Demosthenes, Speeches 11-20, Ὑπὲρ τῆσ Ῥοδίων Ἐλευθερίας

(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ τῆσ Ῥοδίων Ἐλευθερίας)

οἶμαι δεῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, περὶ τηλικούτων βουλευομένουσ διδόναι παρρησίαν ἑκάστῳ τῶν συμβουλευόντων. ἐγὼ δ’ οὐδεπώποθ’ ἡγησάμην χαλεπὸν τὸ διδάξαι τὰ βέλτισθ’ ὑμᾶσ ὡσ γὰρ εἰπεῖν ἁπλῶσ, ἅπαντεσ ὑπάρχειν ἐγνωκότεσ μοι δοκεῖτε, ἀλλὰ τὸ πεῖσαι πράττειν ταῦτα· ἐπειδὰν γάρ τι δόξῃ καὶ ψηφισθῇ, τότ’ ἴσον τοῦ πραχθῆναι ἀπέχει ὅσονπερ πρὶν δόξαι. ἔστι μὲν οὖν ἓν ὧν ἐγὼ νομίζω χάριν ὑμᾶσ τοῖσ θεοῖσ ὀφείλειν, τὸ τοὺσ διὰ τὴν αὑτῶν ὕβριν ὑμῖν πολεμήσαντασ οὐ πάλαι νῦν ἐν ὑμῖν μόνοισ τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ.

ἄξιον δ’ ἡσθῆναι τῷ παρόντι καιρῷ· συμβήσεται γὰρ ὑμῖν, ἐὰν ἃ χρὴ βουλεύσησθ’ ὑπὲρ αὐτοῦ, τὰσ παρὰ τῶν διαβαλλόντων τὴν πόλιν ἡμῶν βλασφημίασ ἔργῳ μετὰ δόξησ καλῆσ ἀπολύσασθαι. ᾐτιάσαντο μὲν γὰρ ἡμᾶσ ἐπιβουλεύειν αὑτοῖσ Χῖοι καὶ Βυζάντιοι καὶ Ῥόδιοι, καὶ διὰ ταῦτα συνέστησαν ἐφ’ ἡμᾶσ τὸν τελευταῖον τουτονὶ πόλεμον·

φανήσεται δ’ ὁ μὲν πρυτανεύσασ ταῦτα καὶ πείσασ Μαύσωλοσ, φίλοσ εἶναι φάσκων Ῥοδίων, τὴν ἐλευθερίαν αὐτῶν ἀφῃρημένοσ, οἱ δ’ ἀποδείξαντεσ ἑαυτοὺσ συμμάχουσ Χῖοι καὶ Βυζάντιοι τοῖσ ἀτυχήμασιν αὐτῶν οὐ βεβοηθηκότεσ, ὑμεῖσ δ’, οὓσ ἐφοβοῦντο, μόνοι τῶν πάντων τῆσ σωτηρίασ αὐτοῖσ αἴτιοι. ἐκ δὲ τοῦ ταῦθ’ ὑφ’ ἁπάντων ὀφθῆναι ποιήσετε τοὺσ πολλοὺσ ἐν ἁπάσαισ ταῖσ πόλεσι τοῦτο ποιεῖσθαι σύμβολον τῆσ αὑτῶν σωτηρίασ, ἐὰν ὑμῖν ὦσι φίλοι·

οὗ μεῖζον οὐδὲν ἂν ὑμῖν γένοιτ’ ἀγαθόν, ἢ παρὰ πάντων ἑκόντων ἀνυπόπτου τυχεῖν εὐνοίασ. θαυμάζω δ’ ὅτι τοὺσ αὐτοὺσ ὁρῶ ὑπὲρ μὲν Αἰγυπτίων τἀναντία πράττειν βασιλεῖ τὴν πόλιν πείθοντασ, ὑπὲρ δὲ τοῦ Ῥοδίων δήμου φοβουμένουσ τὸν ἄνδρα τοῦτον.

καίτοι τοὺσ μὲν Ἕλληνασ ὄντασ ἅπαντεσ ἴσασι, τοὺσ δ’ ἐν τῇ ἀρχῇ τῇ ’κείνου μεμερισμένουσ. οἶμαι δ’ ὑμῶν μνημονεύειν ἐνίουσ, ὅτι ἡνίκ’ ἐβουλεύεσθ’ ὑπὲρ τῶν βασιλικῶν, παρελθὼν πρῶτοσ ἐγὼ παρῄνεσα, οἶμαι δὲ καὶ μόνοσ ἢ δεύτεροσ εἰπεῖν, ὅτι μοι σωφρονεῖν ἂν δοκεῖτε, εἰ τὴν πρόφασιν τῆσ παρασκευῆσ μὴ τὴν πρὸσ ἐκεῖνον ἔχθραν ποιοῖσθε, ἀλλὰ παρασκευάζοισθε μὲν πρὸσ τοὺσ ὑπάρχοντασ ἐχθρούσ, ἀμύνοισθε δὲ κἀκεῖνον, ἐὰν ὑμᾶσ ἀδικεῖν ἐπιχειρῇ.

καὶ οὐκ ἐγὼ μὲν εἶπον ταῦτα, ὑμῖν δ’ οὐκ ἐδόκουν ὀρθῶσ λέγειν, ἀλλὰ καὶ ὑμῖν ἤρεσκε ταῦτα. ἀκόλουθοσ τοίνυν ὁ νῦν λόγοσ ἐστί μοι τῷ τότε ῥηθέντι.

ἐγὼ γάρ, εἰ βασιλεὺσ παρ’ αὑτὸν ὄντα με σύμβουλον ποιοῖτο, ταὔτ’ ἂν αὐτῷ παραινέσαιμ’ ἅπερ ὑμῖν, ὑπὲρ μὲν τῶν αὑτοῦ πολεμεῖν, ἐάν τισ ἐναντιῶται τῶν Ἑλλήνων, ὧν δὲ μηδὲν αὐτῷ προσήκει, τούτων μηδ’ ἀντιποιεῖσθαι τὴν ἀρχήν. εἰ μὲν οὖν ὅλωσ ἐγνώκατ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅσων ἂν βασιλεὺσ ἐγκρατὴσ γένηται φθάσασ ἢ παρακρουσάμενόσ τινασ τῶν ἐν ταῖσ πόλεσι, παραχωρεῖν, οὐ καλῶσ ἐγνώκατε, ὡσ ἐγὼ κρίνω·

εἰ δ’ ὑπὲρ τῶν δικαίων καὶ πολεμεῖν, ἂν τούτου δέῃ, καὶ πάσχειν ὁτιοῦν οἰέσθε χρῆναι, πρῶτον μὲν ὑμῖν ἧττον δεήσει τούτων, ὅσῳ ἂν μᾶλλον ἐγνωκότεσ ἦτε ταῦτα, ἔπειθ’ ἃ προσήκει φρονεῖν δόξετε. ὅτι δ’ οὐδὲν καινὸν οὔτ’ ἐγὼ λέγω νῦν κελεύων Ῥοδίουσ ἐλευθεροῦν, οὔθ’ ὑμεῖσ, ἂν πεισθῆτέ μοι, ποιήσετε, τῶν γεγενημένων ὑμᾶσ τι καὶ συνενηνοχότων ὑπομνήσω.

ὑμεῖσ ἐξεπέμψατε Τιμόθεόν ποτ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, βοηθήσοντ’ Ἀριοβαρζάνῃ, προσγράψαντεσ τῷ ψηφίσματι μὴ λύοντα τὰσ σπονδὰσ τὰσ πρὸσ τὸν βασιλέα. ἰδὼν δ’ ἐκεῖνοσ τὸν μὲν Ἀριοβαρζάνην φανερῶσ ἀφεστῶτα βασιλέωσ, Σάμον δὲ φρουρουμένην ὑπὸ Κυπροθέμιδοσ, ὃν κατέστησε Τιγράνησ ὁ βασιλέωσ ὕπαρχοσ, τῷ μὲν ἀπέγνω μὴ βοηθεῖν, τὴν δὲ προσκαθεζόμενοσ καὶ βοηθήσασ ἠλευθέρωσε· καὶ μέχρι τῆσ τήμερον ἡμέρασ οὐ γέγονεν πόλεμοσ διὰ ταῦθ’ ὑμῖν.

οὐ γὰρ ὁμοίωσ οὐδεὶσ ὑπέρ τε τοῦ πλεονεκτεῖν πολεμήσειεν ἂν καὶ τῶν ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ὑπὲρ μὲν ὧν ἐλαττοῦνται μέχρι τοῦ δυνατοῦ πάντεσ πολεμοῦσιν, ὑπὲρ δὲ τοῦ πλεονεκτεῖν οὐχ οὕτωσ, ἀλλ’ ἐφίενται μέν, ἐάν τισ ἐᾷ, ἐὰν δὲ κωλυθῶσιν, οὐδὲν ἠδικηκέναι τοὺσ ἐναντιωθέντασ αὐτοῖσ ἡγοῦνται. ὅτι δ’ οὐδ’ ἂν ἐναντιωθῆναί μοι δοκεῖ τῇ πράξει ταύτῃ νῦν Ἀρτεμισία τῆσ πόλεωσ οὔσησ ἐπὶ τῶν πραγμάτων, μίκρ’ ἀκούσαντεσ σκοπεῖτε εἴτ’ ὀρθῶσ λογίζομαι ταῦτ’ εἴτε μή.

ἐγὼ νομίζω, πράττοντοσ μὲν ἐν Αἰγύπτῳ πάνθ’ ὡσ ὡρ́μηκε βασιλέωσ, σφόδρ’ ἂν Ἀρτεμισίαν πειραθῆναι περιποιῆσαι Ῥόδον αὐτῷ, οὐ τῇ βασιλέωσ εὐνοίᾳ, ἀλλὰ τῷ βούλεσθαι πλησίον αὐτῆσ διατρίβοντοσ ἐκείνου μεγάλην εὐεργεσίαν καταθέσθαι πρὸσ αὐτόν, ἵν’ ὡσ οἰκειότατ’ αὐτὴν ἀποδέχηται· πράττοντοσ δ’ ὡσ λέγεται, καὶ διημαρτηκότοσ οἷσ ἐπεχείρησεν, ἡγεῖσθαι τὴν νῆσον ταύτην, ὅπερ ἔστιν, ἄλλο μὲν οὐδὲν ἂν εἶναι βασιλεῖ χρησίμην ἐν τῷ παρόντι, τῆσ δ’ αὑτῆσ ἀρχῆσ ἐπιτείχισμα πρὸσ τὸ μηδ’ ὁτιοῦν παρακινεῖν.

ὥστε μοι δοκεῖ μᾶλλον ἂν ὑμᾶσ ἔχειν μὴ φανερῶσ αὐτῆσ ἐνδούσησ, ἢ ’κεῖνον λαβεῖν βούλεσθαι. οἶμαι μὲν οὖν οὐδὲ βοηθήσειν αὐτήν, ἂν δ’ ἄρα τοῦτο ποιῇ, φαύλωσ καὶ κακῶσ. ἐπεὶ καὶ βασιλέα γε, ὅ τι μὲν ποιήσει μὰ Δί’ οὐκ ἂν εἴποιμ’ ἔγωγ’ ὡσ οἶδα, ὅτι μέντοι συμφέρει τῇ πόλει δῆλον ἤδη γενέσθαι πότερ’ ἀντιποιήσεται τῆσ πόλεωσ τῆσ Ῥοδίων ἢ οὔ, τοῦτ’ ἂν ἰσχυρισαίμην·

οὐ γὰρ ὑπὲρ Ῥοδίων βουλευτέον, ὅταν ἀντιποιῆται, μόνον, ἀλλ’ ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν καὶ τῶν πάντων Ἑλλήνων. οὐ μὴν οὐδ’ ἂν εἰ δι’ αὑτῶν εἶχον τὴν πόλιν οἱ νῦν ὄντεσ ἐν αὐτῇ Ῥόδιοι, παρῄνεσ’ ἂν ὑμῖν τούτουσ ἑλέσθαι, οὐδ’ εἰ πάνθ’ ὑπισχνοῦνθ’ ὑμῖν ποιήσειν.

ὁρῶ γὰρ αὐτοὺσ τὸ μὲν πρῶτον, ὅπωσ καταλύσωσι τὸν δῆμον, προσλαβόντασ τινὰσ τῶν πολιτῶν, ἐπειδὴ δὲ τοῦτ’ ἔπραξαν, πάλιν ἐκβαλόντασ τούτουσ· τοὺσ οὖν μηδετέροισ πιστῶσ κεχρημένουσ οὐδ’ ἂν ὑμῖν βεβαίουσ ἡγοῦμαι γενέσθαι συμμάχουσ. καὶ ταῦτ’ οὐδεπώποτ’ εἶπον ἄν, εἰ τῷ Ῥοδίων δήμῳ μόνον ἡγούμην συμφέρειν·

οὔτε γὰρ προξενῶ τῶν ἀνδρῶν οὔτ’ ἰδίᾳ ξένοσ αὐτῶν οὐδείσ ἐστί μοι. οὐ μὴν οὐδ’ εἰ ταῦτ’ ἀμφότερ’ ἦν, εἰ μὴ συμφέρειν ὑμῖν ἡγούμην, εἶπον ἄν, ἐπεὶ Ῥοδίοισ γε, εἰ οἱο͂́ν τε τοῦτ’ εἰπεῖν τῷ συναγορεύοντι τῇ σωτηρίᾳ αὐτῶν, συγχαίρω τῶν γεγενημένων. τοῦ κομίσασθαι γὰρ τὰ ὑμέτερ’ ὑμῖν φθονήσαντεσ τὴν ἑαυτῶν ἐλευθερίαν ἀπολωλέκασι, καὶ παρὸν αὐτοῖσ Ἕλλησι καὶ βελτίοσιν αὐτῶν ὑμῖν ἐξ ἴσου συμμαχεῖν, βαρβάροισ καὶ δούλοισ, οὓσ εἰσ τὰσ ἀκροπόλεισ παρεῖνται, δουλεύουσιν. ὀλίγου δὲ δέω λέγειν, ἐὰν αὐτοῖσ ὑμεῖσ ἐθελήσητε βοηθῆσαι, ὡσ καὶ συνενήνοχε ταῦτ’ αὐτοῖσ·

εὖ μὲν γὰρ πράττοντεσ οὐκ οἶδ’ εἴ ποτ’ ἂν εὖ φρονῆσαι ἠθέλησαν, ὄντεσ Ῥόδιοι, ἔργῳ δὲ πειραθέντεσ καὶ διδαχθέντεσ ὅτι πολλῶν κακῶν ἡ ἄνοι’ αἰτία τοῖσ πολλοῖσ γίγνεται, τάχ’ ἄν, εἰ τύχοιεν, σωφρονέστεροι πρὸσ τὸν λοιπὸν τοῦ χρόνου γένοιντο. τοῦτο δ’ οὐ μικρὰν ὠφέλειαν αὐτοῖσ ἡγοῦμαι. φημὶ δὴ χρῆναι πειρᾶσθαι σῴζειν τοὺσ ἄνδρασ καὶ μὴ μνησικακεῖν, ἐνθυμουμένουσ ὅτι πολλὰ καὶ ὑμεῖσ ὑπὸ τῶν ἐπιβουλευσάντων ἐξηπάτησθε, ὧν οὐδενὸσ αὐτοὶ δοῦναι δίκην δίκαιον ἂν εἶναι φήσαιτε. ὁρᾶτε δὲ κἀκεῖν’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ὅτι πολλοὺσ ὑμεῖσ πολέμουσ πεπολεμήκατε καὶ πρὸσ δημοκρατίασ καὶ πρὸσ ὀλιγαρχίασ.

καὶ τοῦτο μὲν ἴστε καὶ αὐτοί· ἀλλ’ ὑπὲρ ὧν πρὸσ ἑκατέρουσ ἔσθ’ ὑμῖν ὁ πόλεμοσ, τοῦτ’ ἴσωσ ὑμῶν οὐδεὶσ λογίζεται. ὑπὲρ τίνων οὖν ἐστίν; πρὸσ μὲν τοὺσ δήμουσ ἢ περὶ τῶν ἰδίων ἐγκλημάτων, οὐ δυνηθέντων δημοσίᾳ διαλύσασθαι ταῦτα, ἢ περὶ γῆσ μέρουσ ἢ ὁρ́ων ἢ φιλονικίασ ἢ τῆσ ἡγεμονίασ· πρὸσ δὲ τὰσ ὀλιγαρχίασ ὑπὲρ μὲν τούτων οὐδενόσ, ὑπὲρ δὲ τῆσ πολιτείασ καὶ τῆσ ἐλευθερίασ· ὥστ’ ἔγωγ’ οὐκ ἂν ὀκνήσαιμ’ εἰπεῖν μᾶλλον ἡγεῖσθαι συμφέρειν δημοκρατουμένουσ τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ πολεμεῖν ὑμῖν ἢ ὀλιγαρχουμένουσ φίλουσ εἶναι.

πρὸσ μὲν γὰρ ἐλευθέρουσ ὄντασ οὐ χαλεπῶσ ἂν εἰρήνην ὑμᾶσ ποιήσασθαι νομίζω, ὁπότε βουληθείητε, πρὸσ δ’ ὀλιγαρχουμένουσ οὐδὲ τὴν φιλίαν ἀσφαλῆ νομίζω· οὐ γὰρ ἔσθ’ ὅπωσ ὀλίγοι πολλοῖσ καὶ ζητοῦντεσ ἄρχειν τοῖσ μετ’ ἰσηγορίασ ζῆν ᾑρημένοισ εὖνοι γένοιντ’ ἄν. θαυμάζω δ’ εἰ μηδεὶσ ὑμῶν ἡγεῖται Χίων ὀλιγαρχουμένων καὶ Μυτιληναίων, καὶ νυνὶ Ῥοδίων καὶ πάντων ἀνθρώπων ὀλίγου δέω λέγειν εἰσ ταύτην τὴν δουλείαν ὑπαγομένων, συγκινδυνεύειν τι τὴν παρ’ ἡμῖν πολιτείαν, μηδὲ λογίζεται τοῦθ’ ὅτι οὐκ ἔστιν ὅπωσ, εἰ δι’ ὀλιγαρχίασ ἅπαντα συστήσεται, τὸν παρ’ ὑμῖν δῆμον ἐάσουσιν.

ἴσασι γὰρ οὐδένασ ἄλλουσ πάλιν εἰσ ἐλευθερίαν <ἂν> τὰ πράγματ’ ἐξάγοντασ· ὅθεν δὴ κακὸν αὑτοῖσ ἄν τι γενέσθαι προσδοκῶσι, τοῦτ’ ἀνελεῖν βουλήσονται. τοὺσ μὲν οὖν ἄλλουσ τοὺσ ἀδικοῦντάσ τινασ αὐτῶν τῶν κακῶσ πεπονθότων ἐχθροὺσ ἡγεῖσθαι χρή·

τοὺσ δὲ τὰσ πολιτείασ καταλύοντασ καὶ μεθιστάντασ εἰσ ὀλιγαρχίαν κοινοὺσ ἐχθροὺσ παραινῶ νομίζειν ἁπάντων τῶν ἐλευθερίασ ἐπιθυμούντων. ἔπειτα καὶ δίκαιον, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δημοκρατουμένουσ αὐτοὺσ τοιαῦτα φρονοῦντασ φαίνεσθαι περὶ τῶν ἀτυχούντων δήμων, οἱᾶ́περ ἂν τοὺσ ἄλλουσ ἀξιώσαιτε φρονεῖν περὶ ὑμῶν, εἴ ποθ’, ὃ μὴ γένοιτο, τοιοῦτό τι συμβαίη.

καὶ γὰρ εἰ δίκαιά τισ φήσει Ῥοδίουσ πεπονθέναι, οὐκ ἐπιτήδειοσ ὁ καιρὸσ ἐφησθῆναι· δεῖ γὰρ τοὺσ εὐτυχοῦντασ περὶ τῶν ἀτυχούντων ἀεὶ φαίνεσθαι τὰ βέλτιστα βουλευομένουσ, ἐπειδήπερ ἄδηλον τὸ μέλλον ἅπασιν ἀνθρώποισ. ἀκούω δ’ ἐγὼ πολλάκισ ἐνταυθὶ παρ’ ὑμῖν τινῶν λεγόντων ὡσ, ὅτ’ ἠτύχησεν ὁ δῆμοσ ἡμῶν, συνεβουλήθησάν τινεσ αὐτὸν σωθῆναι·

ὧν ἐγὼ μόνων Ἀργείων ἐν τῷ παρόντι μνησθήσομαι βραχύ τι. οὐ γὰρ ἂν ὑμᾶσ βουλοίμην, δόξαν ἔχοντασ τοῦ σῴζειν τοὺσ ἀτυχοῦντασ ἀεί, χείρουσ Ἀργείων ἐν ταύτῃ τῇ πράξει φανῆναι, οἳ χώραν ὅμορον τῇ Λακεδαιμονίων οἰκοῦντεσ, ὁρῶντεσ ἐκείνουσ γῆσ καὶ θαλάττησ ἄρχοντασ, οὐκ ἀπώκνησαν οὐδ’ ἐφοβήθησαν εὐνοϊκῶσ ὑμῖν ἔχοντεσ φανῆναι, ἀλλὰ καὶ πρέσβεισ ἐλθόντασ ἐκ Λακεδαίμονοσ, ὥσ φασιν, ἐξαιτήσοντάσ τινασ τῶν φυγάδων τῶν ὑμετέρων ἐψηφίσαντο, ἐὰν μὴ πρὸ ἡλίου δύντοσ ἀπαλλάττωνται, πολεμίουσ κρίνειν. εἶτ’ οὐκ αἰσχρόν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, εἰ τὸ μὲν Ἀργείων πλῆθοσ οὐκ ἐφοβήθη τὴν Λακεδαιμονίων ἀρχὴν ἐν ἐκείνοισ τοῖσ καιροῖσ οὐδὲ τὴν ῥώμην, ὑμεῖσ δ’ ὄντεσ Ἀθηναῖοι βάρβαρον ἄνθρωπον, καὶ ταῦτα γυναῖκα, φοβήσεσθε;

καὶ μὴν οἱ μὲν ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν ὅτι πολλάκισ ἥττηνται ὑπὸ Λακεδαιμονίων, ὑμεῖσ δὲ νενικήκατε μὲν πολλάκισ βασιλέα, ἥττησθε δ’ οὐδ’ ἅπαξ οὔτε τῶν δούλων τῶν βασιλέωσ οὔτ’ αὐτοῦ ’κείνου· εἰ γάρ τί που κεκράτηκε τῆσ πόλεωσ βασιλεύσ, ἢ τοὺσ πονηροτάτουσ τῶν Ἑλλήνων καὶ προδότασ αὐτῶν χρήμασι πείσασ ἢ οὐδαμῶσ ἄλλωσ κεκράτηκεν. καὶ οὐδὲ τοῦτ’ αὐτῷ συνενήνοχεν, ἀλλ’ ἅμ’ εὑρήσετ’ αὐτὸν τήν τε πόλιν διὰ Λακεδαιμονίων ἀσθενῆ ποιήσαντα καὶ περὶ τῆσ αὑτοῦ βασιλείασ κινδυνεύσαντα πρὸσ Κλέαρχον καὶ Κῦρον.

οὔτ’ οὖν ἐκ φανεροῦ κεκράτηκεν οὔτ’ ἐπιβουλεῦσαι συνενήνοχεν αὐτῷ. ὁρῶ δ’ ὑμῶν ἐνίουσ Φιλίππου μὲν ὡσ ἄρ’ οὐδενὸσ ἀξίου πολλάκισ ὀλιγωροῦντασ, βασιλέα δ’ ὡσ ἰσχυρὸν ἐχθρὸν οἷσ ἂν προέληται φοβουμένουσ. εἰ δὲ τὸν μὲν ὡσ φαῦλον οὐκ ἀμυνούμεθα, τῷ δ’ ὡσ φοβερῷ πάνθ’ ὑπείξομεν, πρὸσ τίνασ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παραταξόμεθα; εἰσὶ δέ τινεσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, παρ’ ὑμῖν δεινότατοι τὰ δίκαια λέγειν ὑπὲρ τῶν ἄλλων πρὸσ ὑμᾶσ, οἷσ παραινέσαιμ’ ἂν ἔγωγε τοσοῦτον μόνον, ὑπὲρ ὑμῶν πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ ζητεῖν τὰ δίκαια λέγειν, ἵν’ αὐτοὶ τὰ προσήκοντα πρῶτοι φαίνωνται ποιοῦντεσ·

ὡσ ἔστ’ ἄτοπον περὶ τῶν δικαίων ὑμᾶσ διδάσκειν αὐτὸν οὐ δίκαια ποιοῦντα· οὐ γάρ ἐστι δίκαιον ὄντα πολίτην τοὺσ καθ’ ὑμῶν λόγουσ, ἀλλὰ μὴ τοὺσ ὑπὲρ ὑμῶν ἐσκέφθαι. φέρε γὰρ πρὸσ θεῶν σκοπεῖτε, τί δήποτ’ ἐν Βυζαντίῳ οὐδείσ ἐσθ’ ὁ διδάξων ἐκείνουσ μὴ καταλαμβάνειν Χαλκηδόνα, ἣ βασιλέωσ μέν ἐστιν, εἴχετε δ’ αὐτὴν ὑμεῖσ, ἐκείνοισ δ’ οὐδαμόθεν προσῆκεν·

μηδὲ Σηλυμβρίαν, πόλιν ὑμετέραν ποτὲ σύμμαχον οὖσαν, ὡσ αὑτοὺσ συντελῆ ποιεῖν καὶ Βυζαντίων ὁρίζειν τὴν τούτων χώραν παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ καὶ τὰσ συνθήκασ, ἐν αἷσ αὐτονόμουσ τὰσ πόλεισ εἶναι γέγραπται; οὐδὲ Μαύσωλον ζῶντα, οὐδὲ τελευτήσαντοσ ἐκείνου τὴν Ἀρτεμισίαν οὐδείσ ἐσθ’ ὁ διδάξων μὴ καταλαμβάνειν Κῶν καὶ Ῥόδον καὶ ἄλλασ ἑτέρασ πόλεισ Ἑλληνίδασ, ὧν βασιλεὺσ ὁ ’κείνων δεσπότησ ἐν ταῖσ συνθήκαισ ἀπέστη τοῖσ Ἕλλησι, καὶ περὶ ὧν πολλοὺσ κινδύνουσ καὶ καλοὺσ ἀγῶνασ οἱ κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ Ἕλληνεσ ἐποιήσαντο.

εἰ δ’ ἄρα καὶ λέγει τισ ἀμφοτέροισ αὐτοῖσ, ἀλλ’ οἵ γε πεισόμενοι τούτοισ, ὡσ ἐοίκεν, οὐκ εἰσίν. ἐγὼ δὲ δίκαιον μὲν εἶναι νομίζω κατάγειν τὸν Ῥοδίων δῆμον·

οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ δίκαιον ἦν, ὅταν εἰσ ἃ ποιοῦσιν οὗτοι βλέψω, προσήκειν οἶμαι παραινεῖν κατάγειν. διὰ τί; ὅτι πάντων μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ δίκαια ποιεῖν ὡρμηκότων, αἰσχρὸν ἡμᾶσ μόνουσ μὴ ’θέλειν, ἁπάντων δὲ τῶν ἄλλων ὅπωσ ἀδικεῖν δυνήσονται παρασκευαζομένων μόνουσ ἡμᾶσ τὰ δίκαια προτείνεσθαι, μηδενὸσ ἀντιλαμβανομένουσ, οὐ δικαιοσύνην ἀλλ’ ἀνανδρίαν ἡγοῦμαι· ὁρῶ γὰρ ἅπαντασ πρὸσ τὴν παροῦσαν δύναμιν τῶν δικαίων ἀξιουμένουσ. καὶ παράδειγμα λέγειν ἔχω τούτου πᾶσιν ὑμῖν γνώριμον.

εἰσὶ συνθῆκαι τοῖσ Ἕλλησι διτταὶ πρὸσ βασιλέα, ἃσ ἐποιήσαθ’ ἡ πόλισ ἡ ἡμετέρα, ἃσ ἅπαντεσ ἐγκωμιάζουσι, καὶ μετὰ ταῦθ’ ὕστερον Λακεδαιμόνιοι ταύτασ ὧν δὴ κατηγοροῦσι· κἀν ταύταισ οὐχὶ ταὐτὰ δίκαι’ ἀμφοτέραισ ὡρ́ισται. τῶν μὲν γὰρ ἰδίων δικαίων τῶν ἐν ταῖσ πολιτείαισ οἱ νόμοι κοινὴν τὴν μετουσίαν ἔδοσαν καὶ ἴσην καὶ τοῖσ ἀσθενέσιν καὶ τοῖσ ἰσχυροῖσ· τῶν δ’ Ἑλληνικῶν δικαίων οἱ κρατοῦντεσ ὁρισταὶ τοῖσ ἥττοσι γίγνονται. ἐπειδὴ τοίνυν ὑμῖν ἐγνωκέναι τὰ δίκαια ποιεῖν ὑπάρχει, ὅπωσ καὶ πρᾶξαι ταῦτ’ ἐφ’ ὑμῖν ἔσται δεῖ σκοπεῖν.

ἔστι δὲ ταῦτ’, ἐὰν ὑποληφθῆτε κοινοὶ προστάται τῆσ πάντων ἐλευθερίασ εἶναι. εἰκότωσ δέ μοι δοκεῖ χαλεπώτατον ὑμῖν εἶναι πρᾶξαι τὰ δέοντα. τοῖσ μὲν γὰρ ἄλλοισ ἅπασιν ἀνθρώποισ εἷσ ἀγών ἐστιν ὁ πρὸσ τοὺσ προδήλουσ ἐχθρούσ, ὧν ἂν κρατήσωσιν, οὐδὲν ἐμποδὼν αὐτοῖσ κυρίοισ τῶν ἀγαθῶν εἶναι· ὑμῖν δ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δύο, οὗτόσ θ’ ὁ καὶ τοῖσ ἄλλοισ καὶ πρόσεσθ’ ἕτεροσ τούτου πρότεροσ καὶ μείζων·

δεῖ γὰρ ὑμᾶσ βουλευομένουσ κρατῆσαι τῶν τἀναντία τῇ πόλει παρ’ ὑμῖν πράττειν προῃρημένων. ὅταν οὖν μηδὲν ᾖ διὰ τούτουσ ἀκονιτεὶ τῶν δεόντων γενέσθαι, πολλῶν διαμαρτάνειν ὑμᾶσ εἰκότωσ συμβαίνει. τοῦ μέντοι πολλοὺσ ἀδεῶσ ταύτην τὴν τάξιν αἱρεῖσθαι τῆσ πολιτείασ, ἴσωσ μὲν αἱ παρὰ τῶν μισθοδοτούντων αὐτοὺσ ὠφέλειαι μάλιστ’ αἴτιαι, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὑμᾶσ ἄν τισ ἔχοι δικαίωσ αἰτιᾶσθαι.

ἐχρῆν γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὴν αὐτὴν ἔχειν διάνοιαν ὑμᾶσ περὶ τῆσ ἐν τῇ πολιτείᾳ τάξεωσ ἥνπερ περὶ τῆσ ἐν ταῖσ στρατείαισ ἔχετε. τίσ οὖν ἐστιν αὕτη; ὑμεῖσ τὸν λιπόντα τὴν ὑπὸ τοῦ στρατηγοῦ τάξιν ταχθεῖσαν, ἄτιμον οἰέσθε προσήκειν εἶναι καὶ μηδενὸσ τῶν κοινῶν μετέχειν. χρῆν τοίνυν καὶ τοὺσ τὴν ὑπὸ τῶν προγόνων τάξιν ἐν τῇ πολιτείᾳ παραδεδομένην λιπόντασ καὶ πολιτευομένουσ ὀλιγαρχικῶσ ἀτίμουσ τοῦ συμβουλεύειν ὑμῖν αὐτοῖσ ποιεῖσθαι·

νῦν δὲ τῶν μὲν συμμάχων τοὺσ τὸν αὐτὸν ἐχθρὸν καὶ φίλον κρινεῖν ὀμωμοκότασ νομίζετ’ εὐνουστάτουσ, τῶν δὲ πολιτευομένων οὓσ ἴστε σαφῶσ τοὺσ τῆσ πόλεωσ ἐχθροὺσ ᾑρημένουσ, τούτουσ πιστοτάτουσ ἡγεῖσθε. ἀλλὰ γὰρ οὐχ ὅ τι τισ κατηγορήσει τούτων ἢ τοῖσ ἄλλοισ ὑμῖν ἐπιπλήξει χαλεπὸν εὑρεῖν, ἀλλ’ ἀφ’ ὁποίων λόγων ἢ πράξεωσ ποίασ ἐπανορθώσεταί τισ ἃ νῦν οὐκ ὀρθῶσ ἔχει, τοῦτ’ ἔργον εὑρεῖν.

ἴσωσ μὲν οὖν οὐδὲ τοῦ παρόντοσ καιροῦ περὶ πάντων λέγειν· ἀλλ’ ἐὰν ἃ προῄρησθε δυνηθῆτ’ ἐπικυρῶσαι συμφερούσῃ τινὶ πράξει, καὶ τἄλλ’ ἂν ἴσωσ καθ’ ἓν ἀεὶ βέλτιον σχοίη. ἐγὼ μὲν οὖν οἶμαι δεῖν ὑμᾶσ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν πραγμάτων τούτων ἐρρωμένωσ, καὶ πράττειν ἄξια τῆσ πόλεωσ, ἐνθυμουμένουσ ὅτι χαίρετ’ ἀκούοντεσ, ὅταν τισ ἐπαινῇ τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν καὶ τὰ πεπραγμέν’ ἐκείνοισ διεξίῃ καὶ τὰ τρόπαια λέγῃ.

νομίζετε τοίνυν ταῦτ’ ἀναθεῖναι τοὺσ προγόνουσ ὑμῶν οὐχ ἵνα θαυμάζητ’ αὐτὰ θεωροῦντεσ, ἀλλ’ ἵνα καὶ μιμῆσθε τὰσ τῶν ἀναθέντων ἀρετάσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION