헬라어 문장 검색 - Δεμοστ́Σπεεξηε

(데모스테네스, Speeches 51-61, Περὶ τοῦ Στεφάνου τῆσ Τριηραρκίας)

εἰ μὲν ὅτῳ πλεῖστοι συνείποιεν, ὦ βουλή, τὸ ψήφισμ’ ἐκέλευε δοῦναι τὸν στέφανον, κἂν ἀνόητοσ ἦν εἰ λαβεῖν αὐτὸν ἠξίουν, Κηφισοδότου μόνου μοι συνειρηκότοσ, τούτοισ δὲ παμπόλλων. νῦν δὲ τῷ πρώτῳ παρασκευάσαντι τὴν τριήρη τὸν ταμίαν προσέταξεν ὁ δῆμοσ δοῦναι, πεποίηκα δὲ τοῦτ’ ἐγώ· διό φημι δεῖν αὐτὸσ στεφανοῦσθαι. θαυμάζω δὲ καὶ τούτων, ὅτι τῆσ τριήρουσ ἀμελήσαντεσ τοὺσ ῥήτορασ παρεσκεύασαν, καὶ δοκοῦσί μοι παντὸσ διημαρτηκέναι τοῦ πράγματοσ, καὶ νομίζειν οὐχὶ τοῖσ ποιοῦσιν ἃ δεῖ χάριν ὑμᾶσ ἔχειν, ἀλλὰ τοῖσ φάσκουσιν, οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον ἐγνωκότεσ ὅνπερ ἐγὼ περὶ ὑμῶν.

καὶ κατ’ αὐτὸ δὴ τοῦτο δικαίωσ ἂν ἔχοιτ’ εὐνοϊκωτέρωσ ἐμοί· φαίνομαι γὰρ βελτίουσ ὑμᾶσ ὑπολαμβάνων ἢ οὗτοι. ἐχρῆν μὲν οὖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ δίκαιον ἦν τοὺσ τὸν στέφανον οἰομένουσ δεῖν παρ’ ὑμῶν λαβεῖν αὑτοὺσ ἀξίουσ ἐπιδεικνύναι τούτου, μὴ ἐμὲ κακῶσ λέγειν.

ἐπειδὴ δὲ τοῦτο παρέντεσ ἐκεῖνο ποιοῦσιν, ἀμφότερ’ αὐτοὺσ ἐπιδείξω ψευδομένουσ, ἅ θ’ αὑτοὺσ ἐνεκωμίασαν καὶ ὅσ’ εἰσ ἡμᾶσ ἐβλασφήμησαν, ἐξ αὐτῶν τῶν πεπραγμένων ἑκατέροισ. ψήφισμα γὰρ ὑμῶν ποιησαμένων, ὃσ ἂν μὴ πρὸ τῆσ ἕνησ καὶ νέασ ἐπὶ χῶμα τὴν ναῦν περιορμίσῃ, δῆσαι καὶ δικαστηρίῳ παραδοῦναι, καὶ ταῦτα κυρωσάντων, ἐγὼ μὲν περιώρμισα καὶ στέφανον διὰ ταῦτα παρ’ ὑμῶν ἔλαβον, οὗτοι δ’ οὐδὲ καθείλκυσαν, ὥστ’ ἔνοχοι δεσμῷ γεγόνασιν.

πῶσ οὖν οὐκ ἀτοπώτατον ἂν διαπράξαισθ’ ἔργον, εἰ τοὺσ καθ’ ἑαυτῶν ἐάσαντασ τίμημα τοιοῦτον ἐπαχθῆναι, τούτουσ στεφανώσαντεσ ὑμεῖσ φαίνοισθε; τὰ σκεύη τοίνυν, ὅσα δεῖ παρέχειν τὴν πόλιν τοῖσ τριηράρχοισ, ἐγὼ μὲν ἐκ τῶν ἰδίων ἀνήλωσα καὶ τῶν δημοσίων ἔλαβον οὐδέν, οὗτοι δ’ ὑμετέροισ κέχρηνται καὶ τῶν σφετέρων οὐδὲν εἰσ ταῦτα προεῖνται.

καὶ μὴν οὐδ’ ἂν ἐκεῖνό γ’ ἔχοιεν εἰπεῖν, ὡσ ἀνεπειρῶντ’ ἐμοῦ πρότεροι· πρὶν γὰρ ἧφθαι μόνον τῆσ τριήρουσ τούτουσ ἐπεπλήρωτό μοι, καὶ πάντεσ ἑωρᾶθ’ ὑμεῖσ ἀναπειρωμένην τὴν ναῦν. ἔτι τοίνυν ὑπηρεσίαν τὴν κρατίστην ἔλαβον, πολλῷ πλεῖστον ἀργύριον δούσ.

οὗτοι δ’ εἰ μὲν εἶχον χείρον’ ἡμῶν, οὐδὲν ἂν ἦν δεινόν· νῦν δ’ οὐδ’ ὁποιαντινοῦν μεμίσθωνται, περὶ τοῦ πλείονοσ ἀντιλέγοντεσ. καίτοι πῶσ εἰσιν δίκαιοι ταῦτα μὲν ὕστερον ἐξαναπληροῦν, νῦν δ’ ὡσ πρῶτοι παρασκευασάμενοι τὸν στέφανον λαβεῖν; ἡγοῦμαι τοίνυν, ὅτι μὲν δικαιότατ’ ἂν στεφανώσαιτ’ ἐμέ, καὶ μηδὲν εἰπόντοσ ἐμοῦ γιγνώσκειν ὑμᾶσ·

ὅτι δ’ οὐκ ἔνεστι μόνοισ τούτοισ περὶ τοῦ στεφάνου λόγοσ, τοῦτ’ ἐπιδεῖξαι βούλομαι. πόθεν οὖν τοῦτο μάλιστ’ ἔσται δῆλον; ἀφ’ ὧν αὐτοὶ πεποιήκασιν· σκεψάμενοι γὰρ τὸν ἐξ ἐλαχίστου τριηραρχεῖν βουλόμενον, μεμισθώκασι τὴν λῃτουργίαν. καίτοι πῶσ οὐκ ἄδικον τῶν μὲν ἀναλωμάτων ἀφεστηκέναι, τῶν δὲ γιγνομένων δι’ ἐκεῖνα τιμῶν ἀξιοῦν αὑτοῖσ μετεῖναι; καὶ τοῦ μὲν μὴ περιορμίσαι τὴν ναῦν τότε τὸν μεμισθωμένον αἰτιᾶσθαι, τῶν δὲ καλῶσ δεδιακονημένων νῦν αὑτοῖσ κελεύειν χάριν ὑμᾶσ ἔχειν; δεῖ τοίνυν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μὴ μόνον ἐκ τούτων σκοπεῖν τὸ δίκαιον, ἀλλὰ καὶ ἐξ ὧν αὐτοὶ πρότερον πεποιήκατε ταὐτὰ τινῶν διαπραξαμένων τούτοισ.

ὅτε γὰρ τῇ ναυμαχίᾳ τῇ πρὸσ Ἀλέξανδρον ἐνικήθητε, τότε τῶν τριηράρχων τοὺσ μεμισθωκότασ τὰσ τριηραρχίασ αἰτιωτάτουσ τοῦ γεγενημένου νομίζοντεσ παρεδώκατ’ εἰσ τὸ δεσμωτήριον, καταχειροτονήσαντεσ προδεδωκέναι τὰσ ναῦσ καὶ λελοιπέναι τὴν τάξιν. καὶ κατηγόρει μὲν Ἀριστοφῶν, ἐδικάζετε δ’ ὑμεῖσ·

εἰ δὲ μὴ μετριωτέραν ἔσχετε τὴν ὀργὴν τῆσ ἐκείνων πονηρίασ, οὐδὲν αὐτοὺσ ἐκώλυε τεθνάναι. ταὐτὰ τοίνυν εἰδότεσ οὗτοι πεπραγμέν’ αὑτοῖσ καὶ ἐκείνοισ, οὐχὶ φρίττουσιν ἐν ὑμῖν ὑπὲρ ὧν προσήκει παθεῖν αὐτούσ, ἀλλὰ δημηγοροῦσι κατ’ ἄλλων καὶ στεφανοῦν κελεύουσιν αὑτούσ. καίτοι σκέψασθε τίν’ ἄν ποτε δόξαιτε βεβουλεῦσθαι τρόπον, εἰ διὰ τὴν αὐτὴν πρόφασιν τοὺσ μὲν θανάτου κρίναντεσ, τοὺσ δὲ στεφανώσαντεσ φανείητε. καὶ μὴν οὐ μόνον εἰ τοῦτο ποιήσαιτε, δοκεῖτ’ ἂν ἁμαρτεῖν, ἀλλ’ εἰ μὴ καὶ κολάσαιτε τοὺσ τὰ τοιαῦτα ποιοῦντασ, ἔχοντεσ.

οὐ γὰρ ἐπειδὰν ἐάσητέ τι τῶν ὑμετέρων ἀπολέσθαι, τότε χρὴ χαλεπαίνειν, ἀλλ’ ἐν ᾧ τὰ μὲν ὑμέτερ’ ἐστὶν σᾶ, καθορᾶτε δὲ τοὺσ ἐφεστηκότασ δι’ αἰσχροκερδίαν οὐχὶ προσήκουσαν πρόνοιαν περὶ σωτηρίασ αὐτῶν ποιουμένουσ. καὶ μηδεὶσ ὑμῶν ἐπιτιμήσῃ τῷ λόγῳ, πικρὸν εἶναι νομίσασ, ἀλλὰ τοῖσ τὸ ἔργον αὐτὸ πεποιηκόσιν· διὰ γὰρ τούτουσ τοιοῦτόσ ἐστιν. θαυμάζω δ’ ἔγωγε, τί δή ποτε τῶν μὲν ναυτῶν τοὺσ ἀπολειπομένουσ, ὧν τριάκοντα δραχμὰσ ἕκαστοσ ἔχει μόνασ, δοῦσι καὶ κολάζουσιν οὗτοι·

τῶν δὲ τριηράρχων τοὺσ μὴ συμπλέοντασ, ὧν τριάκοντα μνᾶσ εἰσ ἔκπλουν εἴληφεν ἕκαστοσ, οὐ ταὐτὰ ποιεῖθ’ ὑμεῖσ· ἀλλ’ ἐὰν μὲν πένησ ὤν τισ δι’ ἔνδειαν ἁμάρτῃ, τοῖσ ἐσχάτοισ ἐπιτιμίοισ ἐνέξεται, ἐὰν δὲ πλούσιοσ ὢν δι’ αἰσχροκερδίαν ταὐτὰ ποιήσῃ, συγγνώμησ τεύξεται; καὶ ποῦ τὸ πάντασ ἔχειν ἴσον καὶ δημοκρατεῖσθαι φαίνεται, τοῦτον τὸν τρόπον ὑμῶν ταῦτα βραβευόντων; ἔτι τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ κἀκεῖν’ ἀλόγωσ ἔχειν, τὸν μὲν εἰπόντα τι μὴ κατὰ τοὺσ νόμουσ, ἐὰν ἁλῷ τὸ τρίτον, μέροσ ἠτιμῶσθαι τοῦ σώματοσ, τοὺσ δὲ μὴ λόγον, ἀλλ’ ἔργον παράνομον πεποιηκότασ μηδεμίαν δοῦναι δίκην.

καὶ μήν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, πάντεσ ὑμεῖσ φήσετε τὸ πρὸσ τὰ τοιαῦτα πράωσ ἔχειν προδιδάσκειν ἑτέρουσ ἀδικεῖν εἶναι. βούλομαι τοίνυν, ἐπειδήπερ παρῆλθον, καὶ τὰ συμβαίνοντ’ ἀπὸ τῶν τοιούτων ὑμῖν διεξελθεῖν.

ἐπειδὰν γάρ τισ μισθωσάμενοσ τριηραρχίαν ἐκπλεύσῃ, πάντασ ἀνθρώπουσ ἄγει καὶ φέρει, καὶ τὰσ μὲν ὠφελίασ ἰδίᾳ καρποῦται, τὰσ δὲ δίκασ τούτων ὁ τυχὼν δίδωσιν ὑμῶν, καὶ μόνοισ ὑμῖν οὐδαμόσε ἔστιν ἄνευ κηρυκείου βαδίσαι διὰ τὰσ ὑπὸ τούτων ἀνδροληψίασ καὶ σύλασ κατεσκευασμένασ· ὥστε τῇ γ’ ἀληθείᾳ σκοπῶν ἄν τισ εὑρ́οι τὰσ τοιαύτασ τριήρεισ οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν, ἀλλὰ καθ’ ὑμῶν ἐκπεπλευκυίασ.

τὸν γὰρ ὑπὲρ τῆσ πόλεωσ τριήραρχον οὐκ ἀπὸ τῶν κοινῶν προσδοκᾶν χρὴ πλουτήσειν, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν ἰδίων τὰ τῆσ πόλεωσ ἐπανορθώσειν, εἴπερ ἔσται τι τῶν δεόντων ὑμῖν. τούτων δὲ τἀναντί’ ἕκαστοσ ἐγνωκὼσ ἐκπλεῖ· καὶ γάρ τοι τὰ τῶν αὑτῶν τρόπων ἁμαρτήματα ταῖσ ὑμετέραισ βλάβαισ ἐπανορθοῦνται. καὶ τούτων οὐδέν ἐστιν ἄλογον.

δεδώκατε γὰρ τοῖσ βουλομένοισ ἀδικεῖν, ἂν μὲν λάθωσιν, ἔχειν, ἐὰν δὲ ληφθῶσι, συγγνώμησ τυχεῖν· τοῖσ οὖν ἠμεληκόσι δόξησ ἄδεια ποιεῖν ὅ τι ἂν βούλωνται γέγονεν. τῶν μὲν τοίνυν ἰδιωτῶν τοὺσ μετὰ τοῦ παθεῖν μανθάνοντασ ἀπροσκέπτουσ ὀνομάζομεν· ὑμᾶσ δέ, οἵτινεσ οὐδὲ πεπονθότεσ πολλάκισ ἤδη φυλάττεσθε, τί τισ καλέσειεν ἄν; ἄξιον τοίνυν καὶ περὶ τῶν συνειρηκότων εἰπεῖν.

οὕτωσ γὰρ ἡγοῦνταί τινεσ ἐξουσίαν εἶναι σφίσιν καὶ ποιεῖν ὅ τι βούλονται καὶ λέγειν παρ’ ὑμῖν, ὥστε τῶν τότε συγκατηγορούντων μετ’ Ἀριστοφῶντοσ καὶ πικρῶν ὄντων τοῖσ μεμισθωκόσι τὰσ τριηραρχίασ νῦν κελεύουσί τινεσ τούτουσ στεφανῶσαι, καὶ δυοῖν θάτερον ἐξελέγχουσιν αὑτούσ, ἢ τότ’ ἐκείνουσ ἀδίκωσ συκοφαντοῦντεσ, ἢ νῦν τοῖσδ’ ἐπὶ μισθῷ συνηγοροῦντεσ. καὶ χαρίσασθαι κελεύουσιν ὑμᾶσ, ὥσπερ περὶ δωρεᾶσ, ἀλλ’ οὐ περὶ νικητηρίων τῶν λόγων ὄντων, ἢ καὶ χάριν τιθεμένων διὰ τῶν τοιούτων τοῖσ ἀμελοῦσιν ὑμῶν, ἀλλ’ οὐ διὰ τῶν βελτιόνων τοῖσ ὑπηρετοῦσιν ἃ δεῖ χαρίζεσθαι προσῆκον.

ἔπειθ’ οὕτωσ ὀλιγωροῦσιν τοῦ δοκεῖν ἐπιεικεῖσ εἶναι, καὶ παντελῶσ τἄλλα πάρεργα πρὸσ τὸ λαβεῖν νομίζουσιν, ὥστ’ οὐ μόνον τοῖσ πρότερον ῥηθεῖσιν ὑφ’ αὑτῶν ἐναντία τολμῶσιν δημηγορεῖν, ἀλλὰ καὶ νῦν οὐ ταὐτὰ λέγουσιν ἑαυτοῖσ, οἵτινεσ τοὺσ μὲν ναύτασ φασὶ δεῖν οἰκείουσ εἶναι τῆσ τριήρουσ τῆσ ληψομένησ τὸν στέφανον, τῶν δὲ τριηράρχων τοὺσ ἠλλοτριωκότασ αὑτοὺσ ἀπὸ τῆσ λῃτουργίασ, τούτουσ στεφανῶσαι κελεύουσι. καὶ φασὶ μὲν οὐδένα τούτων πρότερον παρασκευάσασθαι, κελεύουσι δὲ κοινῇ στεφανοῦν ἡμᾶσ, τοῦ ψηφίσματοσ οὐ ταῦτα λέγοντοσ.

ἐγὼ δὲ τοσούτου δέω τοῦτο συγχωρεῖν ὅσουπερ καὶ μεμισθωκέναι τὴν τριηραρχίαν· οὔτε γὰρ τοῦθ’ ὑπομείναιμ’ ἂν οὔτ’ ἐκεῖν’ ἐποίησα. προσποιοῦνται μὲν τοίνυν ὑπὲρ τοῦ δικαίου συνηγορεῖν, σπουδάζουσιν δὲ μᾶλλον ἢ προῖκ’ ἄν τισ ὑμῶν πράττων, ὥσπερ ἄξια τοῦ μισθοῦ ποιῆσαι προσῆκον ἑαυτοῖσ, ἀλλ’ οὐ γνώμην ἀποφήνασθαι. εἶθ’ ὥσπερ οὐχὶ πολιτείασ κοινῆσ μετέχοντεσ καὶ διὰ ταῦτα τῷ βουλομένῳ λέγειν ἐξόν, ἀλλ’ ἱερωσύνην ἰδίαν αὐτοί τινα ταύτην ἔχοντεσ, ἐὰν ὑπὲρ τῶν δικαίων ἐν ὑμῖν τισ εἴπῃ, δεινὰ πάσχουσιν καὶ θρασὺν εἶναί φασιν.

καὶ εἰσ τοσοῦτον ἀναισθησίασ προήκουσιν, ὥστ’ οἰόνται τὸν ἅπαξ εἰρηκότ’ ἂν καλέσωσιν ἀναιδῆ, σφᾶσ αὐτοὺσ πάντ’ <ἂν> τὸν βίον καλοὺσ κἀγαθοὺσ νομίζεσθαι. καίτοι διὰ μὲν τὰσ τούτων δημηγορίασ πολλὰ χεῖρον ἔχει, διὰ τοὺσ δ’ οἰομένουσ δεῖν τὰ δίκαι’ ἀντιλέγειν οὐ πάντ’ ἀπόλωλεν.

τοιούτουσ τοίνυν τοὺσ συνεροῦντασ αὑτοῖσ παρεσκευασμένοι, καὶ τοσαύτην βλασφημίαν εἰδότεσ οὖσαν καθ’ ἑαυτῶν τοῖσ βουλομένοισ τι λέγειν φλαῦρον, ὅμωσ εἰσ λόγον ἠξίωσαν καταστῆναι καὶ κακῶσ τιν’ ἐτόλμησαν εἰπεῖν, οἷσ ἀγαπητὸν ἦν μὴ πάσχουσιν κακῶσ αὐτοῖσ. τοῦ τοίνυν τούτουσ ἀδίκουσ εἶναι καὶ θρασεῖσ οὐδένεσ ὑμῶν εἰσιν αἰτιώτεροι·

παρὰ γὰρ τῶν λεγόντων, οὓσ ἴστ’ ἐπὶ μισθῷ τοῦτο πράττοντασ, πυνθάνεσθε ποῖόν τιν’ ἕκαστον δεῖ νομίζειν, οὐκ αὐτοὶ θεωρεῖτε. καίτοι πῶσ οὐκ ἄτοπον τούτουσ μὲν αὐτοὺσ πονηροτάτουσ τῶν πολιτῶν νομίζειν, τοὺσ δ’ ὑπὸ τούτων ἐπαινουμένουσ χρηστοὺσ ἡγεῖσθαι; καὶ γάρ τοι πάντα δι’ αὑτῶν ποιοῦνται, καὶ μόνον οὐχ ὑπὸ κήρυκοσ πωλοῦσι τὰ κοινά, καὶ στεφανοῦν, ὃν ἂν αὐτοῖσ δοκῇ, καὶ μὴ στεφανοῦν κελεύουσι, κυριωτέρουσ αὑτοὺσ τῶν ὑμετέρων δογμάτων καθιστάντεσ.

ἐγὼ δ’ ὑμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παραινῶ μὴ ποιεῖν τὴν τῶν ἀναλίσκειν ἐθελόντων φιλοτιμίαν ἐπὶ τῇ τῶν λεγόντων πλεονεξίᾳ. εἰ δὲ μή, διδάξετε πάντασ τὰ μὲν ὑφ’ ὑμῶν προσταττόμεν’ ὡσ εὐτελέστατα διοικεῖν, τοὺσ δ’ ὑπὲρ τούτων ἀναιδῶσ εἰσ ὑμᾶσ ψευδομένουσ ὡσ πλείστου μισθοῦσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Demosthenes, Speeches 51-61, Περὶ τοῦ Στεφάνου τῆσ Τριηραρκίας

(데모스테네스, Speeches 51-61, Περὶ τοῦ Στεφάνου τῆσ Τριηραρκίας)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION