Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 295:

οὐκοῦν δεινόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ σχέτλιον τοῖσ μὲν τὰ Φιλίππου πράγμαθ’ ᾑρημένοισ θεραπεύειν οὕτωσ ἀκριβῆ τὴν παρ’ ἐκείνου πρὸσ ἑκάτερ’ αἴσθησιν ὑπάρχειν, ὥσθ’ ἕκαστον, ὥσπερ ἂν παρεστηκότοσ αὐτοῦ, μηδ’ ὧν ἂν ἐνθαδὶ πράξῃ μηδὲν ἡγεῖσθαι λήσειν, ἀλλὰ φίλουσ τε νομίζειν οὓσ ἂν ἐκείνῳ δοκῇ καὶ μὴ φίλουσ ὡσαύτωσ, τοῖσ δὲ πρὸσ ὑμᾶσ ζῶσι καὶ τῆσ παρ’ ὑμῶν τιμῆσ γλιχομένοισ καὶ μὴ προδεδωκόσι ταύτην τοσαύτην κωφότητα καὶ τοσοῦτο σκότοσ παρ’ ὑμῶν ἀπαντᾶν, ὥστε τοῖσ ἀλειτηρίοισ τούτοισ ἐξ ἴσου νῦν ἔμ’ ἀγωνίζεσθαι, καὶ ταῦτα παρ’ ὑμῖν τοῖσ ἅπαντ’ εἰδόσιν.