Demosthenes, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην 34:

εἰ μὲν τοίνυν εὔποροσ ὢν ὁ πατὴρ χρήματα δοὺσ τούτοισ ἐφαίνετο πείσασ συγγενεῖσ αὐτοὺσ ἑαυτοῦ φάσκειν εἶναι, λόγον εἶχεν ἂν ὑποψίαν τιν’ ἔχειν ὡσ οὐκ ἦν ἀστόσ· εἰ δὲ πένησ ὢν ἅμα συγγενεῖσ τε παρέσχετο τοὺσ αὐτοὺσ καὶ μεταδιδόντασ τῶν ὄντων ἐπεδείκνυε, πῶσ οὐκ εὔδηλον ὅτι τῇ ἀληθείᾳ προσῆκε τούτοισ; οὐ γὰρ ἂν δήπου, εἴ γε μηδενὶ ἦν οἰκεῖοσ, χρήματ’ αὐτῷ προστιθέντεσ οὗτοι τοῦ γένουσ μετεδίδοσαν. ἀλλ’ ἦν, ὡσ τό τ’ ἔργον ἐδήλωσεν καὶ ὑμῖν μεμαρτύρηται. ἔτι τοίνυν ἀρχὰσ ἔλαχεν καὶ ἦρξεν δοκιμασθείσ. καί μοι λαβὲ τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία οἰέταί τισ οὖν ὑμῶν ἐᾶσαί ποτ’ ἂν τοὺσ δημότασ ἐκεῖνον τὸν ξένον καὶ μὴ πολίτην ἄρχειν παρ’ αὑτοῖσ, ἀλλ’ οὐκ ἂν κατηγορεῖν;