Demosthenes, Speeches 51-61, Περὶ τοῦ Στεφάνου τῆσ Τριηραρκίας 10:

ἡγοῦμαι τοίνυν, ὅτι μὲν δικαιότατ’ ἂν στεφανώσαιτ’ ἐμέ, καὶ μηδὲν εἰπόντοσ ἐμοῦ γιγνώσκειν ὑμᾶσ· ὅτι δ’ οὐκ ἔνεστι μόνοισ τούτοισ περὶ τοῦ στεφάνου λόγοσ, τοῦτ’ ἐπιδεῖξαι βούλομαι. πόθεν οὖν τοῦτο μάλιστ’ ἔσται δῆλον; ἀφ’ ὧν αὐτοὶ πεποιήκασιν· σκεψάμενοι γὰρ τὸν ἐξ ἐλαχίστου τριηραρχεῖν βουλόμενον, μεμισθώκασι τὴν λῃτουργίαν. καίτοι πῶσ οὐκ ἄδικον τῶν μὲν ἀναλωμάτων ἀφεστηκέναι, τῶν δὲ γιγνομένων δι’ ἐκεῖνα τιμῶν ἀξιοῦν αὑτοῖσ μετεῖναι; καὶ τοῦ μὲν μὴ περιορμίσαι τὴν ναῦν τότε τὸν μεμισθωμένον αἰτιᾶσθαι, τῶν δὲ καλῶσ δεδιακονημένων νῦν αὑτοῖσ κελεύειν χάριν ὑμᾶσ ἔχειν;