Demosthenes, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 427:

ἃ καὶ βεβουλευμέν’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἐὰν ἄνευ φθόνου τισ βούληται σκοπεῖν, ὀρθῶσ εὑρήσει καὶ πεπραγμένα πάσῃ δικαιοσύνῃ, καὶ τὸν ἑκάστου καιρὸν οὐ παρεθέντ’ οὐδ’ ἀγνοηθέντ’ οὐδὲ προεθένθ’ ὑπ’ ἐμοῦ, καὶ ὅσ’ εἰσ ἑνὸσ ἀνδρὸσ δύναμιν καὶ λογισμὸν ἧκεν, οὐδὲν ἐλλειφθέν. εἰ δ’ ἢ δαίμονόσ τινοσ ἢ τύχησ ἰσχὺσ ἢ στρατηγῶν φαυλότησ ἢ τῶν προδιδόντων τὰσ πόλεισ ὑμῶν κακία ἢ πάντα ταῦτ’ ἐλυμαίνετο τοῖσ ὅλοισ, ἑώσ ἀνέτρεψεν, τί Δημοσθένησ ἀδικεῖ;