἐξ ἀγροῦ παρὰ τούτου, οἱ μὲν δύο ὧν ἐγὼ ἔδωκα αὐτῷ, ὁ δὲ εἷσ ὧν αὐτὸσ ἐκτήσατο.

διώκων οὖν ἁλίσκεται ὑπὸ τριήρουσ καὶ κατήχθη εἰσ Αἴγιναν, καὶ ἐκεῖ ἐπράθη. ἐπειδὴ δὲ κατέπλευσα ἐγὼ τριηραρχῶν, προσέρχεταί μοι Δείνων ὁ ἀδελφὸσ ὁ τούτου, λέγων τήν τε τούτου συμφοράν, αὐτόσ τε ὅτι δι’ ἀπορίαν ἐφοδίων οὐ πεπορευμένοσ εἰή ἐπὶ τοῦτον πέμποντοσ τούτου αὐτῷ ἐπιστολάσ, καὶ ἅμα λέγων πρὸσ ἐμὲ ὡσ ἀκούοι αὐτὸν δεινῶσ διακεῖσθαι. ἀκούσασ δ’ ἐγὼ ταῦτα καὶ συναχθεσθεὶσ ἐπὶ τῇ ἀτυχίᾳ τῇ τούτου, ἀποστέλλω τὸν Δείνωνα τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ εὐθὺσ ἐπὶ τοῦτον, δοὺσ ἐφόδιον αὐτῷ τριακοσίασ δραχμάσ.

ἀφικόμενοσ δ’ οὗτοσ καὶ ἐλθὼν ὡσ ἐμὲ πρῶτον μὲν ἠσπάζετο καὶ ἐπῄνει ὅτι παρέσχον τὰ ἐφόδια τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, καὶ ὠδύρετο τὴν αὑτοῦ συμφοράν, καὶ κατηγορῶν ἅμα τῶν ἑαυτοῦ οἰκείων ἐδεῖτό μου βοηθῆσαι αὑτῷ, ὥσπερ καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ ἦν περὶ αὐτὸν ἀληθινὸσ φίλοσ· καὶ κλάων ἅμα, καὶ λέγων ὅτι ἓξ καὶ εἴκοσι μνῶν λελυμένοσ εἰή, εἰσενεγκεῖν αὑτῷ τι ἐκέλευέ με εἰσ τὰ λύτρα. ταῦτα δὲ ἐγὼ ἀκούων καὶ ἐλεήσασ τοῦτον, καὶ ἅμα ὁρῶν κακῶσ διακείμενον καὶ δεικνύοντα ἕλκη ἐν ταῖσ κνήμαισ ὑπὸ δεσμῶν, ὧν ἔτι τὰσ οὐλὰσ ἔχει, καὶ ἐὰν κελεύσητε αὐτὸν δεῖξαι, οὐ μὴ ’θελήσῃ, ἀπεκρινάμην αὐτῷ ὅτι καὶ ἐν τῷ ἔμπροσθεν χρόνῳ εἰήν αὐτῷ φίλοσ ἀληθινόσ, καὶ νῦν ἐν τῇ συμφορᾷ βοηθήσοιμι αὐτῷ, καὶ τάσ τε τριακοσίασ, ἃσ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔδωκα ἐφόδιον ὅτε ἐπορεύετο ἐπὶ τοῦτον, ἀφιείην αὐτῷ, χιλίασ τε δραχμὰσ ἔρανον αὐτῷ εἰσ τὰ λύτρα εἰσοίσοιμι.

καὶ τοῦτο οὐ λόγῳ μὲν ὑπεσχόμην, ἔργῳ δὲ οὐκ ἐποίησα, ἀλλ’ ἐπειδὴ οὐκ ηὐπόρουν ἀργυρίου διὰ τὸ διαφόρωσ ἔχειν τῷ Φορμίωνι καὶ ἀποστερεῖσθαι ὑπ’ αὐτοῦ τὴν οὐσίαν ἥν μοι ὁ πατὴρ κατέλιπεν, κομίσασ ὡσ Θεοκλέα τὸν τότε τραπεζιτεύοντα ἐκπώματα καὶ στέφανον χρυσοῦν, ἃ παρ’ ἐμοὶ ἐκ τῶν πατρῴων ὄντα ἐτύγχανεν, ἐκέλευσα δοῦναι τούτῳ χιλίασ δραχμάσ, καὶ τοῦτο ἔδωκα δωρεὰν αὐτῷ τὸ ἀργύριον, καὶ ὁμολογῶ δεδωκέναι.

ἡμέραισ δὲ οὐ πολλαῖσ ὕστερον προσελθών μοι κλάων ἔλεγεν, ὅτι οἱ ξένοι ἀπαιτοῖεν αὑτόν, οἱ δανείσαντεσ τὰ λύτρα, τὸ λοιπὸν ἀργύριον, καὶ ἐν ταῖσ συγγραφαῖσ εἰή τριάκονθ’ ἡμερῶν αὐτὸν ἀποδοῦναι ἢ διπλάσιον ὀφείλειν, καὶ ὅτι τὸ χωρίον τὸ ἐν γειτόνων μοι τοῦτο οὐδεὶσ ἐθέλοι οὔτε πρίασθαι οὔτε θέσθαι·

ὁ γὰρ ἀδελφὸσ ὁ Ἀρεθούσιοσ, οὗ τἀνδράποδ’ ἐστὶ ταῦτα ἃ νῦν ἀπογέγραπται, οὐδένα ἐῴη οὔτε ὠνεῖσθαι οὔτε τίθεσθαι, ὡσ ἐνοφειλομένου αὑτῷ ἀργυρίου. σὺ οὖν μοι, ἔφη, πόρισον τὸ ἐλλεῖπον τοῦ ἀργυρίου, πρὶν τὰσ τριάκονθ’ ἡμέρασ παρελθεῖν, ἵνα μὴ ὅ τε ἀποδέδωκα, ἔφη, τὰσ χιλίασ δραχμάσ, ἀπόληται, καὶ αὐτὸσ ἀγώγιμοσ γένωμαι.

συλλέξασ δ’, ἔφη, τὸν ἔρανον, ἐπειδὰν τοὺσ ξένουσ ἀπαλλάξω, σοὶ ἀποδώσω ὃ ἄν μοι χρήσῃσ. οἶσθα δ’, ἔφη, ὅτι καὶ οἱ νόμοι κελεύουσιν τοῦ λυσαμένου ἐκ τῶν πολεμίων εἶναι τὸν λυθέντα, ἐὰν μὴ ἀποδιδῷ τὰ λύτρα. ἀκούων δὲ αὐτοῦ ταῦτα καὶ δοκῶν οὐ ψεύδεσθαι, ἀπεκρινάμην αὐτῷ ἅπερ ἂν νέοσ τε ἄνθρωποσ καὶ οἰκείωσ χρώμενοσ, οὐκ ἂν νομίσασ ἀδικηθῆναι, ὅτι ὦ Νικόστρατε, καὶ ἐν τῷ πρὸ τοῦ σοι χρόνῳ φίλοσ ἦν ἀληθινόσ, καὶ νῦν ἐν ταῖσ συμφοραῖσ σου, καθ’ ὅσον ἐγὼ ἐδυνάμην, βεβοήθηκα.

ἐπειδὴ δὲ ἐν τῷ παρόντι οὐ δύνασαι πορίσαι ἅπαντα τὰ χρήματα, ἀργύριον μὲν ἐμοὶ οὐ πάρεστιν, οὐδ’ ἔχω οὐδ’ αὐτόσ, τῶν δὲ κτημάτων σοι τῶν ἐμῶν κίχρημι ὅ τι βούλει, θέντα τοῦ ἐπιλοίπου ἀργυρίου ὅσου ἐνδεῖ σοι, ἐνιαυτὸν ἀτόκῳ χρῆσθαι τῷ ἀργυρίῳ καὶ ἀποδοῦναι τοῖσ ξένοισ. συλλέξασ δὲ ἔρανον, ὥσπερ αὐτὸσ φήσ, λῦσαί μοι. ἀκούσασ δ’ οὗτοσ ταῦτα καὶ ἐπαινέσασ με, ἐκέλευσε τὴν ταχίστην πρᾶξαι, πρὶν ἐξήκειν τὰσ ἡμέρασ ἐν αἷσ ἔφη δεῖν τὰ λύτρα καταθεῖναι.

τίθημι οὖν τὴν συνοικίαν ἑκκαίδεκα μνῶν Ἀρκέσαντι Παμβωτάδῃ, ὃν αὐτὸσ οὗτοσ προὐξένησεν, ἐπὶ ὀκτὼ ὀβολοῖσ τὴν μνᾶν δανείσαντι τοῦ μηνὸσ ἑκάστου. λαβὼν δὲ τὸ ἀργύριον οὐχ ὅπωσ χάριν τινά μοι ἀποδίδωσιν ὧν εὖ ἔπαθεν, ἀλλ’ εὐθέωσ ἐπεβούλευέ μοι, ἵνα ἀποστερήσειε τὸ ἀργύριον καὶ εἰσ ἔχθραν κατασταίη, καὶ ἀπορούμενοσ ἐγὼ τοῖσ πράγμασιν νέοσ ὢν ὅ τι χρησαίμην καὶ ἄπειροσ πραγμάτων, ὅπωσ μὴ εἰσπράττοιμι αὐτὸν τὸ ἀργύριον οὗ ἡ συνοικία ἐτέθη, ἀλλ’ ἀφείην αὐτῷ. πρῶτον μὲν οὖν ἐπιβουλεύει μοι μετὰ τῶν ἀντιδίκων, καὶ πίστιν αὐτοῖσ δίδωσιν·

ἔπειτ’ ἀγώνων μοι συνεστηκότων πρὸσ αὐτούσ, τούσ τε λόγουσ ἐκφέρει μου εἰδώσ, καὶ ἐγγράφει τῷ δημοσίῳ ἀπρόσκλητον ἐξ ἐμφανῶν καταστάσεωσ ἐπιβολὴν ἑξακοσίασ καὶ δέκα δραχμάσ, διὰ Λυκίδου τοῦ μυλωθροῦ ποιησάμενοσ τὴν δίκην. κλητῆρα δὲ κατ’ ἐμοῦ τόν τε ἀδελφὸν τὸν αὑτοῦ τὸν Ἀρεθούσιον τοῦτον ἐπιγράφεται, οὗπέρ ἐστιν τὰ ἀνδράποδα ταῦτα, καὶ ἄλλον τινά· καὶ παρεσκευάζοντο, εἰ ἀνακρινοίμην κατὰ τῶν οἰκείων τῶν ἀδικούντων με τὰσ δίκασ ἃσ εἰλήχειν αὐτοῖσ, ἐνδεικνύναι με ὡσ ὀφείλοντα τῷ δημοσίῳ καὶ ἐμβάλλειν εἰσ τὸ δεσμωτήριον. ἔτι δὲ πρὸσ τούτοισ ὁ Ἀρεθούσιοσ ἀπρόσκλητόν μου <ἑξακοσίων καὶ> δέκα δραχμῶν δίκην καταδικασάμενοσ <καὶ ψευδεῖσ> κλητῆρασ ἐπιγραψάμενοσ, καὶ εἰσελθὼν εἰσ τὴν οἰκίαν βίᾳ τὰ σκεύη πάντα ἐξεφόρησεν, πλέον ἢ εἴκοσι μνῶν ἄξια, καὶ οὐδ’ ὁτιοῦν κατέλιπεν.

ὅτε δὲ τιμωρεῖσθαι ᾤμην δεῖν, καὶ ἐκτείσασ τῷ δημοσίῳ τὸ ὄφλημα, ἐπειδὴ ἐπυθόμην τὴν ἐπιβουλήν, ἐβάδιζον ἐπὶ τὸν κλητῆρα τὸν ὁμολογοῦντα κεκλητευκέναι, τὸν Ἀρεθούσιον, τῆσ ψευδοκλητείασ κατὰ τὸν νόμον, ἐλθὼν εἰσ τὸ χωρίον τῆσ νυκτόσ, ὅσα ἐνῆν φυτὰ ἀκροδρύων γενναῖα ἐμβεβλημένα καὶ τὰσ ἀναδενδράδασ ἐξέκοψε, καὶ φυτευτήρια ἐλαῶν περιστοίχων κατέκλασεν, οὕτωσ δεινῶσ ὡσ οὐδ’ ἂν οἱ πολέμιοι διαθεῖεν. πρὸσ δὲ τούτοισ μεθ’ ἡμέραν παιδάριον ἀστὸν εἰσπέμψαντεσ διὰ τὸ γείτονεσ εἶναι καὶ ὅμορον τὸ χωρίον, ἐκέλευον τὴν ῥοδωνιὰν βλαστάνουσαν ἐκτίλλειν, ἵνα, εἰ καταλαβὼν αὐτὸν ἐγὼ δήσαιμι ἢ κατάξαιμι ὡσ δοῦλον ὄντα, γραφήν με γράψαιντο ὕβρεωσ.

ὡσ δὲ τούτου διήμαρτον, καὶ ἐγὼ μάρτυρασ μὲν ὧν ἔπασχον ἐποιούμην, αὐτὸσ δὲ οὐδὲν ἐξημάρτανον εἰσ αὐτούσ, ἐνταῦθα ἤδη μοι ἐπιβουλεύουσι τὴν μεγίστην ἐπιβουλήν· ἀνακεκριμένου γὰρ ἤδη μου κατ’ αὐτοῦ τὴν τῆσ ψευδοκλητείασ γραφὴν καὶ μέλλοντοσ εἰσιέναι εἰσ τὸ δικαστήριον, τηρήσασ με ἀνιόντα ἐκ Πειραιῶσ ὀψὲ περὶ τὰσ λιθοτομίασ παίει τε πὺξ καὶ ἁρπάζει μέσον καὶ ἐώθει με εἰσ τὰσ λιθοτομίασ, εἰ μή τινεσ προσιόντεσ, βοῶντόσ μου ἀκούσαντεσ, παρεγένοντο καὶ ἐβοήθησαν.

ἡμέραισ δὲ οὐ πολλαῖσ ὕστερον εἰσελθὼν εἰσ τὸ δικαστήριον πρὸσ ἡμέραν διαμεμετρημένην, καὶ ἐξελέγξασ αὐτὸν τὰ ψευδῆ κεκλητευκότα καὶ τὰ ἄλλα ὅσα εἴρηκα ἠδικηκότα, εἷλον. καὶ ἐν τῇ τιμήσει βουλομένων τῶν δικαστῶν θανάτου τιμῆσαι αὐτῷ, ἐδεήθην ἐγὼ τῶν δικαστῶν μηδὲν δι’ ἐμοῦ τοιοῦτον πρᾶξαι, ἀλλὰ συνεχώρησα ὅσουπερ αὐτοὶ ἐτιμῶντο, ταλάντου, οὐχ ἵνα μὴ ἀποθάνῃ ὁ Ἀρεθούσιοσ ἄξια γὰρ αὐτῷ θανάτου εἴργαστο εἰσ ἐμέ, ἀλλ’ ἵνα ἐγὼ Πασίωνοσ ὢν καὶ κατὰ ψήφισμα πολίτησ μηδένα Ἀθηναίων ἀπεκτονὼσ εἰήν.

ὡσ δ’ ἀληθῆ εἴρηκα πρὸσ ὑμᾶσ, τούτων ὑμῖν πάντων τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ἃ μὲν τοίνυν ἀδικούμενοσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὑπ’ αὐτῶν τὴν ἀπογραφὴν ἐποιησάμην, δεδήλωκα ὑμῖν· ὡσ δ’ ἔστιν Ἀρεθουσίου τὰ ἀνδράποδα ταῦτα καὶ ὄντα ἐν τῇ οὐσίᾳ τῇ ἐκείνου ἀπέγραψα, ἐπιδείξω ὑμῖν.

τὸν μὲν γὰρ Κέρδωνα ἐκ μικροῦ παιδαρίου ἐξεθρέψατο· καὶ ὡσ ἦν Ἀρεθουσίου, τούτων ὑμῖν τοὺσ εἰδότασ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ παρ’ οἷσ τοίνυν ἠργάσατο πώποτε, ὡσ τοὺσ μισθοὺσ Ἀρεθούσιοσ ἐκομίζετο ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ δίκασ ἐλάμβανε καὶ ἐδίδου, ὁπότε κακόν τι ἐργάσαιτο, ὡσ δεσπότησ ὤν, τούτων ὑμῖν τοὺσ εἰδότασ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ τὸν δὲ Μάνην, δανείσασ ἀργύριον Ἀρχεπόλιδι τῷ Πειραιεῖ, ἐπειδὴ οὐχ οἱο͂́σ τ’ ἦν αὐτῷ ἀποδοῦναι ὁ Ἀρχέπολισ οὔτε τὸν τόκον οὔτε τὸ ἀρχαῖον ἅπαν, ἐναπετίμησεν αὐτῷ.

καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, τούτων ὑμῖν τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ἔτι τοίνυν καὶ ἐκ τῶνδε γνώσεσθε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι εἰσὶν Ἀρεθουσίου οἱ ἄνθρωποι.

ὁπότε γὰρ οἱ ἄνθρωποι οὗτοι ἢ ὀπώραν πρίαιντο ἢ θέροσ μισθοῖντο ἐκθερίσαι ἢ ἄλλο τι τῶν περὶ γεωργίαν ἔργων ἀναιροῖντο, Ἀρεθούσιοσ ἦν ὁ ὠνούμενοσ καὶ μισθούμενοσ ὑπὲρ αὐτῶν.

ὡσ δ’ ἀληθῆ λέγω, καὶ τούτων ὑμῖν τοὺσ μάρτυρασ παρέξομαι. Μάρτυρεσ ὅσασ μὲν τοίνυν μαρτυρίασ παρασχέσθαι εἶχον ὑμῖν, ὡσ ἔστιν Ἀρεθουσίου τὰ ἀνδράποδα, δεδήλωκα ὑμῖν. βούλομαι δὲ καὶ περὶ τῆσ προκλήσεωσ εἰπεῖν, ἣν οὗτοί με προὐκαλέσαντο καὶ ἐγὼ τούτουσ. οὗτοι μὲν γάρ με προὐκαλέσαντο, ὅτε ἡ πρώτη ἀνάκρισισ ἦν, φάσκοντεσ ἕτοιμοι εἶναι παραδιδόναι ἐμοὶ αὐτῷ τὰ ἀνδράποδα βασανίσαι, βουλόμενοι μαρτυρίαν τινὰ αὑτοῖσ ταύτην γενέσθαι.

ἐγὼ δὲ ἀπεκρινάμην αὐτοῖσ ἐναντίον μαρτύρων, ὅτι ἕτοιμόσ εἰμι ἰέναι εἰσ τὴν βουλὴν μετ’ αὐτῶν καὶ παραλαμβάνειν μετ’ ἐκείνησ ἢ μετὰ τῶν ἕνδεκα, λέγων ὅτι, εἰ μὲν ἰδίαν δίκην ἐδικαζόμην αὐτοῖσ, εἰ ἐμοὶ ἐξεδίδοσαν, παρελάμβανον ἄν, νῦν δὲ τῆσ πόλεωσ εἰή τὰ ἀνδράποδα καὶ ἡ ἀπογραφή·

δεῖν οὖν δημοσίᾳ βασανίζεσθαι. ἡγούμην γὰρ οὐ προσήκειν ἐμοὶ ἰδιώτῃ ὄντι τοὺσ δημοσίουσ βασανίζειν·

οὔτε γὰρ τῆσ βασάνου κύριοσ ἐγιγνόμην, οὔτε καλῶσ ἔχειν τὰ λεγόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐμὲ κρίνειν, ἡγούμην τε δεῖν τὴν ἀρχὴν ἢ τοὺσ ᾑρημένουσ ὑπὸ τῆσ βουλῆσ γράφεσθαι, καὶ κατασημηναμένουσ τὰσ βασάνουσ, ὅ τι εἴποιεν οἱ ἄνθρωποι, παρέχειν εἰσ τὸ δικαστήριον, ἵν’ ἀκούσαντεσ ἐκ τούτων ἐψηφίσασθε ὁποῖόν τι ὑμῖν ἐδόκει. ἰδίᾳ μὲν γὰρ βασανιζομένων τῶν ἀνθρώπων ὑπ’ ἐμοῦ ἀντελέγετ’ ἂν ἅπαντα ὑπὸ τούτων, εἰ δὲ δημοσίᾳ, ἡμεῖσ μὲν ἂν ἐσιωπῶμεν, οἱ δ’ ἄρχοντεσ ἢ οἱ ᾑρημένοι ὑπὸ τῆσ βουλῆσ ἐβασάνιζον ἂν μέχρι οὗ αὐτοῖσ ἐδόκει.

ταῦτα δ’ ἐμοῦ ἐθέλοντοσ, οὐκ ἂν ἔφασαν τῇ ἀρχῇ παραδοῦναι, οὐδ’ εἰσ τὴν βουλὴν ἤθελον ἀκολουθεῖν. ὡσ οὖν ἀληθῆ λέγω, κάλει μοι τούτων τοὺσ μάρτυρασ. Μάρτυρεσ κατὰ πολλὰ μὲν οὖν ἔμοιγε δοκοῦσιν εἶναι ἀναίσχυντοι ἀμφισβητοῦντεσ τῶν ὑμετέρων, οὐχ ἥκιστα δὲ ὑμῖν αὐτοὺσ ἐπιδείξω ἐκ τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων. οὗτοι γάρ, ὅτε οἱ δικασταὶ ἐβούλοντο θανάτου τιμῆσαι τῷ Ἀρεθουσίῳ, ἐδέοντο τῶν δικαστῶν χρημάτων τιμῆσαι καὶ ἐμοῦ συγχωρῆσαι, καὶ ὡμολόγησαν αὐτοὶ συνεκτείσειν.

τοσούτου δὴ δέουσιν ἐκτίνειν καθ’ ἃ ἠγγυήσαντο, ὥστε καὶ τῶν ὑμετέρων ἀμφισβητοῦσι.

καίτοι οἵ γε νόμοι κελεύουσι τὴν οὐσίαν εἶναι δημοσίαν, ὃσ ἂν ἐγγυησάμενόσ τι τῶν τῆσ πόλεωσ μὴ ἀποδιδῷ τὴν ἐγγύην· ὥστε καὶ εἰ τούτων ἦν τὰ ἀνδράποδα, προσῆκεν αὐτὰ δημόσια εἶναι, εἴπερ τι τῶν νόμων ὄφελοσ. καὶ πρὶν μὲν ὀφείλειν τῷ δημοσίῳ, ὁ Ἀρεθούσιοσ ὡμολογεῖτο τῶν ἀδελφῶν εὐπορώτατοσ εἶναι·

ἐπειδὴ δὲ οἱ νόμοι κελεύουσιν τἀκείνου ὑμέτερα εἶναι, τηνικαῦτα πένησ ὢν φαίνεται ὁ Ἀρεθούσιοσ, καὶ τῶν μὲν ἡ μήτηρ ἀμφισβητεῖ, τῶν δὲ οἱ ἀδελφοί. χρῆν δ’ αὐτούσ, εἴπερ ἐβούλοντο δικαίωσ προσφέρεσθαι πρὸσ ὑμᾶσ, ἀποδείξαντασ ἅπασαν τὴν οὐσίαν τὴν ἐκείνου, τὰ τούτων αὐτῶν εἴ τισ ἀπέγραφεν, ἀμφισβητεῖν. ἐὰν οὖν ἐνθυμηθῆτε, ὅτι οὐδέποτε ἔσται ἀπορία τῶν ἀμφισβητησόντων ὑμῖν περὶ τῶν ὑμετέρων ἢ γὰρ ὀρφανοὺσ ἢ ἐπικλήρουσ κατασκευάσαντεσ ἀξιώσουσιν ἐλεεῖσθαι ὑφ’ ὑμῶν, ἢ γῆρασ καὶ ἀπορίασ καὶ τροφὰσ μητρὶ λέγοντεσ, καὶ ὀδυρόμενοι δι’ ὧν μάλιστα ἐλπίζουσιν ἐξαπατήσειν ὑμᾶσ, πειράσονται ἀποστερῆσαι τὴν πόλιν τοῦ ὀφλήματοσ, ἐὰν οὖν ταῦτα παριδόντεσ πάντα καταψηφίσησθε, ὀρθῶσ βουλεύσεσθε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION