헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην)

πολλὰ καὶ ψευδῆ κατηγορηκότοσ ἡμῶν Εὐβουλίδου, καὶ βλασφημίασ οὔτε προσηκούσασ οὔτε δικαίασ πεποιημένου, πειράσομαι τἀληθῆ καὶ τὰ δίκαια λέγων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, δεῖξαι καὶ μετὸν τῆσ πόλεωσ ἡμῖν καὶ πεπονθότ’ ἐμαυτὸν οὐχὶ προσήκονθ’ ὑπὸ τούτου. δέομαι δ’ ἁπάντων ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ ἱκετεύω καὶ ἀντιβολῶ, λογισαμένουσ τό τε μέγεθοσ τοῦ παρόντοσ ἀγῶνοσ καὶ τὴν αἰσχύνην μεθ’ ἧσ ὑπάρχει τοῖσ ἁλισκομένοισ ἀπολωλέναι, ἀκοῦσαι καὶ ἐμοῦ σιωπῇ, μάλιστα μέν, εἰ δυνατόν, μετὰ πλείονοσ εὐνοίασ ἢ τούτου τοῖσ γὰρ ἐν κινδύνῳ καθεστηκόσιν εἰκὸσ εὐνοϊκωτέρουσ ὑπάρχειν, εἰ δὲ μή, μετά γε τῆσ ἴσησ. συμβαίνει δέ μοι τὸ μὲν καθ’ ἡμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ τὸ προσήκειν μοι τῆσ πόλεωσ, θαρρεῖν καὶ πολλὰσ ἔχειν ἐλπίδασ καλῶσ ἀγωνιεῖσθαι, τὸν καιρὸν δὲ καὶ τὸ παρωξύνθαι τὴν πόλιν πρὸσ τὰσ ἀποψηφίσεισ φοβεῖσθαι· πολλῶν γὰρ ἐξεληλαμένων δικαίωσ ἐκ πάντων τῶν δήμων, συγκεκοινωνήκαμεν τῆσ δόξησ ταύτησ οἱ κατεστασιασμένοι, καὶ πρὸσ τὴν κατ’ ἐκείνων αἰτίαν, οὐ πρὸσ τὸ καθ’ αὑτὸν ἕκαστοσ ἀγωνιζόμεθα, ὥστ’ ἐξ ἀνάγκησ μέγαν ἡμῖν εἶναι τὸν φόβον.

οὐ μὴν ἀλλὰ καίπερ τούτων οὕτωσ ἐχόντων, ἃ νομίζω περὶ τούτων αὐτῶν πρῶτον εἶναι δίκαια, ἐρῶ πρὸσ ὑμᾶσ.

ἐγὼ γὰρ οἰόμαι δεῖν ὑμᾶσ τοῖσ μὲν ἐξελεγχομένοισ ξένοισ οὖσιν χαλεπαίνειν, εἰ μήτε πείσαντεσ μήτε δεηθέντεσ ὑμῶν λάθρᾳ καὶ βίᾳ τῶν ὑμετέρων ἱερῶν καὶ κοινῶν μετεῖχον, τοῖσ δ’ ἠτυχηκόσι καὶ δεικνύουσι πολίτασ ὄντασ αὑτοὺσ βοηθεῖν καὶ σῴζειν, ἐνθυμουμένουσ ὅτι πάντων οἰκτρότατον πάθοσ ἡμῖν ἂν συμβαίη τοῖσ ἠδικημένοισ, εἰ τῶν λαμβανόντων δίκην ὄντεσ ἂν δικαίωσ μεθ’ ὑμῶν, ἐν τοῖσ διδοῦσι γενοίμεθα καὶ συναδικηθείημεν διὰ τὴν τοῦ πράγματοσ ὀργήν. ᾤμην μὲν οὖν ἔγωγ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, προσήκειν Εὐβουλίδῃ, καὶ πᾶσιν δ’ ὅσοι νῦν ἐπὶ ταῖσ ἀποψηφίσεσιν κατηγοροῦσιν, ὅσ’ ἴσασιν ἀκριβῶσ λέγειν καὶ μηδεμίαν προσάγειν ἀκοὴν πρὸσ τὸν τοιοῦτον ἀγῶνα.

οὕτω γὰρ τοῦτ’ ἄδικον καὶ σφόδρα πάλαι κέκριται, ὥστ’ οὐδὲ μαρτυρεῖν ἀκοὴν ἐῶσιν οἱ νόμοι, οὐδ’ ἐπὶ τοῖσ πάνυ φαύλοισ ἐγκλήμασιν, εἰκότωσ· ὅπου γὰρ εἰδέναι τινὲσ ἤδη φήσαντεσ ψευδεῖσ ἐφάνησαν, πῶσ ἅ γε μηδ’ αὐτὸσ οἶδεν ὁ λέγων, προσήκει πιστεύεσθαι; ἀλλὰ μὴν ὅπου γε μηδ’ ὑπεύθυνον καθιστάνθ’ ἑαυτὸν ἔξεστιν, δι’ ὧν ἂν ἀκοῦσαι τισ φῇ, βλάπτειν μηδένα, πῶσ ἀνυπευθύνῳ γε λέγοντι προσήκει πιστεύειν ὑμᾶσ;

ἐπειδὴ τοίνυν οὗτοσ εἰδὼσ τοὺσ νόμουσ καὶ μᾶλλον ἢ προσῆκεν, ἀδίκωσ καὶ πλεονεκτικῶσ τὴν κατηγο‐ ρίαν πεποίηται, ἀναγκαῖον ἐμοὶ περὶ ὧν ἐν τοῖσ δημόταισ ὑβρίσθην πρῶτον εἰπεῖν. ἀξιῶ δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μηδέπω τὴν τῶν δημοτῶν ἀποψήφισιν ποιεῖσθαι τεκμήριον ὑμᾶσ, ὡσ ἄρ’ οὐχὶ προσήκει μοι τῆσ πόλεωσ.

εἰ γὰρ πάντ’ ἐνομίζετε τὰ δίκαια δυνήσεσθαι τοὺσ δημότασ διακρῖναι, οὐκ ἂν ἐδώκατε τὴν εἰσ ὑμᾶσ ἔφεσιν· νῦν δὲ καὶ διὰ φιλονικίαν καὶ διὰ φθόνον καὶ δι’ ἔχθραν καὶ δι’ ἄλλασ προφάσεισ ἔσεσθαί τι τοιοῦτον ἡγούμενοι, τὴν εἰσ ὑμᾶσ τοῖσ ἀδικηθεῖσιν ἐποιήσατε καταφυγήν, δι’ ἣν καλῶσ ποιοῦντεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ ἠδικημένουσ ἅπαντασ σεσῴκατε. πρῶτον μὲν οὖν ὃν τρόπον ἐν τοῖσ δημόταισ συνέβη τὴν διαψήφισιν γενέσθαι, φράσω πρὸσ ὑμᾶσ·

τὸ γὰρ εἰσ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα πάντα λέγειν τοῦτ’ ἐγὼ ὑπολαμβάνω, ὅσα τισ παρὰ τὸ ψήφισμα πέπονθεν ἀδίκωσ καταστασιασθείσ, ἐπιδεῖξαι. Εὐβουλίδησ γὰρ οὑτοσί, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὡσ ὑμῶν ἴσασι πολλοί, γραψάμενοσ ἀσεβείασ τὴν ἀδελφὴν τὴν Λακεδαιμονίου τὸ πέμπτον μέροσ τῶν ψήφων οὐ μετέλαβεν.

ὅτι δὴ ἐν ἐκείνῳ τῷ ἀγῶνι τὰ δίκαια, τούτῳ δὲ τἀναντί’ ἐμαρτύρησα, διὰ ταύτην τὴν ἔχθραν ἐπιτίθεταί μοι. καὶ βουλεύων, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καὶ κύριοσ ὢν τοῦ θ’ ὁρ́κου καὶ τῶν γραμμάτων ἐξ ὧν ἀνεκάλει τοὺσ δημότασ, τί ποιεῖ; πρῶτον μέν, ἐπειδὴ συνελέγησαν οἱ δημόται, κατέτριψεν τὴν ἡμέραν δημηγορῶν καὶ ψηφίσματα γράφων.

τοῦτο δ’ ἦν οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου, ἀλλ’ ἐπιβουλεύων ἐμοί, ὅπωσ ὡσ ὀψιαίταθ’ ἡ διαψήφισισ ἡ περὶ ἐμοῦ γένοιτο· καὶ διεπράξατο τοῦτο. καὶ τῶν μὲν δημοτῶν οἱ ὀμόσαντεσ ἐγενόμεθα τρεῖσ καὶ ἑβδομήκοντα, ἠρξάμεθα δὲ τοῦ διαψηφίζεσθαι δείλησ ὀψίασ, ὥστε συνέβη, ἡνίκα τοὐμὸν ὄνομ’ ἐκαλεῖτο, σκότοσ εἶναι ἤδη· καὶ γὰρ ἦν περὶ ἑξηκοστόν, καὶ ἐκλήθην ὕστα‐ τοσ ἁπάντων τῶν ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ κληθέντων, ἡνίχ’ οἱ μὲν πρεσβύτεροι τῶν δημοτῶν ἀπεληλύθεσαν εἰσ τοὺσ ἀγρούσ·

τοῦ γὰρ δήμου ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πέντε καὶ τριάκοντα στάδια τοῦ ἄστεωσ ἀπέχοντοσ καὶ τῶν πλείστων ἐκεῖ οἰκούντων, ἀπεληλύθεσαν οἱ πολλοί· οἱ δὲ κατάλοιποι ἦσαν οὐ πλείουσ ἢ τριάκοντα. ἐν δὲ τούτοισ ἦσαν ἅπαντεσ οἱ τούτῳ παρεσκευασμένοι. ἐπειδὴ δ’ ἐκλήθη τοὐμὸν ὄνομα, ἀναπηδήσασ οὗτοσ ἐβλασφήμει κατ’ ἐμοῦ ταχὺ καὶ πολλὰ καὶ μεγάλῃ τῇ φωνῇ, ὥσπερ καὶ νῦν, μάρτυρα μὲν ὧν κατηγόρησεν οὐδένα παρασχόμενοσ οὔτε τῶν δημοτῶν οὔτε τῶν ἄλλων πολιτῶν, παρεκελεύετο δὲ τοῖσ δημόταισ ἀποψηφίζεσθαι.

ἀξιοῦντοσ δέ μου ἀναβαλέσθαι εἰσ τὴν ὑστεραίαν διά τε τὴν ὡρ́αν καὶ τὸ μηδένα μοι παρεῖναι τό τε πρᾶγμ’ ἄφνω προσπεπτωκέναι, ἵνα τούτῳ τ’ ἐξουσία γένοιθ’ ὁπόσα βούλοιτο κατηγορῆσαι καὶ μάρτυρασ εἴ τινασ ἔχοι παρασχέσθαι, ἐμοί τ’ ἐκγένοιτ’ ἀπολογήσασθαι ἐν ἅπασι τοῖσ δημόταισ καὶ τοὺσ οἰκείουσ μάρτυρασ παρασχέσθαι·

καὶ ὅ τι γνοίησαν περὶ ἐμοῦ, τούτοισ ἤθελον ἐμμένειν· οὗτοσ ὧν μὲν ἐγὼ προὐκαλούμην οὐδὲν ἐφρόντισεν, τὴν δὲ ψῆφον εὐθὺσ ἐδίδου τοῖσ παροῦσι τῶν δημοτῶν, οὔτ’ ἀπολογίαν οὐδεμίαν ἐμοὶ δοὺσ οὔτ’ ἔλεγχον οὐδέν’ ἀκριβῆ ποιήσασ.

οἱ δὲ τούτῳ συνεστῶτεσ ἀναπηδήσαντεσ ἐψηφίζοντο. καὶ ἦν μὲν σκότοσ, οἱ δὲ λαμβάνοντεσ δύο καὶ τρεῖσ ψήφουσ ἕκαστοσ παρὰ τούτου ἐνέβαλλον εἰσ τὸν καδίσκον. σημεῖον δέ· οἱ μὲν γὰρ ψηφισάμενοι οὐ πλείουσ ἢ τριάκοντ’ ἦσαν, αἱ δὲ ψῆφοι ἠριθμήθησαν πλείουσ ἢ ἑξήκοντα, ὥστε πάντασ ἡμᾶσ ἐκπλαγῆναι. καὶ ταῦθ’ ὡσ ἀληθῆ λέγω, καὶ ὅτι οὔτ’ ἐδόθη ἡ ψῆφοσ ἐν ἅπασιν πλείουσ τ’ ἐγένοντο τῶν ψηφισαμένων, μάρτυρασ ὑμῖν παρέξομαι.

συμβαίνει δέ μοι περὶ τούτων τῶν μὲν φίλων ἢ τῶν ἄλλων Ἀθηναίων μηδένα μάρτυρα παρεῖναι διά τε τὴν ὡρ́αν καὶ διὰ τὸ μηδένα παρακαλέσαι, αὐτοῖσ δὲ τοῖσ ἠδικηκόσιν με χρῆσθαι μάρτυσιν. ἃ οὖν οὐ δυνήσονται ἔξαρνοι γενέσθαι, ταῦτα γέγραφ’ αὐτοῖσ. λέγε. Μαρτυρία εἰ μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, συνέβαινεν τοῖσ Ἁλιμουσίοισ περὶ ἁπάντων τῶν δημοτῶν διαψηφίσασθαι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, εἰκὸσ ἦν καὶ εἰσ ὀψὲ ψηφίζεσθαι, ἵν’ ἀπηλλαγμένοι ἦσαν ποιήσαντεσ τὰ ὑμῖν ἐψηφισμένα. εἰ δὲ πλείουσ ἢ εἴκοσιν ὑπόλοιποι ἦσαν τῶν δημοτῶν, περὶ ὧν ἔδει τῇ ὑστεραίᾳ διαψηφίσασθαι, καὶ ὁμοίωσ ἦν ἀνάγκη συλλέγεσθαι τοὺσ δημότασ, τί ποτ’ ἦν τὸ δυσχερὲσ Εὐβουλίδῃ ἀναβαλέσθαι εἰσ τὴν ὑστεραίαν καὶ περὶ ἐμοῦ πρώτου τὴν ψῆφον διδόναι τοῖσ δημόταισ;

διότι, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐκ ἠγνόει Εὐβουλίδησ ὅτι, εἰ λόγοσ ἀποδοθήσοιτο καὶ παραγένοιντό μοι πάντεσ οἱ δημόται καὶ ἡ ψῆφοσ δικαίωσ δοθείη, οὐδαμοῦ γενήσονται οἱ μετὰ τούτου συνεστηκότεσ.

ὅθεν δ’ οὗτοι συνέστησαν, ταῦτα, ἐπειδὰν περὶ τοῦ γένουσ εἴπω, τότε, ἂν βούλησθ’ ἀκούειν, ἐρῶ. νῦν δὲ τί δίκαιον νομίζω καὶ τί παρεσκεύασμαι ποιεῖν, ἄνδρεσ δικασταί;

δεῖξαι πρὸσ ὑμᾶσ ἐμαυτὸν Ἀθηναῖον ὄντα καὶ τὰ πρὸσ πατρὸσ καὶ τὰ πρὸσ μητρόσ, καὶ μάρτυρασ τούτων, οὓσ ὑμεῖσ ἀληθεῖσ φήσετ’ εἶναι, παρασχέσθαι, τὰσ δὲ λοιδορίασ καὶ τὰσ αἰτίασ ἀνελεῖν· ὑμᾶσ δ’ ἀκούσαντασ τούτων, ἐὰν μὲν ὑμῖν πολίτησ ὢν κατεστασιάσθαι δοκῶ, σῴζειν, εἰ δὲ μή, πράττειν ὁποῖον ἄν τι ὑμῖν εὐσεβὲσ εἶναι δοκῇ. ἄρξομαι δ’ ἐντεῦθεν. διαβεβλήκασι γάρ μου τὸν πατέρα, ὡσ ἐξένιζεν·

καὶ ὅτι μὲν ἁλοὺσ ὑπὸ τῶν πολεμίων ὑπὸ τὸν Δεκελεικὸν πόλεμον καὶ πραθεὶσ εἰσ Λευκάδα, Κλεάνδρῳ περιτυχὼν τῷ ὑποκριτῇ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ ἐσώθη δεῦρο πολλοστῷ χρόνῳ, παρα‐ λελοίπασιν, ὥσπερ δὲ δέον ἡμᾶσ δι’ ἐκείνασ τὰσ ἀτυχίασ ἀπολέσθαι, τὸ ξενίζειν αὐτοῦ κατηγορήκασιν. ἐγὼ δ’ ἐξ αὐτῶν τούτων μάλιστ’ οἶμαι ὑμῖν ἐμαυτὸν Ἀθηναῖον ὄντ’ ἐπιδείξειν.

καὶ πρῶτον μὲν ὡσ ἑάλω καὶ ἐσώθη, μάρτυρασ ὑμῖν παρέξομαι, ἔπειθ’ ὅτι ἀφικόμενοσ τῆσ οὐσίασ παρὰ τῶν θείων τὸ μέροσ μετέλαβεν, εἶθ’ ὅτι οὔτ’ ἐν τοῖσ δημόταισ οὔτ’ ἐν τοῖσ φράτερσιν οὔτ’ ἄλλοθι οὐδαμοῦ τὸν ξενίζοντ’ οὐδεὶσ πώποτ’ ᾐτιάσαθ’ ὡσ εἰή ξένοσ. καί μοι λαβὲ τὰσ μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι περὶ μὲν τῆσ ἁλώσεωσ καὶ τῆσ σωτηρίασ, ἣν συνέβη γενέσθαι τῷ πατρὶ δεῦρο, ἀκηκόατε. ὡσ δ’ ὑμέτεροσ ἦν πολίτησ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί τὸ γὰρ ὂν καὶ ἀληθὲσ οὕτωσ ὑπάρχει, μάρτυρασ καλῶ τοὺσ ζῶντασ ὑμῖν τῶν συγγενῶν τῶν πρὸσ πατρόσ.

κάλει δή μοι πρῶτον μὲν Θουκριτίδην καὶ Χαρισιάδην· ὁ γὰρ τούτων πατὴρ Χαρίσιοσ ἀδελφὸσ ἦν τοῦ πάππου τοῦ ἐμοῦ Θουκριτίδου καὶ Λυσαρέτησ τῆσ ἐμῆσ τήθησ ἀδελφὴν γὰρ ὁ πάπποσ οὑμὸσ ἔγημεν οὐχ ὁμομητρίαν, θεῖοσ δὲ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ· ἔπειτα Νικιάδην·

καὶ γὰρ ὁ τούτου πατὴρ Λυσανίασ ἀδελφὸσ ἦν τοῦ Θουκριτίδου καὶ τῆσ Λυσαρέτησ, θεῖοσ δὲ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ· ἔπειτα Νικόστρατον· καὶ γὰρ ὁ τούτου πατὴρ Νικιάδησ ἀδελφιδοῦσ ἦν τῷ πάππῳ τῷ ἐμῷ καὶ τῇ τήθῃ, ἀνεψιὸσ δὲ τῷ πατρί. καί μοι κάλει τούτουσ πάντασ. σὺ δ’ ἐπίλαβε τὸ ὕδωρ. Μάρτυρεσ τῶν μὲν τοίνυν πρὸσ ἀνδρῶν τῷ πατρὶ συγγενῶν ἀκηκόατ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μαρτυρούντων καὶ διομνυμένων <Ἀθηναῖον> εἶναι καὶ συγγενῆ τὸν ἐμὸν πατέρ’ αὑτοῖσ· ὧν οὐδεὶσ δήπου, παραστησάμενοσ τοὺσ συνεισομένουσ αὑτῷ τὰ ψευδῆ μαρτυροῦντι, κατ’ ἐξωλείασ ἐπιορκεῖ.

λαβὲ δὴ καὶ τὰσ τῶν πρὸσ γυναικῶν τῷ πατρὶ συγγενῶν μαρτυρίασ. Μαρτυρίαι οἱ μὲν τοίνυν ζῶντεσ οὗτοι τῶν συγγενῶν τοῦ πατρὸσ καὶ πρὸσ ἀνδρῶν καὶ πρὸσ γυναικῶν μεμαρτυρήκασιν, ὡσ ἦν ἀμφοτέρωθεν Ἀθηναῖοσ καὶ μετῆν τῆσ πόλεωσ αὐτῷ δικαίωσ. κάλει δή μοι καὶ τοὺσ φράτερασ, ἔπειτα τοὺσ γεννήτασ.

Μάρτυρεσ λαβὲ δὴ καὶ τὰσ τῶν δημοτῶν μαρτυρίασ, καὶ τὰσ τῶν συγγενῶν περὶ τῶν φρατέρων, ὡσ εἵλοντό με φρατρίαρχον. Μαρτυρίαι τὰ μὲν τοίνυν ὑπὸ τῶν συγγενῶν καὶ φρατέρων καὶ δημοτῶν καὶ γεννητῶν, ὧν προσήκει, μαρτυρούμεν’ ἀκηκόατε.

ἐξ ὧν ἔστιν ὑμῖν εἰδέναι, πότερόν ποτ’ ἀστὸσ ἢ ξένοσ ἦν ᾧ ταῦθ’ ὑπῆρχεν.

καὶ γὰρ εἰ μὲν εἰσ ἕν’ ἢ δύ’ ἀνθρώπουσ κατεφεύγομεν, εἴχομεν ἄν τιν’ ὑποψίαν παρεσκευάσθαι τούτουσ· εἰ δ’ ἐν ἅπασιν, ὅσοισπερ ἕκαστοσ ὑμῶν, ἐξητασμένοσ φαίνεται καὶ ζῶν ὁ πατὴρ καὶ νῦν ἐγώ, λέγω φράτερσι, συγγενέσι, δημόταισ, γεννήταισ, πῶσ ἔνεστιν ἢ πῶσ δυνατὸν τούτουσ ἅπαντασ μὴ μετ’ ἀληθείασ ὑπάρχοντασ κατεσκευάσθαι; εἰ μὲν τοίνυν εὔποροσ ὢν ὁ πατὴρ χρήματα δοὺσ τούτοισ ἐφαίνετο πείσασ συγγενεῖσ αὐτοὺσ ἑαυτοῦ φάσκειν εἶναι, λόγον εἶχεν ἂν ὑποψίαν τιν’ ἔχειν ὡσ οὐκ ἦν ἀστόσ·

εἰ δὲ πένησ ὢν ἅμα συγγενεῖσ τε παρέσχετο τοὺσ αὐτοὺσ καὶ μεταδιδόντασ τῶν ὄντων ἐπεδείκνυε, πῶσ οὐκ εὔδηλον ὅτι τῇ ἀληθείᾳ προσῆκε τούτοισ; οὐ γὰρ ἂν δήπου, εἴ γε μηδενὶ ἦν οἰκεῖοσ, χρήματ’ αὐτῷ προστιθέντεσ οὗτοι τοῦ γένουσ μετεδίδοσαν. ἀλλ’ ἦν, ὡσ τό τ’ ἔργον ἐδήλωσεν καὶ ὑμῖν μεμαρτύρηται. ἔτι τοίνυν ἀρχὰσ ἔλαχεν καὶ ἦρξεν δοκιμασθείσ. καί μοι λαβὲ τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία οἰέταί τισ οὖν ὑμῶν ἐᾶσαί ποτ’ ἂν τοὺσ δημότασ ἐκεῖνον τὸν ξένον καὶ μὴ πολίτην ἄρχειν παρ’ αὑτοῖσ, ἀλλ’ οὐκ ἂν κατηγορεῖν; οὐ τοίνυν κατηγόρησεν οὐδὲ εἷσ, οὐδ’ ᾐτιάσατο.

ἀλλὰ μὴν καὶ διαψηφίσεισ ἐξ ἀνάγκησ ἐγένοντο τοῖσ δημόταισ ὀμόσασιν καθ’ ἱερῶν, ὅτ’ ἀπώλετ’ αὐτοῖσ τὸ ληξιαρχικὸν γραμματεῖον δημαρχοῦντοσ Ἀντιφίλου τοῦ πατρὸσ τοῦ Εὐβουλίδου, καί τινασ ἀπήλασαν αὑτῶν· περὶ ἐκείνου δ’ οὐδεὶσ οὔτ’ εἶπεν οὔτ’ ᾐτιάσατο τοιοῦτον οὐδέν. καίτοι πᾶσίν ἐστιν ἀνθρώποισ τέλοσ τοῦ βίου θάνατοσ, καὶ περὶ ὧν μὲν ἄν τισ ζῶν αἰτίαν σχῇ, δίκαιον τοὺσ παῖδασ τὴν ἀειλογίαν παρέχειν·

περὶ ὧν δ’ ἂν μηδεὶσ αὐτὸν ζῶντα καταιτιάσηται, πῶσ οὐ δεινὸν εἰ τοὺσ παῖδασ ὁ βουλόμενοσ κρινεῖ; εἰ μὲν τοίνυν περὶ τούτων μηδεὶσ λόγοσ ἐξητάσθη, δῶμεν τοῦτο λεληθέναι· εἰ δ’ ἐδόθη καὶ διεψηφίσαντο καὶ μηδὲν ᾐτιάσατο πώποτε μηδείσ, πῶσ οὐ δικαίωσ ἂν ἐγὼ κατ’ ἐκεῖνον Ἀθηναῖοσ εἰήν, τὸν τελευτήσαντα πρὶν ἀμφισβητηθῆναι τοῦ γένουσ αὐτῷ; ὡσ δὴ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, καλῶ καὶ τούτων μάρτυρασ. Μάρτυρεσ ἔτι τοίνυν παίδων αὐτῷ τεττάρων γενομένων ὁμομητρίων ἐμοὶ καὶ τελευτησάντων, ἔθαψε τούτουσ εἰσ τὰ πατρῷα μνήματα, ὧν ὅσοιπέρ εἰσιν τοῦ γένουσ κοινωνοῦσιν· καὶ τούτων οὐδεὶσ οὐκ ἀπεῖπεν πώποτε, οὐκ ἐκώλυσεν, οὐ δίκην ἔλαχεν.

καίτοι τίσ ἔστιν ὅστισ ἂν εἰσ τὰ πατρῷα μνήματα τοὺσ μηδὲν ἐν γένει τιθέναι ἐάσαι; ὡσ τοίνυν καὶ ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, λαβὲ τὴν μαρτυρίαν. Μαρτυρία περὶ μὲν τοίνυν τοῦ πατρόσ, ὡσ Ἀθηναῖοσ ἦν, ταῦτ’ ἔχω λέγειν, καὶ μάρτυρασ παρέσχημαι τοὺσ ὑπ’ αὐτῶν τούτων ἐψηφισμένουσ εἶναι πολίτασ, μαρτυροῦντασ ἐκεῖνον ἑαυτοῖσ ἀνεψιὸν εἶναι. φαίνεται δὲ βιοὺσ ἔτη τόσα καὶ τόσ’ ἐνθάδε, καὶ οὐδαμοῦ πώποθ’ ὡσ ξένοσ ἐξετασθείσ, ἀλλὰ πρὸσ τούτουσ ὄντασ συγγενεῖσ καταφεύγων, οὗτοι δὲ καὶ προσδεχόμενοι καὶ τῆσ οὐσίασ μεταδιδόντεσ ὡσ αὑτῶν ἑνί.

τοῖσ χρόνοισ τοίνυν οὕτω φαίνεται γεγονὼσ ὥστε, εἰ καὶ κατὰ θάτερ’ ἀστὸσ ἦν, εἶναι πολίτην προσήκειν αὐτόν·

γέγονε γὰρ πρὸ Εὐκλείδου. περὶ δὲ τῆσ μητρὸσ καὶ γὰρ ταύτην διαβεβλήκασί μου λέξω, καὶ μάρτυρασ ὧν ἂν λέγω, καλῶ. καίτοι, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐ μόνον παρὰ τὸ ψήφισμα τὰ περὶ τὴν ἀγορὰν διέβαλλεν ἡμᾶσ Εὐβουλίδησ, ἀλλὰ καὶ παρὰ τοὺσ νόμουσ, οἳ κελεύουσιν ἔνοχον εἶναι τῇ κακηγορίᾳ τὸν τὴν ἐργασίαν τὴν ἐν τῇ ἀγορᾷ ἢ τῶν πολιτῶν ἢ τῶν πολιτίδων ὀνειδίζοντά τινι. ἡμεῖσ δ’ ὁμολογοῦμεν καὶ ταινίασ πωλεῖν καὶ ζῆν οὐχ ὅντινα τρόπον βουλόμεθα.

καὶ εἴ σοί ἐστιν τοῦτο σημεῖον, ὦ Εὐβουλίδη, τοῦ μὴ Ἀθη‐ ναίουσ εἶναι ἡμᾶσ, ἐγώ σοι τούτου ὅλωσ τοὐναντίον ἐπιδείξω, ὅτι οὐκ ἔξεστιν ξένῳ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐργάζεσθαι. καί μοι λαβὼν ἀνάγνωθι πρῶτον τὸν Σόλωνοσ νόμον. Νόμοσ λαβὲ δὴ καὶ τὸν Ἀριστοφῶντοσ· οὕτω γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῦτον ἔδοξεν ἐκεῖνοσ καλῶσ καὶ δημοτικῶσ νομοθετῆσαι, ὥστ’ ἐψηφίσασθε πάλιν ἀνανεώσασθαι.

προσήκει τοίνυν ὑμῖν βοηθοῦσι τοῖσ νόμοισ μὴ τοὺσ ἐργαζομένουσ ξένουσ νομίζειν, ἀλλὰ τοὺσ συκοφαντοῦντασ πονηρούσ.

ἐπεί, ὦ Εὐβουλίδη, ἔστι καὶ ἕτεροσ περὶ τῆσ ἀργίασ νόμοσ, ᾧ αὐτὸσ ἔνοχοσ ὢν ἡμᾶσ τοὺσ ἐργαζομένουσ διαβάλλεισ. ἀλλὰ γὰρ τοσαύτη τισ ἀτυχία ἐστὶν περὶ ἡμᾶσ νῦν, ὥστε τούτῳ μὲν ἔξεστιν ἔξω τοῦ πράγματοσ βλασφημεῖν καὶ πάντα ποιεῖν, ὅπωσ μηδενὸσ τῶν δικαίων ἐγὼ τύχω·

ἐμοὶ δ’ ἐπιτιμήσετ’ ἴσωσ, ἐὰν λέγω ὃν τρόπον οὗτοσ ἐργάζεται περιιὼν ἐν τῇ πόλει, καὶ εἰκότωσ· ἃ γὰρ ὑμεῖσ ἴστε, τί δεῖ λέγειν; σκοπεῖτε δή· νομίζω γὰρ ἔγωγε τὸ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἡμᾶσ ἐργάζεσθαι μέγιστον εἶναι σημεῖον τοῦ ψευδεῖσ ἡμῖν αἰτίασ τοῦτον ἐπιφέρειν. ἣν γάρ φησιν ταινιόπωλιν εἶναι καὶ φανερὰν πᾶσιν, προσῆκεν δήπουθεν εἰδότασ αὐτὴν πολλοὺσ ἥτισ ἐστὶ μαρτυρεῖν, καὶ μὴ μόνον ἀκοήν, ἀλλ’ εἰ μὲν ξένη ἦν, τὰ τέλη ἐξετάσαντασ τὰ ἐν τῇ ἀγορᾷ, εἰ ξενικὰ ἐτέλει, καὶ ποδαπὴ ἦν ἐπιδεικνύντασ· εἰ δὲ δούλη, μάλιστα μὲν τὸν πριάμενον, εἰ δὲ μή, τὸν ἀποδόμενον ἥκειν καταμαρτυροῦντα, εἰ δὲ μή, τῶν ἄλλων τινά, ἢ ὡσ ἐδούλευσεν ἢ ὡσ ἀφείθη ἐλευθέρα.

νῦν δὲ τούτων μὲν ἀπέδειξεν οὐδέν, λελοιδόρηκεν δέ, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδὲν ὅ τι οὔ. τοῦτο γάρ ἐστιν ὁ συκοφάντησ, αἰτιᾶσθαι μὲν πάντα, ἐξελέγξαι δὲ μηδέν. ἐπεὶ κἀκεῖνο περὶ τῆσ μητρὸσ εἴρηκεν, ὅτι ἐτίτθευσεν.

ἡμεῖσ δέ, ὅθ’ ἡ πόλισ ἠτύχει καὶ πάντεσ κακῶσ ἔπραττον, οὐκ ἀρνούμεθα τοῦτο γενέσθαι· ὃν δὲ τρόπον καὶ ὧν ἕνεκ’ ἐτίτθευσεν, ἐγὼ σαφῶσ ὑμῖν ἐπιδείξω. μηδεὶσ δ’ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δυσχερῶσ ὑπολάβῃ· καὶ γὰρ νῦν ἀστὰσ γυναῖκασ πολλὰσ εὑρήσετε τιτθευούσασ, ἃσ ὑμῖν καὶ κατ’ ὄνομα, ἐὰν βούλησθε, ἐροῦμεν. εἰ δέ γε πλούσιοι ἦμεν, οὔτ’ ἂν τὰσ ταινίασ ἐπωλοῦμεν οὔτ’ ἂν ὅλωσ ἦμεν ἄποροι. ἀλλὰ τί ταῦτα κοινωνεῖ τῷ γένει; ἐγὼ μὲν οὐδὲν οἶμαι.

μηδαμῶσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοὺσ πένητασ ἀτιμάζετε ἱκανὸν γὰρ αὐτοῖσ τὸ πένεσθαι κακόν, μηδέ γε τοὺσ ἐργάζεσθαι καὶ ζῆν ἐκ τοῦ δικαίου προαιρουμένουσ· ἀλλ’ ἀκούσαντεσ, ἐὰν ὑμῖν ἐπιδεικνύω τῆσ μητρὸσ τοὺσ οἰκείουσ οἱούσ προσήκει εἶναι ἀνθρώποισ ἐλευθέροισ, ἃ καταιτιᾶται περὶ αὐτῆσ, ταύτασ τὰσ διαβολὰσ ἐξομνυμένουσ, καὶ μαρτυροῦντασ αὐτὴν ἀστὴν οὖσαν εἰδέναι, οὓσ ὑμεῖσ φήσετε πιστοὺσ εἶναι, δικαίαν ἡμῖν θέσθε τὴν ψῆφον. ἐμοὶ γὰρ ἦν πάπποσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τῆσ μητρὸσ πατήρ, Δαμόστρατοσ Μελιτεύσ.

τούτῳ γίγνονται τέτταρεσ παῖδεσ, ἐκ μὲν ἧσ τὸ πρῶτον ἔσχεν γυναικὸσ θυγάτηρ καὶ υἱὸσ ᾧ ὄνομ’ Ἀμυθέων, ἐκ δὲ τῆσ ὕστερον, Χαιρεστράτησ, ἡ μήτηρ ἡ ἐμὴ καὶ Τιμοκράτησ. τούτοισ δὲ γίγνονται παῖδεσ, τῷ μὲν Ἀμυθέωνι Δαμόστρατοσ, τοῦ πάππου τοὔνομ’ ἔχων, καὶ Καλλίστρατοσ καὶ Δεξίθεοσ. καὶ ὁ μὲν Ἀμυθέων ὁ τῆσ μητρὸσ ἀδελφὸσ τῶν ἐν Σικελίᾳ στρατευσαμένων καὶ τελευτησάντων ἐστίν, καὶ τέθαπται ἐν τοῖσ δημοσίοισ μνήμασιν· καὶ ταῦτα μαρτυρήσεται. τῇ δ’ ἀδελφῇ αὐτοῦ συνοικησάσῃ Διοδώρῳ Ἁλαιεῖ υἱὸσ γίγνεται Κτησίβιοσ.

καὶ οὗτοσ μὲν ἐτελεύτησεν ἐν Ἀβύδῳ μετὰ Θρασυβούλου στρατευόμενοσ, ζῇ δὲ τούτων ὁ Δαμόστρατοσ ὁ τοῦ Ἀμυθέωνοσ, τῆσ μητρὸσ ἀδελφιδοῦσ τῆσ ἐμῆσ. τῆσ δὲ Χαιρεστράτησ τῆσ ἐμῆσ τήθησ τὴν ἀδελφὴν λαμβάνει Ἀπολλόδωροσ Πλωθεύσ· τούτων γίγνεται Ὀλύμπιχοσ, τοῦ δ’ Ὀλυμπίχου Ἀπολλόδωροσ, καὶ οὗτοσ ζῇ. καί μοι κάλει αὐτούσ. Μάρτυρεσ τούτων μὲν τοίνυν ἀκηκόατε μαρτυρούντων καὶ διομνυμένων· τὸν δὲ καὶ ὁμομήτριον καὶ κατ’ ἀμφότερ’ ἡμῖν συγγενῆ καλῶ, καὶ τοὺσ υἱεῖσ αὐτοῦ.

τῷ γὰρ Τιμοκράτει τῷ τῆσ μητρὸσ ἀδελφῷ τῆσ ἐμῆσ τῷ ὁμοπατρίῳ καὶ ὁμομητρίῳ γίγνεται Εὐξίθεοσ, τοῦ δ’ Εὐξιθέου τρεῖσ υἱεῖσ· οὗτοι πάντεσ ζῶσιν. καί μοι κάλει τοὺσ ἐπιδημοῦντασ αὐτῶν. λαβὲ δή μοι καὶ τὰσ τῶν φρατέρων τῶν συγγενῶν τῶν τῆσ μητρὸσ καὶ δημοτῶν μαρτυρίασ, καὶ ὧν τὰ μνήματα ταὐτά.

Μαρτυρίαι τὰ μὲν τοίνυν τοῦ γένουσ τοῦ τῆσ μητρὸσ οὕτωσ ὑμῖν ἐπιδεικνύω, καὶ πρὸσ ἀνδρῶν καὶ πρὸσ γυναικῶν ἀστήν. τῇ δὲ μητρὶ τῇ ἐμῇ γίγνεται, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὸ μὲν πρῶτον ἐκ Πρωτομάχου, ᾧ αὐτὴν ὁ Τιμοκράτησ ὁμομήτριοσ καὶ ὁμοπάτριοσ ὢν ἀδελφὸσ ἔδωκεν, θυγάτηρ, εἶτ’ ἐκ τοῦ πατρὸσ τοῦ ἐμοῦ ἐγώ. ὃν δὲ τρόπον τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ συνῴκησεν, ταῦθ’ ὑμᾶσ ἀκοῦσαι δεῖ· καὶ γὰρ ἃ περὶ τὸν Κλεινίαν αἰτιᾶται καὶ τὸ τιτθεῦσαι τὴν μητέρα καὶ ταῦτα πάντ’ ἐγὼ σαφῶσ ὑμῖν διηγήσομαι.

ὁ Πρωτόμαχοσ πένησ ἦν·

ἐπικλήρου δὲ κληρονομήσασ εὐπόρου, τὴν μητέρα βουληθεὶσ ἐκδοῦναι πείθει λαβεῖν αὐτὴν Θούκριτον τὸν πατέρα τὸν ἐμόν, ὄνθ’ ἑαυτοῦ γνώριμον, καὶ ἐγγυᾶται ὁ πατὴρ τὴν μητέρα τὴν ἐμὴν παρὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτῆσ Τιμοκράτουσ Μελιτέωσ, παρόντων τῶν τε θείων ἀμφοτέρων τῶν ἑαυτοῦ καὶ ἄλλων μαρτύρων· καὶ τούτων ὅσοι ζῶσι, μαρτυρήσουσιν ὑμῖν. μετὰ δὲ ταῦτα χρόνῳ ὕστερον παιδίων αὐτῇ δυοῖν ἤδη γεγενημένων, καὶ τοῦ μὲν πατρὸσ στρατευομένου καὶ ἀποδημοῦντοσ μετὰ Θρασυβούλου, αὐτὴ δ’ οὖσ’ ἐν ἀπορίαισ ἠναγκάσθη τὸν Κλεινίαν τὸν τοῦ Κλειδίκου τιτθεῦσαι, τῷ μὲν εἰσ ἔμ’ ἥκοντι κινδύνῳ νῦν μὰ τὸν Δι’ οὐχὶ συμφέρον πρᾶγμα ποιήσασα ἀπὸ γὰρ ταύτησ τῆσ τιτθείασ ἅπασ’ ἡ περὶ ἡμᾶσ γέγονεν βλασφημία, τῇ μέντοι ὑπαρχούσῃ πενίᾳ ἴσωσ καὶ ἀναγκαῖα καὶ ἁρμόττοντα ποιοῦσα.

φαίνεται τοίνυν οὐχ ὁ ἐμὸσ πατὴρ πρῶτοσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, λαβὼν τὴν ἐμὴν μητέρα, ἀλλ’ ὁ Πρωτόμαχοσ, καὶ παῖδασ ποιησάμενοσ καὶ θυγατέρ’ ἐκδούσ·

ὃσ καὶ τετελευτηκὼσ ὅμωσ μαρτυρεῖ τοῖσ ἔργοισ ἀστήν τ’ αὐτὴν καὶ πολῖτιν εἶναι. ὡσ οὖν ταῦτ’ ἀληθῆ λέγω, κάλει μοι πρῶτον μὲν τοὺσ τοῦ Πρωτομάχου υἱεῖσ, ἔπειτα τοὺσ ἐγγυωμένῳ παρόντασ τῷ πατρὶ καὶ τῶν φρατέρων τοὺσ οἰκείουσ, οἷσ τὴν γαμηλίαν εἰσήνεγκεν ὑπὲρ τῆσ μητρὸσ ὁ πατήρ, εἶτ’ Εὔνικον Χολαργέα τὸν τὴν ἀδελφὴν λαβόντα τὴν ἐμὴν παρὰ τοῦ Πρωτομάχου, εἶτα τὸν υἱὸν τῆσ ἀδελφῆσ. κάλει τούτουσ. Μάρτυρεσ πῶσ οὖν οὐκ ἂν οἰκτρότατ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πάντων ἐγὼ πεπονθὼσ εἰήν, εἰ τῶν συγγενῶν ὄντων τοσούτων τουτωνὶ καὶ μαρτυρούντων καὶ διομνυμένων ἐμοὶ προσήκειν, μηδεὶσ μηδενὶ τούτων ἀμφισβητῶν ὡσ οὐκ εἰσὶ πολῖται, ἐμὲ ψηφίσαισθ’ εἶναι ξένον; λαβὲ δή μοι καὶ τὴν τοῦ Κλεινίου καὶ τὴν τῶν συγγενῶν αὐτοῦ μαρτυρίαν·

οἳ ἴσασιν δήπου τίσ οὖσά ποθ’ ἡ ἐμὴ μήτηρ ἐτίτθευσεν αὐτόν. οὐ γὰρ ἃ τήμερον ἡμεῖσ φαμέν, εὐόρκον αὐτοῖσ μαρτυρεῖν, ἀλλ’ ἃ πάντα τὸν χρόνον ᾔδεσαν τὴν ἡμετέραν μὲν μητέρα, τιτθὴν δὲ τούτου νομιζομένην. καὶ γὰρ εἰ ταπεινὸν ἡ τιτθή, τὴν ἀλήθειαν οὐ φεύγω·

οὐ γὰρ εἰ πένητεσ ἦμεν, ἠδικήκαμεν, ἀλλ’ εἰ μὴ πολῖται· οὐδὲ περὶ τύχησ οὐδὲ περὶ χρημάτων ἡμῖν ἐστὶν ὁ παρὼν ἀγών, ἀλλ’ ὑπὲρ γένουσ. πολλὰ δουλικὰ καὶ ταπεινὰ πράγματα τοὺσ ἐλευθέρουσ ἡ πενία βιάζεται ποιεῖν, ἐφ’ οἷσ ἐλεοῖντ’ ἄν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δικαιότερον ἢ προσαπολλύοιντο. ὡσ γὰρ ἐγὼ ἀκούω, πολλαὶ καὶ τιτθαὶ καὶ ἔριθοι καὶ τρυγήτριαι γεγόνασιν ὑπὸ τῶν τῆσ πόλεωσ κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ συμφορῶν ἀσταὶ γυναῖκεσ, πολλαὶ δ’ ἐκ πενήτων πλούσιαι νῦν. ἀλλ’ αὐτίχ’ ὑπὲρ τούτων. νῦν δὲ τοὺσ μάρτυρασ κάλει. Μάρτυρεσ οὐκοῦν ὅτι μὲν καὶ τὰ πρὸσ μητρόσ εἰμ’ ἀστὸσ καὶ τὰ πρὸσ πατρόσ, τὰ μὲν ἐξ ὧν ἄρτι μεμαρτύρηται μεμαθήκατε πάντεσ, τὰ δ’ ἐξ ὧν πρότερον περὶ τοῦ πατρόσ. λοιπὸν δέ μοι περὶ ἐμαυτοῦ πρὸσ ὑμᾶσ εἰπεῖν, τὸ μὲν ἁπλούστατον οἶμαι καὶ δικαιότατον, ἐξ ἀμφοτέρων ἀστῶν ὄντα με, κεκληρονομηκότα καὶ τῆσ οὐσίασ καὶ τοῦ γένουσ, εἶναι πολίτην· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰ προσήκοντα πάντ’ ἐπιδείξω μάρτυρασ παρεχόμενοσ, ὡσ εἰσήχθην εἰσ τοὺσ φράτερασ, ὡσ ἐνεγράφην εἰσ τοὺσ δημότασ, ὡσ ὑπ’ αὐτῶν τούτων προὐκρίθην ἐν τοῖσ εὐγενεστάτοισ κληροῦσθαι τῆσ ἱερωσύνησ τῷ Ἡρακλεῖ, ὡσ ἦρχον ἀρχὰσ δοκιμασθείσ.

καί μοι κάλει αὐτούσ. Μάρτυρεσ οὔκουν δεινόν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, εἰ μὲν ἔλαχον ἱερεύσ, ὥσπερ προὐκρίθην, δεῖν ἄν με καὶ αὐτὸν θύειν ὑπὲρ τούτων καὶ τοῦτον μετ’ ἐμοῦ συνθύειν, νῦν δὲ τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ ἐμὲ μεθ’ αὑτῶν μηδὲ συνθύειν ἐᾶν; φαίνομαι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν μὲν ἄλλον χρόνον ἅπαντα παρὰ πᾶσιν τοῖσ νῦν κατηγοροῦσι πολίτησ ὡμολογημένοσ·

οὐ γὰρ ἂν δήπου τόν γε ξένον καὶ μέτοικον, ὡσ νῦν φησιν Εὐβουλίδησ, οὔτ’ ἀρχὰσ ἄρχειν οὔθ’ ἱερωσύνην κληροῦσθαι μεθ’ ἑαυτοῦ προκριθέντ’ εἰάσεν·

καὶ γὰρ οὗτοσ ἦν τῶν κληρουμένων καὶ προκριθέντων. οὐδέ γ’ ἄν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παλαιὸσ ὢν ἐχθρὸσ ἐμοὶ τοῦτον τὸν καιρὸν περιέμενεν, ὃν οὐδεὶσ ᾔδει γενησόμενον, εἴπερ τι συνῄδει τοιοῦτον. ἀλλ’ οὐ συνῄδει·

διόπερ τὸν μὲν ἄλλον ἅπαντα χρόνον δημοτευόμενοσ μετ’ ἐμοῦ καὶ κληρούμενοσ οὐδὲν ἑώρα τούτων, ἐπειδὴ δ’ ἡ πόλισ πᾶσα τοῖσ ἀσελγῶσ εἰσπεπηδηκόσιν εἰσ τοὺσ δήμουσ ὀργιζομένη παρώξυντο, τηνικαῦτα μοι ἐπεβούλευσεν. ἦν δ’ ἐκεῖνοσ μὲν ὁ καιρὸσ τοῦ συνειδότοσ αὑτῷ τἀληθῆ λέγειν, ὁ δὲ νυνὶ παρὼν ἐχθροῦ καὶ συκοφαντεῖν βουλομένου. ἐγὼ δ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί καί μοι πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν μηδεὶσ θορυβήσῃ, μηδ’ ἐφ’ ᾧ μέλλω λέγειν ἀχθεσθῇ, ἐμαυτὸν Ἀθηναῖον ὑπείληφ’ ὥσπερ ὑμῶν ἕκαστοσ ἑαυτόν, μητέρ’ ἐξ ἀρχῆσ νομίζων ἥνπερ εἰσ ὑμᾶσ ἀποφαίνω, καὶ οὐχ ἑτέρασ μὲν ὢν ταύτησ δὲ προσποιούμενοσ·

πατέρα πάλιν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν αὐτὸν τρόπον. καίτοι εἰ τοῖσ ἐξελεγχομένοισ ὧν μέν εἰσιν ἀποκρυπτομένοισ, ὧν δ’ οὐκ εἰσὶν προσποιουμένοισ, δίκαιον ὑπάρχειν παρ’ ὑμῖν τοῦτο σημεῖον ὡσ εἰσὶ ξένοι, ἐμοὶ δήπου τοὐναντίον ὡσ εἰμὶ πολίτησ.

οὐ γὰρ ἂν ξένην καὶ ξένον τοὺσ ἐμαυτοῦ γονέασ ἐπιγραψάμενοσ μετέχειν ἠξίουν τῆσ πόλεωσ· ἀλλ’ εἴ τι τοιοῦτον συνῄδειν, ἐζήτησ’ ἂν ὧν φήσω γονέων εἶναι. ἀλλ’ οὐ συνῄδειν, διόπερ μένων ἐπὶ τοῖσ οὖσιν δικαίωσ γονεῦσιν ἐμαυτῷ τῆσ πόλεωσ μετέχειν ἀξιῶ. ἔτι τοίνυν ὀρφανὸσ κατελείφθην, καὶ φασίν μ’ εὔπορον εἶναι καὶ τῶν μαρτύρων ἐνίουσ ὠφελουμένουσ μοι μαρτυρεῖν συγγενεῖσ εἶναι.

καὶ ἅμα μὲν κατ’ ἐμοῦ λέγουσιν τὰσ ἐκ τῆσ πενίασ ἀδοξίασ καὶ περὶ τὸ γένοσ διαβάλλουσιν, ἅμα δὲ δι’ εὐπορίαν φασὶ πάντα μ’ ὠνεῖσθαι. ὥστε πότερα χρὴ αὐτοῖσ πιστεύειν;

ἐξῆν δὲ δήπου τούτοισ, εἰ νόθοσ ἢ ξένοσ ἦν ἐγώ, κληρονόμοισ εἶναι τῶν ἐμῶν πάντων. εἶθ’ οὗτοι μικρὰ λαμβάνειν καὶ κινδυνεύειν ἐν ψευδομαρτυρίοισ καὶ ἐπιορκεῖν μᾶλλον αἱροῦνται ἢ πάντ’ ἔχειν, καὶ ταῦτ’ ἀσφαλῶσ, καὶ μηδεμιᾶσ ἐξωλείασ ὑπόχουσ ἑαυτοὺσ ποιεῖν; οὐκ ἔστι ταῦτα, ἀλλ’ οἶμαι συγγενεῖσ ὄντεσ τὰ δίκαια ποιοῦσι, βοηθοῦντεσ αὑτῶν ἑνί. καὶ ταῦτ’ οὐχὶ νῦν πεπεισμένοι ποιοῦσιν, ἀλλὰ παιδίον ὄντα μ’ εὐθέωσ ἦγον εἰσ τοὺσ φράτερασ, εἰσ Ἀπόλλωνοσ πατρῴου ἦγον, εἰσ τἄλλ’ ἱερά.

καίτοι οὐ δήπου παῖσ ὢν ἐγὼ ταῦτ’ ἔπειθον αὐτοὺσ ἀργύριον διδούσ. ἀλλὰ μὴν ὁ πατὴρ αὐτὸσ ζῶν ὀμόσασ τὸν νόμιμον τοῖσ φράτερσιν ὁρ́κον εἰσήγαγέν με, ἀστὸν ἐξ ἀστῆσ ἐγγυητῆσ αὑτῷ γεγενημένον εἰδώσ, καὶ ταῦτα μεμαρτύρηται. εἶτ’ ἐγὼ ξένοσ;

ποῦ μετοίκιον καταθείσ; ἢ τίσ τῶν ἐμῶν πώποτε; ποῦ πρὸσ ἄλλουσ δημότασ ἐλθών, καὶ οὐ δυνηθεὶσ ἐκείνουσ πεῖσαι δεῦρ’ ἐμαυτὸν ἐνέγραψα; ποῦ τί ποιήσασ ὧν ὅσοι μὴ καθαρῶσ ἦσαν πολῖται πεποιηκότεσ φαίνονται; οὐδαμοῦ, ἀλλ’ ἁπλῶσ, ἐν οἷσ ὁ πάπποσ ὁ τοῦ πατρόσ, ὁ ἐμόσ, <ὁ> πατήρ, ἐνταῦθα καὶ αὐτὸσ φαίνομαι δημοτευόμενοσ. καὶ νῦν πῶσ ἄν τισ ὑμῖν σαφέστερον ἐπιδείξειεν μετὸν τῆσ πόλεωσ αὑτῷ; ἐνθυμείσθω γὰρ ἕκαστοσ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ ἑαυτῷ προσήκοντασ τίν’ ἄλλον ἂν δύναιτ’ ἐπιδεῖξαι τρόπον ἢ τὸν αὐτὸν ἐμοί, μαρτυροῦντασ, ὀμνύοντασ, πάλαι τοὺσ αὐτοὺσ ἀπὸ τῆσ ἀρχῆσ ὄντασ;

διὰ ταῦτα τοίνυν ἐγὼ πιστεύων ἐμαυτῷ κατέφυγον εἰσ ὑμᾶσ.

ὁρῶ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, οὐ μόνον τῶν ἀποψηφισαμένων Ἁλιμουσίων ἐμοῦ κυριώτερ’ ὄντα τὰ δικαστήρια, ἀλλὰ καὶ τῆσ βουλῆσ καὶ τοῦ δήμου, δικαίωσ· κατὰ γὰρ πάνθ’ αἱ παρ’ ὑμῖν εἰσι κρίσεισ δικαιόταται. ἐνθυμεῖσθε τοίνυν κἀκεῖνο, ὅσοι τῶν μεγάλων δήμων ἐστέ, ὡσ οὐδέν’ ἀπεστερεῖτ’ οὔτε κατηγορίασ οὔτ’ ἀπολογίασ.

καὶ πόλλ’ ἀγαθὰ γένοιτο πᾶσιν ὑμῖν τοῖσ δικαίωσ τούτῳ τῷ πράγματι χρησαμένοισ, ὅτι καὶ τῶν ἀναβαλέσθαι δεομένων οὐκ ἀφῄρησθε τὸ παρασκευάσασθαι· ᾧ καὶ τοὺσ συκοφαντοῦντασ καὶ δι’ ἔχθραν ἐπιβουλεύοντασ ἐξηλέγχετε. καὶ ὑμᾶσ μὲν ἄξιον ἐπαινεῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοὺσ δὲ καλῷ καὶ δικαίῳ πράγματι μὴ καλῶσ χρησαμένουσ ψέγειν.

ἐν οὐδενὶ τοίνυν εὑρήσετε τῶν δήμων δεινότερα γεγενημένα τῶν παρ’ ἡμῖν. οὗτοι γὰρ ἀδελφῶν ὁμομητρίων καὶ ὁμοπατρίων τῶν μέν εἰσιν ἀπεψηφισμένοι, τῶν δ’ οὔ, καὶ πρεσβυτέρων ἀνθρώπων ἀπόρων, ὧν τοὺσ υἱεῖσ ἐγκαταλελοίπασιν· καὶ τούτων ἂν βούλησθε, μάρτυρασ παρέξομαι. ὃ δὲ πάντων δεινότατον οἱ συνεστηκότεσ πεποιήκασιν καί μοι πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν μηδεὶσ ὑπολάβῃ δυσκόλωσ, ἐὰν τοὺσ ἠδικηκότασ ἐμαυτὸν πονηροὺσ ὄντασ ἐπιδεικνύω·

νομίζω γὰρ ὑμῖν τὴν τούτων πονηρίαν δεικνὺσ εἰσ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα λέγειν τὸ γενόμενόν μοι· οὗτοι γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βουλομένουσ τινὰσ ἀνθρώπουσ ξένουσ πολίτασ γενέσθαι, Ἀναξιμένην καὶ Νικόστρατον, κοινῇ διανειμάμενοι πέντε δραχμὰσ ἕκαστοσ προσεδέξαντο. καὶ ταῦτ’ οὐκ ἂν ἐξομόσαιτ’ Εὐβουλίδησ οὐδ’ οἱ μετ’ αὐτοῦ μὴ οὐκ εἰδέναι. καὶ νῦν τούτων οὐκ ἀπεψηφίσαντο. τί οὖν οὐκ ἂν οἰέσθε τούτουσ ἰδίᾳ ποιῆσαι, οἳ κοινῇ ταῦτ’ ἐτόλμων; πολλούσ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οἱ μετ’ Εὐβουλίδου συνεστῶτεσ καὶ ἀπ‐ ολωλέκασιν καὶ σεσῴκασιν ἕνεκ’ ἀργυρίου.

ἐπεὶ καὶ τὸ πρότερον ἐρῶ δ’ εἰσ αὐτὸ τὸ πρᾶγμ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι δημαρχῶν ὁ Εὐβουλίδου πατήρ, ὥσπερ εἶπον, Ἀντίφιλοσ, τεχνάζει βουλόμενοσ παρά τινων λαβεῖν ἀργύριον, καὶ ἔφη τὸ κοινὸν γραμματεῖον ἀπολωλέναι, ὥστ’ ἔπεισε διαψηφίσασθαι τοὺσ Ἁλιμουσίουσ περὶ αὑτῶν, καὶ κατηγορῶν δέκα τῶν δημοτῶν ἐξέβαλεν, οὓσ ἅπαντασ πλὴν ἑνὸσ κατεδέξατο τὸ δικαστήριον. καὶ ταῦτα πάντεσ ἴσασιν οἱ πρεσβύτεροι. πολλοῦ γ’ ἔδεόν τινασ ἐγκαταλιπεῖν τῶν μὴ Ἀθηναίων, ὅπου καὶ τοὺσ ὄντασ πολίτασ συνιστάμενοι ἐξέβαλον, οὓσ τὸ δικαστήριον κατεδέξατο.

καὶ ὢν ἐχθρὸσ τῷ ἐμῷ πατρὶ τότ’ οὐ μόνον οὐ κατηγόρησεν, ἀλλ’ οὐδὲ τὴν ψῆφον ἤνεγκεν ὡσ οὐκ ἦν Ἀθηναῖοσ. τῷ τοῦτο δῆλον; ὅτι ἁπάσαισ ἔδοξεν δημότησ εἶναι. καὶ τί δεῖ περὶ τῶν πατέρων λέγειν; ἀλλ’ Εὐβουλίδησ αὐτὸσ οὑτοσί, ἡνίκ’ ἐνεγράφην ἐγὼ καὶ ὀμόσαντεσ οἱ δημόται δικαίωσ πάντεσ περὶ ἐμοῦ τὴν ψῆφον ἔφερον, οὔτε κατηγόρησεν οὔτ’ ἐναντίαν τὴν ψῆφον ἤνεγκεν· καὶ γὰρ ἐνταῦθα πάλιν ἐμὲ πάντεσ ἐψηφίσαντο δημότην. καὶ εἴ φασίν με τοῦτο ψεύδεσθαι, ἐπὶ τοῦ ἐμοῦ ὕδατοσ ὅστισ βούλεται τούτων τἀναντία μαρτυρησάτω. εἰ τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῦτο δοκοῦσιν οὗτοι λέγειν μάλιστ’ ἰσχυρόν, ὡσ ἀπεψηφίσαντό μου νῦν οἱ δημόται, ἐγὼ τετράκισ ἐπιδεικνύω πρότερον, ὅθ’ ὁσίωσ ἄνευ συστάσεωσ ἐψηφίσαντο, καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα δημότασ αὑτῶν εἶναι ψηφισαμένουσ, πρῶτον μέν γε τοῦ πατρὸσ δοκιμασθέντοσ, εἶτ’ ἐμοῦ, εἶτ’ ἐν τῇ προτέρᾳ διαψηφίσει, ὅτ’ ἠφάνισαν οὗτοι τὸ γραμματεῖον·

τὸ δὲ τελευταῖον προκρίναντεσ ἐμὲ ἐψηφίσαντ’ ἐν τοῖσ εὐγενεστάτοισ κληροῦσθαι τῆσ ἱερωσύνησ τῷ Ἡρακλεῖ. καὶ ταῦτα πάντα μεμαρτύρηται. εἰ δὲ δεῖ τὴν δημαρχίαν λέγειν, δι’ ἣν ὠργίζοντό μοί τινεσ, ἐν ᾗ διάφοροσ ἐγενόμην εἰσπράττων ὀφείλοντασ πολλοὺσ αὐτῶν μισθώσεισ τεμενῶν καὶ ἕτερ’ ἃ τῶν κοινῶν διηρπάκεσαν, ἐγὼ μὲν ἂν βουλοίμην ὑμᾶσ ἀκούειν, ἀλλ’ ἴσωσ ἔξω τοῦ πράγματοσ ὑπολήψεσθε ταῦτ’ εἶναι.

ἐπεὶ καὶ τοῦτ’ ἔχω δεικνύναι τεκμήριον ὡσ συνέστησαν· ἔκ τε γὰρ τοῦ ὁρ́κου ἐξήλειψαν τὸ ψηφιεῖσθαι γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ καὶ οὔτε χάριτοσ ἕνεκ’ οὔτ’ ἔχθρασ· καὶ γὰρ τοῦτο φανερὸν ἐγένετο καὶ ὅτι ἱεροσυλήσαντεσ τὰ ὅπλα εἰρήσεται γάρ, ἃ ἐγὼ ἀνέθηκα τῇ Ἀθηνᾷ, καὶ τὸ ψήφισμ’ ἐκκολάψαντεσ ὃ ἐμοὶ ἐψηφίσανθ’ οἱ δημόται, συνώμνυον οὗτοι ἐπ’ ἐμὲ οἱ ὑπ’ ἐμοῦ τὰ κοινὰ εἰσπραχθέντεσ.

καὶ εἰσ τοσοῦτ’ ἀναιδείασ ἐληλύθασιν, ὥστ’ ἔλεγον περιιόντεσ ἐμὲ τῆσ ἀπολογίασ ἕνεκα ταῦτα ποιῆσαι. καὶ τίσ ὑμῶν ἂν καταγνοίη μου τοσαύτην μανίαν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὥστε τηλικούτων ἕνεκα πρὸσ τὸ πρᾶγμα τεκμηρίων ἄξια θανάτου διαπράξασθαι, καὶ ἃ ἐμοὶ φιλοτιμίαν ἔφερεν, ταῦτ’ ἀφανίζειν; τὸ δὲ πάντων δεινότατον οὐ δήπου γε φήσαιεν ἂν ἐμὲ κατασκευάσαι.

οὐ γὰρ ἔφθη μοι συμβᾶσ’ ἡ ἀτυχία καὶ εὐθύσ, ὥσπερ φυγάδοσ ἤδη μου ὄντοσ καὶ ἀπολωλότοσ, τούτων τινὲσ ἐπὶ τὸ οἰκίδιον ἐλθόντεσ <τὸ> ἐν ἀγρῷ νύκτωρ ἐπεχείρησαν διαφορῆσαι τὰ ἔνδοθεν· οὕτω σφόδρ’ ὑμῶν καὶ τῶν νόμων κατεφρόνησαν. καὶ ταῦτα τοὺσ εἰδότασ, ἐὰν βούλησθε, καλοῦμεν. πολλὰ δ’ ἔχων καὶ ἄλλ’ ἐπιδεῖξαι, ἃ τούτοισ ἐστὶν διαπεπραγμένα καὶ ἅ εἰσιν ἐψευσμένοι, ἡδέωσ μὲν ἂν ὑμῖν λέγοιμι, ἐπειδὴ δ’ ἔξω τοῦ πράγματοσ νομίζετ’ εἶναι, ἐάσω.

ἀναμνήσθητε δ’ ἐκείνων καὶ θεάσασθε, ὡσ πολλὰ καὶ δίκαι’ ἔχων πρὸσ ὑμᾶσ ἥκω. ὥσπερ γὰρ τοὺσ θεσμοθέτασ ἀνακρίνετε, ἐγὼ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐμαυτὸν ὑμῖν ἀνακρινῶ. ὦ ἄνθρωπε, τίσ ἦν σοι πατήρ;

ἐμοί; Θούκριτοσ. οἰκεῖοί τινεσ εἶναι μαρτυροῦσιν αὐτῷ; πάνυ γε, πρῶτον μέν γε τέτταρεσ ἀνεψιοί, εἶτ’ ἀνεψιαδοῦσ, εἶθ’ οἱ τὰσ ἀνεψιὰσ λαβόντεσ αὐτῷ, εἶτα φράτερεσ, εἶτ’ Ἀπόλλωνοσ πατρῴου καὶ Διὸσ ἑρκείου γεννῆται, εἶθ’ οἷσ ἠρία ταὐτά, εἶθ’ οἱ δημόται πολλάκισ αὐτὸν δεδοκιμάσθαι καὶ ἀρχὰσ ἄρξαι, καὶ αὐτοὶ διεψηφισμένοι φαίνονται. τὰ μὲν τοίνυν περὶ τοῦ πατρὸσ πῶσ ἂν ὑμῖν δικαιότερον ἢ καθαρώτερον ἐπιδείξαιμι; καλῶ δ’ ὑμῖν τοὺσ οἰκείουσ, εἰ βούλεσθε. τὰ δὲ περὶ τῆσ μητρὸσ ἀκούσατε. ἐμοὶ γάρ ἐστιν μήτηρ Νικαρέτη Δαμοστράτου θυγάτηρ Μελιτέωσ.

ταύτησ τίνεσ οἰκεῖοι μαρτυροῦσιν; πρῶτον μὲν ἀδελφιδοῦσ, εἶτα τοῦ ἑτέρου ἀδελφιδοῦ δύ’ υἱοί, εἶτ’ ἀνεψιαδοῦσ, εἶθ’ οἱ Πρωτομάχου υἱεῖσ τοῦ λαβόντοσ τὴν ἐμὴν μητέρα πρότερον, εἶθ’ ὁ τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν τὴν ἐκ τοῦ Πρωτομάχου γήμασ Εὔνικοσ Χολαργεύσ, εἶθ’ υἱὸσ τῆσ ἀδελφῆσ. ἀλλὰ μὴν καὶ φράτερεσ τῶν οἰκείων αὐτῆσ καὶ δημόται ταῦτα μεμαρτυρήκασι.

τίνοσ οὖν ἂν προσδέοισθε; καὶ γὰρ ὅτι κατὰ τοὺσ νόμουσ ὁ πατὴρ ἔγημεν καὶ γαμηλίαν τοῖσ φράτερσιν εἰσήνεγκεν μεμαρτύρηται. πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ ἐμαυτὸν ἐπέδειξα πάντων μετειληφόθ’ ὅσων προσήκει τοὺσ ἐλευθέρουσ. ὥστε πανταχῇ δικαίωσ καὶ προσηκόντωσ ἡμῖν ἂν προσθέμενοι τὴν ψῆφον εὐορκοίητε. ἔτι τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τοὺσ ἐννέα ἄρχοντασ ἀνακρίνετε, εἰ γονέασ εὖ ποιοῦσιν.

ἐγὼ δὲ τοῦ μὲν πατρὸσ ὀρφανὸσ κατελείφθην, τὴν δὲ μητέρ’ ἱκετεύω ὑμᾶσ καὶ ἀντιβολῶ διὰ τοῦτον τὸν ἀγῶν’ ἀπόδοτέ μοι θάψαι εἰσ τὰ πατρῷα μνήματα καὶ μή με κωλύσητε, μηδ’ ἄπολιν ποιήσητε, μηδὲ τῶν οἰκείων ἀποστερήσητε τοσούτων ὄντων τὸ πλῆθοσ, καὶ ὅλωσ ἀπολέσητε. πρότερον γὰρ ἢ προλιπεῖν τούτουσ, εἰ μὴ δυνατὸν ὑπ’ αὐτῶν εἰή σωθῆναι, ἀποκτείναιμ’ ἂν ἐμαυτόν, ὥστ’ ἐν τῇ πατρίδι γ’ ὑπὸ τούτων ταφῆναι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Demosthenes, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην

(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔφεσισ πρὸσ Εὐβουλίδην)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION