Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 391:

παντὶ μὲν γὰρ εἰκότωσ ἂν ὀργισθείητ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοιαῦτα πεποιηκότι καὶ προδεδωκότι συμμάχουσ καὶ φίλουσ καὶ καιρούσ, μεθ’ ὧν ἢ καλῶσ ἢ κακῶσ ἑκάστοισ ἔχει τὰ πάντα, οὐ μὴν οὐδενὶ μᾶλλον οὐδὲ δικαιότερον ἢ τούτῳ. ὃσ γὰρ ἑαυτὸν τάξασ τῶν ἀπιστούντων εἶναι Φιλίππῳ, καὶ μόνοσ καὶ πρῶτοσ ἰδὼν ὅτι κοινὸσ ἐχθρὸσ ἐκεῖνόσ ἐστιν ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων, ηὐτομόλησε καὶ προὔδωκε καὶ γέγονεν ἐξαίφνησ ὑπὲρ Φιλίππου, πῶσ οὐ πολλάκισ οὗτοσ ἄξιόσ ἐστ’ ἀπολωλέναι;